Zou het niet eerlijk zijn als de overheid ook al de leugenverhalen van vreemdelingen mocht publiceren?
Ik kan me nog de eerste keer herinneren dat ik naar een asielzoeker zat
te luisteren die zijn verhaal vertelde en ik me realiseerde dat die
meneer me glashard zat voor te liegen. Ik werkte bij Vluchtelingenwerk
en begin jaren negentig bereidden we daar de asielzoekers voor op hun
Nader Gehoor door de IND door hen alvast tegen ons ook hun verhaal te
laten doen. Het was een Afrikaanse man dat weet ik nog. Verder herinner
me ik niet meer waar hij vandaan kwam. Hij moet zich hebben gerealiseerd
dat zijn verhaal geen stand zou houden want een paar dagen later was
hij MOB -- met onbekende bestemming vertrokken. En ik voelde me geschokt
in mijn geloof dat ik goed bezig was en mensen in nood hielp.
Bij de IND moest ik de IND verdedigen in de zaak van een dame uit een voormalige Sovjetrepubliek. Ze vertelde dat ze in een bepaalde straat woonde tegen de gehoorambtenaar. Toen die vroeg welke rivieren er in haar stad waren zei ze dat er geen rivier was in die omgeving. Echter de straat waar zij zei te wonen lag aan de oever van een grote rivier dus die had ze nooit kunnen missen. Bovendien sprak ze alleen éen taal die gesproken werd in een ver weg gelegen ander land. In haar geval vroeg ik me af waarom ze met twee kleine kinderen asielzoeker was geworden. Of ze voor een echtgenoot of iets dergelijks op de vlucht was. Maar desalniettemin was haar asielverhaal aantoonbaar niet waar.
Weer wat jaren later werkte ik bij de rechtbank. Een mevrouw was uit land X gevlucht. Haar asielrelaas was dusdanig dat ik niet begreep waarom de IND haar nou geen asiel had verleend. Als je een beetje kennis van land X had sloot haar verhaal daar naadloos bij aan en was het zeker een b-status. Ze beschreef ouders die haar van alles en nog wat wilden aandoen. En de overheid in dat land kon toen geen bescherming bieden tegen dat soort zaken. Maar een paar dagen voor de zitting kregen we een brief van de politie dat twee mannen uit haar land haar op straat waren tegengekomen. De ene kende haar als de asielzoekster en de andere als een totaal ander iemand die met een visum bij haar man op bezoek was gekomen en daar met ma was blijven hangen. Wij dachten dat vervolgens wel haar aanvraag zou intrekken maar nee hoor. Alhoewel ze wel bekende dat alles leugens waren geweest om vervolgens met een andere variant aan te komen.
In het nieuws lezen we vaak alleen de "sob stories". Immigranten die aangeven dat ze geen verblijfsvergunning hebben gekregen en de overheid komt er dan vaak als een enorme boeman uit naar voren. Diezelfde overheid mag dan niet uit de school klappen en zeggen feiten aan het licht brengen die het wellicht net allemaal even anders maken. Niet alleen van bijvoorbeeld falende rechtshulp maar ook gewoon aantoonbare leugens. En het is een sneu feit dat mensen liegen: immigranten ook.
Dit steekt me want er zijn zeker mensen die gewoon alles eerlijk hebben gespeeld en door een foute beslissing van de IND, net een verandering in het land van herkomst, een fout van een advocaat achter het net vissen. Die mensen gun je graag een tweede kans. En een staatssecretaris die over zijn hart strijkt.
Maar ik gun ook de staatssecretaris de kans om aan te geven dat niet zijn organisatie of ons Nederlands vreemdelingenrecht de blaam treft maar de feiten gewoon anders zijn in een geval dat ze opeens in een krantenverhaal, bij Pauw&Wiitteman etc naar voren worden gebracht.
Het geeft ons krantenlezers ook een eerlijker beeld.
