Informatie over het Nederlandse vreemdelingenrecht en nationaliteitsrecht, inburgering, diversiteit, expats, vluchtelingen en gezinshereniging enz. Maar ook vacatures voor juristen die bezig willen houden in een internationale setting of zich in het vreemdelingenrecht willen verdiepen.
- immigration law blog on Dutch visa, residence permits, citizenship, nationality etc. -
Redactie mevr. mr M.W.W. Raspe (berichten uit de media zijn niet altijd ook haar mening)
Omdat we in tijden van Corona ons zelf veelal alleen thuis moeten vermaken en soms ook niet kunnen werken bied ik u gratis de cursus over het Nederlandse vreemdelingenrecht aan. Deze les ziet op verblijfsrecht wat rechtstreeks voortkomt uit EU verdragsrecht en Richtlijn 2004/38. Denk daarbij aan de België -route maar ook de Chavez Vichez jurisprudentie.
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email
Mensensmokkelaars zijn goede businesslui en weten wellicht nog meer van het Europese asielbeleid dan onze staatssecretaris. In welk land maakt welke groep asielzoekers het meeste kans op een vergunning of is de procedure gerieflijker?
De bus vol Moldaviërs was pas in het nieuws. Net als de Marokkanen die hier een kansloos asielverzoek aanvragen.
Nou is het de vraag of deze mensen beseffen dat iets kansloos is. De mensensmokkelaars verkopen hun product goed. Soms met oude informatie.
De Belgische versie van de IND heeft een website met allemaal informatie over asiel maar geeft daar ook heel duidelijk aan voor welke groepen asiel in België aanvragen niet (meer) aantrekkelijk is.
Ik kreeg zo van iemand uit België een artikel toegestuurd over de ontradingscampagne gericht op Palestijnen. Was het zo dat deze groep vroeger automatisch verblijf kreeg omdat ze niet terug konden dat is nu gewijzigd. Dat deze mensen op straat moeten slapen omdat er maar een beperkt aantal aanvragen per dag worden toegelaten is iets wat ik zeker niet zou aanraden maar goede informatie dat veel geld betalen voor iets wat geen kans van slagen heeft lijkt me wel heel nuttig.
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email
Een land kan niet in algemene zin als veilig
aangemerkt worden als er voor (minderheids)groepen een systematisch
gevaar op vervolging of een onmenselijke behandeling bestaat. Dat geldt
ook als de veiligheidssituatie niet stabiel is of een deel van het land
onveilig is. De staatssecretaris van Veiligheid en Justitie mag een land
wel als veilig aanmerken als hij een uitzondering maakt voor die
(minderheids)groepen of voor het onveilige deel van dat land. Dat staat
in een advies aan de Raad van State.
Het gaat om de conclusie van staatsraad advocaat-generaal
Widdershoven van de Raad van State van 20 juli 2016. De voorzitter van
de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State had hem gevraagd
een advies op te stellen over dit onderwerp. De zaak bij de Raad van
State betreft twee Albanese asielzoekers die het niet eens zijn met de
classificering van Albanië als een veilig land, althans niet in hun
geval. Het advies heeft ook belangrijke betekenis voor andere zaken en
voor meer onderdelen van het nationale en Europese vreemdelingenrecht. Veilig land
In zijn conclusie betoogt Widdershoven dat een land niet 'algemeen
gezien' als veilig kan worden aangemerkt als er voor vooraf duidelijk
identificeerbare (minderheids)groepen van een zekere omvang, zoals LHBTI
of vrouwen, systematisch gevaar op vervolging of een onmenselijke
behandeling bestaat. Een land kan ook niet als veilig land worden
aangemerkt als de veiligheidssituatie onstabiel is of als delen van dat
land onveilig zijn, tenzij het onveilige deel een bijzonder klein deel
van dat land is. Wel kan de staatssecretaris een land aanmerken als
veilig land als hij daarbij een uitzondering maakt voor de betrokken
(minderheids)groepen of het onveilige deel van het land. Bewijslast
Verder concludeert Widdershoven dat de bewijslast voor het aanmerken
van een land als veilig land volledig bij de staatsecretaris van
Veiligheid en Justitie ligt. De staatsecretaris moet een zorgvuldig en
gedegen onderzoek doen en moet zijn besluit goed motiveren. Het feit dat
de Europese Commissie in een voorstel een land heeft aangemerkt als
veilig kan worden meegewogen, maar legt op zich geen bijzonder gewicht
in de schaal. Als de staatssecretaris eenmaal bewezen heeft dat een land
in het algemeen veilig is, is het vervolgens aan de vreemdeling om
aannemelijk te maken dat het land in zijn specifieke geval niet veilig
is. Procedure
De conclusie van een advocaat-generaal is een advies aan de Raad van
State. De partijen in de zaak krijgen de mogelijkheid op de conclusie te
reageren. Daarna zal de Raad van State uitspraak doen. Meer informatie:
Dank aan advocate Patricia Scholtes voor het vinden van dit bericht
PS: België had deze week al besloten om Albanië geen veilig derde land meer te vinden
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak.
Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Commission refers Belgium to the Court of Justice of the European Union regarding the Single Permit Directive
The 'Single Permit Directive' (Directive 2011/98/EU)
introduces a single application procedure for the issuing of single
permits for non-EU nationals to reside and work in the territory of an
EU Member State, and a common set of rights for non-EU workers legally
residing in a Member State. The European Commission is referring Belgium
to the Court of Justice of the EU for failing to transpose the
Directive.
The Single Permit Directive enables non EU workers to
obtain work and residence permits via a single procedure, rather than
requiring separate applications for residence and work permits. It also
aims at providing a clear set of rules for third country nationals
working legally within the EU so that they can benefit from common
rights, similar to those of EU nationals, regarding working conditions,
pensions, social security and access to public services. The Directive
complements other measures on legal migration such as the EU Blue Card[1], the Intra-Corporate Transferees[2] and Seasonal Workers' Directives[3],
and is designed to facilitate legal migration where it meets the needs
of the EU labour market. It does not harmonise admission conditions for
labour immigrants, which will remain in the hands of the Member States.
