Volgens Commissie Gelijke Behandeling wringt het Aannamebeleid IND met gelijkebehandelingswetgeving (maar ik vind dat de IND gelijk heeft: het is voor asielzoekers al moeilijk genoeg om een vreemde te moeten vertrouwen)
De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) voert een beleid dat erop is gericht om asielzoekers in een veilige en neutrale omgeving te kunnen horen. Hierbij stelt de IND eisen aan hoor- en beslismedewerkers, die soms tot verboden onderscheid leiden. Dat concludeert de Commissie Gelijke Behandeling (CGB) op basis van aan haar voorgelegde zaken.
In een recente zaak (oordeel 2010-10) werd een sollicitant afgewezen voor de functie van hoor- en beslismedewerker, omdat hij om godsdienstige redenen een baard draagt. Deze baard van ongeveer een centimeter lang, in combinatie met het Arabische uiterlijk van de man, zou voor sommige asielzoekers gevoelens van onveiligheid op kunnen roepen. De IND baseerde zich daarbij op niet-onderzochte veronderstellingen over wat voor een asielzoeker mogelijk intimiderend zou zijn. Hiermee handelt de IND in strijd met de Algemene wet gelijke behandeling (AWGB) die onderscheid op grond van onder meer ras en godsdienstige uitingen verbiedt.
In een eerdere zaak (oordeel 2007-195) handelde de IND eveneens in strijd met de AWGB door een sollicitante vanwege haar hoofddoek af te wijzen voor de functie van hoor- en beslismedewerker. Naar aanleiding van deze zaak werkt de IND momenteel aan een gedragscode voor hoor- en beslismedewerkers, waarin onder meer het zichtbaar dragen van politieke en religieuze uitingen wordt verboden.
In beide aan de CGB voorgelegde zaken wringt het handelen van de IND met de gelijkebehandelingswetgeving. Het dreigt groepen categorisch uit te sluiten voor bepaalde functies louter op basis van uiterlijke kenmerken en subjectieve veronderstellingen over gevoelens van veiligheid bij asielzoekers. Ter zitting heeft de IND aangekondigd dat ook iemands zichtbare afkomst in de toekomst een reden kan zijn om een sollicitant niet als hoormedewerker aan te nemen. De IND noemde daarbij het voorbeeld van een sollicitant van Ethiopische afkomst die zou kunnen worden afgewezen, om zo een veilige hooromgeving voor Somalische asielzoekers te verzekeren. Hierin schuilt het risico van uitsluiting niet alleen op grond van godsdienst, maar ook op grond van andere discriminatiegronden, zoals bijvoorbeeld ras of nationaliteit.
De CGB beveelt de IND daarom aan om de concept gedragscode nader te laten beoordelen op mogelijke strijdigheid met de wet. Ook andere werkgevers kunnen desgewenst hun gedragscodes ter beoordeling voorleggen aan de Commissie. Voorts wordt het recente oordeel bij de minister en staatssecretaris van Justitie onder de aandacht gebracht.
Beide oordelen (2010-10 en 2007-195) zijn op deze website http://www.cgb.nl/na te lezen.
Bron: http://www.nieuwsbank.nl/inp/2010/01/22/R134.htm
Tja de Commissie gelijke behandeling vindt dat de IND aannames doet over wat er voor asielzoekers bedreigend is zonder daar onderzoek naar te hebben gedaan. HALLLLOOOO!!!!! Wat dacht je van de inhoud van asielrelazen te hebben gelezen: "Ik ben een bekeerde moslim, een homoseksuele moslim, gevlucht voor de Taliban, Armenier uit Azerbeidzjan, Tjetsjeen etc." "In mijn land word ik vervolgd door mensen van een bepaalde stam etc". Mensen vluchten naar een Westers land en verwachten dan niet dat een mede-Somalier hun Nader Gehoor afneemt of dat zij moeten uitleggen tegenover een mevrouw met hoofddoek dat zij in Irak werden bedreigd omdat ze geen hoofddoek omdeden.
