Bijeenkomsten over regeling kennismigranten georganiseerd door de IND

De IND organiseert voorlichtingsbijeenkomsten voor bedrijven die geen
of weinig ervaring hebben met aanvragen voor kennismigranten. De eerstvolgende voorlichtingsbijeenkomst vindt plaats op:
– Dinsdag 15 december 2009 van 13.00 tot 15.00 uur
De data voor het eerste halfjaar van 2010 zijn als volgt:
– Dinsdag 12 januari 2010
– Dinsdag 16 februari 2010
– Dinsdag 16 maart 2010
– Dinsdag 13 april 2010
– Dinsdag 11 mei 2010
– Dinsdag 15 juni 2010
Tijdstippen worden nader bekendgemaakt. Tijdens deze bijeenkomsten wordt
besproken welke stappen moeten worden doorlopen om een verblijfsvergunning
als kennismigrant te krijgen. Uiteraard is er voldoende gelegenheid om vragen te stellen.

Hebt u belangstelling voor één van deze bijeenkomsten, dan kunt u een e-mail sturen naar arbeid@ind.minjus.nl waarbij u in het onderwerpenveld
vermeldt “bijeenkomst kennismigranten (datum vermelden)”. In de e-mail
geeft u aan of u belangstelling hebt voor de voorlichtingsbijeenkomst

Bron: www.ind.nl

UN slams Israel's 'hot return' of asylum seekers

The Supreme Court is currently discussing a case that concerns Israel's practice of immediately returning asylum seekers who cross from Egypt into Israel back across the border.

It appears that in so doing, Israel may be violating international law, according to a position paper submitted to the court by the United Nations High Commission on Refugees.

The lawsuit in question was originally filed in 2007 by several human rights organizations represented by the Hotline for Migrant Workers and the refugee rights project of Tel Aviv University.
Advertisement

The immediate or "hot return" policy, as it is called, allows Israel Defense Force soldiers to return infiltrators to a neighboring country if 24 hours have not elapsed since their entry, and as long as they have not gone further than 50 kilometers from the Israeli border.

The UN High Commission's position in the case is that, due to the conditions in Egypt, and until there a formal agreement that is honored in full between Egypt and Israel, which provides sufficient assurances to asylum seekers who are sent back over the border - the State of Israel is not fulfilling its obligations according to international law, by using the "hot" or "coordinated return" practice.

In the first nine months of this year, according to data presented by the state at the hearings, and pursuant to its return policy, Israel has dispatched 217 people across the border.

Precise figures for last year were not provided, but organizations dealing with the problem estimate that several dozens and perhaps as many as several hundred people were returned to Egypt.

Jail in Egypt

The UN High Commissioner's document gives some indication of what such people who are returned to Egypt are forced to undergo: Persons caught trying to cross the border are routinely sentenced to up to a year in jail, in addition to fines.

Furthermore, in most cases, they are also are denied access to procedures through which they could obtain refugee status, via the UN High Commissioner for Refugees office in Cairo.

Since the beginning of 2008 - other than in the case of a group of 187 people held in the Egyptian town of Aswan - the UN High Commission has been unable to interview detainees who unsuccessfully tried to cross over and stay in Israel, making it impossible to determine what international regulations have been applied in their cases.

The UN position paper also mentions numerous reports of refugees or asylum seekers who will be in grave danger if they are forcibly returned to their native lands, whether directly or indirectly: If the person in question risks persecution or other dangers if he goes back to his homeland - this is a violation of international law.

There are also reports of live ammunition being used against people trying to cross the border, sometimes with fatal consequences.

"The unequivocal position of the UN High Commission for Refugees," said attorney Yonatan Berman of the Hotline for Migrant Workers, "refutes all of the state's arguments, to the effect that the lives of those expelled to Egypt are not in danger. Despite that clear position, the state insists on relating with frightening indifference to the fate of hundreds of asylum seekers returned to Egypt, and from there to their countries of origin, where death or torture [may] await them.

"We are convinced that, in light of the position of the High Commission, the same institutional entity upon which the state has been careful to base its opinions during the course of the proceedings, the court will nullify the illegal procedure the state is implementing on the border."



Bron: http://www.haaretz.com/hasen/spages/1131611.html

Detention of children at immigration 'prisons' attacked by MPs

Too many children being held at detention centres for too long, says home affairs select committee

Too many children are being detained for too long and at too great a cost to the taxpayer in UK immigration centres that are "essentially prisons", according to a cross-party group of MPs.

In a report released today, the home affairs select committee said statistics suggested that about 1,000 children a year were held in secure immigration centres while they and their families awaited removal from the UK, but it was "troubling" that no one was able to give an exact number held or an overview of their welfare. The committee is calling for reform of the asylum process to speed it up.

Children spend an average of more than a fortnight in detention centres, with longer stays of up to 61 days not uncommon. Some children are released and re-detained.

MPs said detention of a child was difficult to justify and should only ever be used as a last resort. It costs £130 a day to detain someone, and holding a family of four for between four and eight weeks can cost more than £20,000.

Improvements in the UK Border Agency's facilities, such as a school at the Yarl's Wood detention centre in Bedfordshire where most children under the age of 16 are held, only "paper over the cracks", said the committee.

The MPs were also concerned that appeals and applications for asylum were taking far too long, with 90% of judicial review applications never heard. The committee chairman, Keith Vaz MP, said present practice was "unacceptable".

"These children have done nothing wrong," he said. "They should not be being punished. The Yarl's Wood detention centre remains essentially a prison, and is no place for a child. It must always be absolutely the last resort to keep a child detained for any length of time. Families with children are not a high risk for absconding.

"The legal system remains far too unwieldy and allows too many appeals and legal reviews. The system must be cleaned up so that those who have been refused settlement in the UK are deported as soon as possible and only detained as a last resort."

But Amanda Shah, assistant director of policy at the charity Bail for Immigration Detainees, said that the MPs' recommendations did not go far enough.

"We disagree with the committee's acceptance of the detention of children for short periods of time, particularly as research released last month showed that even relatively brief periods of time spent in immigration detention can damage a child's mental and physical health," she said."Figures released last week showed the UKBA are detaining more children - 315 children in the last quarter, compared to 235 children in the previous quarter. This national scandal of detaining children for immigration purposes must end now."

Bron: http://www.guardian.co.uk/uk/2009/nov/29/child-immigrant-detention-select-committee

Indigo-systeem van IND wint architectuurprijs

Indigo, het in aanbouw zijnde klantinformatiesysteem van de Immigratie- en Naturalisatiedienst, is verkozen tot beste ict-architectuurprogramma van 2009. Het Nederlands Architectuur Forum voor de digitale wereld (NAF) kende de prijs toe. De jury prijst de wijze waarop de IND zijn primaire bedrijfsprocessen opnieuw inricht en zijn legacysystemen vervangt. Dienstverleners Accenture, BeInformed en Ordina werken mee aan het project.

De betrokken managers bij IND hebben volgens het juryrapport 'de kwaliteit van de oplossing laten prevaleren, ook in tijden dat het in de realisatie van het programma tegenzat. De architectuur heeft zijn werk hier gedaan als concrete uitdrukking van het gemeenschappelijke doel.' Indigo wordt vanuit de IND aangestuurd door chief policy information officer Simone Dobbelaar en cio Hans Blokpoel.

'De basis van Indigo is het scheiden van de kennis van het proces', vertelt Hans Blokpoel. 'Bij het ontwerpen van het systeem is de unieke kennis van de IND in een aparte rule engine gestopt. Bij het procesontwerp worden activiteiten in de kleinst mogelijke standaard ‘brokjes werk' opgedeeld en gemodelleerd. Hierbij valt te denken aan onveranderende activiteiten, zoals het maken van een beschikking, of het doen van een onderzoek. Deze architectuur maakt het mogelijk regels eenvoudig aan te passen aan bijvoorbeeld nieuw beleid, waarna met de reeds beschikbare standaard ‘brokjes werk' snel en zonder investeringen een aangepast proces kan worden samengesteld.'

Duurder dan geraamdIn oktober 2009 schreef staatssecretaris Albayrak van Justitie aan de Tweede Kamer dat Indigo acht miljoen euro duurder uitvalt dan de in 2006 geraamde zestig miljoen euro. Ze rekent er op dat het systeem in de loop van 2011 volledig operationeel is. Volgens afspraak zijn de eerste resultaten uit het project al in 2009 opgeleverd. Daartoe is de zogenoemde Klantwijzerdienst inmiddels online. Daarop wordt informatie verstrekt aan mensen die met de IND te maken krijgen.

De NAF-architectuurprijs wordt jaarlijks uitgereikt aan een individu, groep of organisatie die een bijzondere prestatie heeft geleverd op het terrein van ict-architectuur. Een jury bepaalt de prijswinnaar. Zij bestaat uit vertegenwoordigers van kennisinstellingen, commerciële bedrijven en publieke organisaties, zoals dit jaar TU Delft, de Belastingdienst, Eneco en Microsoft.

Ook Paul Teeuwen kreeg een prijs van het NAF. Hij is zelfstandig adviseur en betrokken bij de werkgroep Architectuur van NGI, het platform voor ict-professionals.



Read more: http://www.computable.nl/artikel/ict_topics/crm/3174763/2333360/indigosysteem-van-ind-wint-architectuurprijs.html#ixzz0YISOdOWQ

Leidenaar in actie voor beroemde illegale bioloog

Marc van Roosmalen ontdekte honderd nieuwe boomsoorten en twintig nieuwe apensoorten, maakte 'de meest verschrikkelijke dingen' mee in een gevangenis in Brazilië en leeft nu als ongewenste vreemdeling in zijn geboorteland Nederland. ,,Ik zit financieel gesproken helemaal aan de grond'', zegt de 62-jarige wetenschapper, die in 2000 door het Amerikaanse tijdschrift Time Magazine werd uitgeroepen tot 'Held voor de Planeet'.


Leidenaar Dick de Vos, schrijver van vogelboeken en actief voor de Partij voor de Dieren, begon een petitie voor hem. Zondag zette De Vos de actie online, dinsdagochtend waren er 503 steunbetuigingen binnen. Ook op Hyves loopt een actie voor de bioloog. De Vos wil de petitie aanbieden aan minister Hirsch Ballin die zich buigt over het verzoek van Van Roosmalen om weer Nederlander te kunnen worden.

Bron: http://www.leidschdagblad.nl/nieuws/regionaal/leidenenregio/article5480381.ece/Leidenaar-in-actie-voor-beroemde-illegale-bioloog

Nieuwkomers uit islamitische dictaturen begrijpen het westen niet

Voor nieuwkomers uit islamitische dictaturen is onze hypermoderne, westerse samenleving niet te begrijpen. ,,Alles is hier anders'', zegt de Alphense journalist Marco van Kerkhoven (40). Om te begrijpen waarom de multiculturele samenleving in Nederland is mislukt, bezocht hij uiteenlopende landen als Senegal, Kenia, Turkije, Syrië, Jordanië en Irak. Hij schreef een boek over zijn bevindingen: 'De Ramptoerist'.

Mensen die in een dictatuur leven, leren van kinds af aan argwanend te staan tegen anderen: buren, collega's, de overheid. Alleen de familie is te vertrouwen. Alle goede banen zijn in handen van de elite die het land bestuurt. ,,Hoe goed je ook je best doet en hoe intelligent te ook bent, je kunt nooit hogerop komen'', zegt Van Kerkhoven. ,,Als zo iemand in het westen komt, kan hij niet geloven dat het openbaar bestuur het beste met ons voorheeft. 'Daar zit wat achter', denkt hij dan. 'Vroeg of laat willen ze iets van me'.''

Volgens Van Kerkhoven kunnen nieuwkomers uit islamitische dictaturen ook niet geloven dat er organisaties zijn die opkomen voor jouw belangen, zoals een consumentenbond. ,,Ze zijn gewend dat iedereen alleen voor zijn eigen belang werkt. Er is geen sociale cohesie.''

Strikt genomen is er geen groot verschil tussen de voormalige communistische dictaturen in Oost-Europa en de regimes in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. De methoden zijn gelijk. Maar de islam speelt wel een rol in het bestendigen van de dictaturen, meent Van Kerkhoven. ,,Religie draagt het idee van hiërarchie in zich. De godsdienstige waarheid wordt niet vastgesteld op basis van 'de meeste stemmen gelden'. Dat sluit aan bij een dictatoriale bestuursvorm. Op het oog zijn de meeste dictaturen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika niet op godsdienst gebaseerd, maar op de achtergrond speelt het geloof een grote rol. De dictaturen worden gesteund door de religieuze elite. In die zin zijn het wél religieuze dictaturen.''

Volgens Van Kerkhoven zou de integratie enorm worden bevorderd als de Europese Unie erin zou slagen om democratie en vrede in het Midden-Oosten te brengen. ,,Investeer in de universiteiten daar, geef die tandarts in Caïro de gelegenheid om daar een baan te vinden.''

Politiek stelt de Europese Unie in de wereld niet veel voor, 'maar economisch is haar macht enorm', zegt Van Kerkhoven. Het eerste voordeel is dat de immigratie naar Europa afneemt, omdat de inwoners dáár kansen krijgen. Een tweede voordeel is dat mensen uit islamitische dictaturen die hier wonen, zich vaak blijven spiegelen aan het land van herkomst. Als zij daar veranderingen zien, zijn ze eerder bereid die ook in het ontvangende land te accepteren.

Bron: http://www.leidschdagblad.nl/nieuws/regionaal/rijnenveen/article5484108.ece/%C2%92Nieuwkomers-uit-islamitische-dictaturen-begrijpen-het-westen-niet%C2%92

Melding bij de korpschef (uitspraak)

LJN: BK4191, Rechtbank 's-Gravenhage , zittingsplaats Groningen , Awb 09/30495

Datum uitspraak: 09-09-2009
Datum publicatie: 24-11-2009
Rechtsgebied: Vreemdelingen
Soort procedure: Eerste aanleg - enkelvoudig

Inhoudsindicatie: Bewaring; melding bij korpschef. Anders dan verweerder stelt, was eiseres niet gehouden om reeds in Arnhem mededeling te doen van haar aanwezigheid bij de korpschef aldaar. Weliswaar moet de mededeling onmiddellijk worden gedaan, maar uit de tekst van artikel 4.39 Vb 2000 blijkt dat deze mededeling moet worden gedaan bij de korpschef van het politiekorps waarin de gemeente, waar de vreemdeling verblijft, is gelegen. Nu eiseres Nederland is binnengekomen via de trein en onderweg was naar Utrecht, alwaar zij naar eigen zeggen opvang had geregeld, kan Arnhem niet worden aangemerkt als de gemeente waar eiseres heeft verbleven. De enkele omstandigheid dat de trein in Arnhem is gestopt, is daartoe onvoldoende. Ook overigens was er op het moment van staandehouding nog geen gemeente in Nederland die als zodanig kan worden aangemerkt. Pas op het moment dat eiseres de trein verlaat, kan daarvan worden gesproken. Dit betekent dat verweerder ten onrechte aan de maatregel ten grondslag heeft gelegd dat eiseres zich niet heeft aangemeld bij de korpschef. Beroep gegrond

www.rechtspraak.nl

Geen pardonvergunning door verschillende identiteiten (uistpraak)

LJN: BK4565, Rechtbank 's-Gravenhage , AWb 09/21539 en 09/18807

Datum uitspraak: 19-11-2009
Datum publicatie: 26-11-2009
Rechtsgebied: Vreemdelingen
Soort procedure: Eerste aanleg - enkelvoudig


Inhoudsindicatie: Identiteitsherstel, gebruik van verschillende identiteiten in verschillende procedures. Uit het beleid van verweerder volgt dat aan iemand die in verschillende procedures verschillende identiteiten of nationaliteiten heeft opgegeven waarvan in rechte is vastgesteld dat hieraan geen geloof kan worden gehecht, geen verblijf op grond van de regeling afwikkeling nalatenschap oude Vreemdelingenwet (hierna: de Regeling) wordt verleend. Niet in geschil is dat eiser onder de ene naam asiel heeft aangevraagd, onder een andere naam een EU-verblijfsdocument heeft aangevraagd, en in het kader van de mogelijkheid tot herstel van zijn identiteit, weer een andere naam - zijn werkelijke naam - heeft opgegeven. Gelet op het doel en de strekking van de Regeling legt de rechtbank dit beleid zo uit dat, om te kunnen bepalen dat iemand niet in aanmerking komt voor verblijf op grond van de Regeling, voldoende moet vaststaan dat in verschillende procedures verschillende identiteiten of nationaliteiten zijn gebruikt. Naar het oordeel van de rechtbank is voldoende komen vast te staan dat eiser in verschillende procedures verschillende identiteiten en nationaliteiten heeft gebruikt. De rechtbank is dan ook van oordeel dat verweerder op goede gronden heeft geconcludeerd dat eiser niet in aanmerking komt voor verblijf op grond de Regeling. De rechtbank verklaart het beroep ongegrond en wijst de voorlopige voorziening af.

Bron: www.rechtspraak.nl

Beroep op gelijkheidsbeginsel inzake tegenwerping artikel 31, lid 1 onder f Vw slaagt (jurisprudentie)

LJN: BK4581, Rechtbank 's-Gravenhage , AWB 08/40046


Datum uitspraak: 08-10-2009
Datum publicatie: 26-11-2009
Rechtsgebied: Vreemdelingen
Soort procedure: Eerste aanleg - enkelvoudig
Inhoudsindicatie: Artikel 31, tweede lid, aanhef en onder f, Vw, tegengeworpen, beroep op gelijkheidsbeginsel slaagt.

2.7 De rechtbank stelt vast dat niet in geschil is dat eiser geen documenten heeft overgelegd ter staving van zijn identiteit, nationaliteit, relaas en reisroute. Eiser heeft op dit punt aangevoerd dat verweerder artikel 31, tweede lid, aanhef en onder f, Vw niet aan hem heeft kunnen tegenwerpen en zich hierbij beroepen op het gelijkheidsbeginsel en ter onderbouwing van dat beroep een voornemen overgelegd in een andere zaak, met het nummer 0806.05.1291. Verweerders gemachtigde heeft ter zitting verklaard dat ook in het besluit in die zaak het ontbreken van documenten niet is tegengeworpen. De rechtbank stelt vast dat de gemachtigde van verweerder zich niet op het standpunt heeft gesteld dat in die zaak sprake was van een ambtelijke misslag.
2.8 Zoals de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (hierna: de Afdeling) in de uitspraak van 21 december 2006 (LJN AZ5171) heeft overwogen, vergt het gelijkheidsbeginsel een consistente gedragslijn van het bestuur. In de uitspraak van 19 oktober 2005 (LJN AU4565) heeft de Afdeling overwogen dat het bewaken van de consistentie van het eigen optreden bij uitstek de eigen verantwoordelijkheid is van het bestuur. Het ligt op de weg van het bestuursorgaan om bij een gemotiveerd beroep op het gelijkheidsbeginsel aannemelijk te maken dat geen sprake is van rechtens vergelijkbare gevallen.
2.9 Verweerder is hierin niet geslaagd. De enkele stelling dat slechts in een enkel geval, zoals de door eiser aangehaalde zaak, het ontbreken van documenten niet is tegengeworpen, terwijl het ontbreken van documenten vrijwel altijd wordt tegengeworpen, is onvoldoende om het beroep op het gelijkheidsbeginsel te ontkrachten. Verweerder heeft hiermee immers niet aannemelijk gemaakt dat het door eiser aangehaalde geval niet rechtens vergelijkbaar is met het zijne.
2.10 Gelet hierop heeft verweerder zich niet zonder meer op het standpunt kunnen stellen dat artikel 31, tweede lid, aanhef en onder f, Vw aan eiser kan worden tegengeworpen en heeft verweerder ter beoordeling van de geloofwaardigheid dan ook een onjuist toetsingskader gehanteerd.
2.11 De rechtbank zal het beroep gegrond verklaren. Het bestreden besluit is in strijd met het gelijkheidsbeginsel. Gelet op het voorgaande behoeven de overige gronden van beroep geen nadere bespreking.
2.12 De rechtbank zal het bestreden besluit vernietigen en verweerder opdragen een nieuw besluit te nemen.
2.13 De rechtbank zal met toepassing van artikel 8:75, eerste en derde lid, Awb verweerder veroordelen in de kosten die eiser heeft gemaakt en de Staat der Nederlanden als rechtspersoon aanwijzen die de kosten moet vergoeden. De kosten zijn op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht € 644,- (1 punt voor het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting, wegingsfactor 1).
3. Beslissing
De rechtbank:
3.1 verklaart het beroep gegrond;
3.2 vernietigt het bestreden besluit;
3.3 draagt verweerder op binnen een termijn van zes weken na verzending van deze uitspraak een nieuw besluit te nemen op de aanvraag met in achtneming van deze uitspraak;
3.4 veroordeelt verweerder in de proceskosten en draagt de Staat der Nederlanden op € 644,- te betalen aan eiser.

Documentaire De Poortwachters over de IND in ter Apel

NCRV
Dokument Poortwachters

NCRV Dokument Poortwachters

Maandag 30 november

22.50 uur, Nederland 2

Immigratiedienst geeft een onthullende kijk achter de schermen

Nederland heeft een grote humanitaire traditie. De wens om mensen in nood op te vangen is sterk aanwezig. Maar tussen werkelijkheid en goede voornemens gaapt een diepe kloof. NCRV Dokument Poortwachters registreert de morele en ethische vragen van de âbeslissersâ. Zijn asielzoekers die zich met de taxi laten afzetten bij de poort van het aanmeldcentrum daadwerkelijk op de vlucht, of zijn ze op zoek naar een beter bestaan?



In het afgelopen jaar vroegen ruim 15.000 mensen asiel aan in ons land. De Immigratie- en naturalisatiedienst IND, die moet onderzoeken of een asielzoeker in aanmerking komt voor een verblijfsvergunning, ligt zwaar onder vuur. Politieke partijen ter linker en ter rechter vleugel pleitten voor een parlementaire enquête naar vermeende wantoestanden bij de dienst. Ook vanuit de samenleving groeit de weerstand. De binnenlandse veiligheidsdienst AIVD waarschuwde begin oktober voor toenemend geweld vanuit links radicale kring tegen medewerkers van de dienst.

Filmmaker René Roelofs, die zich met een lange reeks onthullende documentaires over overheidsdiensten een reputatie heeft verworven als chroniqueur van het Nederlandse ambtenarenapparaat, was nieuwsgierig geworden naar het gesloten bolwerk van de IND. Hij kreeg toestemming om vrijuit achter de schermen van de dienst te filmen. De documentaire Poortwachters toont de werkwijze van de IND binnen het aanmeldcentrum Ter Apel in Groningen waar in de zogenaamde 48-uurs procedure over het lot van vluchtelingen en hun families wordt beslist.