Member
States were required to transpose this Directive in full by 25 December
2013. By that date, Belgium had notified the Commission that it had
only partially transposed Directive 2011/98/EU. As a result, the
Commission sent a letter of formal notice for non-communication to
Belgium in March 2014 and, subsequently a reasoned opinion in April
2015. To date, Belgium has not notified the Commission of the full
transposition of the Directive into its national law.
In referring Belgium to the Court of Justice of the EU, the Commission proposes a daily penalty of € 52,828.16.The
amount of the penalty has been calculated taking into account the
seriousness, the duration of the infringement and the deterrent effect
reflected in the ability to pay of the Member State. Background: Directive 2011/98/EU
provides for a Single Application Procedure for the issuing of a Single
Permit for third-country nationals to reside and work in the territory
of an EU Member State. The Directive also provides for a common set of
rights for third-country workers legally residing in a Member State.
The
Commission closely monitors progress made by Member States regarding
the implementation of the Single Permit Directive into their national
legislation. Overall, 14 Member States have received a letter of formal
notice for failing to notify full transposition of the Directive by the
prescribed deadline. The Commission has issued four reasoned opinions to
Member States where full transposition was still not achieved (Greece,
Spain, Belgium, and Slovenia). To date, infringement proceedings
regarding the transposition of the Directive have been closed against 12
Member States whilst two remain open: against Slovenia, which is at the
stage of a reasoned opinion, and Belgium, which is being referred to
the Court of Justice of the EU today.
Under the Lisbon Treaty,
which entered into force on 1 December 2009, if Member States fail to
transpose EU legislation into national law within the required deadline,
the Commission may ask the Court to impose financial sanctions. The
daily penalty payment is calculated based on a formula, where the
following elements are multiplied:
- seriousness factor;
- duration of the infringement;
- "n" factor (which varies between Member States and takes into account their GDP);
- a flat-rate amount, which currently is set at € 670 per day.
In
case the transposition remains incomplete and the Court of Justice of
the EU confirms the Commission's view, the daily penalty would have to
be paid from the date of the judgment or a later date set by the Court
until the transposition is complete. The final amount of the daily
penalty will be decided by the Court, but cannot exceed the Commission's
proposal. For more information:
On the decisions of the November 2015 infringements package: MEMO/15/6006.
General information on infringements proceedings in the areas of Migration and Home Affairs.
On the general infringement procedure, see MEMO/12/12.
For more information on infringement procedures: http://ec.europa.eu/eu_law/infringements/infringements_en.htm [1] Directive 2009/50/EC [2] Directive 2014/66/EU [3] Directive 2014/36/EU
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak.
Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Open VLD-voorzitster Gwendolyn Rutten pleit aan de start
van het nieuwe politieke jaar voor een migratiebeleid dat zich focust op
geven en nemen: ‘Je moet solidair zijn met vluchtelingen, maar
tegelijkertijd moet je ook durven vragen: “Wat staat daar tegenover?”’
‘Het is belangrijk dat we het debat niet uit de weg gaan als het op asiel en migratie aankomt’, zegt Rutten in De Ochtend op
Radio 1. ‘Het menselijk leed dat gepaard gaat met vluchten naar een
ander land mogen we zeker niet uit het oog verliezen, want dat is heel
erg. Maar het volstaat niet om te zeggen: “Ocharme, hier is geld en trek
uw plan”. Migratie is een verhaal van rechten plichten.’
Op ‘de achterdeur sluiten’ van Antwerps burgemeester Bart De Wever
(N-VA) wil Rutten niet meer ingaan: ‘Ik trek me doorgaans niet veel aan
van wat anderen zeggen. Ik kijk naar de grond van de zaak: een sociaal
model voor de toekomst opstellen. Je moet solidair zijn met
vluchtelingen, maar tegelijkertijd moet je ook durven vragen: “Wat staat
daar tegenover?”’
Wouter Beke: ‘Zijn al heel wat regels en plichten’
Foto:
Photo News
CD&V-voorzitter Wouter Beke heeft in De Ochtend
gereageerd op het voorstel van Gwendolyn Rutten (Open VLD) om het
migratiebeleid te voeren aan de hand van ‘rechten en plichten’: ‘Het
heeft geen zin om mensen naar de mond te praten als je weet dat er
internationale regels zijn.’
Terwijl Open VLD vanochtend voor een duidelijk ‘sociaal model
voor de toekomst’ pleitte met ‘rechten en plichten’, suggereert Wouter
Beke dat er van een mug een olifant wordt gemaakt. ‘Gemeenschapsdienst
voor migranten? Dat staat in het regeerakkoord. Kris Peeters (CD&V)
heeft al contact gehad met Philippe Muyters (N-VA), maar ik vind dat we
op een ernstige manier naar dit migratiedebat moeten kijken. Er zijn al
heel wat voorwaarden: veel sociale rechten zijn al geconditioneerd.’
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak.
Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Dienst Vreemdelingezaken en het CGVS
Soort vacature: Betaalde functie
Met het oog op een optimaal beheer van het stijgend aantal
asielaanvragen zullen de Dienst Vreemdelingezaken en het CGVS in de
komende dagen starten met het aanleggen van een wervingsreserve.
Op 07/08 zal SELOR starten met het aanleggen van een wervingsreserve van
contractuele medewerkers van zowel niveau A ( proctection officer voor
de Dienst Vreemdelingenzaken en het CGVS) als niveau C ( interviewer
voor de Directie Asiel van de Dienst Vreemdelingenzaken).
Daarnaast zal SELOR begin september ook selectietesten organiseren voor
statutaire medewerkers (veiligheidsassistenten en
veiligheidsmedewerkers) voor de Gesloten Centra van de Dienst
Vreemdelingenzaken, in het bijzonder voor de centra in Merksplas en
Steenokkerzeel.
De functieomschrijvingen worden binnenkort verspreid en zullen eveneens
te consulterenzijn op de websites van SELOR (www.selor.be) en IBZ
(www.ibz.be).
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak.
Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Iemand vertelde op de Linkedingroep Vreemdelingenrecht dat hij bij zijn verhuizing naar België daar werd ingeschreven in het Wachtregister. Maar daar werden ook asielzoekers in geregistreerd dus hij vroeg zich af of dit allemaal wel goed was gegaan. Marnix Visscher kwam met een zo goede uitleg dat ik gevraag heb of ik die hier met u mocht delen.
Ik heb even navraag gedaan bij een Belgische relatie. Van hen kreeg ik het volgende antwoord:
Niet alleen asielzoekers zijn in het wachtregister inschreven. Ook
EU-burgers, die zich als zelfstandige willen inschrijven in de
burgerlijke gemeente ergens in België, zijn in het wachtregister
ingeschreven vanaf het moment dat de aanvraag is ingediend bij de
burgerlijke gemeente tot het moment dat de aanvraag is erkend. Als de
aanvraag wordt aanvaard, ga je van het wachtregister over naar het
vreemdelingenregister en ontvang je een E kaart.
Dus ze zien je niet als een asielzoekers, maar ze zien je als EU-burger
die een aanvraag heeft ingediend om in België te verblijven omdat je
zelfstandige bent.
Kijk op de volgende linken voor meer informatie:
http://www.kruispuntmi.be/thema/vreemdelingenrecht-internationaal-privaatrecht/verblijfsrecht-uitwijzing-reizen/unieburger/eu-zelfstandige
Echter, het is wel heel belangrijk om zo snel mogelijk te zijn
ingeschreven als zelfstandige: Je moet het bewijs van je inschrijving in
de Kruispuntbank voor ondernemingen, met ondernemingsnummer!
Je moet deze inschrijving bij de Kruispuntbank binnen 3 maanden na je
inschrijving bij de gemeente kunnen binnenbrengen op het gemeentehuis,
anders wordt er een procedure gestart dat je het grondgebied moet
verlaten, waar je overigens tegen in beroep kunt gaan. Kort gezegd: Als
je op tijd bent, voorkom je een heel gedoe met eindeloze procedures.
http://www.kruispuntmi.be/thema/verblijfsrecht-uitwijzing-reizen/unieburger/eu-zelfstandige/hoe-verloopt-de-verblijfsprocedure-voor-een-eu-zelfstandigehttp://www.kruispuntmi.be/thema/verblijfsrecht-uitwijzing-reizen/unieburger/eu-zelfstandige/welke-documenten-heb-je-nodig-als-eu-zelfstandige
Veel succes.
Voor vragen kun je hier terecht: http://www.kruispuntmi.be/juridische-helpdesk
Overigens kunnen alleen EU-burgers als zelfstandige worden ingeschreven. Mensen van andere nationaliteit kunnen dit niet.
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak.
Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
J v BELGIUM 70055/10, Judgment (Struck out of the List), (Grand Chamber), 19/03/2015 When she was eight months pregnant, SJ (a Nigerian national
born in 1989) claimed asylum in Belgium in July 2007. She contended that
she had fled Nigeria because the family of the child’s father, MA, with
whom she had lived since childhood, pressurised her to have an
abortion. SJ had already claimed asylum in Malta. Hence, pursuant to the
Dublin II Regulation,
the Belgian Aliens Office requested the Maltese authorities to deal
with her asylum application. In August 2007, SJ was diagnosed as HIV
positive with a serious immune system deficiency requiring
antiretroviral treatment and expressed her inability to travel for six
months and requested psychological counseling. In November 2007, she
additionally applied to remain in Belgium on the basis of her medical
condition. The Aliens Office said that non-nationals could avail
treatment for AIDS in Malta. It subsequently changed its mind and
accepted responsibility for the asylum claim in 2009 because SJ was
pregnant with her second child. In April 2009 SJ gave birth to her
second child and in November 2012 she gave birth to a third child.
All of the children had the same father, MA, who, beginning on an
unspecified date, spent occasional periods in Belgium without a
residence permit. SJ’s asylum claim failed because of inconsistencies in
narrative. The refusal was upheld in 2010 and SJ did not appeal to the Conseil d’État.
The same year an official medical adviser opined that treatment for
AIDS was available in Nigeria. The application on medical grounds was
also refused and SJ was served, in November 2010, with an order to leave
Belgium. However, ultimately SJ and her children were granted
indefinite residence permits.
But success did not come easily to SJ. Shortly after the expulsion
order was served SJ applied for a stay of execution of the order. She
alleged breaches of articles 3, 8 and 13 of the European Convention on Human Rights
(ECHR) and argued appropriate treatment would be inaccessible to her in
Nigeria and maintained that her right to respect for her private and
family life would be infringed by her removal. The next day, by judgment
dated 27 November 2010, her application was rejected as she was not in
detention and had been given four weeks (or until 22 December 2010) to
leave the country.
The Aliens Appeals Board was of the view that a mere fear that the
impugned decision could be enforced at any time after the deadline,
which was subsequently extended by a month, did not mean that a stay of
execution of the decision could not be granted in good time under the
ordinary procedure. SJ appealed to the Conseil d’État arguing a
risk of serious and irreversible harm on return to Nigeria and that
produced further proceedings but more remedially on 30 November 2010 she
applied to the European Court of Human Rights
(ECtHR) for rule 39 relief to stay the execution of the order expelling
her from Belgium. SJ acknowledged that the domestic proceedings were
pending but argued that the remedies in question did not suspend her
removal. Subsequently, Belgium was requested not to expel SJ and her
children pending the outcome of her proceedings before the ECtHR.
SJ’s application was declared admissible in December 2012 by a
Chamber of the Fifth Section which in February 2014 delivered a judgment
where it:
Unanimously held that there had been a violation of article 13 taken in conjunction with article 3.
Further held unanimously that it was not necessary to examine SJ’s
complaints under article 13 taken in conjunction with article 8.
Held by majority that the enforcement of the decision to deport SJ to Nigeria would not entail a violation of article 3.
Unanimously held that, even assuming that the ECtHR could examine
the complaint under article 8 of the Convention, there had been no
violation of that provision.
Subsequently, SJ and Belgium requested the referral of the case to
the Grand Chamber. The request was accepted in July 2014 and the hearing
initially scheduled to take place in February 2015 was postponed
because the parties were engaged in attempts to reach a friendly
settlement. In August 2014, Belgium proposed a friendly settlement with
SJ because her case involved strong humanitarian considerations weighing
in favour of regularising her residence status and that of her
children.
In September 2014, the ECtHR received word from SJ that she accepted
the proposal on condition that (i) she and her three children be granted
unconditional and indefinite leave to remain; (ii) she was compensated
for the pecuniary and non-pecuniary damage arising from adverse decision
making; and (iii) only once the residence permit had been issued to her
in person she consented to the striking-out of the case from the
court’s list.
Belgium agreed to the conditions set by SJ. It said that her and her
children’s residence status would be regularised immediately and
unconditionally and in January 2015, the applicant and her children were
issued with residence permits granting them indefinite leave to remain.
Therefore, the Grand Chamber hearing scheduled for 18 February 2015 was
cancelled in September 2014.
Held
Taking formal note of the friendly settlement between SJ and Belgium,
the ECtHR, by sixteen votes to one, lifted rule 39 relief and struck
the case off its list. Dissent
Judge Pinto de Albuquerque dissented and considered the striking out
of the instant case as a lost opportunity to revise “the unfortunate
principle” in N v United Kingdom [GC], no. 26565/05, (2008) 47 EHRR 39.
For him it the decent protection of the human rights of seriously ill
persons in Europe necessitated an examination of SJ’s case. N concerned the principle of the “very exceptional”
protection of seriously ill illegal aliens and the majority of the Grand
Chamber established at para 42 that:
Aliens who are subject to expulsion cannot in principle claim any
entitlement to remain in the territory of a contracting state in order
to continue to benefit from medical, social or other forms of assistance
and services provided by the expelling state.
The fact that the applicant’s circumstances, including his/her life
expectancy, would be significantly reduced if he/she were to be removed
from the contracting state is not sufficient in itself to give rise to
breach of article 3.
The decision to remove an alien who is suffering from a serious
mental or physical illness to a country where the facilities for the
treatment of that illness are inferior to those available in the
contracting state may raise an issue under article 3, but only in a very
exceptional case, where the humanitarian grounds against the removal
are compelling.
The majority established a general principle relating to the
expulsion of a person with a HIV and AIDS‑related condition and held
that:
The same principles must apply in relation to the expulsion of any
person afflicted with any serious, naturally occurring physical or
mental illness which may cause suffering, pain and reduced life
expectancy and require specialised medical treatment which may not be so
readily available in the applicant’s country of origin or which may be
available only at substantial cost.
Owing to the application of the high threshold applied to her because
of her fitness to travel, the dissenting judge found it unsurprising
that N died soon after being removed to Uganda. He seriously attacked
the reasoning that the ECtHR affirmed her removal from the UK
irrespective of her poor health and question marks over the mechanics of
her receiving the appropriate health care in the receiving state.
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak.
Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Omdat ze hiv heeft, was de Nigeriaanse Stella J. bang dat ze in
haar land geen behandeling zou krijgen en vond ze dat België haar
papieren moest geven. Ons land vond dat ze moest terugkeren. Maar net
voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens een arrest zou vellen,
heeft de vrouw papieren gekregen, plus 7.000 euro.
Een aanplakbord in de Nigeriaanse hoofdstad Abuja.
Stella J. vreesde dat ze in haar land niet de nodige zorgen zou
krijgen.
belga
Migranten zonder papieren die ook nog eens hiv hebben, maken in ons
land nog nauwelijks kans om te worden geregulariseerd. Meestal gaat de
Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) ervan uit dat er in het land van
herkomst een behandeling mogelijk is. Dat veel migranten daarvoor soms
honderden kilometers naar een ziekenhuis moeten reizen en dat die niet
altijd de juiste medicatie voorradig hebben, doet er zelden toe.
Dat mocht ook de Nigeriaanse Stella J. ondervinden. Al in 2007 vroeg ze in ons land asiel
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak.
Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Bijna
nergens in Europa is de tewerkstellingsgraad van buitenlanders lager
dan in België. En die situatie verslechtert zelfs nog. "Een van de
belangrijkste oorzaken is de ongelijkheid in het onderwijs," zegt de
Organisatie voor Samenwerking en Ontwikkeling in Europa (OVSE). Dat
bericht de krant Le Soir.
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak.
Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Deze praktische gids vreemdelingenrecht beoogt het kluwen aan verblijfsreglementering voor familieleden van Belgen en verblijfsgerechtigde vreemdelingen beter toegankelijk te maken. Het boek bevat een schat aan informatie voor eenieder die professioneel of privé met vragen rond gezinshereniging in aanraking komt. Onder meer de categorieën van rechthebbende familieleden, de verschillende verblijfsprocedures en verblijfsdocumenten voor gezinsherenigers komen duidelijk gestructureerd aan bod. Zowel de wetgevende en reglementaire teksten als de administratieve praktijk aangaande gezinshereniging worden vertaald in heldere en werkbare teksten. In de bijlage werden de basiswetgeving en documenten inzake gezinshereniging opgenomen. Bestel ook ´Vreemdelingen en sociale bijstand´ en ´Recht op huisvesting: ook voor vreemdelingen?´ en krijg 15% korting op deze 3 publicaties
Ons land (België) is binnen Europa een van de meest aantrekkelijke bestemmingen voor zogenaamde hoog opgeleide migranten. Dat komt door de snelheid, lage kostprijs en toegankelijke voorwaarden waarmee in België arbeidskaart te verkrijgen is.
