Zou het niet eerlijk zijn als de overheid ook al de leugenverhalen van vreemdelingen mocht publiceren?
Ik kan me nog de eerste keer herinneren dat ik naar een asielzoeker zat te luisteren die zijn verhaal vertelde en ik me realiseerde dat die meneer me glashard zat voor te liegen. Ik werkte bij Vluchtelingenwerk en begin jaren negentig bereidden we daar de asielzoekers voor op hun Nader Gehoor door de IND door hen alvast tegen ons ook hun verhaal te laten doen. Het was een Afrikaanse man dat weet ik nog. Verder herinner me ik niet meer waar hij vandaan kwam. Hij moet zich hebben gerealiseerd dat zijn verhaal geen stand zou houden want een paar dagen later was hij MOB -- met onbekende bestemming vertrokken. En ik voelde me geschokt in mijn geloof dat ik goed bezig was en mensen in nood hielp.
Bij de IND moest ik de IND verdedigen in de zaak van een dame uit een voormalige Sovjetrepubliek. Ze vertelde dat ze in een bepaalde straat woonde tegen de gehoorambtenaar. Toen die vroeg welke rivieren er in haar stad waren zei ze dat er geen rivier was in die omgeving. Echter de straat waar zij zei te wonen lag aan de oever van een grote rivier dus die had ze nooit kunnen missen. Bovendien sprak ze alleen éen taal die gesproken werd in een ver weg gelegen ander land. In haar geval vroeg ik me af waarom ze met twee kleine kinderen asielzoeker was geworden. Of ze voor een echtgenoot of iets dergelijks op de vlucht was. Maar desalniettemin was haar asielverhaal aantoonbaar niet waar.
Weer wat jaren later werkte ik bij de rechtbank. Een mevrouw was uit land X gevlucht. Haar asielrelaas was dusdanig dat ik niet begreep waarom de IND haar nou geen asiel had verleend. Als je een beetje kennis van land X had sloot haar verhaal daar naadloos bij aan en was het zeker een b-status. Ze beschreef ouders die haar van alles en nog wat wilden aandoen. En de overheid in dat land kon toen geen bescherming bieden tegen dat soort zaken. Maar een paar dagen voor de zitting kregen we een brief van de politie dat twee mannen uit haar land haar op straat waren tegengekomen. De ene kende haar als de asielzoekster en de andere als een totaal ander iemand die met een visum bij haar man op bezoek was gekomen en daar met ma was blijven hangen. Wij dachten dat vervolgens wel haar aanvraag zou intrekken maar nee hoor. Alhoewel ze wel bekende dat alles leugens waren geweest om vervolgens met een andere variant aan te komen.
In het nieuws lezen we vaak alleen de "sob stories". Immigranten die aangeven dat ze geen verblijfsvergunning hebben gekregen en de overheid komt er dan vaak als een enorme boeman uit naar voren. Diezelfde overheid mag dan niet uit de school klappen en feiten aan het licht brengen die het wellicht net allemaal even anders maken. Niet alleen van bijvoorbeeld falende rechtshulp maar ook gewoon aantoonbare leugens. En het is een sneu feit dat mensen liegen: immigranten ook.
Dit steekt me want er zijn zeker mensen die gewoon alles eerlijk hebben gespeeld en door een foute beslissing van de IND, net een verandering in het land van herkomst, een fout van een advocaat achter het net vissen of wiens zaak net niet ernstig genoeg wordt geacht. Die mensen gun je graag een tweede kans. En een staatssecretaris die over zijn hart strijkt.
Maar ik gun ook de staatssecretaris de kans om aan te geven dat niet zijn organisatie of ons Nederlands vreemdelingenrecht de blaam treft maar de feiten gewoon anders zijn dan dat ze in het krantenverhaal, bij Pauw&Wiitteman etc naar voren worden gebracht.
Het geeft ons krantenlezers ook een eerlijker beeld.
(en ja ik weet dat het niet mag op grond van bescherming van persoonsgegevens en dergelijke)
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Bij de IND moest ik de IND verdedigen in de zaak van een dame uit een voormalige Sovjetrepubliek. Ze vertelde dat ze in een bepaalde straat woonde tegen de gehoorambtenaar. Toen die vroeg welke rivieren er in haar stad waren zei ze dat er geen rivier was in die omgeving. Echter de straat waar zij zei te wonen lag aan de oever van een grote rivier dus die had ze nooit kunnen missen. Bovendien sprak ze alleen éen taal die gesproken werd in een ver weg gelegen ander land. In haar geval vroeg ik me af waarom ze met twee kleine kinderen asielzoeker was geworden. Of ze voor een echtgenoot of iets dergelijks op de vlucht was. Maar desalniettemin was haar asielverhaal aantoonbaar niet waar.
Weer wat jaren later werkte ik bij de rechtbank. Een mevrouw was uit land X gevlucht. Haar asielrelaas was dusdanig dat ik niet begreep waarom de IND haar nou geen asiel had verleend. Als je een beetje kennis van land X had sloot haar verhaal daar naadloos bij aan en was het zeker een b-status. Ze beschreef ouders die haar van alles en nog wat wilden aandoen. En de overheid in dat land kon toen geen bescherming bieden tegen dat soort zaken. Maar een paar dagen voor de zitting kregen we een brief van de politie dat twee mannen uit haar land haar op straat waren tegengekomen. De ene kende haar als de asielzoekster en de andere als een totaal ander iemand die met een visum bij haar man op bezoek was gekomen en daar met ma was blijven hangen. Wij dachten dat vervolgens wel haar aanvraag zou intrekken maar nee hoor. Alhoewel ze wel bekende dat alles leugens waren geweest om vervolgens met een andere variant aan te komen.
In het nieuws lezen we vaak alleen de "sob stories". Immigranten die aangeven dat ze geen verblijfsvergunning hebben gekregen en de overheid komt er dan vaak als een enorme boeman uit naar voren. Diezelfde overheid mag dan niet uit de school klappen en feiten aan het licht brengen die het wellicht net allemaal even anders maken. Niet alleen van bijvoorbeeld falende rechtshulp maar ook gewoon aantoonbare leugens. En het is een sneu feit dat mensen liegen: immigranten ook.
Dit steekt me want er zijn zeker mensen die gewoon alles eerlijk hebben gespeeld en door een foute beslissing van de IND, net een verandering in het land van herkomst, een fout van een advocaat achter het net vissen of wiens zaak net niet ernstig genoeg wordt geacht. Die mensen gun je graag een tweede kans. En een staatssecretaris die over zijn hart strijkt.
Maar ik gun ook de staatssecretaris de kans om aan te geven dat niet zijn organisatie of ons Nederlands vreemdelingenrecht de blaam treft maar de feiten gewoon anders zijn dan dat ze in het krantenverhaal, bij Pauw&Wiitteman etc naar voren worden gebracht.
Het geeft ons krantenlezers ook een eerlijker beeld.
(en ja ik weet dat het niet mag op grond van bescherming van persoonsgegevens en dergelijke)
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Reacties