INDâers staan voor de onmogelijke taak uit te maken of de vluchtverhalen waar zijn of niet. De dienst, die werkt met oude Russische stafkaarten om de verhalen van asielzoekers te checken, moet in 48 werkuren uitmaken of een aanvraag geloofwaardig is of niet. Het is een gecompliceerde zoektocht naar de waarheid, die wordt bemoeilijkt door de creativiteit van cliënten die alles in het werk stellen om tot Nederland te worden toegelaten. Zoals het afschuren van de toppen van hun vingers, zodat men onvindbaar is in de computers van de politie. Van de 15.000 aanvragers in 2008 konden slechts enkele honderden asielzoekers bewijzen dat zij daadwerkelijk in hun vaderland werden vervolgd en dus in aanmerking kwamen voor de begeerde A-status.

Filmmaker Roelofs volgt de IND ook op missie naar Al Tanf, op de grens van Syrië en Irak. In het kader van Europese afspraken om het asielbeleid een menselijk gezicht te geven, haalt de IND jaarlijks 500 mensen op uit vluchtelingenkampen. Ter Apel lijkt plotseling ver weg, als de âhoordersâ tijdens een woestijnstorm in het kamp geconfronteerd worden met door de UNHCR geselecteerde vluchtelingen die in de rij staan voor een verblijfstatus in Nederland. Ondanks twijfels aan de authenticiteit van de vluchtverhalen, worden de asielzoekers toegelaten tot Nederland.

Poortwachters, geproduceerd door Best Films, is geselecteerd voor het IDFA 2009 en dingt mee naar de prijs voor Best Dutch Documentary.


Bron: http://www.nieuwsbank.nl/inp/2009/11/30/R063.htm

Stageplek: Directie Mensenrechten, Emancipatie, Goed Bestuur en Humanitaire Hulp

Functietitel: Directie Mensenrechten, Emancipatie, Goed Bestuur en Humanitaire Hulp

Functie omschrijving:
Een stageplek op de afdeling Humanitaire Hulp (Directie Mensenrechten, Emancipatie, Goed Bestuur en Humanitaire Hulp) De stageplaats betreft de periode van 25 januari 2010 tot en met 28 mei 2010, een duur van 4 maanden met een werkweek van maximaal 40 uur.

De werkomgeving
De afdeling Humanitaire Hulp (DMH/HH) - ook wel noodhulp genoemd- is de EHBO van ontwikkelingssamenwerking. Natuurrampen en door mensen veroorzaakte crises en conflicten bedreigen de levens van grote groepen mensen. In ontwikkelingslanden, en dan vooral in ‘fragiele staten’ komen rampen vaak heel hard aan. Humanitaire hulp beoogt de optimale leniging van levensbedreigende menselijke noden onder de meest kwetsbare slachtoffers van rampen, onder wie met name vrouwen en kinderen. Daarbij richt de afdeling Humanitaire Hulp zich zowel op landen en regio’s die in chronische noodsituaties verkeren, de zogenaamde complexe noodsituaties als op acute noodsituaties als gevolg van natuurrampen zoals overstromingen, aardbevingen of orkanen en rampen die door mensen zijn veroorzaakt (oorlogen, milieurampen, ontploffingen). De afdeling werkt daarbij nauw samen met de VN instellingen, het Internationale Rode Kruis en NGO’s. Daarnaast richt DMH/HH zich op (internationale) coördinatie en kwaliteitsverbetering van humanitaire hulp en wordt aandacht besteed aan beleidsontwikkeling op dat gebied. Meer informatie over recente ontwikkelingen en actualiteiten waar de afdeling Humanitaire Hulp bij betrokken is, is te vinden op http://www.minbuza.nl/nl/themas,humanitaire-hulp/humanitaire-hulp


Lengte van de stage
In principe begint je stage op 25 januari 2010 tot en met 28 mei 2010.


Je bagage
Wij zijn op zoek naar iemand die zich met veel enthousiasme wil inzetten op de afdeling en affiniteit hebben met humanitaire hulp. Daarnaast is enige kennis van de humanitaire wereld en de problematiek die daarin speelt een pre.


Je functie
Je stage wordt een meeloopstage op een interessante plek met veel verantwoordelijkheid. Je zult direct betrokken worden bij de verschillende werkzaamheden van de afdeling die onder andere bestaan uit het opstellen van beoordelingsmemoranda aan de hand van projectvoorstellen van NGO’s en VN-organisaties en het beoordelen van rapportages van dezelfde organisaties. Doordat je met verschillende beleidsmedewerkers samenwerkt kom je in aanraking met diverse organisaties, landen en regio’s wat het werk zeer afwisselend en uitdagend maakt. Tenslotte zijn er andere incidentele werkzaamheden die, afhankelijk van de gebleken capaciteiten, uitgevoerd kunnen worden.


Procedure

Algemene voorwaarden en vergoedingen
Buitenlandse Zaken stelt als voorwaarde dat de stagiair gedurende de gehele stageperiode als student staat ingeschreven aan een Nederlandse hoge onderwijsinstelling. Er wordt een stagevergoeding gegeven en er bestaat een mogelijkheid tot reiskostenvergoeding of pensionkostenvergoeding. Voor meer informatie over deze voorwaarden en vergoedingen zie: http://www.minbuza.nl/nl/organisatie/Werken_bij,actuele-stageplaatsen/voorwaarden_en_vergoedingen.html


Solliciteren
Heb je interesse? Stuur dan een mail of brief met een motivatie, specifieke interesses en je CV voor 11 december 2009. Vervolgens zullen met een aantal kandidaten sollicitatiegesprekken gevoerd worden in de eerste week van januari.

Verdere informatie over de stage kan worden ingewonnen bij: dhr. J.W.P. Jurriëns, te bereiken via telefoonnummer 070-348 4312.

Ministerie van Buitenlandse Zaken
Afdeling DMH/HH
T.a.v. dhr. J.W.P. Jurriëns
Postbus 20061
2500 EB Den Haag

E-mail: dmh-hh@minbuza.nl

Bron: http://www.minbuza.nl/nl/Organisatie/Werken_bij/Stages/Actuele_stages/Stageplaatsen_op_het_departement_in_Den_Haag/Directie_Mensenrechten_Emancipatie_Goed_Bestuur_en_Humanitaire_Hulp

Kamerbrief inzake voortgang circulaire migratie

Mede namens de Staatssecretaris van Justitie wil ik u met deze brief informeren over de voortgang van de pilot circulaire migratie, zoals toegezegd tijdens het AO Migratie en Ontwikkeling van 12 februari jl.



Aanbesteding:

De aanbestedingsprocedure die eerder dit jaar in gang was gezet voor het uitvoeren van de pilot circulaire migratie werd in maart 2009 gesloten. Drie inschrijvingen werden ontvangen, waarvan er twee voldeden aan de gestelde eisen. De door de inschrijvers beraamde uitvoeringskosten bleken echter onaanvaardbaar hoog. Na overleg werd daarom besloten de opdracht niet te gunnen en de aanbesteding mislukt te verklaren.



Op 16 juli 2009 werd de pilot circulaire migratie opnieuw openbaar aanbesteed, maar in een aanzienlijk soberder opzet. Er werd een uitgavenplafond van 3,8 miljoen euro (exclusief BTW) ingebouwd. De sluitingsdatum voor inschrijving was 7 september jl.



Gunning:

Drie offertes werden ontvangen, waarvan die van de Stichting Hersteld Vertrouwen in de Toekomst (HIT) als beste werd beoordeeld. Een belangrijk punt daarbij was dat in de offerte van HIT een relatief groot bedrag rechtstreeks ten goede komt aan de voorbereiding, tewerkstelling en reïntegratie van de circulaire migrant. Daarnaast besteedt HIT veel aandacht aan de terugkeer van de circulaire migranten; het te hanteren Persoonlijk Ontwikkelingsplan per migrant is hierop gericht. HIT spant zich ook meer in voor het vinden van nieuw werk en ondersteunt de circulanten beter bij het opzetten van een eigen bedrijf in het land van herkomst.



Evaluatie en monitoring:

De pilot zal worden gemonitoord en geëvalueerd door de Wereld Bank (de World Bank Development Research Group), die deze taak graag op zich neemt en de pilot op de voet zal volgen vanwege het vernieuwende karakter. Ten behoeve van de externe evaluatie en monitoring van de pilot is een uitgebreide Terms of Reference opgesteld.





Korte inhoud pilot:

De pilot wordt uitgevoerd in het kader van het migratie- en ontwikkelingsbeleid.

Voor de pilot komt een kleine groep middelbaar geschoolde arbeidsmigranten uit Indonesië en Zuid-Afrika (uit elk land maximaal 80 personen) maximaal twee jaar in Nederland werken en leren (‘learning on the job’).

Zowel Indonesië als Zuid-Afrika zijn landen die voorkomen op de OS-partnerlijst.

Voor Indonesië is gekozen omdat dit land een grote economische capaciteit heeft en de regering veel belang hecht aan de ontwikkeling van arbeidsmigratiebeleid. De regering bespreekt momenteel een concreet en geïntegreerd terugkeerbeleid in termen van sociale, economische en financiële assistentie. Voor Zuid-Afrika is gekozen omdat het land een hoog aanbod heeft van gekwalificeerde beroepsbeoefenaren en omdat de kennis van het Engels onder de doelgroep geen uitzondering, maar regel is. Zuid-Afrika is in de eerste plaats een immigratieland met een grote aantrekkingskracht op arbeidsmigranten uit omliggende landen. De Zuid-Afrikaanse regering hecht echter ook veel waarde aan terugkeer van Zuid-Afrikanen die een meerwaarde kunnen leveren op de arbeidsmarkt door hun buitenlandervaring. Het land heeft geen overkoepelend reïntegratiebeleid. Wel ontplooit het Ministerie van Arbeid een aantal initiatieven op het gebied van arbeidsintegratie, onder andere gericht op het starten van een eigen bedrijf. De pilot zal daarbij aansluiten.




De migranten zullen reguliere arbeid gaan verrichten in beroepen waarvoor op dit moment tekorten bestaan op de Nederlandse arbeidsmarkt (tekortberoepen). Een analyse door UWV Werkbedrijf en gesprekken met ondernemers en internationale uitzendbureaus wijst op dit moment naar beroepen in de metaal (scheeps- en machinebouw), voedingsmiddelenindustrie, agribusiness en logistiek. Gezien de volatiliteit van de huidige arbeidsmarkt zal deze analyse in de startfase van de pilot opnieuw worden uitgevoerd.



Om optimaal gebruik te maken van het leer-werktraject in Nederland en om de maximale ontwikkelingsimpact te realiseren wordt een Persoonlijk Ontwikkelingsplan (POP) opgesteld. Het POP focust op de professionele ambities van de migrant en is een voortdurend leerproces, met als uitgangspunten de lange-termijn doelen van de werknemer (in het land van herkomst), de lange-termijn doelen van de werkgever, de huidige en de toekomstige functie-eisen en het functioneren van de werknemer. Daarnaast is er voor elke migrant een persoonsgebonden budget beschikbaar, te besteden aan training en/of opleiding op basis van de doelen die in het POP zijn geformuleerd.



Terugkeer is essentieel voor het succes van de pilot. Centraal in de aanpak van terugkeer en reïntegratie staat het ontwikkelen van nieuwe competenties en vaardigheden die circulanten in het land van herkomst niet kunnen leren en die de circulanten bij terugkomst te gelde kunnen maken. Daarnaast is er ondersteuning in het thuisland in de vorm van een breed en werkbaar economisch en sociaal netwerk, in combinatie met investeringsmogelijkheden, training en reïntegratieondersteuning (arbeidsbemiddeling of ondersteuning bij het opzetten van een eigen bedrijf).



