Ik kan me nog de eerste keer herinneren dat ik naar een asielzoeker zat
te luisteren die zijn verhaal vertelde en ik me realiseerde dat die
meneer me glashard zat voor te liegen. Ik werkte bij Vluchtelingenwerk
en begin jaren negentig bereidden we daar de asielzoekers voor op hun
Nader Gehoor door de IND door hen alvast tegen ons ook hun verhaal te
laten doen. Het was een Afrikaanse man dat weet ik nog. Verder herinner
me ik niet meer waar hij vandaan kwam. Hij moet zich hebben gerealiseerd
dat zijn verhaal geen stand zou houden want een paar dagen later was
hij MOB -- met onbekende bestemming vertrokken. En ik voelde me geschokt
in mijn geloof dat ik goed bezig was en mensen in nood hielp.
Bij de IND moest ik de IND verdedigen in de zaak van een dame uit een
voormalige Sovjetrepubliek. Ze vertelde dat ze in een bepaalde straat
woonde tegen de gehoorambtenaar. Toen die vroeg welke rivieren er in
haar stad waren zei ze dat er geen rivier was in die omgeving. Echter de
straat waar zij zei te wonen lag aan de oever van een grote rivier dus
die had ze nooit kunnen missen. Bovendien sprak ze alleen éen taal die
gesproken werd in een ver weg gelegen ander land. In haar geval vroeg ik
me af waarom ze met twee kleine kinderen asielzoeker was geworden. Of
ze voor een echtgenoot of iets dergelijks op de vlucht was. Maar
desalniettemin was haar asielverhaal aantoonbaar niet waar.
Weer wat jaren later werkte ik bij de rechtbank. Een mevrouw was uit
land X gevlucht. Haar asielrelaas was dusdanig dat ik niet begreep
waarom de IND haar nou geen asiel had verleend. Als je een beetje kennis
van land X had sloot haar verhaal daar naadloos bij aan en was het
zeker een b-status. Ze beschreef ouders die haar van alles en nog wat
wilden aandoen. En de overheid in dat land kon toen geen bescherming
bieden tegen dat soort zaken. Maar een paar dagen voor de zitting kregen
we een brief van de politie dat twee mannen uit haar land haar op
straat waren tegengekomen. De ene kende haar als de asielzoekster en de
andere als een totaal ander iemand die met een visum bij haar man op
bezoek was gekomen en daar met ma was blijven hangen. Wij dachten dat
vervolgens wel haar aanvraag zou intrekken maar nee hoor. Alhoewel ze
wel bekende dat alles leugens waren geweest om vervolgens met een andere
variant aan te komen.
In het nieuws lezen we vaak alleen de "sob stories". Immigranten die
aangeven dat ze geen verblijfsvergunning hebben gekregen en de overheid
komt er dan vaak als een enorme boeman uit naar voren. Diezelfde
overheid mag dan niet uit de school klappen en zeggen feiten aan het
licht brengen die het wellicht net allemaal even anders maken. Niet
alleen van bijvoorbeeld falende rechtshulp maar ook gewoon aantoonbare
leugens. En het is een sneu feit dat mensen liegen: immigranten ook.
Dit steekt me want er zijn zeker mensen die gewoon alles eerlijk hebben
gespeeld en door een foute beslissing van de IND, net een verandering in
het land van herkomst, een fout van een advocaat achter het net vissen.
Die mensen gun je graag een tweede kans. En een staatssecretaris die
over zijn hart strijkt.
Maar ik gun ook de staatssecretaris de kans om aan te geven dat niet
zijn organisatie of ons Nederlands vreemdelingenrecht de blaam treft
maar de feiten gewoon anders zijn in een geval dat ze opeens in een krantenverhaal, bij
Pauw&Wiitteman etc naar voren worden gebracht.
Het geeft ons krantenlezers ook een eerlijker beeld.
(en ja ik weet dat het niet mag op grond van bescherming van persoonsgegevens en dergelijke)
Maar het in mijn optiek eerlijker zou zijn als de overheid ook wat zou
mogen zeggen over een zaak is wanneer die op een gegeven moment in de
media komt.
In het verleden hebben we de zaak gehad van iemand die hier haar school
wilde afmaken en waar heel veel mensen vonden dat ze daar een punt had.
Maar waar wel de geruchten in vreemdelingenland gingen dat de familie
net vrijwillig uit Nederland was vertrokken met een stevig bedrag aan
geld om zich weer te kunnen vestigen in het thuisland toen de dochter
ongeveer per omgaande post terugreisde.
Of de zaak waarin werd gezegd dat iemand in Nederland was opgegroeid en
niemand had in zijn geboorteland. Maar toen de geruchten rondgingen dat
dat zo leek omdat er een valse naam was opgegeven en er gewoon contact
was met de moeder daar.
Wanneer dat soort "dossiers"in de media komen is dat vaak het verhaal
van de advocaat van de vreemdeling minus alle domme
procedurebeslissingen van de kant van de aanvrager en alle andere dingen
die een negatief licht op de client zouden kunnen werpen. Hardstikke
logisch. Kan ik begrijpen.
Echter dit creeert bij de doorsnee Nederlander en de vreemdelingen die
zelf in procedures zitten het gevoel dat de IND en de overheid het
slechte met vreemdelingen voorhebben. Dat je de overheid niet kunt
vertrouwen. Dat die alleen maar domme en slechte dingen doen en dat er
geen enkele rekening wordt gehouden met menselijke gevoelens. En dat
vind ik iets dat onrust veroorzaakt en zijn nawerking heeft in andere
procedures.
Soms valt zelfs een politicus op zo'n "dossier" en ik kan me voorstellen
dat ook dat geen vertrouwen wekt voor een opvolger om eens over zijn of
haar hart te strijken.
Maakt het voor een procedure nu uit dat wij - de lezers van de krant-
weten dat eerst pa een stevig bedrag in zijn zak stopt en belooft te
vertrekken maar zich dan blijkbaar niet aan zijn woord houdt en zijn
minderjarig kind weer terugstuurt? Of dat we weten dat die zielige
jongen leugens heeft verteld?
Ik persoonlijk vind dat dit geen zak hoeft uit te maken bij het nemen
van een beslissing om toch over je hart te strijken en dit individu te
helpen. Waar het echter wel veel bij uitmaakt is dat mensen - Nederland-
beseft dat die persoon geen enkel RECHT er op heeft (want zo wordt het
door de media middels de advocaat wel gebracht) maar dat het puur een
GUNST is die Nederland die persoon verleent. Dat maakt dat het duidelijk
is voor anderen. Dat haalt onrust in de samenleving weg. En dat maakt
het ook duidelijk voor dat individu dat diegene maar in zijn handjes mag
krijpen en dankbaarheid past.
Want er zijn echt mensen die dankbaar zijn omdat ze een
verblijfsvergunning kregen terwijl ze strikt genomen er geen recht op
hadden. Ik ken iemand die dankzij minister Leers een verblijfsvergunning
bij ministeriele beschikking heeft gekregen. Ze weet dat ze er geen
RECHT op had (had niets fouts gedaan maar situatie in land van herkomst
verbeterde in de tussentijd) Daarom is ze heel blij dat Nederland haar
desalniettemin de kans gaf om te kunnen blijven en voor haar oude moeder
te zorgen en het graf van haar broer te bezoeken. Dit soort mensen
houden van Nederland want Nederland mag dan niet hun vaderland zijn maar
het voelt als een moederland dat hen beschermt.
Iemand met wie ik dit besprak kwam met een heel goede suggestie voor journalisten en de Afdeling Voorlichting van de IND. Nu vragen journalisten bij een verhaal van de advocaat de IND om een reactie en die mag niet op zo'n zaak ingaan en zegt dus "Geen commentaar". Geef voortaan aan dat het standpunt van de IND in de beschikkingen in zo'n zaak naar voren komt en laat die journalisten dan aan de advocaat om een kopie er van vragen. Dan is een verhaal al ietsje minder eenzijdig.En dan nog kan het nog steeds zo zijn dat bepaalde crusiale stappen die een vreemdeling heeft gedaan waardoor zaken misliepen er niet uit naar voren komen. Bedenk daarom als u weer eens een verhaal uit de media hoort dat mensen graag hun verlangens waarheid zien worden en daarom hun kant zo gunstig mogelijk zullen belichten.
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak.
Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Email
Zie onder voor een uitspraak van de Afdeling 200204726/1
Datum uitspraak: 31 oktober 2002
2.2. Grief l klaagt dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat
sprake is van een nieuwe aanvraag in de zin van artikel 4:6, eerste lid, van de
Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb), nu de aanvraag niet is gestoeld
op hetzelfde feitencomplex als de eerdere. Daartoe heeft appellant gesteld dat hij
na de eerder procedure is uitgezet en bij terugkeer in Nederland een tweede
aanvraag heeft ingediend op basis van een geheel nieuw relaas.
