UITSPRAAK Raad van State: Wat als je je beroept op Chavez Vilchez en geen paspoort hebt?

 

1.       Wat de vreemdeling in de eerste grief aanvoert, gaat over een rechtsvraag die de Afdeling eerder heeft beantwoord. Zie de uitspraak van 10 februari 2022, ECLI:NL:RVS:2022:433, onder 3.1 en 3.2, over de bewijsmaatstaf en het beoordelingskader voor de identiteit en nationaliteit van een gestelde derdelander die een beroep doet op het arrest van het HvJEU van 10 mei 2017, Chavez-Vilchez, ECLI:EU:C:2017:354.

1.1.    In die uitspraak heeft de Afdeling overwogen dat als een vreemdeling geen geldig document voor grensoverschrijding of een geldig identiteitsbewijs heeft overgelegd om zijn identiteit en nationaliteit aan te tonen, hij zijn identiteit en nationaliteit met alle andere middelen, waaronder zijn verklaringen, aannemelijk kan maken. De staatssecretaris moet vervolgens beoordelen of die vreemdeling daarin is geslaagd. Daarbij moet hij alle door die vreemdeling aangedragen middelen afzonderlijk en in onderlinge samenhang kenbaar bezien.

 

Instantie Raad van State

Datum uitspraak 25-03-2022

Datum publicatie 30-03-2022

Zaaknummer 202007006/1/V1

 https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RVS:2022:907

 

 

 

Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. «Enjoyed this post? Never miss out on future posts by following us. Click here

Kijk ook eens op dit reisblog: https://www.europevisitandvisa.com/

Kijk ook eens op dit boekenblog bijvoorbeeld voor: The invasion of the last free kingdom of Sri Lanka - And the love of a girl for an elephant - Review of "The Elephant Keeper's daughter"
http://www.dutchysbookreviewsandfreebooks.com/2021/02/the-invasion-of-last-free-kingdom-of.html

UITSPRAAK: Chavez afgewezen ondanks vechtscheiding en moeder die dakloos raakt met kind

Als ik deze vader was ging ik in Hoger Beroep. De Afdeling vindt immers tegenwoordig dat er echt moet worden gehoord. In zo'n zaak als deze waar ma de vader weghoudt maar wel dakloos met het kind is lijkt me het zeer in het belang van het kind (VERDRAG!) om te kijken of voor een menswaardig bestaan in de EU het verblijf van de vader noodzakelijk is. Verweerder had hier toch over kunnen doorvragen. Wat mr Sarkisian ook aangeeft is juist Chavez voor gevallen waar de andere ouder niet de zorg verleent of wil verlenen.

Het bestreden besluit

4. Verweerder heeft de afwijzing van de aanvraag van eiser in het primaire besluit gehandhaafd in het bestreden besluit. Verweerder heeft hieraan ten grondslag gelegd dat eiser niet heeft aangetoond dat hij daadwerkelijke zorg- en opvoedingstaken heeft ten aanzien van zijn dochter. Daarbij heeft eiser niet aangetoond dat zijn dochter zo afhankelijk van hem is dat zij genoodzaakt zou zijn het grondgebied van de Europese Unie te verlaten indien het door hem gevraagde verblijfsdocument niet wordt verstrekt.

Het standpunt van eiser

5. Eiser kan zich niet met het bestreden besluit verenigen en voert het volgende aan. Eiser stelt dat - gelet op alle overgelegde stukken - verweerder zich niet op het standpunt heeft kunnen stellen dat eiser zijn zorg- en opvoedingstaken ten aanzien van zijn dochter niet heeft aangetoond. Eiser voert aan dat verweerder ten onrechte heeft gesteld dat de overgelegde foto’s slechts momentopnamen zijn en dat uit de foto’s zou blijken dat eiser niet meer dan marginale zorgtaken verricht voor zijn dochter. Eiser stelt dat de foto’s de band met zijn dochter aantonen. Eiser verwijst hierbij naar een uitspraak van deze rechtbank, zittingsplaats Haarlem van 24 april 2020.2 Eiser vindt het verder opmerkelijk dat de verklaring van [dochter]’s moeder niet objectief en verifieerbaar zou zijn, omdat verweerder in de brief van 6 januari 2020 zelf om deze verklaring heeft verzocht. Ook heeft verweerder ten onrechte de verklaringen van onafhankelijke derden van het kinderdagverblijf en alle andere bewijsstukken als onvoldoende van de hand gewezen. Voorts voert eiser aan dat hij veel meer doet dan de afspraken die zijn vastgesteld in het ouderschapsplan. Bovendien vereist het arrest Chavez-Vilchez voor een afhankelijkheidsrelatie tussen een derdelander ouder en zijn Nederlandse minderjarige kind niet dat sprake is van een gezamenlijke huishouding tussen een ouder en het kind. Eiser meent dat verweerder heeft nagelaten om alle betrokken omstandigheden in het belang van [dochter] te betrekken bij de besluitvorming, terwijl dit wel wordt vereist blijkens het hiervoor genoemde arrest Chavez-Vilchez. Blijkens de overgelegde stukken is het in het belang van [dochter] en voor haar lichamelijke en emotionele ontwikkeling dat eiser een grote rol in haar leven blijft spelen en dat hij niet van haar gescheiden wordt. De ontzegging van een verblijfsrecht aan eiser leidt ertoe dat hij gedwongen zal zijn het grondgebied van de Europese Unie met [dochter] als minderjarige Unieburger te verlaten, omdat eiser samen met de moeder belast is met het gezag over [dochter] en met de daadwerkelijke verzorging van [dochter]. Tot slot stelt eiser dat verweerder hem had moeten horen in bezwaar.

