Meer mensen met een asiel verblijfsvergunning aan het werk (stukje van discussie op Linkedin)
Maar even serieus. Iets gaat er mis nadat asielzoekers hier in Nederland komen. Ontmoet je op een OIC nog iemand die soms stevig heeft doorgeleerd en in het land van herkomst een goede baan heeft gehad (de Irakezen). Vervolgens krijgt iemand een status en een huis dat door de Sooz en Vluchtelingenwerk wordt ingericht. Mensen in de omgeving hebben medelijden en geven eens boodschappen, een computer etc. Het signaal wordt blijkbaar geregistreed als "hier in Nederland heb ik rechten op ...en wordt er voor mij gezorgd". Maar dat slaat dan wel door. De statushouder gaat op inburgering en landt in het UWV/CWI circuit. Mensen denken dat het CWI dan ook voor een baan gaat zorgen en zolang ze van hen niets horen gaan ze echt niet zelf naar een uitzendbureau. En opeens heb je een beroepsuitkeringstrekker die precies weet dat de Sooz fietsen geeft aan gezinnen met kinderen en er dus gewoon om gaat vragen. Terwijl er gewoon een tweedehands fiets in de tuin staat weg te roesten. Die willen gaan studeren op kosten van Sooz of UAF maar blijkbaar wel genoeg geld hebben om een rijbewijs te gaan halen.
En dan vraag ik mij af: Waar is dit misgegaan? Is het niet beter om op een AZC een schoolprogramma aan te bieden waar mensen Nederlands, Engels, computervaardigheden etc. leren waardoor men in een werkritme blijft (en niet pas om 14.00 uit bed komt en dan de hele dag moet rondhangen zonder wat te doen te hebben) en hetzij met extra bagage terug naar het eigen land gaat hetzij in Nederland een nieuw bestaan kan beginnen met alvast een gedegen kennis van de taal.
Nou moet er bij vermeld dat het heel moeilijk is om als immigrant een baan te krijgen op je oude niveau. Maar mensen beseffen vaak niet dat als je je eerst een paar jaar gedraagt als iemand die nog studeert / net is afgestudeerd en geen werkervaring heeft en dus werkervaring moet opdoen in studentenbanen je toch later wel weer op je eigen niveau aan de slag geraakt of iets anders leuks vindt. Zeker als je ook nog zorgt door avondstudie dat je vlekkeloos Nederlands gaat spreken en schrijven en soms nog eens een vakopleiding in Nederland er bij volgt. Dat klinkt als veel moeite maar vaak kan je vervolgens nog 30 jaar aan de slag. En dat geeft op de lange duur toch meer voldoening voor iemand. En meer acceptatie in de maatschappij.
W
Hoi W,
Het is denk ik belangrijk om het beeld dat je schetst te onderbouwen met cijfers en statistieken (maar die heb ik zelf ook niet zo even paraat), omdat het anders wel erg generalistisch overkomt.
Ik ken persoonlijk een handjevol (+/- 15) immigranten (zowel asielzoekers als regulieren) en geen van hen voldoet aan het beeld dat jij schetst. Een aantal van hen zijn hoogopgeleid (soms waren ze dat al voordat ze hier kwamen) en hebben er alles aan gedaan om hier ook weer aan het werk of aan de studie te komen (wat ook gelukt is); een aantal anderen zijn wat lager opgeleid en hebben allerlei baantjes aangepakt en daarnaast in de avonduren hun inburgerings- en NT2-cursussen gedaan. Geen van hen heeft overigens ooit fietsen of computers of boodschappen van medelijdende buren gekregen. De mensen die ik ken willen juist niets liever dan hun "eigen broek ophouden" en balen ervan dat ze soms lange tijd (zoals jij ook al schrijft) in een AZC gedwongen niks zitten te doen en nauwelijks Nederlands mógen leren in afwachting van de beslissing op hun aanvraag.