(en ja ik weet dat het niet mag op grond van bescherming van persoonsgegevens en dergelijke)
Maar het in mijn optiek eerlijker zou zijn als de overheid ook wat zou mogen zeggen over een zaak is wanneer die op een gegeven moment in de media komt.
In het verleden hebben we de zaak gehad van iemand die hier haar school wilde afmaken en waar heel veel mensen vonden dat ze daar een punt had. Maar waar wel de geruchten in vreemdelingenland gingen dat de familie net vrijwillig uit Nederland was vertrokken met een stevig bedrag aan geld om zich weer te kunnen vestigen in het thuisland toen de dochter ongeveer per omgaande post terugreisde.
Of de zaak waarin werd gezegd dat iemand in Nederland was opgegroeid en niemand had in zijn geboorteland. Maar toen de geruchten rondgingen dat dat zo leek omdat er een valse naam was opgegeven en er gewoon contact was met de moeder daar.
Wanneer dat soort "dossiers"in de media komen is dat vaak het verhaal van de advocaat van de vreemdeling minus alle domme procedurebeslissingen van de kant van de aanvrager en alle andere dingen die een negatief licht op de client zouden kunnen werpen. Hardstikke logisch. Kan ik begrijpen.
Echter dit creeert bij de doorsnee Nederlander en de vreemdelingen die zelf in procedures zitten het gevoel dat de IND en de overheid het slechte met vreemdelingen voorhebben. Dat je de overheid niet kunt vertrouwen. Dat die alleen maar domme en slechte dingen doen en dat er geen enkele rekening wordt gehouden met menselijke gevoelens. En dat vind ik iets dat onrust veroorzaakt en zijn nawerking heeft in andere procedures.
Soms valt zelfs een politicus op zo'n "dossier" en ik kan me voorstellen dat ook dat geen vertrouwen wekt voor een opvolger om eens over zijn of haar hart te strijken.
Maakt het voor een procedure nu uit dat wij - de lezers van de krant- weten dat eerst pa een stevig bedrag in zijn zak stopt en belooft te vertrekken maar zich dan blijkbaar niet aan zijn woord houdt en zijn minderjarig kind weer terugstuurt? Of dat we weten dat die zielige jongen leugens heeft verteld?
Ik persoonlijk vind dat dit geen zak hoeft uit te maken bij het nemen van een beslissing om toch over je hart te strijken en dit individu te helpen. Waar het echter wel veel bij uitmaakt is dat mensen - Nederland- beseft dat die persoon geen enkel RECHT er op heeft (want zo wordt het door de media middels de advocaat wel gebracht) maar dat het puur een GUNST is die Nederland die persoon verleent. Dat maakt dat het duidelijk is voor anderen. Dat haalt onrust in de samenleving weg. En dat maakt het ook duidelijk voor dat individu dat diegene maar in zijn handjes mag krijpen en dankbaarheid past.
Want er zijn echt mensen die dankbaar zijn omdat ze een verblijfsvergunning kregen terwijl ze strikt genomen er geen recht op hadden. Ik ken iemand die dankzij minister Leers een verblijfsvergunning bij ministeriele beschikking heeft gekregen. Ze weet dat ze er geen RECHT op had (had niets fouts gedaan maar situatie in land van herkomst verbeterde in de tussentijd) Daarom is ze heel blij dat Nederland haar desalniettemin de kans gaf om te kunnen blijven en voor haar oude moeder te zorgen en het graf van haar broer te bezoeken. Dit soort mensen houden van Nederland want Nederland mag dan niet hun vaderland zijn maar het voelt als een moederland dat hen beschermt.
Iemand met wie ik dit besprak kwam met een heel goede suggestie voor journalisten en de Afdeling Voorlichting van de IND. Nu vragen journalisten bij een verhaal van de advocaat de IND om een reactie en die mag niet op zo'n zaak ingaan en zegt dus "Geen commentaar". Geef voortaan aan dat het standpunt van de IND in de beschikkingen in zo'n zaak naar voren komt en laat die journalisten dan aan de advocaat om een kopie er van vragen. Dan is een verhaal al ietsje minder eenzijdig.En dan nog kan het nog steeds zo zijn dat bepaalde crusiale stappen die een vreemdeling heeft gedaan waardoor zaken misliepen er niet uit naar voren komen. Bedenk daarom als u weer eens een verhaal uit de media hoort dat mensen graag hun verlangens waarheid zien worden en daarom hun kant zo gunstig mogelijk zullen belichten.
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Bij de IND moest ik de IND verdedigen in de zaak van een dame uit een voormalige Sovjetrepubliek. Ze vertelde dat ze in een bepaalde straat woonde tegen de gehoorambtenaar. Toen die vroeg welke rivieren er in haar stad waren zei ze dat er geen rivier was in die omgeving. Echter de straat waar zij zei te wonen lag aan de oever van een grote rivier dus die had ze nooit kunnen missen. Bovendien sprak ze alleen éen taal die gesproken werd in een ver weg gelegen ander land. In haar geval vroeg ik me af waarom ze met twee kleine kinderen asielzoeker was geworden. Of ze voor een echtgenoot of iets dergelijks op de vlucht was. Maar desalniettemin was haar asielverhaal aantoonbaar niet waar.
Weer wat jaren later werkte ik bij de rechtbank. Een mevrouw was uit land X gevlucht. Haar asielrelaas was dusdanig dat ik niet begreep waarom de IND haar nou geen asiel had verleend. Als je een beetje kennis van land X had sloot haar verhaal daar naadloos bij aan en was het zeker een b-status. Ze beschreef ouders die haar van alles en nog wat wilden aandoen. En de overheid in dat land kon toen geen bescherming bieden tegen dat soort zaken. Maar een paar dagen voor de zitting kregen we een brief van de politie dat twee mannen uit haar land haar op straat waren tegengekomen. De ene kende haar als de asielzoekster en de andere als een totaal ander iemand die met een visum bij haar man op bezoek was gekomen en daar met ma was blijven hangen. Wij dachten dat vervolgens wel haar aanvraag zou intrekken maar nee hoor. Alhoewel ze wel bekende dat alles leugens waren geweest om vervolgens met een andere variant aan te komen.
In het nieuws lezen we vaak alleen de "sob stories". Immigranten die aangeven dat ze geen verblijfsvergunning hebben gekregen en de overheid komt er dan vaak als een enorme boeman uit naar voren. Diezelfde overheid mag dan niet uit de school klappen en zeggen feiten aan het licht brengen die het wellicht net allemaal even anders maken. Niet alleen van bijvoorbeeld falende rechtshulp maar ook gewoon aantoonbare leugens. En het is een sneu feit dat mensen liegen: immigranten ook.
Dit steekt me want er zijn zeker mensen die gewoon alles eerlijk hebben gespeeld en door een foute beslissing van de IND, net een verandering in het land van herkomst, een fout van een advocaat achter het net vissen. Die mensen gun je graag een tweede kans. En een staatssecretaris die over zijn hart strijkt.
Maar ik gun ook de staatssecretaris de kans om aan te geven dat niet zijn organisatie of ons Nederlands vreemdelingenrecht de blaam treft maar de feiten gewoon anders zijn in een geval dat ze opeens in een krantenverhaal, bij Pauw&Wiitteman etc naar voren worden gebracht.
Het geeft ons krantenlezers ook een eerlijker beeld.
(en ja ik weet dat het niet mag op grond van bescherming van persoonsgegevens en dergelijke)
Maar het in mijn optiek eerlijker zou zijn als de overheid ook wat zou mogen zeggen over een zaak is wanneer die op een gegeven moment in de media komt.
In het verleden hebben we de zaak gehad van iemand die hier haar school wilde afmaken en waar heel veel mensen vonden dat ze daar een punt had. Maar waar wel de geruchten in vreemdelingenland gingen dat de familie net vrijwillig uit Nederland was vertrokken met een stevig bedrag aan geld om zich weer te kunnen vestigen in het thuisland toen de dochter ongeveer per omgaande post terugreisde.