Het oordeel van de rechtbank

Het arrest Chavez-Vilchez

6. Uit de rechtsoverwegingen 75 tot en met 78 van het arrest Chavez-Vilchez volgt dat de vreemdeling, die een op artikel 20 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie gebaseerd afgeleid verblijfsrecht wenst te verkrijgen, gegevens moet overleggen waaruit blijkt dat hij een verblijfsrecht aan dit artikel ontleent. Het is vervolgens aan verweerder om op basis van deze overgelegde gegevens te onderzoeken of er al dan niet een zodanige afhankelijkheidsrelatie tussen de vreemdeling en zijn kind bestaat, dat bij een weigering om aan hem een verblijfsrecht toe te kennen, het kind gedwongen zou worden het grondgebied van de Europese Unie te verlaten.

Heeft eiser daadwerkelijke zorg- en opvoedingstaken voor zijn dochter aangetoond?

7. Voor de beantwoording van deze vraag is het eerst van belang om vast te stellen dat er sprake is van drie te onderscheiden periodes, omdat eiser een bepaalde periode in Marokko heeft verbleven zonder [dochter]. Deze periodes zijn als volgt:

1) de periode vanaf de geboorte van [dochter] tot de relatiebreuk in juni 2018;

2) de periode vanaf de relatiebreuk tot de komst van eiser in Nederland in oktober 2019;

3) de periode vanaf oktober 2019 tot het bestreden besluit.

8. Ten aanzien van de eerste periode stelt de rechtbank vast dat eiser een verklaring van [dochter]’s moeder heeft overgelegd en enkele foto’s van hem en [dochter]. De rechtbank kan verweerder volgen in zijn standpunt dat eiser niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij tijdens deze periode zorg- en opvoedingstaken heeft verricht voor zijn dochter. Verweerder heeft daarbij terecht aangevoerd dat de verklaring van [dochter]’s moeder niet als objectief verifieerbaar bewijsmiddel kan worden gezien. Aan deze verklaring kan dan ook geen doorslaggevend belang worden toegekend. De foto’s geven blijk van betrokkenheid van eiser bij zijn dochter maar tonen geen zorg- en opvoedingstaken aan.

9. Ten aanzien van de tweede periode heeft eiser aangevoerd dat hem niet verweten kan worden dat hij geen zorg- en opvoedingstaken heeft verricht voor [dochter], omdat de moeder van [dochter] na de relatiebreuk het contact met hem heeft verbroken. Dit heeft zij ook toegelicht in de overgelegde verklaring. Verweerder heeft in de besluitvorming meegenomen dat [dochter]’s moeder in deze periode geen contact wilde met eiser. Omdat verweerder zich ten aanzien van deze periode niet uitlaat over de zorg- en opvoedingstaken van eiser, en het oordeel daarover daarom niet relevant is, laat de rechtbank dit verder onbesproken.

10. Ten aanzien van de derde periode overweegt de rechtbank dat verweerder zich niet ten onrechte op het standpunt heeft gesteld dat eiser ook voor deze periode niet heeft aangetoond dat hij meer dan marginale zorg- en opvoedingstaken heeft verricht voor zijn dochter. Uit paragraaf B10/2.2 van de Vreemdelingencirculaire 2000 (Vc) volgt dat zorgtaken met een marginaal karakter niet worden aangemerkt als daadwerkelijke zorgtaken. Allereerst acht de rechtbank van belang dat verweerder op 6 januari 2020 een brief aan eiser heeft gestuurd met een toelichting welke bewijsstukken hij kan overleggen om zijn zorg- en opvoedingstaken voor zijn dochter aan te tonen. De rechtbank volgt verweerder in zijn standpunt dat eiser niet met bewijsstukken heeft aangetoond dat hij feitelijk uitvoering geeft aan de afspraken zoals die zijn opgesteld in het ouderschapsplan. Ook de overgelegde foto’s geven hiervan geen blijk. De foto’s zijn niet gedateerd of voorzien van bijschrift, zodat niet kan worden vastgesteld waar en wanneer deze foto’s zijn genomen. De foto’s geven weliswaar blijk van betrokkenheid van eiser bij zijn dochter, maar eiser heeft niet aangetoond dat deze betrokkenheid de marginale zorg voor en opvoeding van zijn dochter overstijgt. Dat de vestigingsmanager van het kinderdagverblijf in een e-mail heeft verklaard dat [dochter] blij is als haar vader haar op komt halen, is onvoldoende om te kunnen spreken van meer dan marginale zorg- en opvoedingstaken. Eiser heeft in de derde periode duidelijk een begin gemaakt met het verrichten van zorgtaken, maar hij heeft niet aangetoond dat hij in deze periode meer dan marginale zorg- en opvoedingstaken heeft verricht voor zijn dochter. Ook gaat de verwijzing van eiser naar de uitspraak van deze rechtbank, zittingsplaats Haarlem van 24 april 2020 niet op. Eiser heeft in dit kader niet aangetoond dat sprake is van gelijke gevallen. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder afdoende gemotiveerd dat eiser met de overgelegde bewijsstukken, elk op zich en in onderling verband beschouwd, niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij meer dan marginale zorg- en opvoedingstaken verricht voor zijn dochter.

Is [dochter] dusdanig afhankelijk van eiser dat zij gedwongen wordt de Europese Unie te verlaten indien aan eiser niet het gevraagde verblijfsdocument wordt verstrekt?

