Inleiding Vreemdelingenrecht les 5: EU verblijfsgronden

Omdat we in tijden van Corona ons zelf veelal alleen thuis moeten vermaken en soms ook niet kunnen werken bied ik u gratis de cursus over het Nederlandse vreemdelingenrecht aan. Deze les ziet op verblijfsrecht wat rechtstreeks voortkomt uit EU verdragsrecht en Richtlijn 2004/38. Denk daarbij aan de België -route maar ook de Chavez Vichez jurisprudentie.




Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email

Britse rechter: voor de Belgie-route moet je er wel echt gewoond hebben en niet alleen een pasje kunnen laten zien

Dat pasje kan je gebruiken om werkelijk verblijf aan te tonen maar er moet wel echt daar verbleven zijn voor langder dan drie maanden.

 Alexander Schymyck writes:

Surinder Singh route still requires genuine residence abroad

The Court of Appeal has confirmed that in order to benefit from the Surinder Singh principle, the family involved must have genuinely resided in another EU country and have created or fortified their family life there. In Kaur and Ors v Secretary of State for the Home Department [2020] EWCA Civ 98 it rejected the argument that, as a result of the Court of Justice decision in C-202/13 McCarthy No.2, anyone with a residence card from another member state is entitled to have their family come and live with them in the United Kingdom.

The facts of this case are not attractive. Mr Singh and Mrs Kaur had previously been married but divorced in 2004. The following year Mr Singh married a Polish national, obtained residence rights in the UK and became a British citizen in 2012. In 2013 he divorced his Polish wife and re-married Mrs Kaur. The couple went to live in Bulgaria with their children for 19 days in 2017 and Mr Singh obtained a residence permit. Then the family returned to the UK.

The couple sought to rely on the Surinder Singh principle to get residence rights for Mrs Kaur and their children. That principle allows EU citizens to obtain residence rights for family members in their home country if they move elsewhere in the EU and then return. The idea is to ensure that EU citizens are not discouraged from moving to other European countries.

To prevent abuse, the residence abroad must be genuine and in some way create or fortify family life.

At their initial appeal the First-tier Tribunal, perhaps unsurprisingly, found that the residence in Bulgaria was not genuine and there was no attempt to develop a family life there. Nonetheless, it allowed the appeal on the ground that, following the decision in McCarthy No.2, any EU citizen with a residence card must be permitted to enter with their family members.

The Upper Tribunal rejected that argument and the Court of Appeal was equally dismissive, ruling that McCarthy No. 2 was concerned with the procedural requirements on entry and not the substantive rules for residence rights:

Lees hier verder:  https://www.freemovement.org.uk/surinder-singh-route-still-requires-genuine-residence-abroad/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=surinder-singh-route-still-requires-genuine-residence-abroad&utm_source=Free+Movement&utm_campaign=016c4f7692-Daily+emails+everything&utm_medium=email&utm_term=0_792133aa40-016c4f7692-116334469&mc_cid=016c4f7692&mc_eid=b72b4a153a


  Kaur and Ors v Secretary of State for the Home Department [2020] EWCA Civ 98
 Zie: https://www.bailii.org/ew/cases/EWCA/Civ/2020/98.html

Directive 2004/38/EC

1. The obvious place to look for such rights is the Citizenship Directive which (as Article 1(a) explains) "lays down the conditions governing the exercise of the right of free movement and residence within the territory of member states by Union citizens and their family members".


2. Rights of residence are dealt with in Article 6 (rights of residence for a period up to 3 months) and Article 7 (rights of residence for a longer period for workers, the self-sufficient and students). These articles deal with the rights of Union citizens (and their family members) in member states other than the citizen's home state: McCarthy v SSHD Case C-434/09 [2011] ECR I-3375 at [29], [2011] All ER (EC) 729, and O v Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel at [29] and [37] to [43]. In the latter case the CJEU stated (emphasis added):



"37. It follows from a literal, systemic and teleological interpretation of Directive 2004/38 that it does not establish a derived right of residence for third country nationals who are family members of a Union citizen in the member state of which that citizen is a national.