Dat concludeert consultantbureau Deloitte is de editie 2013-2014 van de vergelijkende immigratiestudie. Voor het eerst werd ook de impact van Europees beleid op nationale wetgevingen terzake geanalyseerd, maar die blijkt erg beperkt te zijn.
De studie van Deloitte vergelijkt tweejaarlijks de migratieformaliteiten voor niet-Europese ‘kenniswerkers’ in 26 Europese landen. Ook bij eerdere edities eindigde België bovenaan. Een arbeidskaart afleveren duurt bij ons immers nauwelijks twee tot drie weken. Ook inzake voorwaarden als minimumsalaris en opleidingsniveau, is ons land laagdrempelig in vergelijking met andere Europese landen.
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak.
Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
2.5. De omstandigheid dat de Belgische autoriteiten referent een verklaring van inschrijving hebben afgegeven en overigens ook aan vreemdeling 1 een verblijfskaart hebben verstrekt, waarop is vermeld dat zij een familielid is van een burger van de Unie, laat onverlet dat uit het arrest Eind, punten 24 tot en met 26, voor dit geval kan worden afgeleid dat, onafhankelijk van de vraag of in België door de daartoe bevoegde autoriteiten al dan niet is vastgesteld dat voor een verblijf aldaar is voldaan aan de voorwaarden van Richtlijn 2004/38/EG, het aan de staatssecretaris is om vast te stellen of de vreemdelingen aan Richtlijn 2004/38/EG, analoog toegepast, hier te lande een verblijfsrecht ontlenen nu de vreemdelingen zich daarop tegenover de staatsecretaris hebben beroepen met het oog op verblijf bij referent in Nederland. De vreemdelingen hebben hun stelling dat de Belgische autoriteiten een wooncontrole laten plaatsvinden alvorens een burger van de Unie in België een verklaring van inschrijving krijgt, zoals de rechtbank terecht heeft overwogen, niet onderbouwd. Verder hebben de vreemdelingen de overweging van de rechtbank dat zij niet hebben weersproken dat zij geen verklaring hebben gegeven voor de omstandigheid dat referent in de periode van zijn gestelde verblijf in België tevens in Tilburg een woning huurde en dat de ter zitting gegeven toelichting dat referent de woning in Tilburg heeft onderverhuurd in dit opzicht onvoldoende is nu de vreemdelingen die gestelde onderverhuur niet hebben onderbouwd, niet gemotiveerd bestreden. Evenmin hebben de vreemdelingen de overweging van de rechtbank dat de verwijzing naar de in de bestuurlijke fase ingebrachte stukken niet tot vernietiging van het bestreden besluit kan leiden, gemotiveerd bestreden. Uit het voorgaande volgt dat het standpunt van de staatssecretaris, dat de vreemdelingen niet aannemelijk hebben gemaakt dat referent reëel en daadwerkelijk in België heeft verbleven, de toetsing in rechte kan doorstaan. Reeds daarom bestaat geen aanleiding voor analoge toepassing van Richtlijn 2004/38/EG, zoals bedoeld in de arresten Singh en Eind. Dit betekent dat in deze zaak de beantwoording van de door de Afdeling bij voormelde verwijzingsuitspraak van 5 oktober 2012 gestelde prejudiciële vragen over de analoge toepassing van Richtlijn 2004/38/EG niet hoeft te worden afgewacht. De grief faalt.
3. Het hoger beroep is kennelijk ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.
4. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Bron: rechtspraak.nl
Zo te zien hebben de vreemdelingen wat punten laten liggen in hun hoger beroep. Misschien gewoon opnieuw proberen met de hints van de Raad van State in het achterhoofd.
UPDATE: Naar aanleiding van vragen Nee deze uitspraak betekent niet dat de Europa-route niet meer kan. Wel dat als je gebruik er van maakt je het ook niet half moet doen.Er moet sprake zijn van reëel en daadwerkelijk verblijf. En of de Belgen dat nou wel vinden wil niet zeggen dat Nederland die conclusie ook moet trekken. Hier heeft parner 1 een huis in Nederland en heeft gewerkt in Belgie. Partner 2 heeft in Belgie gewoond. Verder hebben ze allerlei stellingen naar voren gebracht zoals: In B krijg je alleen een inschrijving na controle, huis in Tilburg is onderverhuurd maar daar geen bewijs van overlegd. En ook een bepaald stuk uit de uitspraak van de rechtbank niet bestreden. Dus heeft de Nederlandse overheid volgens de RvS mogen vinden dat er blijkbaar geen reel en daadwerkelijk verblijf is geweest waardoor je analoog die richtlijn moet toepassen (Misschien wel gedacht dat de boel werd geflesd - daarvoor zou dossier moeten worden geleden). Toch is er zeker hoop voor deze mensen en anderen die de Europa-route willen doen. In hun geval: Nieuwe aanvraag indienen en bewijzen dat het huis in Tilburg was onderverhuurd en door een ander bewoond, allerlei bewijzen aandragen dat de Tilburger daadwerkelijk in B woonde (bankoverschrijvingen, bezoek huisdokter, verzekeringen, afschrijvingen van pinautomaten, verklaringen buren etc). Brief van de Belgische overheid vragen dat die gecontroleerd hebben of Tilburger er woonde of een brief van een expert dat het zo werkt. En al die stukken die niet mee waren genomen al bij de aanvraag meesturen!!!! Het komt er gewoon op neer dat je moet bewijzen dat je niet loopt misbruik te maken van een regeling maar daadwerkelijk bent geemigreerd.
Law blog Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.