Dat ik alleen dit soort mensen ken wil natuurlijk niet zeggen dat er geen mensen zijn zoals die jij omschrijft, maar zolang het altijd maar bij beelden schetsen blijft (de tactiek die Wilders zo succesvol hanteert) en er geen cijfers bij gehaald worden, blijft een debat over de successen of mislukkingen van immigratie en integratie hangen in tendentieuze generalisaties. Chargerende uitspraken als 'En opeens heb je een beroepsuitkeringstrekker' zijn leuk om discussie uit te lokken en zijn ook wel belangrijk om problemen binnen het integratieproces aan de kaak te stellen (zoals jij wil?), maar het zijn ook precies het soort ongenuanceerde, generalistische en niet-onderbouwde stellingen die Wilders c.s. telkens weer roept en waar half Nederland dan van denkt dat het klopt. En dat dan zonder enige intentie om eventuele problemen aan te kaarten en op te lossen... (Ja of het zou de oplossing voor het "probleem" van immigratie in het algemeen moeten zijn: gewoon helemaal afschaffen en de grenzen op slot, toch? ;-))
Ik ben het zeker met je eens dat er dingen misgaan in het hele immigratie-/integratieproces en ook zullen er vast mensen zijn die misbruik van de sociale voorzieningen hier in NL (waar ook genoeg autochtonen wat van kunnen trouwens), maar er wordt al zoveel aan negatieve beeldvorming gedaan dat ik dáár een beetje moedeloos van word. ;-) Een wat genuanceerder en vooral ook constructiever geluid kunnen we veel beter gebruiken op dit moment.
I
P.S. Ik las laatst een recensie (NRC 30 jan.) van het boek 'Hoezo mislukt?' van Frans Verhagen over de integratie van met name Turken en Marokkanen (niet helemaal de doelgroep waar jij op doelt misschien, maar toch) en hij laat aan de hand van cijfers zien dat het helemaal niet slecht gaat met deze immigranten en vooral niet met hun (klein)kinderen. En hij geeft aan dat de negatieve statistieken (bv. hoge schooluitval onder allochtone mbo'ers, hoge jeugdcriminaliteit etc) op verschillende manieren uit te leggen zijn en niet alleen met integratie te maken hebben. Zijn boek is nu een soort hype aan het worden omdat het een van de zeer weinige positieve geluiden is; dat het positief is, is blijkbaar opzienbarend. Da's toch treurig?
Ik kan er nog steeds niet bij dat het hele immigratiedebat in NL zó eenzijdig en negatief is geworden; kan me er echt enorm aan ergeren.
By I
Hallo I,
Met statistieken kan ik het niet onderbouwen maar wel met heel veel ervaring met en voor clienten en het hebben van heel wat statushouders en Marokaanse-Nederlanders in mijn vriendenkring. Maar qua cijfers valt dat onder mijn beroepsgeheim.
Door de inkomenseis van tegenwoordig bij reguliere aanvragen wordt als vanzelf besef gekweekt dat als je wat wilt bereiken je er je er voor zult moeten inzetten. De buitenlandse partner heeft een werkende partner in Nederland en kinderen zullen het normaal vinden dat je na je school een baan zoekt en het dus handig is om je best te doen op school zodat je de baan van je dromen kunt krijgen.
Bij asielzoekers is die drive er bij een deel helemaal niet. En ik vraag me af hoe dat komt. Wellicht soms cultureel bepaald:Van mijn Somalische (asiel) vriendinnen weet ik dat het hebben van een baan onder deze groep geen extra aanzien geeft. Sterker nog dat als je werkt in een slechtbetaalde baan je als een sukkel wordt gezien.
Ook is het in sommige herkomstlanden ongebruikelijk dat moeders met kinderen werken (argument van mijn Iraakse vriendinnen). Dus eenmaal hier in Nederland zal een weduwe niet zo gauw denken aan het zoeken van een baan (en met weduwenpensioen is er geen sollicitatieplicht).
In bepaalde landen heb je een erge rangen- en standenmaatschappij. Iemand die in zijn leven ingenieur is geweest, architect, legerofficier of iets dergelijk zal heel verdrietig worden als hij hier alleen maar als taxichauffeur aan de slag kan.
En door ons goede sociale vangnet met Sooz, voedselbank, bijzondere bijstand etc. is vaak het verschil tussen je afbeulen in een eerste baan in Nederland en een uitkering bijzonder weinig. En dat stimuleert ook niet erg.
En ik vraag me af hoe we dit nu kunnen verbeteren.