11. In dit kader overweegt de rechtbank dat verweerder zich niet ten onrechte op het standpunt heeft gesteld dat eiser met de overgelegde stukken niet heeft aangetoond dat er een afhankelijkheidsverhouding bestaat en dat evenmin uit de stukken blijkt dat [dochter] in haar ontwikkeling wordt bedreigd indien aan eiser verblijfsrecht wordt geweigerd. Dat uit de overgelegde stukken naar voren komt dat [dochter] een bepaalde periode achterliep in haar ontwikkeling, kan namelijk ook komen doordat het in dezelfde periode niet goed ging met haar moeder. Zij was in die periode depressief en is dakloos geraakt. Eiser heeft niet aangetoond dat de achteruitgang in [dochter]’s ontwikkeling is gekoppeld aan het feit dat eiser enige tijd niet aanwezig was in haar leven. Zo ziet de inhoud van het verslag over [dochter]’s ontwikkeling van het kinderdagverblijf [kinderdagverblijf] niet op de afhankelijkheid zoals bedoeld in het arrest Chavez-Vilchez. Verweerder heeft de belangen van [dochter] voldoende meegewogen in de beoordeling. Bovendien is het aan eiser om aan te tonen wat de gevolgen zijn voor [dochter] indien aan hem niet het gevraagde verblijfsdocument wordt verstrekt. De rechtbank is van oordeel dat verweerder op goede gronden heeft geconcludeerd dat eiser niet aannemelijk heeft gemaakt dat zijn dochter, vanwege haar afhankelijkheid van hem, gedwongen zal worden om hem tot buiten het grondgebied van de Europese Unie te volgen, wanneer eiser geen verblijfsrecht wordt verleend.

12. Op de stelling die namens eiser is aangevoerd op de zitting, dat uit het arrest Chavez-Vilchez blijkt dat het er juist om gaat dat een ouder niet alleen niet in staat is om voor het kind te zorgen, maar ook niet bereid is, zal de rechtbank niet verder ingaan. De rechtbank vindt dat, gelet op de ex tunc toets in beroep, deze stelling niet kan worden betrokken bij de beoordeling van het bestreden besluit. Bovendien doet deze stelling niet af aan de afwijzingsgrond dat eiser niet heeft aangetoond dat er sprake is van zorg- en opvoedingstaken.

De hoorplicht

13. Verweerder mag van het horen van eiser op zijn bezwaar afzien, als er op voorhand redelijkerwijs geen twijfel over mogelijk is dat de bezwaren niet kunnen leiden tot een andersluidend besluit. Gelet op de motivering van het primaire besluit en wat eiser daartegen in bezwaar heeft aangevoerd, mede bezien in het licht van wat hiervoor is overwogen, is naar het oordeel van de rechtbank aan deze maatstaf voldaan. Deze beroepsgrond slaagt niet.

 De uitspraak staat hier: https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBDHA:2021:15511

 

Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. «Enjoyed this post? Never miss out on future posts by following us. Click here

Kijk ook eens op dit reisblog: https://www.europevisitandvisa.com/

Kijk ook eens op dit boekenblog bijvoorbeeld voor: The invasion of the last free kingdom of Sri Lanka - And the love of a girl for an elephant - Review of "The Elephant Keeper's daughter"
http://www.dutchysbookreviewsandfreebooks.com/2021/02/the-invasion-of-last-free-kingdom-of.html

UITSPRAAK: Om een beroep te doen op Chavez Vilchez moet je het dan wel laten toetsen

Hier dacht ik even "huh maar dat is toch declaratoir? Je hoeft toch geen aanvraag in te dienen?" Maar het moet natuurlijk wel getoetst en zomaar wat roepen zonder onderbouwing gaat niet. Het lijkt wel of deze meneer eigenlijk geen stappen heeft ondernomen totdat hij het land moest verlaten.

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Utrecht

Bestuursrecht

zaaknummer: AWB 20/2712

uitspraak van de enkelvoudige kamer van 23 februari 2021 in de zaak tussen

[eiser], geboren op [1982], van Turkse nationaliteit, eiser

V-nummer: [V-nummer]

(gemachtigde: mr. A. Orhan),

en

de Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder

(gemachtigde: mr. H.J. Metselaar).

 

4. Uit rechtspraak1 van de ABRvS volgt dat verweerder moet onderzoeken of de vreemdeling op het moment van het nemen van het terugkeerbesluit rechtmatig in Nederland verblijft en, zo nee, of er ingevolge de toepasselijke wettelijke bepalingen op de vreemdeling de verplichting rust te vertrekken. Indien blijkt dat de vreemdeling niet rechtmatig in Nederland verblijft en op hem een verplichting rust te vertrekken, dan moet verweerder bezien of aanleiding bestaat een termijn voor vrijwillig vertrek vast te stellen.

5. Over de beroepsgrond van eiser dat ten onrechte het terugkeerbesluit is opgelegd, omdat hij gehuwd is, uit dat huwelijk twee kinderen zijn geboren en eiser een aanvraag heeft ingediend op grond van het arrest Chavez-Vilchez2, overweegt de rechtbank dat uit de door eiser op 9 maart 2020, voorafgaand aan het opleggen van het terugkeerbesluit, afgelegde verklaringen onvoldoende bleek dat hij een evident verblijfsrecht kon ontlenen aan het arrest Chavez-Vilchez. Ook was op dat moment nog geen aanvraag op grond van dat arrest ingediend. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder zich dan ook terecht op het standpunt gesteld dat eiser ten tijde van het opleggen van het terugkeerbesluit geen rechtmatig verblijf had op grond van dat arrest, dan wel op grond van een aanvraag die daartoe strekte. Ten overvloede merkt de rechtbank op dat eisers aanvraag ‘toetsing EU-recht’ van 2 april 2020 bij besluit van 17 september 2020 is afgewezen. Op het hiertegen gemaakte bezwaar is nog niet beslist.

6. Over de beroepsgrond dat eiser pas tijdens het gehoor op 9 maart 2020 heeft vernomen dat verweerder zijn verblijfsvergunning in 2018 had ingetrokken, overweegt de rechtbank dat onbestreden is gebleven dat eiser ten tijde van het opleggen van het terugkeerbesluit geen rechtmatig verblijf meer had op grond van de hem eerder verleende verblijfsvergunning. Verweerder heeft ter zitting verklaard dat bij besluit van 30 april 2018 eisers verblijfsvergunning per diezelfde datum is ingetrokken en dat daartegen geen bezwaar is gemaakt. Eiser heeft dit niet betwist. Dat op zijn verblijfsdocument stond dat deze geldig was tot 2022 en eiser daarvan is uitgegaan, doet daar niet aan af. Voor zover eiser ter zitting heeft beoogd te stellen dat hij niet eerder dan op 9 maart 2020 bekend is geworden met het intrekkingsbesluit van 30 april 2018, overweegt de rechtbank dat dit buiten de beoordeling van deze procedure valt. Eiser had daartoe op of snel na 9 maart 2020 bezwaar kunnen maken, waarbij hij dit naar voren had kunnen brengen. Dat heeft eiser niet gedaan, zodat het intrekkingsbesluit in rechte is komen vast te staan. Eiser had ten tijde van het opleggen van het terugkeerbesluit dus geen rechtmatig verblijf meer op grond van de hem eerder verleende verblijfsvergunning.

7. Eiser heeft verder aangevoerd dat verweerder coulanter had moeten zijn en hem niet meteen een terugkeerbesluit had moeten opleggen, omdat de gevolgen hiervan voor latere verblijfsprocedures en de mogelijkheid van verblijf bij zijn kinderen groot zijn. De rechtbank overweegt dat de wet- en regelgeving hiervoor geen aanknopingspunten bieden. De toets die verweerder bij het opleggen van een terugkeerbesluit moet hanteren, strekt niet verder dan is weergegeven onder 4. Dat het terugkeerbesluit gevolgen heeft voor latere verblijfsprocedures is immers inherent aan het opleggen daarvan.

 https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBDHA:2021:15305

 

Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. «Enjoyed this post? Never miss out on future posts by following us. Click here

Kijk ook eens op dit reisblog: https://www.europevisitandvisa.com/

Kijk ook eens op dit boekenblog bijvoorbeeld voor: The invasion of the last free kingdom of Sri Lanka - And the love of a girl for an elephant - Review of "The Elephant Keeper's daughter"
http://www.dutchysbookreviewsandfreebooks.com/2021/02/the-invasion-of-last-free-kingdom-of.html

Britse uitspraak: Kan je iemand met een Chavex Vilchez verblijfsrecht uitzetten bij criminele antecedenten?

Let op: de overkant van de plas had niet de Terugkeerrichtlijn ondertekend. Nou is de vraag of die - omdat hij niet geldt voor EU onderdanen voor Chavez- verblijfsgerechtigden wel geldt maar dat is een andere vraag. In deze uitspraak worden een aantal interessante aspecten van Chavez gecombineerd met de lijn uit de Burgerschapsrichtlijn.

Robinson (Jamaica) (Appellant) v Secretary of State for the Home Department (Respondent)

V         Legal landscape

(a)       Union citizenship and the right to move and reside freely

31.             Article 20(1)FEU establishes Union citizenship and provides that “Every person holding the nationality of a member state” is a citizen of the Union. Under article 20(2)(a)FEU, citizens of the Union have “the right to move and reside freely within the territory of the member states”. Article 21(1)FEU also provides that “Every citizen of the Union shall have the right to move and reside freely within the territory of the member states”. This right is not absolute but is “subject to the limitations and conditions laid down in the Treaties and by the measures adopted to give them effect”. The significance of citizenship of the Union is apparent from Zambrano at para 41 and KA at para 47 in that “citizenship of the European Union is intended to be the fundamental status of nationals of the member states”. The CJEU confirmed at para 48 of KA that Union citizenship conferred “a primary and individual right to move and reside freely within the territory of the member states” but continued that this was not absolute as it was “subject to the limitations and restrictions laid down by the Treaty and the measures adopted for their implementation”.

(b)       Parliament and Council Directive 2004/38/EC

32.             On 29 April 2004 the Parliament and Council of the European Union adopted Parliament and Council Directive 2004/38/EC of 29 April 2004 on the right of citizens of the Union and their family members to move and reside freely within the territory of member states (OJ 2004 L158, p 77) (“the Directive”). The Directive lays down the conditions surrounding the exercise of the right of free movement and residence within EU territory, the right of permanent residence and the limits placed on those rights. Under the rubric of “Beneficiaries” article 3(1) provides that the Directive applies to all Union citizens who move to or reside in a member state (the host member state) other than that of which they are a national and to their family members who accompany or join them. Accordingly, the Directive does not apply in this case as the only Union citizen is D and he has not moved to or resided in a member state other than that of which he is a national, see Zambrano at para 39, CS at para 22 and Marín at para 40. In so far as D is not covered by the concept of “beneficiary” for the purposes of article 3(1) of the Directive, a member of his family is not covered by that concept either, given that the rights conferred by that Directive on the family members of a beneficiary of the Directive are not autonomous rights of those family members, but derived rights, acquired through their status as members of the beneficiary’s family: see McCarthy v Secretary of State for the Home Department (Case C-434/09) EU:C:2011:277; [2011] ECR I-3375; [2011] All ER (EC) 729, para 42. However, both articles 27 and 28 of the Directive are relevant as the CJEU has used some but not all of the language in those articles in relation to the limitation on the Zambrano derived right of residence under article 20FEU.

33.             Articles 27 and 28 are in Chapter VI of the Directive under the rubric “Restrictions on the right of entry and the right of residence on grounds of public policy, public security or public health”.

34.             Article 27 of the Directive under the rubric “General principles” and in so far as relevant provides:

“1.       Subject to the provisions of this Chapter, member states may restrict the freedom of movement and residence of Union citizens and their family members, irrespective of nationality, on grounds of public policy, public security or public health. These grounds shall not be invoked to serve economic ends.