Met de in Nederland opgedane werkervaring kunnen de migranten, na terugkeer, hun professionele positie verbeteren of een eigen bedrijf opstarten, en zo bijdragen aan duurzame ontwikkeling van hun land van herkomst. De pilot leidt tot een grotere zelfredzaamheid van de individuele circulant en stimuleert de migrant zijn individuele potentieel zo volledig mogelijk te benutten. Deze microbenadering vormt het uitgangspunt. De potentie op lange termijn zit in armoedebestrijding en het tegengaan van brain drain. Daarmee wordt rechtstreeks bijgedragen aan de ontwikkelingsdoelstellingen van de Nederlandse overheid. In het kader van de pilot is gezinshereniging niet toegestaan.



De pilot zal op 1 december a.s. van start gaan. Einddatum is 30 november 2012.

HIT zal het eerste half jaar gebruiken voor overleg met herkomstlanden en sociale partners, voor het opzetten van wervings- en selectieprocedures, voor de identificatie van Nederlandse werkgevers en arbeidsmarkttekorten, voor het creëren van profielen van circulanten, voor het plaatsen van advertenties, e.d. De eerste migranten zullen dan ook pas in de zomer van 2010 in Nederland kunnen worden verwelkomd. De circulanten zullen maximaal twee jaar arbeid in Nederland verrichten.


Bron: http://www.minbuza.nl/nl/Actueel/Kamerstukken/2009/11/Kamerbrief_inzake_voortgang_circulaire_migratie

Landenspecialist Oost-Afrika gezocht

Het Landelijk Bureau van VluchtelingenWerk in Amsterdam zoekt een regiospecialist
voor de eenheid Landeninformatie.
stagiaire of vrijwilliger
Aandachtsgebied: regio Oost-Afrika t.b.v het uitvoeren van informatie-onderzoeken.

De Eenheid Landeninformatie
De Eenheid Landeninformatie is onder andere verantwoordelijk voor het zoeken en verzamelen van asielrelevante landeninformatie op aanvraag van advocaten, rechtshulpverleners en lokale en regionale afdelingen van VluchtelingenWerk. De bevindingen van de landeninformatie-onderzoeken hebben als doel de geloofwaardigheid van het asielrelaas of de ernst van een (vervolgings-) situatie in het land van herkomst te onderbouwen. Op de unit werken 3 betaalde krachten en ongeveer 6 vrijwilligers/stagiaires.

De Functie
Elke vrijwillger/stagiair op de unit heeft één van de volgende regio’s als aandachtsgebied:
Midden-Oosten (vooral Irak, Iran, Syrië, Turkije, Algerije)
Azië (vooral Afghanistan, China, Nepal, Sri Lanka, Pakistan)
Oost-Europa (vooral Rusland, Azerbeidzjan, Armenië, Georgië, Servië, Oezbekistan)
West-Afrika (vooral Sierra Leone, Guinee Conakry, Liberia, Ivoorkust, Nigeria, Kameroen) Centraal-Afrika (vooral DR Congo, Rwanda, Burundi)
Oost-Afrika (vooral Soedan, Ethiopië, Eritrea, Somalië).

Dit betekent dat men de relevante ontwikkelingen met betrekking tot die regio volgt op het gebied van landeninformatie, asielbeleid en jurisprudentie. De regiospecialist beantwoordt in de eerste plaats de vragen over de eigen regio. Maar daarnaast beantwoordt hij/zij ook vragen over andere regio’s, afhankelijk van het aanbod van vragen. De vragen die binnenkomen behelzen een breed spectrum aan onderwerpen zoals mensenrechten, politieke omstandigheden, geografie en zeden en gewoonten.

Vrijwilligers voeren de landeninformatie-research uit met behulp van verschillende methoden en technieken. Meestal gaat het om het zoeken, bestuderen en analyseren van relevante bronnen zoals ambtsberichten en rapporten van mensenrechtenorganisaties en NGO’s via internet. De unit beschikt over abonnementen op een aantal grote persdatabanken en heeft een eigen bibliotheek. Ook kunnen de medewerkers voor zeer specifieke vragen terecht bij een uitgebreid netwerk van externe deskundigen in diverse landen (wetenschappers, journalisten en medewerkers van ontwikkelingsorganisaties).

Elk landeninformatie-onderzoek wordt afgerond met een brief waarin de betreffende medewerker de meegestuurde bronnen kort en bondig beschrijft. Deze brief gaat dan samen met de gevonden informatie naar de vragensteller.

Functie- eisen:

academisch denk- en werkniveau;
bereidheid om zich voor ruim 100 werkdagen aan de unit te verbinden, voor minimaal 2 tot 3 dagen in de week;
bij voorkeur kennis van (delen van) asielrelevante regio’s en/of onderwerpen;
ervaring met onderzoek van (internet-) bronnen;
goed kunnen analyseren (o.a dossiers en bronnen);
precies kunnen werken (o.a.in het weergeven van bronnen);
zelfstandig en in teamverband kunnen werken;
sociaal vaardig, enthousiast, flexibel en stressbestendig;
zaken kunnen overdragen aan collega’s en externe organisaties;
goede beheersing Nederlandse, Engelse en zo mogelijk andere talen (in woord en geschrift);
gemotiveerd om voor vluchtelingen / (uitgeprocedeerde) asielzoekers te werken;
zorgvuldig kunnen omgaan met vertrouwelijk materiaal en zich kunnen houden aan de geheimhoudingsplicht;
bereid zijn tot het ontvangen van begeleiding en deelname aan scholing of deskundigheidsbevordering.
Wat bieden wij?

Boeiend inhoudelijk werk waarbij landenkennis gebruikt wordt voor een concreet doel: namelijk het ondersteunen van individuele asielprocedures;
de mogelijkheid om deskundigheid te vergroten zowel van een bepaalde regio als van het asielbeleid in het algemeen;
een leuke unit met een enthousiaste groep vrijwilligers en betaalde krachten;
een degelijke inwerkperiode en deskundige werkbegeleiding;
elke werkdag een uitgebreide gratis lunch in onze kantine en vergoeding van reiskosten;
inspraak via afdelingsoverleg en eventueel in de vrijwilligersadviesraad;
wekelijks gezamenlijk werkoverleg met het hele vrijwilligersteam
de mogelijkheid om interne alsmede (in overleg) externe scholingsmogelijkheden te volgen.
voor stagiaires: een stagevergoeding van 250 Euro bruto per maand.
VluchtelingenWerk Nederland streeft ernaar om meer vluchtelingen in haar organisatie op te nemen. Daarom worden vluchtelingen nadrukkelijk uitgenodigd te reageren.

Voor meer informatie kun je contact opnemen met:

Hans van Oosterhout

VluchtelingenWerk Landelijk Bureau

Eenheid Landeninformatie

Direct telefoonnummer: 020 - 34 67 228 (maandag tot en met donderdag)

E-mail: hvanoosterhout@vluchtelingenwerk.nl
Adres Landelijk Bureau: Surinameplein 122 Amsterdam, nabij metro- en treinstation Lelylaan.


Bron: http://www.linkedin.com/news?viewArticle=&articleID=86983208&gid=1624427&srchCat=RCNT&articleURL=http%3A%2F%2Fwww%2Evluchtelingenwerk%2Enl%2Findex%2Ephp%3Foption%3Dcom_content%26view%3Darticle%26id%3D610%3Amade-in-holland%26catid%3D28%3Afrontpage&urlhash=UOR5

Sinterklaas of kerst cadeau: kookboek van vluchtelingen

Kookproject wordt kookboek
Bij een kookproject van VluchtelingenWerk Noordwestholland kwamen zo veel mooie verhalen en heerlijke recepten naar boven, daarvan moesten anderen meegenieten! Om die reden ontstond het prachtige kookboek Made in Holland dat 22 november werd gepresenteerd.

Samen koken
‘Dit boek is niet zo zeer een kookboek, maar een prachtig boek om samen met anderen te gaan koken’, aldus Edwin Huizing. Hij overhandigde de eerste exemplaren van het boek aan Fatma Özgümüs, directeur van Vluchtelingen Organisaties Nederland, Jean Beddington, topkok en eigenaar van het befaamde restaurant Beddington’s in Amsterdam, en Gineke van ’t Veer, wethouder van Heemskerk.

Eigentijds én traditioneel
Vrouwen die hun land moesten ontvluchten en Nederlandse vrouwen die hen wilden leren kennen, maakten dit boek dat vol staat met recepten uit Armenië, Somalië, Congo, Afghanistan, Kroatië, Irak en Nederland. Van simpele maaltijden tot feestelijke gerechten. Eigentijdse én traditionele recepten, overgedragen van moeder op dochter. Allemaal met liefde bereid in een Nederlandse keuken. Kortom, een boek vol verhalen, vriendschap en inspiratie. Caroline Tensen, ambassadeur van de Nationale Postcode Loterij, heeft het voorwoord geschreven. Op www.madeinholland.nu krijgt u een voorproefje.

Te koop
Het boek is verkrijgbaar in de boekhandel, maar binnenkort ook in de webwinkel van de website van Vluchtelingenwerk in een beperkte oplage met korting (€12,- exclusief verzendkosten).
Made in Holand, een wereld in geuren, smaken en verhalen. 128 pagina ’s. €19,95. ISBN 9789490177058.


Bron: http://www.vluchtelingenwerk.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=610:made-in-holland&catid=28:frontpage

Kamerstukken van en aan Minister van der Laan (inzake inburgering en integratie)

1) Ongewenste inmenging van buitenlandse overheden met hun in Nederland wonende (oud) burgers:
http://www.vrom.nl/get.asp?file=docs/kamerstukken/Wed4Nov20091611500100/II2009053977BriefmotieGriffith.doc

2) Inburgeren van blinden en doven http://www.vrom.nl/get.asp?file=docs/kamerstukken/Fri13Nov20091341370100/II2009060375Onderzinburgermetvisuelebeperking.doc

3) Integratiebrief
http://www.vrom.nl/get.asp?file=docs/kamerstukken/Tue17Nov20091027120100/II2009062327Integratiebrief.doc

4) Monitorrapportage Wet inburgering in het buitenland
http://www.vrom.nl/get.asp?file=docs/kamerstukken/Tue17Nov20091447410100/II2009056617BriefTKMonitorrapportageWIB.doc

5) Concrete doelstellingen Aanpak Marokkaans-Nederlandse probleemjongeren en IMAR-gelden
http://www.vrom.nl/get.asp?file=docs/kamerstukken/Wed18Nov20091535440100/II2009059277ConcretedoelstellingenAanpakmarokkaans-NederlandseprobleemjongerenenIMAR-gelden.doc

6) Beantwoording kamervragen van het lid Fritsma over oude allochtone vrouwen die met een eigen busje vervoerd worden
http://www.vrom.nl/get.asp?file=docs/kamerstukken/Fri20Nov20091037410100/II2009058121KamervragenBusvervoerallochtonevrouwen.doc

copyright vreemdelingenrecht.com

Recente kamerstukken justitie op het gebied van het vreemdelingenrecht en inburgering

1. Achterlating en huwelijksdwang http://www.justitie.nl/images/huwelijksdwang%20en%20achterlating_17439_tcm34-234123.pdf?cp=34&cs=580
2. Afwijzing van verzoek om gezinstarief legeshttp://www.justitie.nl/images/Motie%20Anker%20en%20Heerts%20betreffende%20Leges_17417_tcm34-233668.pdf?cp=34&cs=580
3. Artikel 8 en bijstand http://www.justitie.nl/images/2009Z15965%20antwoorden%20kamervragen%20over%20recht%20op%20bijstand_17428_tcm34-233674.pdf?cp=34&cs=580

Bron: http://www.justitie.nl/

copyright foto vreemdelingenrecht.com. Tekst mag vrij overgenomen worden

Samenwoningsvereiste voor alleenstaande buitenlandse oudere

Staatssecretaris Albayrak wil een samenwoningsvereiste invoeren voor alleenstaande buitenlandse ouderen die bij hun in Nederland verblijvende volwassen kinderen gaan wonen. Dat schrijft zij aan de Tweede Kamer.