38. Article 3(1) of Directive 2004/38, defines the 'beneficiaries' of the rights conferred by it as 'all Union citizens who move to or reside in a member state other than that of which they are a national, and … their family members as defined in [article 2(2)] who accompany or join them'.

39. Accordingly, Directive 2004/38 establishes a derived right of residence for third country nationals who are family members of a Union citizen, within the meaning of article 2(2) of that Directive, only where that citizen has exercised his right of freedom of movement by becoming established in a member state other than the member state of which he is a national: see Metock's case, para 73; Dereci v Bundesministerium für Inneres (Case C-256/11) [2011] ECR I-11315; [2012] All ER (EC) 373, para 56; Iida's case, para 51; and para 41 below.

40. Other provisions of Directive 2004/38, in particular article 6, article 7(1)(2) and article 16(1)(2), refer to the right of residence of a Union citizen and to the derived right of residence conferred on the family members of that citizen either in 'another member state' or in 'the host member state' and thus confirm that a third country national who is a family member of a Union citizen cannot invoke, on the basis of that Directive, a derived right of residence in the member state of which that citizen is a national: see McCarthy's case, para 37; and Iida's case, para 64.

41. As regards the teleological interpretation of Directive 2004/38, it should be borne in mind that whilst it is true that Directive 2004/38 aims to facilitate and strengthen the exercise of the primary and individual right to move and reside freely within the territory of the member states that is conferred directly on each citizen of the Union, the fact remains that the subject of the Directive concerns, as is apparent from article 1(a), the conditions governing the exercise of that right: McCarthy's case, para 33.

42. Since, under a principle of international law, a state cannot refuse its own nationals the right to enter its territory and remain there, Directive 2004/38 is intended only to govern the conditions of entry and residence of a Union citizen in a member state other than the member state of which he is a national: see McCarthy's case, para 29.

43. In those circumstances and having regard to what is said in para 36 above, Directive 2004/38 is therefore also not intended to confer a derived right of residence on third country nationals who are family members of a Union citizen residing in the member state of which the latter is a national."

3. Thus the Directive itself confers no right to reside in the United Kingdom on the appellants.


4. I come now to Article 5 of the Directive, on which the appellants rely. It provides that member states shall grant leave to enter to family members of a Union citizen without requiring an entry visa or equivalent formality. Possession of a residence card issued by a member state exempts family members from the requirement to have an entry visa. In McCarthy v SSHD (No. 2) the CJEU held that Article 5 (unlike Articles 6 and 7) is not limited to states other than the Union citizen's home state but applies also to the conditions for entry by a family member to the Union citizen's home state:



"41. Article 5 of Directive 2004/38 refers to 'member states' and does not draw a distinction on the basis of the member state of entry, in particular in so far as it provides that possession of a valid residence card as referred to in article 10 of the Directive is to exempt family members of a Union citizen who are not nationals of a member state from the requirement to obtain an entry visa. Thus, there is nothing at all in article 5 indicating that the right of entry of family members of the Union citizen who are not nationals of a member state is limited to member states other than the member state of origin of the Union citizen.

42. Accordingly, it must be held that, pursuant to article 5 of Directive 2004/38, a person who is a family member of a Union citizen and is in a situation such as that of Ms McCarthy Rodriguez is not subject to the requirement to obtain a visa or an equivalent requirement in order to be able to enter the territory of the Union citizen's member state of origin."

5. However, this decision does not mean that the effect of Article 5 is to confer a right to reside on a family member of a Union citizen merely because that family member is in possession of a residence card:



(1) Rights of residence were not in issue in McCarthy (No. 2). Mr McCarthy (a British citizen) and his wife were resident and wished to remain resident in Spain. Nor was there any issue about rights of entry. It was not disputed that the family member, Ms McCarthy Rodriguez, had a right of entry. The only question was whether, in order to exercise that right, she was required to go through the tedious and inconvenient formality of obtaining a "family permit" in advance every time she wished to accompany her husband on a visit to the United Kingdom. That would have required her to travel from their home in Marbella to the United Kingdom diplomatic mission in Madrid. The CJEU held that she was not required to do this and that the United Kingdom was not entitled to impose such a requirement as a general measure under Article 35 of the Directive, without regard to the circumstances of the individual family member, because of a concern about widespread abuse by those wishing enter this country, for example sham marriages. (2) It is in any event apparent from the terms of Article 5 considered as a whole, which I have set out above, that the Article is concerned with the documents which must be produced by a person having a right of entry. See for example the terms of Article 5.4. It does not purport to confer any new right of entry, let alone residence.
(3) It would make no sense to say that a person has a right of entry but not a right to reside. The two are inextricably linked. Thus, as Article 10 of the Directive makes clear, the purpose of a residence permit to a family member is to evidence a right of residence. When asked what the appellants would be entitled to do in the United Kingdom once they had exercised a right of entry, Mr de Mello could only say that they would be entitled to reside here for a period of up to three months in accordance with Article 6. But as the citation from O v Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel set out above demonstrates, Article 6 does not confer any such right on a family member in the Union citizen's home state.
(4) To have held that an unqualified right of entry for the family member of a Union citizen in the latter's home state (or for that matter in any member state as the decision in McCarthy (No. 2) was that Article 5 draws no distinction between different member states) can be derived from Article 5 would have run counter to the scheme of Articles 6 and 7 with their careful distinction between temporary residence and more permanent residence for the purpose of exercising rights of free movement.

6. Accordingly the decision in McCarthy (No. 2) is solely concerned with the procedural question of the formalities with which a family member must comply in order to exercise a right of entry. It has no bearing on the present case and does not confer a right of entry on a person who has no right to come here.


7. I note that this understanding of McCarthy (No. 2) accords with the analysis of Lang J in Benjamin v SSHD [2016] EWHC 1626 (Admin). She said:



"83. Accordingly, while McCarthy establishes that it is unlawful for the Defendant to insist on the possession of an EEA family permit by a family member of a UK citizen seeking to enter the UK, where that family member holds a valid residence card under Article 10 of the Directive, it remains lawful for the Defendant to determine, before granting entry, whether the family member in question in fact fulfils the conditions for entry provided by EU law. The legal position as clarified in McCarthy is reflected in regulations 11(2)(a) and 19(2)(b) of the 2006 Regulations, which together make clear that the family member of an EEA national may be admitted to the UK on presentation of a valid passport and a 'qualifying EEA state residence card', but only provided that the EEA national has a 'right to reside in the United Kingdom under these Regulations'. The relevant regulation in this case was regulation 9."

Article 21(1) TFEU

8. However, the terms of the Directive are not an exhaustive statement of a family member's right to enter and reside in an EU state. In some circumstances, even where the terms of the Directive itself do not apply, they have been held to apply "by analogy" in order to render effective the fundamental Treaty provisions concerning free movement.


9. This can be seen in O v Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel. O, a Nigerian national, was resident in Spain and had a Spanish residence card. He was married to a Dutch citizen, who lived in the Netherlands. She lived with him in Spain for two months after their marriage, but otherwise only visited him there for holidays. He sought the right to reside in the Netherlands, his Union citizen spouse's home state. The position of O was therefore very similar to that of Mrs Kaur.


10. The CJEU held that O could not rely on Articles 6 and 7 of the Directive as they are concerned with the legal situation of the Union citizen in a member state of which the citizen is not a national (see [29] and [37] to [43], quoted above).


11. However, there could be a derived right of residence for a family member based on Article 21 TFEU, the basic Treaty provision concerning freedom of movement. That would arise because to deny a right to reside in the Union citizen's home state to a family member could act as a deterrent to the exercise of freedom of movement by the Union citizen (see [49]). For example, a French citizen might be deterred from going to work in Germany by the thought that, if he developed a family life in Germany, his family members might not be able to accompany him when he returned home to France. This is the Surinder Singh principle. In such circumstances, although the Directive did not apply directly, it should be applied "by analogy":



"50. So far as concerns the conditions for granting, when a Union citizen returns to the member state of which he is a national, a derived right of residence, based on article 21(1)FEU, to a third country national who is a family member of that Union citizen with whom that citizen has resided, solely by virtue of his being a Union citizen, in the host member state, those conditions should not, in principle, be more strict than those provided for by Directive 2004/38 for the grant of such a right of residence to a third country national who is a family member of a Union citizen in a case where that citizen has exercised his right of freedom of movement by becoming established in a member state other than the member state of which he is a national. Even though Directive 2004/38 does not cover such a return, it should be applied by analogy to the conditions for the residence of a Union citizen in a member state other than that of which he is a national, given that in both cases it is the Union citizen who is the sponsor for the grant of a derived right of residence to a third country national who is a member of his family."