LJN: BY7401, Raad van State , 201209994/1/V4
Datum uitspraak: 17-12-2012
Datum publicatie: 27-12-2012
2. In de enige grief klagen de vreemdelingen, samengevat weergegeven, dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat geen grond bestaat voor het oordeel dat de staatssecretaris zich ten onrechte op het standpunt heeft gesteld dat voor analoge toepassing van de Richtlijn 2004/38/EG van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 betreffende het recht van vrij verkeer en verblijf op het grondgebied van de lidstaten voor de burgers van de Unie en hun familieleden, tot wijziging van Verordening (EEG) nr. 1612/68 en tot intrekking van de Richtlijnen 64/221/EEG, 68/360/EEG, 72/194/EEG, 73/148/EEG, 75/34/EEG, 75/35/EEG, 90/364/EEG, 90/365/EEG en 93/96/EEG (hierna: Richtlijn 2004/38/EG) geen aanleiding bestaat. Aldus heeft de rechtbank, volgens de vreemdelingen, niet onderkend dat zij aannemelijk hebben gemaakt in België reëel en daadwerkelijk verblijf te hebben gehad. Daarbij voeren zij aan dat, alvorens een burger in België een verklaring van inschrijving als burger van de Unie krijgt, aan een aantal voorwaarden dient te zijn voldaan. Zo vindt er een wooncontrole door de Belgische autoriteiten plaats, aldus de vreemdelingen. De staatssecretaris is gehouden op grond van de rechtseenheid binnen de Unie een beslissing van de Belgische autoriteiten te respecteren en te accepteren, aldus de vreemdelingen. In dit kader beroepen de vreemdelingen zich tevens op de verwijzingsuitspraak van de Afdeling van 5 oktober 2012 in zaken nrs. 201011889/T1/V4 en 201108529/T1/V4, www.raadvanstate.nl.
2.1. Uit artikel 3, eerste lid, van Richtlijn 2004/38/EG volgt dat deze in ieder geval van toepassing is op burgers van de Unie die zich begeven naar of verblijven in een andere lidstaat dan die waarvan zij de nationaliteit bezitten, en op hun familieleden die hen begeleiden of zich bij hen voegen.
2.2. Uit de arresten van 7 juli 1992, C-370/90, Surinder Singh, punt 23, (www.curia.europa.eu; hierna: het arrest Singh) en 11 december 2007, C-291/05, Eind, punt 45, (www.curia.europa.eu; hierna: het arrest Eind), volgt dat Richtlijn 2004/38/EG naar analogie van toepassing is indien een burger van de Unie, na verblijf in een andere lidstaat, met een familielid terugkeert naar de lidstaat van zijn nationaliteit.
Verder volgt uit de arresten Singh en Eind dat de ratio van de toepassing van Richtlijn 2004/38/EG naar analogie is dat een burger van de Unie niet mag worden weerhouden van het uitoefenen van zijn recht van vrij verkeer door de omstandigheid dat hij bij terugkeer naar de lidstaat van zijn nationaliteit gescheiden zou kunnen raken van een familielid met de nationaliteit van een derde land, doordat dit familielid niet gerechtigd zou zijn die lidstaat binnen te komen en daar te verblijven onder voorwaarden die ten minste gelijkwaardig zijn aan die welke krachtens het Unierecht in de andere lidstaat voor dit familielid golden.
2.3. In het arrest Eind is voorts het volgende overwogen: “23 Het recht op gezinshereniging op grond van artikel 10 van verordening nr. 1612/68 geeft de gezinsleden van migrerende werknemers geen eigen recht op vrij verkeer, aangezien deze bepaling rechten verleent aan de migrerende werknemer tot wiens gezin een persoon met de nationaliteit van een derde land behoort (zie, in het kader van artikel 11 van verordening nr. 1612/68, arrest van 30 maart 2006, Mattern en Cikotic, C-10/05, Jurispr. blz. I-3145, punt 25).
2.4 Hieruit volgt dat het recht van een persoon met de nationaliteit van
een derde land die gezinslid is van een communautaire werknemer om zich bij deze werknemer te vestigen, alleen kan worden ingeroepen in de lidstaat waar die werknemer woont.
2.5 In het kader van verordening nr. 1612/68 blijven de gevolgen van de verblijfsvergunning die door de autoriteiten van een lidstaat wordt verstrekt aan een persoon met de nationaliteit van een derde land die gezinslid is van een communautaire werknemer, beperkt tot het grondgebied van die lidstaat.
2.6 Vraag 1, sub a, moet derhalve aldus worden beantwoord dat in geval van terugkeer van een communautaire werknemer naar de lidstaat waarvan hij de nationaliteit bezit, het gemeenschapsrecht de autoriteiten van die lidstaat niet verplicht om aan de persoon met de nationaliteit van een derde land die gezinslid van die werknemer is, een recht van binnenkomst en verblijf te verlenen, alleen op grond van het feit dat deze persoon in de gastlidstaat waar de werknemer betaald werk heeft verricht, beschikte over een nog geldige verblijfsvergunning, afgegeven op basis van artikel 10 van verordening nr. 1612/68.”
2.4. In paragraaf 4.3 van de Mededeling van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad van 2 juli 2009 betreffende Richtsnoeren voor een betere omzetting en toepassing van Richtlijn 2004/38/EG (COM(2009) 313 definitief) is opgenomen dat, om een onderscheid te kunnen maken tussen een gewoon gebruik van het Unierecht en misbruik, moet worden beoordeeld of de uitoefening van communautaire rechten in een lidstaat vanwaar de burgers van de Unie en hun familieleden terugkeren reëel en daadwerkelijk was. Hoewel de Richtsnoeren niet bindend zijn, bieden zij een handvat bij de uitleg van bepalingen van Richtlijn 2004/38/EG.
Lees verder in Deel 2
Law blog Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.
Kwetsbare groepen en slachtoffers van geweld krijgen hier nieuwe kansen
Staatssecretaris De Block wil de vluchtelingen weghalen
uit de uitzichtloze situatie in de kampen waar ze nu verblijven. ‘Dat
zijn de mensen die onze hulp echt verdienen, die bescherming nodig
hebben. Hen opvangen is mijn basisopdracht.'
ig
Maggie De Block zal in 2013 niet alleen asielzoekers
uitwijzen, de staatssecretaris voor Asiel en Migratie haalt volgend
jaar ook honderd vluchtelingen uit Afrikaanse kampen naar ons land.
‘Mensen die écht hulp nodig hebben', zegt De Block. Zoals de familie
Tesfaldet uit Eritrea. ‘We hadden de keuze: vluchten of sterven.'
Vluchtelingen actief naar België halen, het kan
vreemd klinken. Maar Maggie De Block doet dat niet zonder reden,
verzekert ze. ‘Dit zijn mensen die onze hulp echt verdienen, die
bescherming nodig hebben. Kwetsbare groepen zoals vrouwen met kinderen
die in eigen land hun leven riskeren, of overlevenden van geweld en
foltering. Die mensen opvangen is mijn basisopdracht.'
Dus haalt de staatssecretaris in het komende jaar honderd van die
vluchtelingen naar ons land. Bedoeling is om hen weg te halen uit de
uitzichtloze situatie in de vluchtelingenkampen waar ze nu verblijven en
hen een onderkomen te geven in België. Eerder kwamen al enkele gezinnen
op die manier in ons land terecht.
Zonder Nederlands geen job
De familie Tesfaldet uit Eritrea bewijst dat de aanpak levens kan
redden. Habtay (44) en zijn vrouw Natsenet (33) kwamen goed een jaar
geleden aan in België. Via de liefdadigheidsorganisatie Caritas vonden
ze onderdak in Dilbeek.
‘In België hoeven we niet bang te zijn. Hier kunnen we gerust
slapen', zegt Habtay in meer dan behoorlijk Nederlands. Vier keer per
week gaat hij naar de Nederlandse les. Zijn vrouw gaat twee keer per
week. ‘Want: zonder Nederlands geen job. Ik heb me wel al ingeschreven
bij de VDAB. Ik wil graag werken als chauffeur, net zoals in mijn
geboorteland.'
In Eritrea werkte de man voor een Britse ngo. Tot de wagen die hij
bestuurde onder vuur werd genomen door islamistische terroristen. ‘Ze
omsingelden ons. Van vier kanten werden we onder vuur genomen met
machinegeweren. Twee van mijn collega's stierven bij die aanval. Ik werd
geraakt door vier kogels.'
Dus besloten Habtay en Natsenet om te vluchten. Te voet. ‘Het was
dat of sterven. Door de woestijn trokken we richting Soedan. Dagenlang.
Zonder eten of drinken. Zes mensen van onze groep stierven van de
dorst.' Maar het koppel haalde het en kwam uiteindelijk met een aftandse
terreinwagen in Libië terecht.
Maar ook daar liepen ze gevaar. De Eritreeërs zijn devote christenen
en waren niet welkom in het islamitische land. Dus zond de VN de twee
naar België. Caritas zorgde voor een onderkomen en het OCMW geeft steun
totdat Habtay de job vindt die hij zo graag wil.
‘We zijn zo dankbaar dat we in België zijn', zegt hij. ‘Hier wordt
niet geschoten, hier vlieg je de gevangenis niet in als je zegt wat je
denkt. Hopelijk is dat op een dag ook het geval in Eritrea. We bidden er
elke week voor in de kerk in Brussel. Inch'Allah , als God het wil.'
Op zoek naar onderdak
Die ‘hervestiging', zoals dat heet, kadert in een programma van het
vluchtelingencommissariaat van de Verenigde Naties. Ons land zegde toe
om honderd van die vluchtelingen op te vangen en is nu via de OCMW's op
zoek naar huisvesting voor hen. Eerder al kwamen Afrikaanse
vluchtelingen via zo'n hervestigingsprogramma in ons land terecht. Maar
voor het eerst gebeurt dat in 2013 op een gestructureerde manier.
Vluchtelingenwerk werkte mee aan een Nederlandse documentaire over de
Belgische terugkeerwoningen. Voor het eerst gaf de Dienst
Vreemdelingenzaken toestemming om van zeer nabij coaches en gezinnen te
filmen. De terugkeerwoningen in België worden internationaal gezien als
een voorbeeld van humaan terugkeerbeleid. Ons land vangt gezinnen met
kinderen, die ons land moeten verlaten, op in gewone huizen. In plaats
van in gesloten centra. Terugkeercoaches begeleiden de gezinnen er
intensief bij hun terugkeertraject. Deze aanpak vergroot de kans op een
duurzame terugkeer naar het land van herkomst. Zeker kijken maandagavond
om 22u55 op Nederland 2! Lees meer in het persbericht van productiehuis Human
bron: http://www.vluchtelingenwerk.be/actueel/index.php
Law blog Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.
Rode
Kruis-Vlaanderen biedt asielzoekers een tijdelijke thuis. Een dynamisch
team houdt het opvangcentrum draaiend. Onderdak, maaltijden,
begeleiding en veiligheid vormen de spil van de werking.
Functieomschrijving:
- Je staat mee in voor de praktische organisatie van het opvangcentrum.
- Je zorgt voor een adequate naleving van het huishoudelijk reglement.
- Je staat mee in voor de psychosociale begeleiding van de (niet-begeleide minderjarige) asielzoekers.
- Je coördineert het wereldtuin-project (doelstelling
project : buurtbewoners en bewoners de principes van de makkelijke
moestuin aanleren en de cohesie in de buurt aanwakkeren)
- Je organiseert activiteiten voor de bewoners (o.a. taallessen, sport,…)
Jouw profiel:
- Je beschikt over een bachelor of een master
- Je hebt ervaring in werken met allochtonen
- Je hebt interesse in tuinieren
- Je bent communicatief en kan je vlot uitdrukken in meerdere talen
- Je bent een organisatietalent en administratief nauwkeurig
- Je beschikt over goede communicatieve vaardigheden en bent flexibel
- Je bent bereid te werken in een ploegenstelsel met weekendprestaties
Ons Aanbod:
28.5 u per week - ploegenstelsel.