Jaarlijks komt een kleine groep van rond de tachtig alleenstaande 65-plussers die vaak als enige van de familie in het land van herkomst zijn achtergebleven in dit kader naar Nederland. Albayrak wil door het samenwoningsvereiste voorkomen dat deze groep een beroep op de woningmarkt doet. Het samenwoningsvereiste brengt bovendien met zich mee dat wanneer een zorgbehoefte ontstaat bij de oudere de nadruk op mantelzorg komt te liggen.

De samenwoningsvereiste geldt in elk geval zolang de ouder een afhankelijke verblijfsvergunning heeft. De ouder komt, als tevens wordt voldaan aan de overige voorwaarden, na drie jaar verblijf in aanmerking voor voortgezet verblijf en na vijf jaar voor een permanente verblijfsvergunning of het Nederlanderschap.

Het samenwoningsvereiste past goed in de systematiek van het wetsvoorstel modern migratiebeleid, dat momenteel voor behandeling in de Tweede Kamer ligt. In het modern migratiebeleid wordt een grotere verantwoordelijkheid voor het verblijf van de vreemdeling bij de referent neergelegd.


Bron: http://www.justitie.nl/actueel/nieuwsberichten/archief-2009/91118samenwoningsvereiste-voor-alleenstaande-buitenlandse-oudere.aspx?cp=34&cs=578

Pas een vovo op de vliegtuigtrap? Zelfs als iemand in bewaring zit? (lees deze uitspraak)

LJN: BK3808,Voorzieningenrechter Rechtbank 's-Gravenhage , zittingsplaats 's-Hertogenbosch , AWB 09/34672

Datum uitspraak: 10-11-2009
Datum publicatie: 19-11-2009
Rechtsgebied: Vreemdelingen
Soort procedure: Voorlopige voorziening


Inhoudsindicatie: Het verzoek tot het treffen van een voorlopige voorziening is er op gericht te voorkomen dat verzoeker wordt uitgezet gedurende de behandeling van het ingestelde beroep. Dat het besluit van 23 september 2009 voor uitvoering vatbaar is, is onvoldoende om een spoedeisend belang als bedoeld in artikel 8:81 van de Awb aan te nemen. De voorzieningenrechter zoekt hiervoor aansluiting bij de uitspraken van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) van 9 november 2001 (200104991/2, LJN: AE0473) en 18 juli 2008 (200804897/2, LJN: BD9026). De omstandigheid dat verzoeker met het oog op zijn uitzetting in vreemdelingenbewaring is gesteld, levert evenmin spoedeisend belang op, omdat dit onverlet laat dat op dit moment geen sprake is van concrete aanwijzingen op welke termijn uitzetting zal plaatsvinden. In dit verband verwijst de voorzieningenrechter naar de uitspraken van de Afdeling van 6 juni 2008 (200803818/2, LJN: BD3910) en 1 april 2009 (200900207/2, LJN: BI3960). Ook heeft verzoeker geen andere feiten en omstandigheden naar voren gebracht op basis waarvan moet worden geconcludeerd dat er aan de zijde van verzoeker een spoedeisende situatie in bovenbedoelde zin bestaat. Afwijzing verzoek.

www.rechtspraak.nl

De rechtbank kent blijktbaar niet de situatie dat een advocaat pas na een paar dagen te horen krijgt dat zijn client is uitgezet.

De situatie in Irak en een asiel verblijfsvergunning op grond van de Definitierichtlijn (MK uitspraak)

LJN: BK3813, Rechtbank 's-Gravenhage , zittingsplaats 's-Hertogenbosch , AWB 09/4892

Datum uitspraak: 11-11-2009
Datum publicatie: 19-11-2009
Rechtsgebied: Vreemdelingen
Soort procedure: Eerste aanleg - meervoudig

Inhoudsindicatie: Verweerder volgt de UNHCR niet in haar betoog dat elke Iraakse asielzoeker afkomstig uit genoemde vijf provincies in aanmerking moet komen voor een verblijfsvergunning op a- of b-grond van artikel 29 Vw 2000. De UNHCR wordt evenmin gevolgd in haar standpunt dat elke asielzoeker afkomstig uit de provincies Bagdad, Diyala, Kirkuk, Nenewa en Salah Al-Din, in aanmerking komt voor subsidiaire bescherming. Hoewel de veiligheidssituatie in Irak in 2008 en 2009 is verbeterd ten opzichte van 2007, is de veiligheidssituatie in met name in de door de UNHCR genoemde provincies slecht en zorgelijk te noemen. Verweerder is echter van mening dat de veiligheidssituatie zoals omschreven in de UNHCR Guidelines en in het ambtsbericht van mei 2009 niet zodanig is dat elke vreemdeling die terugkeert naar deze gebieden reeds een reëel en voorzienbaar risico loopt op een behandeling in strijd met artikel 3 van het EVRM en daarmee met artikel 15c van de Definitierichtlijn. Volgens verweerder blijkt uit de jurisprudentie van het HvJ EG van 17 februari 2009 en van het EHRM van 17 juli 2008 (NA. tegen het Verenigd Koninkrijk) en 20 januari 2009 (F.H. tegen Zweden, gepubliceerd in JV 2009/74), dat een dergelijke situatie zich slechts in zeer uitzonderlijke omstandigheden zal voordoen. Het moet gaan om “the most extreme cases of general violence”. Hoewel de situatie in Irak in zijn algemeenheid en in de provincie Bagdad in het bijzonder nog steeds als ernstig en zorgelijk moet worden omschreven, is verweerder van mening dat deze niet zo uitzonderlijk en ernstig is dat terugkeer naar dit gebied al een reëel risico op een behandeling in strijd met artikel 3 van het EVRM met zich brengt. In de visie van verweerder wordt dit standpunt bevestigd door het EHRM in eerder genoemde uitspraak van 20 januari 2009, waarin het EHRM heeft geoordeeld dat hoewel de algehele veiligheidssituatie in Irak nog steeds onveilig en problematisch is, deze niet zo ernstig is dat de betrokken vreemdeling enkel vanwege terugkeer naar zijn land reeds een risico loopt op een behandeling die door artikel 3 van het EVRM verboden wordt.
De rechtbank is van oordeel dat verweerder in de onderhavige zaak met het vorenstaande afdoende heeft gemotiveerd waarom er noch ten tijde van het bestreden besluit, noch daarna, in Bagdad sprake is (geweest) van een uitzonderlijke situatie als bedoeld in artikel 15c van de Definitierichtlijn en in het arrest NA. tegen het Verenigd Koninkrijk. De rechtbank beschouwt de verwijzing door verweerder naar het algemeen ambtsbericht inzake Irak van 29 mei 2009 en de arresten van het EHRM van 20 januari 2009 in de zaak F.H. tegen Zweden en van 17 juli 2008 in de zaak NA. tegen het Verenigd Koninkrijk als een voldoende gemotiveerde onderbouwing van verweerders standpunt dat zich in de door de UNHCR genoemde vijf provincies in Centraal-Irak geen uitzonderlijke situatie voordoet als bedoeld in het arrest van het HvJ EG van 17 februari 2009. Daartoe wordt het volgende overwogen. De rechtbank stelt vast dat de UNHCR zijn conclusie dat zich in bedoelde vijf provincies een uitzonderlijke situatie voordoet als bedoeld in artikel 15c van de Definitierichtlijn, in grote lijnen baseert op dezelfde feiten als verweerder doet, zoals die zijn beschreven in het ambtsbericht van 29 mei 2009. De rechtbank is met verweerder van oordeel dat op basis van de in dit ambtsbericht beschreven veiligheidssituatie niet de conclusie kan worden getrokken dat er in Centraal-Irak in het algemeen, noch in bedoelde vijf provincies in het bijzonder, sprake is van “the most extreme cases of general violence” dan wel de uitzonderlijke situatie waarbij de mate van willekeurig geweld in het aan de gang zijnde gewapend conflict dermate hoog is dat zwaarwegende gronden bestaan om aan te nemen dat een burger (asielzoeker) die terugkeert naar dit land of naar bedoelde provincies, louter door zijn aanwezigheid aldaar een reëel risico loopt op de in artikel 15c van de Definitierichtlijn bedoelde ernstige bedreiging. De rechtbank hecht voorts belang aan het arrest van het EHRM in de zaak F.H. tegen Zweden van 20 januari 2009 waarnaar verweerder heeft verwezen. In dit arrest heeft het EHRM bij haar beoordeling van de situatie in Irak onder meer rekening gehouden met het UNHCR-rapport Strategy for the Iraq Situation van januari 2007, doch komt zij tot het oordeel dat de situatie in Irak in 2008 is verbeterd en dat, hoewel de algehele veiligheidssituatie in Irak nog steeds onveilig en problematisch is, deze niet zo ernstig is dat de desbetreffende vreemdeling enkel hierdoor bij terugkeer naar zijn land van herkomst het risico loopt van een behandeling in strijd met artikel 3 van het EVRM. Nu uit het ambtsbericht van mei 2009 en de UNHCR Guidelines van april 2009 naar voren komt dat de situatie in Irak sedertdien eerder is verbeterd dan verslechterd, kan de gevolgtrekking worden gemaakt dat het EHRM ook thans niet van oordeel zou zijn dat in Irak en Bagdad sprake is van “the most extreme cases of general violence”. De rechtbank is op grond van het vorenstaande dan ook van oordeel dat eisers beroep op artikel 15, aanhef en onder c, van de Definitierichtlijn niet kan slagen. Beroep ongegrond.

Bron: rechtspraak.nl

Geen inkomstenvereiste voor Unieburgers die maximaal 3 maanden in een ander Europees land willen wonen / ziekenhuisverblijf Nederlander in Belgie maakt dat zijn vrouw uit Verweggistan later met hem mee naar Nederland mag komen (uitspraak Raad van State)

LJN: BK3910, Raad van State , 200900969/1/V1

Datum uitspraak: 12-11-2009
Datum publicatie: 20-11-2009
Rechtsgebied: Vreemdelingen
Soort procedure: Hoger beroep

Inhoudsindicatie: Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (uitspraak van 18 juli 2003 in zaak nr. 200303674/1; AB 2004, 3) is de in voormeld artikel neergelegde termijn een termijn van orde waarop geen sanctie is gesteld. Gelet op het karakter van deze termijn heeft het niet meedelen door de rechtbank van de verlenging evenmin een rechtsgevolg.

Uit artikel 6, eerste en tweede lid, gelezen in samenhang met artikel 14, eerste lid, van richtlijn 2004/38/EG volgt dat voor het recht van verblijf van maximaal drie maanden niet is vereist dat burgers van de Unie en hun familieleden beschikken over voldoende middelen van bestaan.

Hieruit vloeit voort dat de rechtbank met de bestreden overweging niet heeft onderkend dat aan de vreemdeling en haar echtgenoot wat betreft de periode van 30 april 2006 tot 15 juli 2006, waarin zij ingevolge artikel 6, eerste en tweede lid, een recht van verblijf hadden, niet de eis kan worden gesteld dat zij dienen te beschikken over voldoende middelen van bestaan. Dat betekent, anders dan de rechtbank heeft overwogen, dat aan de vreemdeling en haar echtgenoot niet kan worden tegengeworpen dat zij niet hebben aangetoond te beschikken over voldoende middelen van bestaan.