12. However, for this analogy to operate, the residence of the Union citizen in the host member state had to be "sufficiently genuine so as to enable that citizen to create or strengthen family life in that member state":



"51. An obstacle such as that referred to in para 47 above will arise only where the residence of the Union citizen in the host member state has been sufficiently genuine so as to enable that citizen to create or strengthen family life in that member state. Article 21(1) TFEU does not therefore require that every residence in the host member state by a Union citizen accompanied by a family member who is a third country national necessarily confers a derived right of residence on that family member in the member state of which that citizen is a national on the citizen's return to that member state."

13. As the CJEU put it at [56]:



"Accordingly, it is genuine residence in the host member state of the Union citizen and of the family member who is a third country national, pursuant to and in conformity with the conditions set out in article 7(1)(2) and article 16(1)(2) of Directive 2004/38 respectively, which creates, on the Union citizen's return to his member state of origin, a derived right of residence, on the basis of article 21(1) FEU, for the third country national with whom that citizen lived as a family in the host member state."

14. The CJEU added at [60]:



"So far as concerns Mr O, who, according to the order for reference, holds a residence card as a family member of a Union citizen pursuant to article 10 of Directive 2004/38, it should be borne in mind that Union law does not require the authorities of a member state of which the Union citizen in question is a national to grant a derived right of residence to a third country national who is a member of that citizen's family because of the mere fact that, in the host member state, that third country national held a valid residence permit. … A residence card issued on the basis of article 10 of Directive 2004/38 has a declaratory, as opposed to a constitutive, character …"

15. It is unnecessary in this appeal to consider what counts as "genuine" or "sufficiently genuine" residence. A derived right of residence on the basis of Article 21(1) TFEU is not available to the appellants in view of the unchallenged (and, I would add, unsurprising) findings of fact by the FTT that their residence with Mr Singh in Bulgaria was not genuine and that there was no creation or fortification of family life there.


16. Moreover, the CJEU's statement at [60] that the mere possession of a Spanish residence permit did not provide Mr O with a right to reside with his spouse in her home state applies equally to the appellants. There is nothing in the decision to suggest that a family member whose residence in another member state is not "genuine" has a right to enter or reside in the Union citizen's home state merely because of possession of a residence permit and [60] of the judgment is inconsistent with any such suggestion.


17. Mr de Mello submitted that O v Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel can be distinguished on the basis that the sponsor in that case, Mrs O, was not exercising Treaty rights in Spain. While that may be a point of factual distinction, it played no part in the reasoning of the CJEU, which was as I have summarised it above.


18. There is in my judgment no basis for thinking that the CJEU in McCarthy (No. 2) intended to overrule the decision in O v Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel. It did not say so and the two cases were dealing with very different issues. O v Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel is referred to repeatedly in the McCarthy (No. 2) judgment (see [31], [34], [36], [54] and [62]), at one point being cited as "settled case law", while at [62] the CJEU even referred to [60] of the judgment in O v Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel as confirming that residence permits issued on the basis of EU law declare and do not create rights. It added that "the fact remains that … the member states are, in principle, required to recognise a residence card issued under article 10 of Directive 2004/38, for the purposes of entry into their territory without a visa", going on to say at [63] and [64] that the United Kingdom was entitled to verify the correctness of the data appearing on the Spanish residence permit in that case, although it could not impose further conditions on entry additional to those provided for by EU law.


19. In the present case, therefore, the United Kingdom was entitled to investigate whether the appellants had a right to enter and to conclude that, because their residence in Bulgaria was not "genuine", they did not.