2.         Measures taken on grounds of public policy or public security shall comply with the principle of proportionality and shall be based exclusively on the personal conduct of the individual concerned. Previous criminal convictions shall not in themselves constitute grounds for taking such measures.

The personal conduct of the individual concerned must represent a genuine, present and sufficiently serious threat affecting one of the fundamental interests of society. Justifications that are isolated from the particulars of the case or that rely on considerations of general prevention shall not be accepted.” (Emphasis added)

The CJEU has incorporated into the limitation on the Zambrano derived right of residence many parts of article 27, including those parts to which I have added emphasis. In relation to the grounds of “public policy” and “public security” see Marín at para 81, CS at para 36 and KA at para 90. In relation to the requirement to comply with the principle of proportionality see Marín at para 85, CS at para 41 and KA at paras 93 and 97. In relation to the requirement that the conduct must represent “a genuine, present and sufficiently serious threat affecting one of the fundamental interests of society” see Marín at para 84, CS at para 40 and KA at para 92.

35.             Article 28(1) of the Directive under the rubric “Protection against expulsion” provides

“Before taking an expulsion decision on grounds of public policy or public security, the host member state shall take account of considerations such as how long the individual concerned has resided on its territory, his/her age, state of health, family and economic situation, social and cultural integration into the host member state and the extent of his/her links with the country of origin.”

Again, the CJEU has incorporated into the limitation on the Zambrano derived right of residence the language of article 28(1). In relation to the requirement to take into account “considerations such as how long the individual concerned has resided on its territory, his/her age, state of health” (etc) see Marín at para 86, CS at para 42 and KA at para 94. As expected given the context of both a crime committed by the TCN parent and the interests of children, the list of factors identified by the CJEU as “in particular” to be taken into account include factors not mentioned in article 28(1), such as the nature and gravity of the offence committed, the extent to which the person concerned is currently a danger to society, the age of the children at issue and their state of health, as well as their economic and family situation. The CJEU also referred to the legality of the residence of the TCN parent as a relevant factor, which is not specifically mentioned in article 28(1).

36.             Article 28(2) and (3) provides:

“2.       The host member state may not take an expulsion decision against Union citizens or their family members, irrespective of nationality, who have the right of permanent residence on its territory, except on serious grounds of public policy or public security.

3.         An expulsion decision may not be taken against Union citizens, except if the decision is based on imperative grounds of public security, as defined by member states, if they:

(a)       have resided in the host member state for the previous ten years; or

(b)       are a minor, except if the expulsion is necessary for the best interests of the child, as provided for in the United Nations Convention on the Rights of the Child of 20 November 1989 [‘the UNCRC’].”

The CJEU has not incorporated into the limitation on the Zambrano derived right of residence the parts of article 28(2) and (3) to which I have added emphasis. However, in relation to the UNCRC the Zambrano derived right of residence is within the ambit of EU law so that article 24(2) of the Charter applies which provides that “In all actions relating to children, whether taken by public authorities or private institutions, the child’s best interests must be a primary consideration”. Furthermore, article 7 of the Charter which provides for the right to respect for private and family life must be read in conjunction with the obligation to take into consideration the child’s best interests, recognised in article 24(2) of the Charter, see Marín at paras 66 and 81.

37.             In considering article 28(3) it should be recalled that the Directive does not apply in this case. However even if the Directive did apply D is not the individual subject to the expulsion decision so that article 28(3) would not be engaged. It is correct that the effective result of the expulsion of D’s Zambrano carer is that D also is expelled. However, the consequences are different as between D and a minor expelled under article 28(3). D is entitled to return to the territory of the Union at any time whilst a minor expelled under article 28(3) is restricted to submitting an application under article 32 after a reasonable period, depending on the circumstances, and in any event after three years from enforcement of the final exclusion order by putting forward arguments to establish that there has been a material change in the circumstances which justified the decision ordering their exclusion. It is then for the member state concerned to reach a decision on this application. Furthermore, a minor expelled under article 28(3) has no right of entry to the territory of the member state concerned while their application under article 32 is being considered.

(c)       Implementation of the Directive into domestic law

38.             The Directive was implemented into domestic law by the Immigration (European Economic Area) Regulations 2006 (SI 2006/1003) (“the 2006 Regulations”). Those Regulations were amended on 16 July 2012 to give effect to a number of derivative rights of residence in EU law and to include an associated power of removal for persons enjoying such rights, where removal would be “conducive to the public good”. The 2006 Regulations were further amended on 8 November 2012 to make wider provision reflecting CJEU case law, as then embodied in the Zambrano decision, based, as it was, on article 20FEU and to apply the “conducive to the public good” removal provision to such persons. The 2006 Regulations have since been replaced by new Regulations made in 2016 (“the 2016 Regulations”). However, it was the 2006 Regulations that applied at the time of the impugned decision (see paragraph 5 of Schedule 6 to the 2016 Regulations). The 2006 Regulations must, to the extent possible, be interpreted to ensure conformity with article 20FEU. If, in its case law since the Zambrano decision, the CJEU has interpreted article 20FEU as requiring “exceptional circumstances” as an additional requirement, then national courts must strive to interpret the 2006 Regulations on that basis in accordance with the Marleasing principle, see Marleasing SA v La Comercial Internacional de Alimentación SA (Case C-106/89) EU:C:1990:395; [1990] ECR I-4135; [1992] 1 CMLR 305, para 13 and Pfeiffer v Deutsches Rotes Kreuz Kreisverband Waldshut eV (Joined Cases C-397/01 and C-403/01) EU:C:2004:584; [2005] ICR 1307; [2004] ECR I-8835; [2005] 1 CMLR 44, para 115. So, the focus of this appeal returns to the decisions of the CJEU in order to determine what test is to be applied in order to accord with CJEU’s case law.