Deze persoonlijke omstandigheden moeten worden beoordeeld met inachtneming van het doel van richtlijn 2004/38/EG en het evenredigheidsbeginsel, als hiervoor onder 2.7.7. weergegeven. De vreemdeling klaagt terecht dat de rechtbank niet heeft onderkend dat uit het besluit van 14 december 2007 niet blijkt welke norm de staatssecretaris heeft aangelegd om te bepalen of sprake is van voldoende middelen van bestaan en of, en in hoeverre, bij deze norm rekening is gehouden met de persoonlijke omstandigheden, zoals dat ingevolge voormeld artikel 8, vierde lid, is vereist.

Gelet hierop kan vooralsnog niet worden uitgesloten dat de echtgenoot voor zichzelf en voor de vreemdeling heeft beschikt over voldoende middelen van bestaan. Bij dit vermoeden is het aan de staatssecretaris om het – desgewenst – te weerleggen.




Uitspraak

200900969/1/V1.
Datum uitspraak: 12 november 2009

RAAD VAN STATE
AFDELING
BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

[vreemdeling],
appellante,

tegen de uitspraak van de rechtbank 's Gravenhage, nevenzittingsplaats Utrecht, van 24 december 2008 in zaak nr. 07/48158 in het geding tussen:

[vreemdeling]

en

de staatssecretaris van Justitie.


1. Procesverloop

Bij besluit van 1 november 2007 heeft de staatssecretaris van Justitie (hierna: de staatssecretaris) een aanvraag van [vreemdeling] (hierna: de vreemdeling) om afgifte van een document waaruit het rechtmatig verblijf als gemeenschapsonderdaan blijkt, bedoeld in artikel 9, eerste lid, van de Vreemdelingenwet 2000, afgewezen.

Bij besluit van 14 december 2007 heeft de staatssecretaris het daartegen door de vreemdeling gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Dit besluit is aangehecht.

Bij uitspraak van 24 december 2008, verzonden op 7 januari 2009, heeft de rechtbank 's Gravenhage, nevenzittingsplaats Utrecht (hierna: de rechtbank), het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht.

Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 4 februari 2009, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht.

De staatssecretaris heeft een verweerschrift ingediend.

Vervolgens is het onderzoek gesloten.


2. Overwegingen

2.1. Ingevolge artikel 8:66, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb), voor zover thans van belang, doet de rechtbank binnen zes weken na de sluiting van het onderzoek schriftelijk uitspraak.
Ingevolge het tweede lid kan de rechtbank deze termijn met ten hoogste zes weken verlengen.
Ingevolge het derde lid wordt van deze verlenging aan partijen mededeling gedaan.
Ingevolge artikel 8:78, voor zover thans van belang, spreekt de rechtbank de beslissing, bedoeld in artikel 8:77, eerste lid, aanhef en onder c, in het openbaar uit.

2.2. In grief 5 klaagt de vreemdeling dat de uitspraak van de rechtbank niet binnen zes weken na sluiting van het onderzoek ter zitting is gedaan, dat deze termijn evenmin tijdig is verlengd en dat niet is gebleken dat de uitspraak in het openbaar is uitgesproken, nu de rechtbank desgevraagd te kennen heeft gegeven dat geen proces-verbaal van openbaarmaking is opgemaakt.

2.2.1. Het beroep van de vreemdeling is op 24 september 2008 ter zitting van de rechtbank behandeld. Uit de op de zaak betrekking hebbende stukken kan niet worden afgeleid dat de rechtbank partijen heeft medegedeeld dat de uitspraak met ten hoogste zes weken is verlengd. Vervolgens heeft de rechtbank op 24 december 2008 uitspraak gedaan.

2.2.2. Ook indien aangenomen moet worden dat de rechtbank de termijn voor het doen van een uitspraak heeft verlengd, klaagt de vreemdeling niet alleen terecht dat de in artikel 8:66 van de Awb gestelde termijn voor het doen van uitspraak door de rechtbank is overschreden, maar ook dat, voor zover de klacht daartoe strekt, van deze verlenging geen mededeling is gedaan. Dit leidt evenwel niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak.
Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (uitspraak van 18 juli 2003 in zaak nr. 200303674/1; AB 2004, 3) is de in voormeld artikel neergelegde termijn een termijn van orde waarop geen sanctie is gesteld. Gelet op het karakter van deze termijn heeft het niet meedelen door de rechtbank van de verlenging evenmin een rechtsgevolg.

2.2.3. De uitspraak vermeldt dat deze in het openbaar is uitgesproken op 24 december 2008. Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (uitspraak van 24 februari 2003 in zaak nr. 200300583/1; AB 2003, 327) dient, indien de uitspraak vermeldt dat deze in het openbaar op een bepaalde datum is uitgesproken, er van uitgegaan te worden dat dit zo is. Dat geen proces-verbaal van openbaarmaking is opgemaakt is daarom niet van belang.
Nu deze klacht evenmin leidt tot vernietiging van de aangevallen uitspraak, faalt grief 5.

2.3. Ingevolge artikel 17, eerste lid, van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap (hierna: het Verdrag), voor zover thans van belang, is een ieder burger van de Unie die de nationaliteit van een lidstaat bezit.
Ingevolge artikel 18, eerste lid, heeft iedere burger van de Unie het recht vrij op het grondgebied van de lidstaten te reizen en te verblijven onder voorbehoud van de beperkingen en voorwaarden die bij dit Verdrag en de bepalingen ter uitvoering daarvan zijn vastgesteld.
Ingevolge artikel 49, voor zover thans van belang, zijn de beperkingen op het vrij verrichten van diensten binnen de Gemeenschap verboden ten aanzien van de onderdanen der lidstaten die in een ander land van de Gemeenschap zijn gevestigd dan dat waarin degene is gevestigd te wiens behoeve de dienst wordt verricht.

Ingevolge artikel 1, aanhef en onder b en c, van Richtlijn 73/148/EEG van de Raad van 21 mei 1973 inzake de opheffing van de beperkingen van de verplaatsing en het verblijf van onderdanen van de
Lid-Staten binnen de Gemeenschap ter zake van vestiging en het verrichten van diensten (hierna: richtlijn 73/148/EEG), heffen de Lid-Staten, onder de in deze richtlijn omschreven voorwaarden, de beperkingen op van de verplaatsing en het verblijf van onderdanen van Lid-Staten die zich naar een andere Lid-Staat willen begeven in de hoedanigheid van personen te wier behoeve een dienst wordt verricht en van de echtgenoot en kinderen beneden de 21 jaar van deze onderdanen, ongeacht hun nationaliteit.
Ingevolge artikel 4, tweede lid, voor zover thans van belang, komt het verblijfsrecht voor degenen te wier behoeve de dienst wordt verricht, overeen met de duur van de dienstverrichting. Indien deze duur drie maanden of minder bedraagt, geldt de identiteitskaart of het paspoort, waarmee betrokkene het grondgebied heeft betreden, als verblijfsvergunning.
Ingevolge artikel 6, voor zover thans van belang, kan de Lid-Staat voor de afgifte van de verblijfskaart en van de verblijfsvergunning van de aanvragers verlangen het document waarmee zij zijn grondgebied hebben betreden over te leggen.

Ingevolge artikel 2, aanhef onder punt 1) van Richtlijn 2004/38/EG van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 betreffende het recht van vrij verkeer en verblijf op het grondgebied van de lidstaten voor de burgers van de Unie en hun familieleden, tot wijziging van Verordening (EEG) nr. 1612/68 en tot intrekking van de Richtlijnen 64/221/EEG, 68/360/EEG, 72/194/EEG, 73/148/EEG, 75/34/EEG, 75/35/EEG, 90/364/EEG, 90/365/EEG en 93/96/EEG (hierna: richtlijn 2004/38/EG), wordt voor de toepassing van deze richtlijn onder "burger van de Unie" verstaan: een ieder die de nationaliteit van een lidstaat bezit.
Ingevolge dat artikel, aanhef onder punt 2), voor zover thans van belang, wordt onder "familielid" verstaan: de echtgenoot.
Ingevolge artikel 3, eerste lid, is deze richtlijn van toepassing ten aanzien van iedere burger van de Unie die zich begeeft naar of verblijft in een andere lidstaat dan die waarvan hij de nationaliteit bezit, en diens familieleden als gedefinieerd in artikel 2, punt 2), die hem begeleiden of zich bij hem voegen.
Ingevolge artikel 6, eerste lid, hebben burgers van de Unie het recht gedurende maximaal drie maanden op het grondgebied van een andere lidstaat te verblijven zonder andere voorwaarden of formaliteiten dan de verplichting in het bezit te zijn van een geldige identiteitskaart of een geldig paspoort.
Ingevolge het tweede lid, is het eerste lid eveneens van toepassing ten aanzien van familieleden die niet de nationaliteit van een lidstaat bezitten en die de burger van de Unie begeleiden of zich bij hem voegen, en in het bezit zijn van een geldig paspoort.
Ingevolge artikel 7, eerste lid, aanhef en onder b, heeft iedere burger van de Unie heeft het recht gedurende meer dan drie maanden op het grondgebied van een andere lidstaat te verblijven indien hij voor zichzelf en voor zijn familieleden over voldoende bestaansmiddelen beschikt om te voorkomen dat zij tijdens hun verblijf ten laste komen van het socialebijstandsstelsel van het gastland, en over een verzekering beschikt die de ziektekosten in het gastland volledig dekt.
Ingevolge het tweede lid, voor zover thans van belang, strekt het verblijfsrecht van het eerste lid zich uit tot familieleden die niet de nationaliteit van een lidstaat bezitten en die de burger van de Unie begeleiden en voldoen aan de voorwaarde onder b.
Ingevolge artikel 8, eerste lid, voor zover thans van belang, kan het gastland voor verblijven van meer dan drie maanden burgers van de Unie de verplichting opleggen om zich bij de bevoegde autoriteiten te laten inschrijven.
Ingevolge het derde lid, aanhef en tweede streepje, kunnen lidstaten ten aanzien van een burger van de Unie die valt onder artikel 7, lid 1, onder b), voor de afgifte van de verklaring van inschrijving slechts verlangen dat hij een geldige identiteitskaart of een geldig paspoort overlegt en bewijst dat hij aan die bepaling voldoet.
Ingevolge het vierde lid, voor zover thans van belang, mogen de lidstaten niet het bedrag van de bestaansmiddelen vaststellen dat zij als toereikend beschouwen, maar moeten rekening houden met de persoonlijke omstandigheden van de betrokkene.
Ingevolge artikel 9, eerste lid, verstrekken de lidstaten indien de duur van het voorgenomen verblijf van de familieleden van een burger van de Unie die niet de nationaliteit van een lidstaat bezitten langer is dan drie maanden hun een verblijfskaart.
Ingevolge het tweede lid, voor zover thans van belang, verlangen de lidstaten voor de afgifte van de verblijfskaart overlegging van de volgende documenten:
a) een geldig paspoort;
b) een document waaruit de verwantschap of het bestaan van een geregistreerd partnerschap blijkt;
c) een verklaring van inschrijving, of indien een inschrijvingssysteem ontbreekt een ander bewijs van verblijf in het gastland.
Ingevolge artikel 14, eerste lid, behouden burgers van de Unie en hun familieleden het verblijfsrecht volgens artikel 6 zolang zij geen onredelijke belasting vormen voor het socialebijstandsstelsel van het gastland.
Ingevolge het tweede lid, voor zover thans van belang, behouden burgers van de Unie en hun familieleden het verblijfsrecht van de artikel 7 zolang zij voldoen aan de aldaar genoemde voorwaarden. In specifieke gevallen van redelijke twijfel over de vraag, of een burger van de Unie of zijn familieleden wel voldoen aan de voorwaarden van artikel 7 kunnen de lidstaten zulks verifiëren. De verificatie geschiedt evenwel niet stelselmatig. Ingevolge het derde lid leidt een beroep van de burger van de Unie of zijn familieleden op het socialebijstandsstelsel van het gastland leidt niet automatisch tot een verwijderingsmaatregel.
Ingevolge artikel 35, voor zover thans van belang, kunnen de lidstaten de nodige maatregelen nemen om een in deze richtlijn neergelegd recht in geval van rechtsmisbruik of fraude, zoals schijnhuwelijk, te ontzeggen, te beëindigen of in te trekken
Ingevolge artikel 38, voor zover thans van belang, wordt richtlijn 73/148/EEG met ingang van 30 april 2006 ingetrokken.