Dit niet ten kwade van de mevrouw met hoofddoek of de meneer uit Somalie. In mijn team bij Vluchtelingenwerk had ik een aantal meisjes met hoofddoek en mensen die zelf ooit gevlucht waren. Op een gegeven moment zouden wij met iemand een vluchtverhaalanalyse maken die als Yezidi uit het Midden-Oosten was gevlucht vanwege vervolging door moslims. Precies hij trof mijn collega met hoofddoek en we hebben hem gevraagd of hij het moeilijk vond om gezien zijn vluchtrelaas met haar die vluchtverhaalanalyse te doen. Waarom de man zei dat hij het juist heel fijn vond dat hij door een moslima werd geholpen omdat het hem troostte dat zij hem wel wilde helpen na alle ellende die hij met moslims had meegemaakt. Vervolgens vertelde de collega die er bij zat dat hij zelf Yezidi was en vanwege politieke redenen uit een heel ander land was gevlucht maar dus wel meneers achtergrond begreep. Deze drie mensen hebben er een heel goed gevoel aan over gehouden en meneer heeft asiel gekregen. Wellicht mede door de gemaakte vluchtverhaalanalyse.
Het verschil is echter dat een IND-er niet weet wat de reden is waarom iemand is gevlucht en daar dus niet op kan inspelen en de asielzoeker misschien dan niet meer alles durft te zeggen. Mensen zijn sowieso al zenuwachtig en bang bij zo'n gehoor. Ook kan een asielzoeker (of durft het niet) niet zeggen dat hij niet met deze persoon wil praten. Kijk maar eens bij gevallen waar asielzoekers pas later bijvoorbeeld tegen de advocaat over een verkrachting durven te praten omdat ze zich schaamden tegenover de IND-er van het andere geslacht. Terwijl die wel zal hebben gevraagd of ze liever met iemand van hun eigen geslacht wilden praten als de gehoormedewerker enigszins vermoedde dat dit kon spelen. Maar toch durven de meesten dan niet. Bij rechtshulp is iemand vaak al net wat langer in Nederland en kan iemand wat makkelijker zeggen dat hij zich bij een ander beter op zijn gemak zou voelen. Veel asielzoekers ruilen sowieso van advocaat omdat ze denken (soms geheel onterecht) dat diegene die ze hebben niet goed is.
En aangezien er wel gewoon dames met een hoofddoek verweerschiften schrijven (hogere functie) en op de administratie werken (lagere functie) bij de IND kan iemand die nu echt bij de IND wil werken en een hoofddoek om wil in een andere functie daar prima terecht.
Maar misschien kan de IND het oplossen door aan een asielzoeker twee verschillende hoormedewerkers voor te stellen en dan de asielzoeker te laten kiezen. Dat kost natuurlijk extra geld en mankracht maar dan is de CGB blij.
In een recente zaak (oordeel 2010-10) werd een sollicitant afgewezen voor de functie van hoor- en beslismedewerker, omdat hij om godsdienstige redenen een baard draagt. Deze baard van ongeveer een centimeter lang, in combinatie met het Arabische uiterlijk van de man, zou voor sommige asielzoekers gevoelens van onveiligheid op kunnen roepen. De IND baseerde zich daarbij op niet-onderzochte veronderstellingen over wat voor een asielzoeker mogelijk intimiderend zou zijn. Hiermee handelt de IND in strijd met de Algemene wet gelijke behandeling (AWGB) die onderscheid op grond van onder meer ras en godsdienstige uitingen verbiedt.
In een eerdere zaak (oordeel 2007-195) handelde de IND eveneens in strijd met de AWGB door een sollicitante vanwege haar hoofddoek af te wijzen voor de functie van hoor- en beslismedewerker. Naar aanleiding van deze zaak werkt de IND momenteel aan een gedragscode voor hoor- en beslismedewerkers, waarin onder meer het zichtbaar dragen van politieke en religieuze uitingen wordt verboden.
In beide aan de CGB voorgelegde zaken wringt het handelen van de IND met de gelijkebehandelingswetgeving. Het dreigt groepen categorisch uit te sluiten voor bepaalde functies louter op basis van uiterlijke kenmerken en subjectieve veronderstellingen over gevoelens van veiligheid bij asielzoekers. Ter zitting heeft de IND aangekondigd dat ook iemands zichtbare afkomst in de toekomst een reden kan zijn om een sollicitant niet als hoormedewerker aan te nemen. De IND noemde daarbij het voorbeeld van een sollicitant van Ethiopische afkomst die zou kunnen worden afgewezen, om zo een veilige hooromgeving voor Somalische asielzoekers te verzekeren. Hierin schuilt het risico van uitsluiting niet alleen op grond van godsdienst, maar ook op grond van andere discriminatiegronden, zoals bijvoorbeeld ras of nationaliteit.
De CGB beveelt de IND daarom aan om de concept gedragscode nader te laten beoordelen op mogelijke strijdigheid met de wet. Ook andere werkgevers kunnen desgewenst hun gedragscodes ter beoordeling voorleggen aan de Commissie. Voorts wordt het recente oordeel bij de minister en staatssecretaris van Justitie onder de aandacht gebracht.
Beide oordelen (2010-10 en 2007-195) zijn op deze website http://www.cgb.nl/na te lezen.
Bron: http://www.nieuwsbank.nl/inp/2010/01/22/R134.htm
Tja de Commissie gelijke behandeling vindt dat de IND aannames doet over wat er voor asielzoekers bedreigend is zonder daar onderzoek naar te hebben gedaan. HALLLLOOOO!!!!! Wat dacht je van de inhoud van asielrelazen te hebben gelezen: "Ik ben een bekeerde moslim, een homoseksuele moslim, gevlucht voor de Taliban, Armenier uit Azerbeidzjan, Tjetsjeen etc." "In mijn land word ik vervolgd door mensen van een bepaalde stam etc". Mensen vluchten naar een Westers land en verwachten dan niet dat een mede-Somalier hun Nader Gehoor afneemt of dat zij moeten uitleggen tegenover een mevrouw met hoofddoek dat zij in Irak werden bedreigd omdat ze geen hoofddoek omdeden.
Dit niet ten kwade van de mevrouw met hoofddoek of de meneer uit Somalie. In mijn team bij Vluchtelingenwerk had ik een aantal meisjes met hoofddoek en mensen die zelf ooit gevlucht waren. Op een gegeven moment zouden wij met iemand een vluchtverhaalanalyse maken die als Yezidi uit het Midden-Oosten was gevlucht vanwege vervolging door moslims. Precies hij trof mijn collega met hoofddoek en we hebben hem gevraagd of hij het moeilijk vond om gezien zijn vluchtrelaas met haar die vluchtverhaalanalyse te doen. Waarom de man zei dat hij het juist heel fijn vond dat hij door een moslima werd geholpen omdat het hem troostte dat zij hem wel wilde helpen na alle ellende die hij met moslims had meegemaakt. Vervolgens vertelde de collega die er bij zat dat hij zelf Yezidi was en vanwege politieke redenen uit een heel ander land was gevlucht maar dus wel meneers achtergrond begreep. Deze drie mensen hebben er een heel goed gevoel aan over gehouden en meneer heeft asiel gekregen. Wellicht mede door de gemaakte vluchtverhaalanalyse.
Het verschil is echter dat een IND-er niet weet wat de reden is waarom iemand is gevlucht en daar dus niet op kan inspelen en de asielzoeker misschien dan niet meer alles durft te zeggen. Mensen zijn sowieso al zenuwachtig en bang bij zo'n gehoor. Ook kan een asielzoeker (of durft het niet) niet zeggen dat hij niet met deze persoon wil praten. Kijk maar eens bij gevallen waar asielzoekers pas later bijvoorbeeld tegen de advocaat over een verkrachting durven te praten omdat ze zich schaamden tegenover de IND-er van het andere geslacht. Terwijl die wel zal hebben gevraagd of ze liever met iemand van hun eigen geslacht wilden praten als de gehoormedewerker enigszins vermoedde dat dit kon spelen. Maar toch durven de meesten dan niet. Bij rechtshulp is iemand vaak al net wat langer in Nederland en kan iemand wat makkelijker zeggen dat hij zich bij een ander beter op zijn gemak zou voelen. Veel asielzoekers ruilen sowieso van advocaat omdat ze denken (soms geheel onterecht) dat diegene die ze hebben niet goed is.
En aangezien er wel gewoon dames met een hoofddoek verweerschiften schrijven (hogere functie) en op de administratie werken (lagere functie) bij de IND kan iemand die nu echt bij de IND wil werken en een hoofddoek om wil in een andere functie daar prima terecht.
Maar misschien kan de IND het oplossen door aan een asielzoeker twee verschillende hoormedewerkers voor te stellen en dan de asielzoeker te laten kiezen. Dat kost natuurlijk extra geld en mankracht maar dan is de CGB blij.
Reacties