Of de zaak waarin werd gezegd dat iemand in Nederland was opgegroeid en niemand had in zijn geboorteland. Maar toen de geruchten rondgingen dat dat zo leek omdat er een valse naam was opgegeven en er gewoon contact was met de moeder daar.
Wanneer dat soort "dossiers"in de media komen is dat vaak het verhaal van de advocaat van de vreemdeling minus alle domme procedurebeslissingen van de kant van de aanvrager en alle andere dingen die een negatief licht op de client zouden kunnen werpen. Hardstikke logisch. Kan ik begrijpen.
Echter dit creeert bij de doorsnee Nederlander en de vreemdelingen die zelf in procedures zitten het gevoel dat de IND en de overheid het slechte met vreemdelingen voorhebben. Dat je de overheid niet kunt vertrouwen. Dat die alleen maar domme en slechte dingen doen en dat er geen enkele rekening wordt gehouden met menselijke gevoelens. En dat vind ik iets dat onrust veroorzaakt en zijn nawerking heeft in andere procedures.
Soms valt zelfs een politicus op zo'n "dossier" en ik kan me voorstellen dat ook dat geen vertrouwen wekt voor een opvolger om eens over zijn of haar hart te strijken.
Maakt het voor een procedure nu uit dat wij - de lezers van de krant- weten dat eerst pa een stevig bedrag in zijn zak stopt en belooft te vertrekken maar zich dan blijkbaar niet aan zijn woord houdt en zijn minderjarig kind weer terugstuurt? Of dat we weten dat die zielige jongen leugens heeft verteld?
Ik persoonlijk vind dat dit geen zak hoeft uit te maken bij het nemen van een beslissing om toch over je hart te strijken en dit individu te helpen. Waar het echter wel veel bij uitmaakt is dat mensen - Nederland- beseft dat die persoon geen enkel RECHT er op heeft (want zo wordt het door de media middels de advocaat wel gebracht) maar dat het puur een GUNST is die Nederland die persoon verleent. Dat maakt dat het duidelijk is voor anderen. Dat haalt onrust in de samenleving weg. En dat maakt het ook duidelijk voor dat individu dat diegene maar in zijn handjes mag krijpen en dankbaarheid past.
Want er zijn echt mensen die dankbaar zijn omdat ze een verblijfsvergunning kregen terwijl ze strikt genomen er geen recht op hadden. Ik ken iemand die dankzij minister Leers een verblijfsvergunning bij ministeriele beschikking heeft gekregen. Ze weet dat ze er geen RECHT op had (had niets fouts gedaan maar situatie in land van herkomst verbeterde in de tussentijd) Daarom is ze heel blij dat Nederland haar desalniettemin de kans gaf om te kunnen blijven en voor haar oude moeder te zorgen en het graf van haar broer te bezoeken. Dit soort mensen houden van Nederland want Nederland mag dan niet hun vaderland zijn maar het voelt als een moederland dat hen beschermt.
Iemand met wie ik dit besprak kwam met een heel goede suggestie voor journalisten en de Afdeling Voorlichting van de IND. Nu vragen journalisten bij een verhaal van de advocaat de IND om een reactie en die mag niet op zo'n zaak ingaan en zegt dus "Geen commentaar". Geef voortaan aan dat het standpunt van de IND in de beschikkingen in zo'n zaak naar voren komt en laat die journalisten dan aan de advocaat om een kopie er van vragen. Dan is een verhaal al ietsje minder eenzijdig.En dan nog kan het nog steeds zo zijn dat bepaalde crusiale stappen die een vreemdeling heeft gedaan waardoor zaken misliepen er niet uit naar voren komen. Bedenk daarom als u weer eens een verhaal uit de media hoort dat mensen graag hun verlangens waarheid zien worden en daarom hun kant zo gunstig mogelijk zullen belichten.
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Reacties