(d)       The Zambrano right of residence

39.             The CJEU’s ruling in Zambrano is the landmark decision. Mr Ruiz Zambrano and his wife, Mrs Moreno Lopez, were both nationals of Colombia. While they were living in Belgium Mrs Moreno Lopez gave birth to two children, who acquired Belgian nationality by operation of Belgian law. Accordingly, both children were also citizens of the EU and their parents were TCN parents. The two children did not at any stage exercise their right to move freely within the EU but remained in Belgium with their parents. Mr Zambrano applied for unemployment benefit. That application was rejected on the ground that, since he had never held a work permit in Belgium, he did not have the requisite qualifying period as required by national legislation governing the residence and employment of foreign workers. The Employment Tribunal in Belgium made a reference to the CJEU which held that article 20FEU is to be interpreted as precluding a member state from refusing a TCN on whom his minor children, who are European Union citizens, are dependent, a right of residence in the member state of residence and nationality of those children, and from refusing to grant a work permit to that TCN, in so far as such decisions deprive those children of the genuine enjoyment of the substance of the rights attaching to the status of European Union citizen.

(e)       The Zambrano right of residence is a derivative right

40.             As is apparent from para 50 of KA the Treaty provisions on citizenship do “not confer any autonomous right on third-country nationals. Any rights conferred on third-country nationals are not autonomous rights of those nationals but rights derived from those enjoyed by a Union citizen. The purpose and justification of those derived rights are based on the fact that a refusal to allow them would be such as to interfere, in particular, with a Union citizen’s freedom of movement”: see also CS at para 28.

(f)        The consideration of a Zambrano right of residence falls within the ambit of European Union law

41.             Consideration of whether there is a Zambrano derived right of residence falls within the ambit of EU law. Accordingly, account must be taken of the right to respect for private and family life, as laid down in article 7 of the Charter, an article which, must be read in conjunction with the obligation to take into consideration the child’s best interests, recognised in article 24(2) of the Charter, see Marín at para 81.

(g)       The very specific situations giving rise to the Zambrano derived right of residence

42.             The “very specific situations” giving rise to this derived right of residence are set out in Zambrano at paras 43 and 44, in Chavez-Vilchez v Raad van bestuur van de Sociale verzekeringsbank (Case C-133/15) EU:C:2017:354; [2018] QB 103; [2017] 3 CMLR 35 at para 63 and most recently in KA at paras 51 and 52 as follows:

“51.     …, a right of residence must nevertheless be granted to a third-country national who is a family member of that Union citizen, since the effectiveness of Union citizenship would otherwise be undermined, if, as a consequence of refusal of such a right, that citizen would be obliged in practice to leave the territory of the EU as a whole, thus depriving him of the genuine enjoyment of the substance of the rights conferred by that status …

52.       However, a refusal to grant a right of residence to a third-country national is liable to undermine the effectiveness of Union citizenship only if there exists, between that third-country national and the Union citizen who is a family member, a relationship of dependency of such a nature that it would lead to the Union citizen being compelled to accompany the third-country national concerned and to leave the territory of the EU as a whole …”

43.             The requirement of being compelled to leave the territory of the EU as a whole as opposed to being compelled to leave the territory of the member state was specifically referred to in the decision of the CJEU in Dereci v Bundesministerium für Inneres (Case C-256/11) EU:C:2011:734; [2011] ECR I-11315; [2012] All ER (EC) 373; [2012] 1 CMLR 45. The CJEU stated at para 66 of its judgment that the criterion “refers to situations in which the Union citizen has, in fact to leave not only the territory of the member state of which he is a national but also the territory of the Union as a whole”.

(h)       The first question to be addressed by the national court

44.             On this basis the first question to be addressed in determining whether there is a Zambrano derived right of residence is whether there is a relationship of dependency of such a nature that it would lead to the Union citizen being compelled to accompany the TCN concerned and to leave the territory of the Union as a whole. In determining that question the CJEU set out at para 71 of KA the factors to be taken into account. The CJEU stated:

“More particularly, in order to assess the risk that a particular child, who is a Union citizen, might be compelled to leave the territory of the EU and thereby be deprived of the genuine enjoyment of the substance of the rights conferred on him by article 20 TFEU if the child’s third-country national parent were to be refused a right of residence in the member state concerned, it is important to determine, in each case at issue in the main proceedings, which parent is the primary carer of the child and whether there is in fact a relationship of dependency between the child and the third-country national parent. As part of that assessment, the competent authorities must take account of the right to respect for family life, as stated in article 7 of the Charter, that article requiring to be read in conjunction with the obligation to take into consideration the best interests of the child, recognised in article 24(2) of the Charter (Chavez-Vilchez [2017] 3 CMLR 35, para 70).”

(i)        The second question to be addressed by the national court

45.             In CS at para 40 the CJEU stated that an expulsion decision founded on the existence of a genuine, present and sufficiently serious threat to the requirements of public policy or of public security, in view of the criminal offences committed by a TCN who is the sole carer of children who are Union citizens, could be consistent with EU law. At para 46 it stated that the national court has the task of examining what, in the TCN’s conduct or in the offence that she committed, “constitutes a genuine, present and sufficiently serious threat affecting one of the fundamental interests of society or of the host member state, which may justify, on the ground of protecting the requirements of public policy or public security, an order deporting her from the United Kingdom”. Accordingly, the second question to be addressed is whether there is such a threat. It is clear from CS at para 41 and Marín at para 85 that the existence of such a threat cannot be drawn automatically on the basis solely of the criminal record of the person concerned. Furthermore, article 20FEU must be interpreted as precluding national legislation which requires a TCN parent of minor children who are Union citizens in his sole care to be automatically refused the grant of a residence permit on the sole ground that he has a criminal record, where that refusal has the consequence of requiring those children to leave the territory of the European Union. Rather it “is incumbent” upon the national court to assess (i) the extent to which the TCN parent’s criminal conducts is a danger to society and (ii) any consequences which such conduct might have for the requirements of public policy or public security of the member state concerned, see Marín at para 87 and CS at para 47.