Weekendprestaties en regelmatig nachtdiensten.
Contract onbepaalde duur
Maaltijdcheques, verzekering gewaarborgd inkomen, groepsverzekering.
Indiensttreding : asap Contactinfo:Plaats van tewerkstelling:
Rode Kruis-Vlaanderen, Opvangcentrum Menen, Stationsstraat 15, 8930 Menen
Interesse?
Surf naar www.jobs.rodekruis.be en solliciteer online (gelieve je CV en motivatiebrief toe te voegen).
Bijkomende info :
Departement Opvang Asielzoekers, Pascale Vandekerckhove, 015/ 44 35 49 (dinsdag en donderdag : hele dag ; vrijdag : voormiddag) Meer info:solliciteer online
Het idee dat elke vluchteling in ons land verwelkomd werd met een lange hotelvakantie op kosten van de staat, lijkt vervaagd
'Chaos zonder grenzen' is lange tijd de meest adequate omschrijving
geweest van het asielbeleid in dit land. Onder de vorige regeringen
leidden partijpolitieke steekspelletjes tot een stilstand in het beleid
met een beschamend hoge menselijke tol.
Ook deze regering leek,
ondanks alle beloftes, van een rechtvaardige vluchtelingenpolitiek niet
meteen een prioriteit te maken, gelet op het wankele publieke debuut van
de nieuwe bevoegde staatssecretaris en het min of meer permanente
verblijf van gezinnen gelukszoekers in en rond Brussel-Noord. Maar
misschien moeten we dat eerste oordeel beginnen herzien. Eerlijk is
eerlijk: onder staatssecretaris De Block wordt tenminste al een
efficiënter beleid gevoerd. Het is een strikt beleid, maar in de mate
dat een versnelling in de procedure respectabeler is dan lakse
verrotting is het ook een menswaardig beleid. Die vooruitgang heeft
Maggie De Block mede te danken aan het simpele feit dat ze toch al niet
meer openlijk gesaboteerd wordt door andere halvelings bevoegde
regeringsleden.
Goed, de ideale staat is nog niet bereikt. Elke
minderjarige vluchteling op hotel is er nog altijd een te veel en de
erfenis van het recente laisser faire-verleden blijft groot. Mede door
het strikter opvolgen van de uitstroom van afgewezen vluchtelingen neemt
evenwel ook de instroom van kandidaat-asielzoekers zoetjes aan af. Het
idee dat elke vluchteling in ons land verwelkomd werd met een lange
hotelvakantie op kosten van de staat, lijkt vervaagd.
Strengere
voorwaarden bij gezinshereniging en vooral bij regularisatie via
medische uitzonderingen hebben de instroom enigszins beheersbaar
gemaakt. In de eerste helft van dit jaar kregen 344 mensen met een
ernstige ziekte een verblijfsvergunning. Het percentage positieve
beslissingen is zo in anderhalf jaar gezakt van 50 naar 2 procent.
Als
de regering erin slaagt het asielbeleid een beetje onder controle te
houden, komt er misschien ruimte om werk te maken van de echte
maatschappelijke uitdaging inzake migratie. Dat wil zeggen: de huidige
hypocrisie over een migratiestop doorbreken en een gecontroleerde
economische migratie toestaan, waarin vraag en aanbod eindelijk beter op
elkaar afgestemd worden. Economische vluchtelingen, die we in sommige
economische sectoren dringend nodig hebben, zullen dan niet langer
gedwongen worden om in de illegaliteit te bidden voor een volgende
regularisatieronde.
De vooruitzichten voor de 20-jarige asielzoeker Parweiz Sangari en
zijn pleegmoeder Ruth Vanhoutte zijn bepaald somber. Volgens plan wordt
de jongeman morgen op een vliegtuig naar Afghanistan gezet, al biedt een
Facebookactie nog een laatste sprankeltje hoop.
Nadat de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen in beroep besliste dat
Parweiz Sangari ons land moet verlaten, en de jonge Afghaan geen gehoor
vond bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, wacht hij in het
gesloten asielcentrum van Merksplas op zijn gedwongen terugkeer naar
Afghanistan.
"Moordenaars vrezen bloedwraak" Sangari
zegt voor zijn leven te vrezen als hij naar dat land moet terugkeren.
Voor de jongen in 2008 in België aankwam, werd zijn vader in Afghanistan
vermoord, het huis van de familie werd in brand gestoken en Sangari
zelf raakte daarbij gewond.
Momenteel weet hij niet waarheen in
Kaboel en heeft hij nauwelijks weet van familieleden daar. Een oom zou
hem bij aankomst moeten opwachten, maar die liet niets meer van zich
horen. Bovendien zegt Sangari dat de moordenaars van zijn vader - die
verwachten dat hij op bloedwraak uit zal zijn - hem naar het leven
zullen staan.
J v BELGIUM 70055/10, Judgment (Struck out of the List), (Grand Chamber), 19/03/2015
Kwetsbare groepen en slachtoffers van geweld krijgen hier nieuwe kansen 
Organisatie: Rode Kruis Vlaanderen
(De tekst is geupdate op 7 oktober 2020) Iemand stuurde deze week in paniek een mailtje want ze was er achter gekomen dat haar verblijfsve...
Leermoment Mevrouw X woont in Afghanistan . Ze is een aantal jaren geleden getrouwd met meneer Y geboren in A maar als kind gevlucht. Hij ...
Voor deze mensen begin ik een artikel 8 EVRM procedure "familieleven tussen volwassenen waar sprake is van 'more than emotional t...
Vanavond op tv het Advokatenkollektief Rotterdam in "De laatste sociaal advocaten". Hilde van Asperen, een bekend vreemdelingenrec...
#Leermoment Mijn client meneer X heeft in bezwaar een verblijfsvergunning als kennismigrant verleend gekregen bij Y Hij was legaal in Nede...