Later authorities

20. Moreover, cases decided after McCarthy (No. 2) have continued to adopt the analysis in O v Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel. See Coman v Inspectoratul General pentru Imigrari Case C-673/16 [2019] 1 WLR at [20], [23] and [24] and Case C-89/17 SSHD v Banger [2019] 1 CMLR 6 (extending the reasoning to same sex and unmarried partners of a Union citizen).

Conclusions

21. In the light of the discussion above I return to the way in which Mr de Mello puts the appellants' case, as summarised above. I accept the first step in his argument (that Mr Singh was exercising Treaty rights as a worker in Bulgaria) and I am prepared to assume (without deciding) that the appellants were his "family members" who had joined him there and were therefore "beneficiaries" of the Directive within the meaning of Article 3.


22. However, even accepting this, the question remains whether the Directive conferred relevant rights upon them. Undoubtedly it conferred some rights, for example (subject to any question of abuse) a right to reside with Mr Singh in Bulgaria while he was exercising Treaty rights there. But it did not confer on them a right to reside in the United Kingdom, Mr Singh's home state, because (as I have explained) Articles 6 and 7 do not confer any such right. Nor did it confer on them any right of entry to the United Kingdom pursuant to Article 5, whether characterised as "free-standing" or otherwise, because Article 5 confers no such rights, but rather is concerned with the documents which must be produced by a person who has such a right.


23. Further, the appellants cannot benefit from any application of the Directive "by analogy". The findings of the FTT rule out any such possibility.


24. For these reasons I conclude that the Upper Tribunal reached the right conclusion. The appellants did not have the right to enter pursuant to the 2016 Regulations. Nor do they have any more extensive right to enter under the provisions of EU law which the 2016 Regulations have failed to confer on them.

Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email

Kan je ook gebruik maken van de Burgerschapsrichtlijn 2004/38 als je buitenlandse EU partner hier in Nederland een WIA uitkering ontvangt?

Ik had de volgende vraag op verzoek van een vreemdeling uitgezet als Meedenkvraag:  "Kan je ook gebruik maken van de Burgerschapsrichtlijn 2004/38 als je buitenlandse EU partner hier in Nederland een WIA uitkering ontvangt en dus niet in loondienst is?"

Het beste antwoord kwam van advocaat Julien Luscuere die werkzaam is bij Inigo advocaten:
" Ik begrijp de vraag als volgt: behoudt een Unieburger in het gastland onder art. 7 van de richtlijn een verblijfsrecht, ook bij arbeidsongeschiktheid (ao), zoals bevestigd in een WIA-uitkering?  Het antwoord is ja, als de ao een tijdelijk karakter heeft, zie art. 7 lid 3, onder a, van de richtlijn. Dat zou het geval kunnen zijn bij een WIA-WGA uitkering, die gericht is op re-integratie. Het behoud van het werknemerschap onder de richtlijn maakt ook aanvullende bijstand mogelijk. Als een kleine WIA-uitkering wordt aangevuld vanuit de Toeslagenwet tot het sociaal minimum mag dat geen probleem zijn, al zijn de autoriteiten daar niet altijd goed van op de hoogte. Een WIA-IVA uitkering duidt op volledige ao en dan zou Unieburger zijn status als werknemer dus verliezen. Maar omdat de uitkering een werknemersverzekering is, behoudt hij zijn verblijfsrecht onder art. 7 lid 1, onder b, als economisch inactieve. In dat geval mag er in beginsel geen beroep worden gedaan op bijstand.  In beide gevallen mag een gezinslid, dus ook een derdelander, bij de Unieburger wonen. En voor de volledigheid: als de Unieburger hier al 5 jaar rechtmatig verblijft, heeft hij Duurzaam verblijf, dus een onvoorwaardelijk verblijfsrecht voor onbepaalde tijd"
 


Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email

Erik Scheers over de Burgerschapsrichtlijn (2004/38) en de manier waarop de Raad van State ongemotiveerd het verzoek om prejudiciële vragen afwijst

Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email

Uitspraak: een relatie kan ook duurzaam zijn als hij niet al zes maanden bestaat

Bahattin Aydin Lawyer at Aydin Advocaten 

Prachtig resultaat geboekt, met dank aan Feyza Arikan. Alhoewel IND ter zitting had aangekondigd om in hoger beroep te gaan, is daar niets van terechtgekomen :)

ECLI:NL:RBDHA:2017:10173

Instantie Rechtbank Den Haag

Datum uitspraak 12-07-2017

Datum publicatie 07-09-2017

Zaaknummer AWB 17/3971 en 17/3972 (vovo)

Rechtsgebieden Bestuursrecht

Bijzondere kenmerken Eerste aanleg - enkelvoudig

Inhoudsindicatie

Eiser was in het bezit van een verblijfsdocument als bedoeld in artikel 9, eerste lid, van de Vreemdelingenwet 2000 met als doel ‘familielid (partner) van een burger van de Unie’. Op een gegeven moment is referente geëmigreerd en was de relatie over. In geschil is of eiser voldoet aan de voorwaarden voor voortgezet verblijf als gesteld in artikel 8.15, vierde lid en onder a, van het Vreemdelingenbesluit 2000 (duurde het partnerschap tussen referente en eiser ten minste drie jaar?). De rechtbank is van oordeel dat niet alleen in situaties waarin gedurende zes maanden een gezamenlijke huishouding is gevoerd sprake kan zijn van een duurzame relatie. Ook volgt de rechtbank verweerder niet in zijn standpunt dat de eerste zes maanden van de relatie niet als duurzaam gezien kunnen worden en daarom op de totale duur van de relatie in mindering moeten worden gebracht. Het beroep is gegrond.

Vindplaatsen Rechtspraak.nl

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Amsterdam

6.1 De rechtbank overweegt als volgt. De rechtbank verwijst allereerst naar de uitspraak van deze rechtbank en zittingsplaats van 6 april 2016 (ECLI:NL:RBAMS:2016:2676). In deze uitspraak heeft de rechtbank geoordeeld dat niet alleen in situaties waarin gedurende zes maanden een gezamenlijke huishouding is gevoerd sprake kan zijn van een duurzame relatie. Ook in andere gevallen, zoals in het geval van een lange afstandsrelatie of een latrelatie, kan, mits de relatie al enige tijd is bestendigd en een en ander goed is onderbouwd, een duurzame relatie worden aangenomen. Het standpunt van verweerder dat pas sprake is van een duurzame relatie indien deugdelijk bewezen is dat gedurende een termijn van zes maanden een gezamenlijke huishouding is gevoerd, gaat naar het oordeel van de rechtbank dan ook niet op.

6.2 Daarnaast overweegt de rechtbank als volgt. Eiser heeft betoogd dat verweerder voor de duur van de duurzame relatie dient te rekenen vanaf aanvang van die relatie. Ter onderbouwing van zijn betoog heeft eiser verwezen naar de in rechtsoverweging 4. genoemde (tussen)uitspraak van deze rechtbank, zittingsplaats Haarlem. Verweerder heeft zich ter zitting ten aanzien van die (tussen)uitspraak op het standpunt gesteld dat, hoewel geen hoger beroep is ingesteld, verweerder zich niet kan vinden in het oordeel van de rechtbank. De rechtbank overweegt dat eiser verblijfsrecht heeft ontleend aan zijn relatie met referente. Dat betekent dat achteraf is gebleken dat in elk geval vanaf de inschrijving in de BRP sprake was van een deugdelijk bewezen duurzame relatie. Het door verweerder gevoerde beleid, waarbij pas na een periode van zes maanden een duurzame relatie wordt aangenomen, is zoals reeds overwogen, onjuist en ziet daarnaast op bewijs van de duurzaamheid van de relatie in de aanvraagfase en zolang de relatie voortduurt. In dit geval gaat het echter om de situatie waarin de relatie is geëindigd, maar (achteraf bezien) vanaf de aanvang deugdelijk bewezen duurzaam is geacht. Net als in voornoemde uitspraak volgt de rechtbank verweerder ook ten aanzien hiervan niet in zijn standpunt dat in een dergelijk geval de eerste zes maanden van de relatie op de totale duur van de relatie in mindering moeten worden gebracht. De rechtbank is dan ook van oordeel dat aan het bestreden besluit een motiveringsgebrek kleeft. Het beroep is gegrond.
7. Geconcludeerd wordt dat het bestreden besluit gelet op het voorgaande onvoldoende draagkrachtig is gemotiveerd. Daarmee heeft verweerder het bepaalde in de artikelen 3:2 en 7:12, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) geschonden, waardoor het bestreden besluit niet in stand kan blijven. Het beroep is gegrond en de rechtbank vernietigt het bestreden besluit. De rechtbank ziet, gelet op de aard van het gebrek, geen mogelijkheden om het geschil met toepassing van de bestuurlijke lus of anderszins finaal te beslechten. Verweerder zal daarom een nieuw besluit moeten nemen met inachtneming van deze uitspraak. De rechtbank stelt hiervoor een termijn van zes weken.