(j)        The third question to be addressed by the national court

46.             If there is such a threat then the national court carries out an exercise balancing, on the one hand, the nature and degree of that threat which leads to the legitimate aim of safeguarding public order or public security. On the other hand, the national court has to take account of the fundamental rights whose observance the CJEU ensures, in particular the right to respect for private and family life, as laid down in article 7 of the Charter and to ensure that the principle of proportionality is observed. In a case involving children account is to be taken of the child’s best interests when weighing up the interests involved. Particular attention must be paid to his age, his situation in the member state concerned and the extent to which he is dependent on the parent: see CS at paras 48-49.

VI       Whether exceptional circumstances need to be established before a Zambrano style='font-style:normal'> carer can be deported

(a)       The parties’ submissions

47.             On behalf of the appellant Mr Southey submitted that “the use of the phrase ‘exceptional circumstances’ demonstrates the weight to be attached to the interests of the Zambrano child when conducting a proportionality balancing exercise.” He also submitted that “the use of the phrase ‘exceptional circumstances’ in CS at para 50 cannot merely connote a departure from the norm” but rather that “it implies that the interests of the Zambrano child must carry great weight that can only be outweighed by particularly compelling reasons.”

48.             On behalf of the Secretary of State Mr Blundell relied on the CJEU decisions in CS, Marín and KA in order to submit that the “imperative grounds” test does not apply, and nor does any broader “exceptional circumstances” test. He submitted that on a proper textual analysis of the judgment in CS the single use of the phrase “exceptional circumstances” was to be read as an exception to the usual application of the Zambrano principle.

(b)       Rejection by the CJEU of “imperative grounds of public security”

49.             Advocate General M Szpunar in his opinion in CS proposed the adoption of enhanced protection based on “imperative grounds relating to public security”. At point 168 he stated that

“In the present case, given that the minor child who is a citizen of the Union might, as a consequence of the expulsion of his mother, temporarily have to leave the territory of the European Union altogether, it is appropriate, to my mind, that he should be accorded the enhanced protection implied by the term ‘imperative grounds of public security’. Accordingly, only imperative grounds of public security are capable of justifying the adoption of an expulsion order against (CS) if, as a consequence, her child would have to follow her.” (Emphasis added)

In this paragraph he did not propose the adoption of the phrase “exceptional circumstances”.

50.             At point 177 Advocate General M Szpunar proposed that the court’s answer in CS should be

“that it is, in principle, contrary to article 20FEU for a member state to expel from its territory to a non-member state a third-country national who is the parent of a child who is a national of that member state and of whom the parent has sole care and custody, when to do so would deprive the child who is a citizen of the Union of genuine enjoyment of the substance of his or her rights as a citizen of the Union.”

He went on to define a proposed limitation on the derived right of residence in terms that used the phrases “exceptional circumstances” and “based on an imperative reason relating to public security”. He proposed that

“Nevertheless, in exceptional circumstances, a member state may adopt such a measure, provided that it: observes the principle of proportionality and is based on the personal conduct of the foreign national, which must constitute a genuine, present and sufficiently serious threat affecting one of the fundamental interests of society, and is based on an imperative reason relating to public security.” (Emphasis added)

51.             At para 36 of the judgment in CS the CJEU recognised “an exception” to the Zambrano principle “linked, in particular, to upholding the requirements of public policy and safeguarding public security”. That is entirely inconsistent with the test of imperative grounds in article 28(3) of the Directive which is only linked to public security. The rejection of the test of imperative grounds is also apparent from para 40 which requires the expulsion decision to be “founded on the existence of a genuine, present and sufficiently serious threat”. That is not a test of “imperative grounds”. Again, in that paragraph it is made clear that this is a threat to either “the requirements of public policy or of public security”. I consider that it is clear that the CJEU rejected the proposal of enhanced protection based on imperative grounds of public security. Two questions remain. The first is whether by using the phrase “exceptional circumstances” Advocate General M Szpunar was proposing that a Zambrano carer should enjoy enhanced protection against deportation, such that she can be deported in “exceptional circumstances” only. In view of his associated proposal that there should be “an imperative reason relating to public security” I am prepared to proceed, without deciding the point, on the basis that he was proposing an additional requirement of “exceptional circumstances”. On the basis of that assumed answer to the first question the second remaining question is whether the CJEU adopted Advocate General M Szpunar’s proposal of “exceptional circumstances”.

(c)       Textual analysis of the judgment in CS

52.             I consider that a textual analysis of the judgment in CS makes it clear that the CJEU did not adopt the proposal in relation to “exceptional circumstances”.

53.             In CS the applicant, a TCN, married a British national and was granted indefinite leave to remain in the United Kingdom where she had a child for whom she was the sole carer. She was convicted of a criminal offence in the United Kingdom and sentenced to a term of imprisonment whilst her child was still very young. The Secretary of State rejected the applicant’s asylum application and ordered her deportation after she had been released from prison, in reliance on, inter alia, section 32(5) of the UK Borders Act 2007 under which deportation would always be ordered in respect of a TCN who was convicted of an offence of a certain gravity, unless that order breached the offender’s rights under, inter alia, the European Union treaties. The applicant’s appeal was allowed by the First-tier Tribunal on the ground that her deportation would lead to, inter alia, a breach of her child’s right as a Union citizen to move and reside within the European Union under article 20FEU in that, if the applicant were deported, her child would also have to leave the European Union. On the Secretary of State’s appeal, the UT referred to the CJEU for a preliminary ruling the question whether article 20FEU precluded the national legislation. The CJEU held that a decision to expel a TCN who was the sole carer of a Union citizen child on the ground of public policy or public security could not be made automatically on the sole basis of the criminal record of the person concerned. The CJEU went on to consider the basis upon which such an expulsion decision could be made.