Mijn suggesties zouden zijn:
- Studieprogramma op het AZC (en voor de mensen die geen verblijfsvergunning krijgen noemen we dat maar "ontwikkelingshulp");
- Statushouders eerst een woning op een campus waar inburgeringslessen kunnen worden gevolgd en sollicitatievaardigheden getraind voordat men een huis krijgt in een dorpje en helemaal op zichzelf wordt teruggeworpen;
- Ook denk ik dat de inburgering voor zo'n groep meer zou moeten worden gericht op snel geschikt zijn voor de arbeidsmarkt. De meeste asielzoekers hadden het in hun eigen land goed en hebben daardoor een diploma en spreken vaak goed engels maar schrijven het niet goed. Stop in de inburgeringslessen ook engelse les en ondernemingsvaardigheden. Wellicht is het voor zo iemand veel makkelijker om een eigen zaak op te zetten dan een baan als ambtenaar te vinden omdat toch Nederlands de eerste jaren moeilijk zal worden gevonden. Met een goede kennis van het engels is zo iemand wellicht inzetbaar bij de internationale bedrijven in Nederland die nu kennismigranten aannemen;
- En goed zijn voor je medemens wil niet zeggen dat je eens niet streng de waarheid kan vertellen. Soms kan dat ook een eye-opener voor iemand zelf zijn. Pas zei nog iemand tegen mij dat zij het te druk had met de kinderen om te werken en dus een uitkering nodig had waarop ik vervolgens op een andere vriendin wees die hard werkt als ambtenaar terwijl ze kinderen heeft en vroeg of diegene dan dus maar voor haar moest werken. De klaagster wil nu een paar uur per week aan de slag in de Thuiszorg (leer je heel goed Nederlands van met die oudjes!)
Om jou een goed gevoel te geven: ik heb ook ex-clienten die inmiddels vloeiend Nederlands spreken en een eigen bedrijf of een goede baan hebben. En op hen ben ik trots. En de Wilders-stemmers moeten eens om zich heen kijken naar hun mede-aanhangers en zich afvragen wie er daar niet onterecht een uitkering uitpondt want ook Nederlanders kunnen er wat van!
En dan vraag ik mij af: Waar is dit misgegaan? Is het niet beter om op een AZC een schoolprogramma aan te bieden waar mensen Nederlands, Engels, computervaardigheden etc. leren waardoor men in een werkritme blijft (en niet pas om 14.00 uit bed komt en dan de hele dag moet rondhangen zonder wat te doen te hebben) en hetzij met extra bagage terug naar het eigen land gaat hetzij in Nederland een nieuw bestaan kan beginnen met alvast een gedegen kennis van de taal.
Nou moet er bij vermeld dat het heel moeilijk is om als immigrant een baan te krijgen op je oude niveau. Maar mensen beseffen vaak niet dat als je je eerst een paar jaar gedraagt als iemand die nog studeert / net is afgestudeerd en geen werkervaring heeft en dus werkervaring moet opdoen in studentenbanen je toch later wel weer op je eigen niveau aan de slag geraakt of iets anders leuks vindt. Zeker als je ook nog zorgt door avondstudie dat je vlekkeloos Nederlands gaat spreken en schrijven en soms nog eens een vakopleiding in Nederland er bij volgt. Dat klinkt als veel moeite maar vaak kan je vervolgens nog 30 jaar aan de slag. En dat geeft op de lange duur toch meer voldoening voor iemand. En meer acceptatie in de maatschappij.
W
Hoi W,
Het is denk ik belangrijk om het beeld dat je schetst te onderbouwen met cijfers en statistieken (maar die heb ik zelf ook niet zo even paraat), omdat het anders wel erg generalistisch overkomt.
Ik ken persoonlijk een handjevol (+/- 15) immigranten (zowel asielzoekers als regulieren) en geen van hen voldoet aan het beeld dat jij schetst. Een aantal van hen zijn hoogopgeleid (soms waren ze dat al voordat ze hier kwamen) en hebben er alles aan gedaan om hier ook weer aan het werk of aan de studie te komen (wat ook gelukt is); een aantal anderen zijn wat lager opgeleid en hebben allerlei baantjes aangepakt en daarnaast in de avonduren hun inburgerings- en NT2-cursussen gedaan. Geen van hen heeft overigens ooit fietsen of computers of boodschappen van medelijdende buren gekregen. De mensen die ik ken willen juist niets liever dan hun "eigen broek ophouden" en balen ervan dat ze soms lange tijd (zoals jij ook al schrijft) in een AZC gedwongen niks zitten te doen en nauwelijks Nederlands mógen leren in afwachting van de beslissing op hun aanvraag.
