In New York zie je ze overal, in Nederland nergens. Behalve in Raalte. Daar rijdt de in New York geboren 47-jarige Chuck Borden sinds enkele weken rond met een bakfiets met American hotdogs. ,,De Raaltenaren beginnen er langzaam aan te wennen'', aldus de Amerikaan, die goedgemutst en positief is. Maar achter dat montere gezicht gaat frustratie schuil.
Een jaar of zeven geleden had hij de 'pech' verliefd te worden op de Raaltese Karin. Die leidde een leven van reizen en werken in het buitenland en was neergestreken in Las Vegas, waar hij woonde en werkte en een redelijk bestaan had als stuntman in de filmindustrie. Ze vielen voor elkaar, ze woonden een jaar samen en zij werd zwanger. Karin had geen zorgverzekering dus een bevalling in Amerika was een dure grap. Ze besloot terug te gaan naar Nederland.
Daar bleek ze zwanger van een tweeling. Ze beviel, Chuck was erbij. Het jaar erna kwam hij vijf keer over om zijn kinderen te zien en te genieten van zijn gezin, toen besloten ze terug te gaan naar Amerika. Toen de kinderen bijna vier waren, drong de vraag zich op waar ze naar school zouden gaan en zouden opgroeien. Ze kozen voor Nederland. Karin keerde terug terwijl ze probeerden een verblijfsvergunning voor Chuck voor elkaar te krijgen.
Het was het begin van het 'gedoe', zoals Karin het formuleert. Ze waren inmiddels getrouwd in Raalte maar dat bleek geen enkele invloed te hebben op de vraag of hij wel of niet hier mocht blijven. Het op en neer reizen duurde drie jaar, de kinderen dachten op enig moment dat hun vader op het station woonde, want daar brachten ze hem telkens naar toe.
In mei van dit jaar kwam hij naar Nederland. Wat hem betreft definitief, maar wat de IND betreft met een voorlopige verblijfsvergunning die hem heel erg beperkt om een inkomen te vergaren. Ondertussen voldoet Karin niet aan de inkomenseisen die aan kostwinners worden gesteld, waardoor een verblijfsvergunning er niet in zit. Borden is begonnen aan een cursus Nederlands. De eerste lessen moest hij het doen met Poolse lesboeken, dat probleem is inmiddels verholpen.
De lompheid van de bureaucratie vinden ze stuitend. Ze krijgen het advies te gaan scheiden, ze krijgen het advies terug te gaan naar Amerika... terwijl het enige wat ze willen is bij elkaar zijn en in hun eigen onderhoud voorzien. ,,Ik vind het terecht dat mensen die hier komen, geen financiële steun krijgen. Dat is redelijk. Maar geef mensen wel het recht om te werken en de kost te verdienen'', aldus Karin. Inmiddels is haar man een film- en televisieproductiebedrijf begonnen, want hij mag weliswaar niet voor een werkgever werken maar wel een eigen bedrijf runnen. Ook leent hij zich via zijn bedrijf uit als stuntman. Soms krijgt hij opdrachten, komende week, bijvoorbeeld, werkt hij mee aan opnames in Haarlem. Maar het levert nog te weinig op. En dus verkoopt hij hotdogs in Raalte, ook in de koude van de afgelopen weken. ,,Hij wil zo graag werken...', verzucht Karin. En hij: ,,Ik wil gewoon een leven opbouwen met mijn familie.''
Bron: http://www.destentor.nl/regio/salland/6130212/Hotdogs-om-te-overleven.ece
Gewoon een half jaar in een ander EU land gaan wonen samen kan helpen. Bij terugkeer heeft meneer dan op basis van EU-richtlijnen recht op verblijf zonder dat mevrouw aan het inkomensvereiste hoeft te voldoen. Dan kan hij gewoon voor een werkgever gaan werken. Maar misschien leveren zijn hot-dogs wel meer op. Ook de falafel tenten zijn ooit door migranten begonnen en de eigenaar van vliegtuigmaatschappij Corendon begon als Turkse jongen met een shoarmazaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten