| maandag, 18 november 2013 |
Tekst instructie: "Indien een asielzoeker in zijn geheel niet gehoord kan worden over zijn asielmotieven en via andere bronnen ook geen informatie over de asielmotieven naar voren is gekomen, zal het onmogelijk zijn deze motieven te toetsen. In dat geval kan dus niet worden vastgesteld of er gegronde vrees voor vervolging bestaat. De uiterste consequentie is dan dat een asielaanvraag wordt afgewezen. "
Achtergronden
Deze asielzaak betreft een aanvraag voor een verblijfsvergunning van een vrouw uit Armenië. Ze heeft twee dochter in Nederland, en vanwege de vlucht van haar echtgenoot is ze bedreigd en mishandeld, waarbij haar been is gebroken door personen die op zoek waren naar haar echtgenoot en aannemelijk is volgens haar dat deze bedreigingen en gewelddadigheden voortvloeiden uit de geloofsovertuiging en de religieuze activiteiten van haar echtgenoot, die Jehova-getuige is.
Centraal staat nu de IND-werkinstructie nr. 2010/3 en de vraag is of deze kennelijk onredelijk beleid behelst voor zover het de uiterste consequentie van afwijzing van een asielverzoek verbindt aan de omstandigheid dat een asielzoeker in zijn geheel niet gehoord kan worden in verband met medische klachten.
Eiseres heeft een aanvraag gedaan voor een verblijfsvergunning asiel. Eiseres heeft een eerste gehoor afgelegd, waarin uitsluitend enkele persoonsgegevens zijn opgenomen. Vanwege haar psychische klachten - een paniekstoornis met agorafobie, posttraumatische stressstoornis en een ernstige depressie met psychotische kenmerken - is zij niet in staat geweest om een nader gehoor af te leggen. Verweerder (IND) heeft niet betwist dat eiseres niet nader gehoord kan worden.
De IND heeft vervolgens een besluit op de asielaanvraag van eiseres genomen op basis van alternatieve informatie. Op grond van die informatie is verweerder tot de conclusie gekomen dat niet kan worden afgeleid welke problemen eiseres in Armenië heeft ondervonden, zodat het onmogelijk is om de reden(en) van het vertrek van eiseres uit Armenië te toetsen en dus niet worden vastgesteld of gegronde vrees voor vervolging bestaat.
De IND heeft de aanvraag van eiseres afgewezen op grond van artikel 31, eerste lid, van de Vreemdelingenwet 2000 en heeft daarbij de IND-werkinstructie nr. 2010/13 toegepast.
Oordeel rechtbank
3.2 De rechtbank is van oordeel dat verweerder met dit beleid een onaanvaardbaar risico op schending van het Vluchtelingenverdrag, dan wel schending van artikel 3 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden dan wel schending van artikel 15 lid c van de Definitierichtlijn (richtlijn 2004/83/EG) neemt om vreemdelingen, die om medische redenen niet gehoord kunnen worden, uit te zetten naar het land van herkomst, zonder dat daarbij op inhoudelijke gronden is komen vast te staan dat zij niet in aanmerking komen voor een verblijfsvergunning op grond van artikel 29, aanhef en onder a, b of c van de Vw.
De rechtbank is dan ook van oordeel dat bovengenoemde beleid kennelijk onredelijk is en in het geval van eiseres niet heeft kunnen toepassen. Daarbij acht de rechtbank van belang dat in onderhavige zaak onbetwist is komen vast te staan dat eiseres kampt met ernstige psychische klachten, waarbij niet is uitgesloten dat deze klachten verband houden met gebeurtenissen in het land van herkomst.
Dit betekent dat uitzetting van eiseres naar het land van herkomst des te meer een onaanvaardbaar risico met zich brengt. Voorts acht de rechtbank van belang dat het beleid, zoals hiervoor vermeld, niet in de Vreemdelingenwet, het Vreemdelingenbesluit dan wel de Vreemdelingencirculaire is opgenomen, hetgeen betekent dat genoemd beleid noch het karakter heeft van een algemeen verbindend voorschrift noch door de Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie vastgesteld beleid is.
4. Gelet op het bovenstaande is het beroep gegrond. (...)
ECLI:NL:RBDHA:2013:15323 Instantie Rechtbank Den Haag Datum uitspraak 21-10-2013 |
|
Overgenomen uit het Nederlands Juridisch Dagblad. Lees hier het origineel:
http://juridischdagblad.nl/content/view/12898/53/
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak.
Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Reacties