2.2.1. De grief klaagt terecht dat de rechtbank de aanvraag ten onrechte heeft
aangemerkt als een aanvraag in de zin van artikel 4:6, eerste lid, van de Awb, nu
de aanvraag waarop het bestreden besluit betrekking heeft is gebaseerd op
andere feiten, die bovendien dateren van na het eerdere besluit, zodat een
verwijzing naar de eerdere afwijzende beschikking niet ter zake dienend kon zijn.
De grief kan echter niettemin niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak
leiden. Daartoe overweegt de Afdeling het volgende.
De minister heeft in het bij de rechtbank bestreden besluit onderkend
dat de aan de aanvraag ten grondslag gelegde feiten en omstandigheden zich
hebben voorgedaan, na terugkeer van appellant in het land van herkomst en dat
op basis van die feiten is verzocht om toelating op de voet van artikel 29, eerste
50 lid, van de Vw 2000. Zijn beoordeling heeft hij gebaseerd op de overweging dat
de verklaringen van appellant zo bevreemdingwekkend, vaag en onduidelijk zijn,
dat het asielrelaas niet aannemelijk wordt geacht.
Er is geen grond voor het oordeel dat de minister zich, de
verklaringen van appellant in aanmerking nemend, niet in redelijkheid op dit
standpunt heeft kunnen stellen. De rechtbank heeft dan ook terecht overwogen
dat de minister de aanvraag in de AC-procedure mocht afwijzen.
AWB 09/35037 en AWB 09/35042 (beroepen)
AWB 09/35040 en AWB 09/35048 (verzoeken)
Uitspraak van de voorzieningenrechter van rechtbank Assen, 16 oktober 2009:
De eerste helft van de samenvatting op Vluchtweb van de uitspraak:
Vast staat dat verzoekers, na de afwijzing van hun aanvragen van 1 september 2003, op 24 januari 2007 zijn teruggekeerd naar Syrië. Voorts is het relaas dat verzoekers naar aanleiding van de onderhavige aanvragen van 16 september 2009 naar voren hebben gebracht, in vergelijking met het relaas dat zij aan hun eerdere aanvragen ten grondslag hebben gelegd, deels te karakteriseren als een na de terugkeer naar Syrië opgekomen nieuw feitencomplex met een zelfstandig karakter. De voorzieningenrechter oordeelt dat de onderhavige aanvragenin zoverre niet als herhaalde aanvragen dienen te worden beoordeeld. De voorzieningenrechter oordeelt verder dat verweerder in redelijkheid heeft kunnen overwegen dat van de asielrelazen van verzoekers geen positieve overtuigingskracht uitgaat en dat deze relazen daarom ongeloofwaardig zijn.
ABRvS- 201109724-1-V2, 19 april 2012
En dan de samenvatting op Vluchtweb:
Hoger beroep van de vreemdelingen tegen de uitspraak van de voorzieningenrechter van de rechtbank Arnhem van 26 augustus 2011 in zaken nrs. 11/24991, 11/24993, 11/24994 en 11/24995.De voorzieningenrechter heeft ten onrechte niet ambtshalve beoordeeld of de vreemdelingen met de voorgelegde documenten, voor zover deze betrekking hebben op de gestelde terugkeer, hun terugkeer in Egypte hebben aangetoond. Met de overgelegde documenten hebben de vreemdelingen volgens de Afdeling niet aangetoond dat zij zijn teruggekeerd in Egypte. In een situatie als deze, waarin de vreemdelingen na een eerdere weigering om hen een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen opvolgende aanvragen indienen en stellen na de eerdere weigering in het land van herkomst of bestendig verblijf te hebben verbleven voor de terugkomst naar Nederland, kunnen de op die aanvragen genomen besluiten van gelijke strekking worden getoetst als ware het eerste afwijzingen, indien de vreemdelingen aantonen dat zij daadwerkelijk in dat land zijn teruggekeerd. In zoverre komt de Afdeling terug van haar eerdere jurisprudentie ter zake (onder meer de uitspraak van 13 mei 2005 in zaak nr. 200503208/1, JV 2005/525 en de uitspraak van 27 april 2007 in zaak nr. 200701212/1, JV 2007/287). De vraag of van een dergelijke aangetoonde terugkeer sprake is, vergt een zelfstandige beoordeling door de rechter. Aangezien de vreemdelingen er derhalve niet in geslaagd zijn de door hen gestelde terugkeer in het land van herkomst aan te tonen, doet zich in zoverre geen nieuw gebleken feit of veranderde omstandigheid voor. Hoger beroepen ongegrond.