2.4. De vreemdeling is op [datum] 1970 geboren en heeft de Jordaanse nationaliteit. Zij is op [datum] 2005 te Amman in Jordanië in het huwelijk getreden met [echtgenoot] (hierna: de echtgenoot), geboren op [datum] 1964, van Nederlandse nationaliteit.
De vreemdeling is Nederland binnengekomen met een visum voor kort verblijf, geldig van 3 april 2006 tot 19 mei 2006. Op 13 april 2006 is de echtgenoot opgenomen in ziekenhuis Lievensberg te Bergen op Zoom. Op 15 april 2006 is hij vanuit dit ziekenhuis verwezen en overgebracht naar het Universitair Ziekenhuis Antwerpen, waarin hij tot 25 september 2006 opgenomen is geweest. De vreemdeling heeft vanaf 15 april 2006 verbleven in Ter Weyde, een gastenverblijf, verbonden aan het Universitair Ziekenhuis Antwerpen, voor familieleden van patiënten. Na zijn ontslag uit het ziekenhuis zijn de vreemdeling en haar echtgenoot naar Nederland teruggekeerd.

2.5. In het besluit van 14 december 2007, waarbij het besluit van 1 november 2007, is gehandhaafd, heeft de staatssecretaris zich op het standpunt gesteld dat het ondergaan van een medische behandeling niet kan worden aangemerkt als het ontvangen van diensten als bedoeld in richtlijn 73/148/EEG. Voorts heeft de staatssecretaris zich op het standpunt gesteld dat de vreemdeling niet heeft aangetoond dat zij in België bij haar echtgenoot verblijf heeft gehad op grond van het Verdrag en dat het op haar weg had gelegen documenten over te leggen waaruit kan worden afgeleid dat de Belgische autoriteiten haar echtgenoot als gemeenschapsonderdaan hebben aangemerkt. Verder is niet gebleken dat de echtgenoot bij terugkeer in Nederland zijn bedrijfsactiviteiten heeft voortgezet, zodat hij niet als gemeenschapsonderdaan kan worden aangemerkt, aldus de staatssecretaris.

2.6. In grief 1 klaagt de vreemdeling dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat het verblijf in België onvoldoende is om de echtgenoot tot 30 april 2006 te beschouwen als dienstenontvanger op grond van richtlijn 73/148/EEG en hem na 30 april 2006 aan te merken als gemeenschapsonderdaan in de zin van economisch (niet)-actieven op grond van richtlijn 2004/38/EG.
Daartoe voert de vreemdeling onder meer aan dat de rechtbank niet heeft onderkend dat uit het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschapen (hierna: het Hof) van 31 januari 1984 in zaak nrs. 286/82 en 26/83 (Jurispr. 1984, blz. 377; Luisi en Carbone) volgt dat haar echtgenoot als dienstenontvanger als bedoeld in de richtlijn 73/148/EEG moet worden aangemerkt en dat diens daarop gebaseerde verblijfsrecht zich ook tot haar uitstrekt. Op grond van deze richtlijn 73/148/EEG hadden haar echtgenoot en zijzelf een verblijfrecht tot 30 april 2006, waarbij hun paspoorten golden als verblijfsvergunning. Dit verblijfsrecht is in elk geval tot 15 juli 2006 voortgezet op grond van artikel 6 van richtlijn 2004/38/EG, aldus de vreemdeling.

2.6.1. In het door de vreemdeling aangehaalde arrest heeft het Hof in punt 16, voor zover thans van belang, overwogen dat als personen te wier behoeve een dienst wordt verricht mede zijn te beschouwen zij die geneeskundige behandeling ontvangen.
Hieruit volgt dat, nu de echtgenoot van de vreemdeling met ingang van 15 april 2006 in België een medische behandeling heeft ondergaan, hij met ingang van deze datum moet worden aangemerkt als een ontvanger van diensten, bedoeld in artikel 1, aanhef en onder b, van richtlijn 73/148/EEG. Het aan deze hoedanigheid verbonden verblijfsrecht is ingevolge artikel 1, aanhef en onder c, van deze richtlijn met ingang van 15 april 2006 ook van toepassing op de vreemdeling.

2.6.2. De echtgenoot en de vreemdeling hebben vorenbedoeld verblijfsrecht gehad tot 30 april 2006, omdat met ingang van die datum ingevolge artikel 38 van richtlijn 2004/38 EG richtlijn 73/148/EEG is ingetrokken.
Het Hof heeft in de punten 19 en 20 van het arrest van 17 februari 2005 in zaak nr. C-215/03 (Jurispr. 2005, blz. I-1256; Oulane), zakelijk weergegeven, overwogen dat de vereisten, bedoeld in artikel 6, gelezen in samenhang met artikel 4, tweede lid, derde alinea, van richtlijn 73/148/EEG bij een duur van een dienstverrichting van drie maanden of minder niet zijn gewijzigd in het kader van richtlijn 2004/38/EG.
Hieruit kan worden afgeleid dat een onderdaan van een lidstaat die zich naar een andere lidstaat begeeft als ontvanger van diensten bij een duur van een dienstverrichting van maximaal drie maanden ingevolge artikel 6 van richtlijn 2004/38/EG een recht van verblijf heeft.
De vreemdeling klaagt dan ook terecht dat de rechtbank niet heeft onderkend dat het op 15 april 2006 onder richtlijn 73/148/EEG aangevangen recht van verblijf van haar echtgenoot als ontvanger van diensten, dat zich ook tot haar uitstrekt, met ingang van 30 april 2006 tot 15 juli 2006 ingevolge artikel 6, eerste en tweede lid, van richtlijn 2004/38/EG is voortgezet. Grief 1 slaagt in zoverre.

2.7. In grief 2 klaagt de vreemdeling onder meer dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat de vreemdeling niet heeft aangetoond dat haar echtgenoot gedurende het verblijf in België heeft voldaan aan de eis van artikel 7, eerste lid, aanhef en onder b, van richtlijn 2004/38/EG en dat uit de overgelegde gegevens, nu deze geen betrekking hebben op de gehele periode van verblijf in België, niet kan worden afgeleid dat aan de eis van voormeld artikellid is voldaan, zodat de echtgenoot niet het recht van verblijf van artikel 7 van voormelde richtlijn heeft.
Daartoe voert de vreemdeling onder meer, zakelijk weergegeven, aan dat de rechtbank, door aldus te overwegen, niet heeft onderkend dat zij en haar echtgenoot ingevolge artikel 6, eerste en tweede lid, van richtlijn 2004/38/EG tot 15 juli 2006 een recht van verblijf hadden, waarvoor geen andere voorwaarden gelden dan de verplichting in het bezit te zijn van een geldige identiteitskaart of een geldig paspoort. Voorts heeft de rechtbank volgens de vreemdeling niet nagegaan of de staatssecretaris in het besluit van 14 december 2007 aan de juiste norm heeft getoetst om te bepalen of haar echtgenoot in België over voldoende middelen van bestaan beschikte. De rechtbank heeft daarbij ten onrechte geen rekening gehouden met het bepaalde in artikel 8, vierde lid, van richtlijn 2004/38/EG, waarbij met name van belang is dat niet in geschil is dat de ziektekostenverzekering het verblijf van haar echtgenoot in het ziekenhuis in België heeft betaald, aldus de vreemdeling.

2.7.1. De grief komt er in wezen op neer dat de rechtbank niet heeft onderkend dat het besluit van 14 december 2007, voor zover daarbij de staatssecretaris zich op het standpunt heeft gesteld dat niet is aangetoond dat de echtgenoot in België over voldoende bestaansmiddelen, bedoeld in artikel 7, eerste lid, aanhef en onder b, van richtlijn 2004/38/EG heeft beschikt, ook op dit punt onzorgvuldig is voorbereid.

2.7.2. Uit artikel 6, eerste en tweede lid, gelezen in samenhang met artikel 14, eerste lid, van richtlijn 2004/38/EG volgt dat voor het recht van verblijf van maximaal drie maanden niet is vereist dat burgers van de Unie en hun familieleden beschikken over voldoende middelen van bestaan.
Hieruit vloeit voort dat de rechtbank met de bestreden overweging niet heeft onderkend dat aan de vreemdeling en haar echtgenoot wat betreft de periode van 30 april 2006 tot 15 juli 2006, waarin zij ingevolge artikel 6, eerste en tweede lid, een recht van verblijf hadden, niet de eis kan worden gesteld dat zij dienen te beschikken over voldoende middelen van bestaan. Dat betekent, anders dan de rechtbank heeft overwogen, dat aan de vreemdeling en haar echtgenoot niet kan worden tegengeworpen dat zij niet hebben aangetoond te beschikken over voldoende middelen van bestaan.

2.7.3. In de punten 22 en 24, gelezen in samenhang met punt 41 van het arrest van het Hof van 19 oktober 2004 in zaak nr. C-200/02 (Jurispr. 2004, blz. I-9964 en I-9968; JV 2004/446; Zhu en Chen), dat betrekking heeft op richtlijn 73/148/EEG, is, zakelijk weergegeven, overwogen dat deze richtlijn niet van toepassing is op de situatie van een onderdaan van een lidstaat die zijn hoofdverblijf op het grondgebied van een andere lidstaat vestigt ten einde er voor onbepaalde tijd diensten te ontvangen en dat die situatie wordt beheerst door artikel 18 EG-Verdrag en richtlijn 90/364/EEG van de Raad van 8 juni 1990 inzake het verblijfsrecht.
De voorwaarden voor het verblijfsrecht, bedoeld in artikel 1 van deze richtlijn, komen overeen met de voorwaarden van artikel 7, eerste lid, aanhef en onder b, van richtlijn 2004/38/EG.
Gelet hierop en in aanmerking genomen dat uit punt 3 en 4 van de considerans van richtlijn 2004/38/EG volgt dat deze richtlijn een codificatie behelst van het eerdere sectorale en gefragmenteerde stelsel van het recht van vrij verkeer, waaronder ook richtlijn 73/148/EEG viel, kan worden afgeleid dat een ontvanger van diensten bij een dienstverrichting van meer dan drie maanden onder richtlijn 2004/38/EG is aangemerkt als een economisch niet-actieve burger, bedoeld in artikel 7, eerste lid, aanhef en onder b.

2.7.4. Gelet op hetgeen hiervoor onder 2.7.2 en 2.7.3 is overwogen, is derhalve de vraag aan de orde of de rechtbank niettemin terecht heeft overwogen dat de echtgenoot van de vreemdeling, zij het, anders dan de rechtbank heeft overwogen, beperkt tot het verblijf van 15 juli 2006 tot 25 september 2006 voor zichzelf en voor de vreemdeling niet heeft beschikt over voldoende middelen van bestaan, zodat geen sprake is van een verblijf als economisch niet-actieven, bedoeld in artikel 7, eerste lid, aanhef en onder b, gelezen in samenhang met het tweede lid van dat artikel.

2.7.5. Uit artikel 7, eerste lid, aanhef en onder b, gelezen in samenhang met artikel 8, derde lid, aanhef en tweede streepje, volgt dat een burger van de Unie dient te bewijzen dat hij voldoet aan de voorwaarden voor het verblijfsrecht als economisch niet-actieve.
Uit richtlijn 2004/38/EG, waarvan de bepalingen niet restrictief mogen worden uitgelegd en evenmin hun effectiviteit mag worden ontnomen, kan niet worden afgeleid dat de bewijsmiddelen om aan te tonen dat er voldoende bestaansmiddelen zijn mogen worden beperkt. Ook uit hetgeen het Hof in punt 44 tot en met 46 van het arrest van 25 mei 2000 in zaak nr. C-424/98 (Jurispr. 2000, blz. I -4033 en blz. I-4034; Commissie van de Europese Gemeenschappen tegen Italiaanse Republiek) heeft overwogen volgt dat deze bewijsmiddelen in beginsel niet mogen worden beperkt.

2.7.6. Uit artikel 8, vierde lid, van richtlijn 2004/38/EG volgt, voor zover thans van belang, dat dit gastland niet het bedrag van de bestaansmiddelen mag vaststellen dat zij als toereikend beschouwt, maar rekening moet houden met de persoonlijke omstandigheden.
Uit de punten 24 tot en met 26 van het arrest van het Hof van 11 december 2007 in zaak nr. C-291/05 (Jurispr. 2007, blz. I-10772;
JV 2008/1; hierna: het arrest Eind) kan voor dit geval worden afgeleid dat de staatssecretaris, onafhankelijk van het antwoord op de vraag of in België door de daartoe bevoegde autoriteiten al dan niet is vastgesteld dat voor een verblijf aldaar is voldaan aan de voorwaarden van artikel 7, eerste lid, aanhef en onder b, van richtlijn 2004/38/EG, deze voorwaarden ook nog zelfstandig dient te beoordelen, nu zij zich daarop tegenover de staatssecretaris heeft beroepen met het oog op haar verblijf bij haar echtgenoot in Nederland.

2.7.7. In de punten 82 en 84 van het arrest van 25 juli 2008 in zaak nr. C-127/08 (JV 2008/291; Metock) heeft het Hof overwogen dat richtlijn 2004/38/EG blijkens de punten 1, 4 en 11 van de considerans tot doel heeft, de uitoefening van het fundamenteel en persoonlijk recht van vrij verkeer en verblijf op het grondgebied van de lidstaten, dat door het Verdrag rechtstreeks aan alle burgers van de Unie wordt verleend, te vergemakkelijken en mogen de bepalingen van die richtlijn, gelet op de context en de doelstellingen, niet restrictief worden uitgelegd en mag deze in geen geval hun effectiviteit worden ontnomen.
In punt 94 van het arrest van 17 september 2002 in zaak nr. C-413/99 (Jurispr. 2002, blz. I-7169; JV 2002/466; Baumbast) heeft het Hof, voor zover thans van belang, overwogen dat aan de uitoefening van het verblijfsrecht ingevolge artikel 18, eerste lid, van het Verdrag de in deze bepaling bedoelde voorwaarden kunnen worden gesteld, doch dat de bevoegde autoriteiten, en in voorkomend geval de nationale rechterlijke instanties ervoor moeten waken dat die voorwaarden worden toegepast met inachtneming van de algemene gemeenschapsrechtelijke beginselen, in het bijzonder het evenredigheidsbeginsel.

2.7.8. De vreemdeling betoogt terecht dat niet in geschil is dat de ziektekostenverzekering de kosten van het verblijf van haar echtgenoot in het ziekenhuis in België heeft betaald. Aldus kan worden aangenomen dat de echtgenoot op deze wijze in elk geval voor zichzelf in de periode van 15 juli 2006 tot 25 september 2006 heeft beschikt over voldoende middelen van bestaan voor dat verblijf.
Evenmin is in geschil dat de vreemdeling gedurende deze periode heeft verbleven in een gastenverblijf, verbonden aan het ziekenhuis. Een dergelijk gastenverblijf is, naar algemeen bekend mag worden verondersteld, onder meer bedoeld om de kosten voor familieleden die noodzakelijkerwijs verbonden zijn aan een langdurige opname in een ziekenhuis te beperken.

2.7.9. Deze persoonlijke omstandigheden moeten worden beoordeeld met inachtneming van het doel van richtlijn 2004/38/EG en het evenredigheidsbeginsel, als hiervoor onder 2.7.7. weergegeven. De vreemdeling klaagt terecht dat de rechtbank niet heeft onderkend dat uit het besluit van 14 december 2007 niet blijkt welke norm de staatssecretaris heeft aangelegd om te bepalen of sprake is van voldoende middelen van bestaan en of, en in hoeverre, bij deze norm rekening is gehouden met de persoonlijke omstandigheden, zoals dat ingevolge voormeld artikel 8, vierde lid, is vereist.

2.7.10. Gelet hierop kan vooralsnog niet worden uitgesloten dat de echtgenoot voor zichzelf en voor de vreemdeling heeft beschikt over voldoende middelen van bestaan. Bij dit vermoeden is het aan de staatssecretaris om het – desgewenst – te weerleggen. De rechtbank heeft dit niet onderkend. Grief 2 slaagt in zoverre.

2.8. Voorts klaagt de vreemdeling in grief 2 dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat zij niet in haar stelling kan worden gevolgd dat uit de overgelegde gegevens kan worden opgemaakt dat de echtgenoot zijn bedrijfsactiviteiten heeft voortgezet, nu niet in geschil is dat de echtgenoot in een ziekenhuis heeft verbleven en gesteld noch gebleken is dat de echtgenoot met het oog op het verrichten van economische activiteiten in België heeft verbleven.
Daartoe voert de vreemdeling aan dat de rechtbank, door aldus te overwegen, niet heeft onderkend dat de voorgedragen beroepsgrond tot strekking had aan te tonen dat de echtgenoot economisch actief was voordat hij ziek werd en dat hij na zijn herstel die activiteiten heeft voortgezet, zodat geen beroep op bijstand behoefde te worden gedaan.
Overigens volgt uit het arrest Eind (Jurispr. 2007, blz. I-10761) dat het beschikken over voldoende middelen van bestaan bij terugkeer geen rol meer speelt.

2.8.1. De voorgedragen beroepsgrond kan niet anders worden opgevat dan zoals de vreemdeling thans in hoger beroep heeft betoogd. De vreemdeling heeft bij de aanvraag een verklaring van de gemeente Woensdrecht van 20 maart 2007 overgelegd, waarin is vermeld dat de echtgenoot geen bijstandsuitkering ontvangt, om daarmee aan te tonen dat hij na terugkeer in Nederland zijn bedrijfsactiviteiten heeft voortgezet. De bestreden overweging berust derhalve op een onjuiste lezing van de voorgedragen beroepsgrond.
Daarnaast heeft het Hof in punt 35 van het arrest Eind (Jurispr. 2007, blz. I-10774) overwogen dat een burger van een lidstaat ervan zou kunnen worden weerhouden de lidstaat waarvan hij de nationaliteit bezit te verlaten om op het grondgebied van een andere lidstaat betaald werk te gaan verrichten, wanneer hij niet de zekerheid had dat hij naar de lidstaat van herkomst zou kunnen terugkeren onafhankelijk van het verrichten van een economische activiteit in die laatste staat.
Dit is niet anders, indien sprake is geweest van een recht van verblijf in een andere lidstaat ingevolge artikel 7, eerste lid, aanhef en onder b, van richtlijn 2004/38/EG. Ook indien de echtgenoot van de vreemdeling na terugkeer uit België zijn bedrijfsactiviteiten niet zou hebben voortgezet, dan nog zou de vreemdeling, in haar hoedanigheid van familielid van een burger van de Unie, bedoeld in artikel 2, aanhef en onder 2) van richtlijn 2004/38/EG een recht van toegang tot en verblijf in Nederland hebben. Grief 2 slaagt ook in zoverre.

2.9. Het hoger beroep is reeds hierom kennelijk gegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden vernietigd. De overige grieven behoeven geen bespreking. Doende hetgeen de rechtbank zou behoren te doen, zal de Afdeling het beroep van de vreemdeling tegen het besluit van 14 december 2007 beoordelen in het licht van de daartegen in eerste aanleg voorgedragen beroepsgronden, voor zover daarop, na hetgeen hiervoor is overwogen, nog moet worden beslist.

2.10. De vreemdeling heeft aangevoerd dat de staatssecretaris zich in het besluit van 14 december 2007 ten onrechte op het standpunt heeft gesteld dat het op haar weg had gelegen documenten over te leggen waaruit kan worden afgeleid dat de Belgische autoriteiten haar echtgenoot als gemeenschapsonderdaan hebben aangemerkt. De door haar overgelegde gegevens zijn voldoende om vast te stellen dat zij en haar echtgenoot een recht van verblijf in België hadden, aldus de vreemdeling.

2.11. Uit hetgeen hiervoor onder 2.7.6, tweede alinea, is overwogen over het arrest Eind, volgt dat deze beroepsgrond slaagt.

2.12. Het beroep tegen het besluit van 14 december 2007 is derhalve gegrond. Dit besluit dient te worden vernietigd, omdat het onvoldoende zorgvuldig is voorbereid en een draagkrachtige motivering ontbeert. De staatssecretaris dient alsnog een nieuw besluit op het door de vreemdeling gemaakte bezwaar te nemen, met inachtneming van hetgeen in deze uitspraak is overwogen, waarbij heeft te gelden dat geen grond bestaat voor het oordeel dat in deze zaak sprake is van een geval, bedoeld in artikel 35 van richtlijn 2004/38/EG.

2.13. De staatssecretaris dient op na te melden wijze tot vergoeding van de proceskosten te worden veroordeeld.


3. Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin:

I. verklaart het hoger beroep gegrond;
II. vernietigt de uitspraak van de rechtbank 's-Gravenhage, nevenzittingsplaats Utrecht, van 24 december 2008 in zaak nr. 07/48158;
III. verklaart het door de vreemdeling bij de rechtbank in die zaak ingestelde beroep gegrond;
IV. vernietigt het besluit van de staatssecretaris van Justitie van 14 december 2007, kenmerk 0609-26-03111;
V. veroordeelt de staatssecretaris van Justitie tot vergoeding van bij de vreemdeling in verband met de behandeling van het beroep en het hoger beroep opgekomen proceskosten tot een bedrag van € 966,00 (zegge: negenhonderdzesenzestig euro), geheel toe te rekenen aan door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand;
VI. gelast dat de staatssecretaris van Justitie aan de vreemdeling het door haar betaalde griffierecht ten bedrage van € 359,00 (zegge: driehonderdnegenenvijftig euro) voor de behandeling van het beroep en het hoger beroep vergoedt.


Aldus vastgesteld door mr. H.G. Lubberdink, voorzitter, en mr. T.M.A. Claessens en mr. H.G. Sevenster, leden, in tegenwoordigheid van mr. J. van de Kolk, ambtenaar van Staat.


w.g. Lubberdink
voorzitter
w.g. Van de Kolk
ambtenaar van Staat

Uitgesproken in het openbaar op 12 november 2009

Bron: www.rechtspraak.nl

De advocaat was:
Advocatenkantoor Kleerekooper, Mr. G.G.A.J. Adang
Predikherenstraat 24, 3512 TN Utrecht
Postadres: Postbus 686, 3500 AR Utrecht
tel. 030-2307100 en fax: 030-2307105
http://link.marktplaats.nl/93265392