http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBDHA:2017:10173





******************************************************

Islamitische Kafalah adoptie en Burgerschapsrichtlijn 2004/38 (Engelse uitspraak)

Asad Ali Khan bespreekt op zijn blog een zaak waar het gaat om een kind dat in Algerije is geadopteerd volgens de Kafalah methode en waarvan de ouders op grond van de richtlijn 2004/38 naar Engeland willen verhuizen. De vraag is of het kind nu een afstammeling is over een "overig familielid".

Het blijkt dat de lidstaten allemaal andere adoptiesystemen hebben en dat ook mogen hebben mits ze zich aan internationale regels houden met betrekking tot het welzijn van de kinderen.

In onderhavig geval wordt besloten dat het kind geen familielid is als bedoeld in de Richtlijn en dat de richtlijn ziet op vrij verkeer en niet het promoten van een zelfstandig recht op familieleven.

Lees vooral het artikel op het Engelstalige blog. Wie weet hoe hier in Nederland mee om wordt gegaan?




Case Preview: SM (Algeria) (Appellant) v Entry Clearance Officer, UK Visa Section (Respondent)

Posted on April 15, 2017 by mkp

Three years ago in AA (Somalia) v ECO (Addis Ababa) [2013] UKSC 81, the Supreme Court considered whether a Somali child in her brother-in-law’s care under the doctrine of Kafalah – a process of legal guardianship and the Islamic equivalent to adoption – was an adopted child under paragraph 352D of the Immigration Rules relating to leave to enter or remain as the child of a refugee. The court held that paragraph 352D did not extend to AA’s case and could not be rewritten in order to do so. Last month Lady Hale and Lords Kerr, Wilson, Reed and Hughes considered the question whether an Algerian child known as “SM” adopted under the Kafalah system is a direct descendant or extended family member of her sponsor within the meaning of regulations 7 and 8 of the Immigration (European Economic Area) Regulations 2006 which transpose articles 2 and 3 of Directive 2004/38/EC. Mr and Mrs M are French nationals exercising free movement rights in the UK. They have been resident here for many years and Mr M has a permanent right of residence. In 2009 the couple went to Algeria where they were assessed for their suitability for legal guardianship under the Kafalah system. They became SM’s legal guardians pursuant to Kafalah in 2011.


Leees hier verder:  https://asadakhan.wordpress.com/2017/04/15/case-preview-sm-algeria-appellant-v-entry-clearance-officer-uk-visa-section-respondent/





Wellicht is mijn boekenblog ook interessant: http://dutchysbookreviews.blogspot.nl/l

Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.


Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email

Twee nieuwe expert opinions Migration Law Clinic

De Migration Law Clinic van de Vrije Universiteit heeft recent twee expert opinies gepubliceerd. Een over de vraag of 1F-ers per definitie een gevaar voor de openbare orde mogen worden geacht in de zin van de Burgerschapsrichtlijn en een over het ongemotiveerd afwijzen van verzoeken om prejudiciële vragen door de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. De expert opinies zijn te vinden via de volgende link: https://migrationlawclinic.org/category/expert-opinions/


Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.



Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email