54.             In paras 34-50 of the judgment and under the heading “The possibility of limiting a derived right of residence flowing from article 20FEU” the CJEU set out its analysis of the limitation on the Zambrano right of residence.

55.             At para 36 the CJEU stated as follows:

“It should be pointed out that article 20FEU does not affect the possibility of member states relying on an exception linked, in particular, to upholding the requirements of public policy and safeguarding public security.” (Emphasis added)

In other words, conduct which is potentially contrary to the interests of public policy and public security - in most cases, the commission of a criminal offence - was capable, in principle, of justifying an “exception” to the ordinary general rule (namely, that a Zambrano carer cannot be expelled where to do so would lead to the departure of the dependent EU citizen from the territory of the Union). As I have emphasised the CJEU specifically referred to reliance on “an exception”, rather than the existence of “exceptional circumstances”.

56.             At para 37 in relation to the exception the CJEU relying on its case law stated that the concepts of “public policy” and “public security” must be “interpreted strictly”. At para 38 the CJEU considered the exception as linked to upholding the requirements of “public policy” identifying that in addition to “the disturbance of the social order which any infringement of the law involves” there must exist “a genuine, present and sufficiently serious threat affecting one of the fundamental interests of society”. At para 39 the CJEU analysed its case law in relation to the public security exception. At para 40 the CJEU set out the test as being whether the expulsion decision is founded on the existence of “a genuine, present and sufficiently serious threat to the requirements of public policy or of public security”. Then at paras 41-42 and 46-49, the CJEU set out in detail the particular factors which have to be considered when deciding whether that test was satisfied.

57.             I consider that para 50 provides a summary of what is contained in the preceding paragraphs so that the reference to “exceptional circumstances” can only sensibly be read in the context of what comes before. When seen against the background of the analysis beginning at para 34, it is clear that the CJEU did not add any additional criterion through the use of the words “exceptional circumstances”. On the contrary, and as the Court of Appeal correctly decided, it was simply explaining that, in the prescribed circumstances, an exception could be made to the general rule that a Zambrano carer could not be compelled to leave the territory of the Union. It was not stating that certain undefined “exceptional circumstances” had first to be demonstrated.

(d)       The judgments in Marín and KA

58.             In Marín under the same heading as used in CS (“The possibility of limiting a derived right of residence flowing from article 20FEU”) the CJEU at paras 81-88 carried out the same analysis as in CS as to the exception to the Zambrano derived right of residence, specifying the test to be applied and the factors to be taken into account. In that respect the analysis of the CJEU in Marín is identical to the analysis in CS. Furthermore, the test in para 84 of Marín is in the same terms as the test in para 40 of CS. In paras 85 and 86 in Marín the CJEU set out the matters to be taken into account. There is no reference in Marín to the phrase “exceptional circumstances”.

59.             The CJEU also took the same approach in KA, at paras 85-97. In that case, the Belgian authorities refused to consider applications for residence permits from the TCN parents of Belgian children on the grounds that the applicant was subject to an entry ban. Having dealt with the circumstances in which a Zambrano right could come into being at paras 63-76, the CJEU repeated at para 90 that article 20 TFEU did “not affect the possibility of member states relying on an exception linked … to upholding the requirements of public policy and safeguarding public security”. The CJEU went on, at paras 90-97, to repeat the factors set out in CS and Marín which should be taken into account when that test is being applied. At para 92 it stated:

“…, it must be held that, where the refusal of a right of residence is founded on the existence of a genuine, present and sufficiently serious threat to the requirements of public policy or public security, in view of, inter alia, criminal offences committed by a third-country national, such a refusal is compatible with EU law even if its effect is that the Union citizen who is a family member of that third-country national is compelled to leave the territory of the EU …”

Again, this is a repetition of the test in para 84 of Marín and in para 40 of CS. Nowhere in its detailed analysis in KA does the CJEU state or even imply that there is an additional hurdle that there must also be exceptional circumstances.

60.             On three occasions, the CJEU has set out what must be taken into account when the deportation of a Zambrano carer is being considered. Not once has it stated that an imperative grounds test applies, nor has it stated that there is an additional hurdle that there must also be exceptional circumstances. I consider that it is inconceivable that the CJEU would have omitted to mention this on three occasions if such a test applied.

VII      Disposal of the appeal

61.             For my part I consider that the Court of Appeal’s clearly reasoned conclusion cannot be faulted and was plainly right. The phrase “exceptional circumstances” simply means that it is an exception to the general rule that a person who enjoys the fundamental rights of an EU citizen cannot be compelled to leave the territory of the EU. The phrase does not import an additional hurdle. I would dismiss the appeal and would, as a consequence maintain the order of the Court of Appeal remitting the case to the UT for redetermination on the merits.

Hele uitspraak: https://www.bailii.org/cgi-bin/format.cgi?doc=/uk/cases/UKSC/2020/53.html&query=(Zambrano)

 

 

 

Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email

Kijk ook eens op dit reisblog: https://www.europevisitandvisa.com/

Kijk ook eens op dit boekenblog bijvoorbeeld voor: The invasion of the last free kingdom of Sri Lanka - And the love of a girl for an elephant - Review of "The Elephant Keeper's daughter"
http://www.dutchysbookreviewsandfreebooks.com/2021/02/the-invasion-of-last-free-kingdom-of.html