Dat ik alleen dit soort mensen ken wil natuurlijk niet zeggen dat er geen mensen zijn zoals die jij omschrijft, maar zolang het altijd maar bij beelden schetsen blijft (de tactiek die Wilders zo succesvol hanteert) en er geen cijfers bij gehaald worden, blijft een debat over de successen of mislukkingen van immigratie en integratie hangen in tendentieuze generalisaties. Chargerende uitspraken als 'En opeens heb je een beroepsuitkeringstrekker' zijn leuk om discussie uit te lokken en zijn ook wel belangrijk om problemen binnen het integratieproces aan de kaak te stellen (zoals jij wil?), maar het zijn ook precies het soort ongenuanceerde, generalistische en niet-onderbouwde stellingen die Wilders c.s. telkens weer roept en waar half Nederland dan van denkt dat het klopt. En dat dan zonder enige intentie om eventuele problemen aan te kaarten en op te lossen... (Ja of het zou de oplossing voor het "probleem" van immigratie in het algemeen moeten zijn: gewoon helemaal afschaffen en de grenzen op slot, toch? ;-))
Ik ben het zeker met je eens dat er dingen misgaan in het hele immigratie-/integratieproces en ook zullen er vast mensen zijn die misbruik van de sociale voorzieningen hier in NL (waar ook genoeg autochtonen wat van kunnen trouwens), maar er wordt al zoveel aan negatieve beeldvorming gedaan dat ik dáár een beetje moedeloos van word. ;-) Een wat genuanceerder en vooral ook constructiever geluid kunnen we veel beter gebruiken op dit moment.
I
P.S. Ik las laatst een recensie (NRC 30 jan.) van het boek 'Hoezo mislukt?' van Frans Verhagen over de integratie van met name Turken en Marokkanen (niet helemaal de doelgroep waar jij op doelt misschien, maar toch) en hij laat aan de hand van cijfers zien dat het helemaal niet slecht gaat met deze immigranten en vooral niet met hun (klein)kinderen. En hij geeft aan dat de negatieve statistieken (bv. hoge schooluitval onder allochtone mbo'ers, hoge jeugdcriminaliteit etc) op verschillende manieren uit te leggen zijn en niet alleen met integratie te maken hebben. Zijn boek is nu een soort hype aan het worden omdat het een van de zeer weinige positieve geluiden is; dat het positief is, is blijkbaar opzienbarend. Da's toch treurig?
Ik kan er nog steeds niet bij dat het hele immigratiedebat in NL zó eenzijdig en negatief is geworden; kan me er echt enorm aan ergeren.
By I
Hallo I,
Met statistieken kan ik het niet onderbouwen maar wel met heel veel ervaring met en voor clienten en het hebben van heel wat statushouders en Marokaanse-Nederlanders in mijn vriendenkring. Maar qua cijfers valt dat onder mijn beroepsgeheim.
Door de inkomenseis van tegenwoordig bij reguliere aanvragen wordt als vanzelf besef gekweekt dat als je wat wilt bereiken je er je er voor zult moeten inzetten. De buitenlandse partner heeft een werkende partner in Nederland en kinderen zullen het normaal vinden dat je na je school een baan zoekt en het dus handig is om je best te doen op school zodat je de baan van je dromen kunt krijgen.
Bij asielzoekers is die drive er bij een deel helemaal niet. En ik vraag me af hoe dat komt. Wellicht soms cultureel bepaald:Van mijn Somalische (asiel) vriendinnen weet ik dat het hebben van een baan onder deze groep geen extra aanzien geeft. Sterker nog dat als je werkt in een slechtbetaalde baan je als een sukkel wordt gezien.
Ook is het in sommige herkomstlanden ongebruikelijk dat moeders met kinderen werken (argument van mijn Iraakse vriendinnen). Dus eenmaal hier in Nederland zal een weduwe niet zo gauw denken aan het zoeken van een baan (en met weduwenpensioen is er geen sollicitatieplicht).
In bepaalde landen heb je een erge rangen- en standenmaatschappij. Iemand die in zijn leven ingenieur is geweest, architect, legerofficier of iets dergelijk zal heel verdrietig worden als hij hier alleen maar als taxichauffeur aan de slag kan.
En door ons goede sociale vangnet met Sooz, voedselbank, bijzondere bijstand etc. is vaak het verschil tussen je afbeulen in een eerste baan in Nederland en een uitkering bijzonder weinig. En dat stimuleert ook niet erg.
En ik vraag me af hoe we dit nu kunnen verbeteren.
Mijn suggesties zouden zijn:
- Studieprogramma op het AZC (en voor de mensen die geen verblijfsvergunning krijgen noemen we dat maar "ontwikkelingshulp");
- Statushouders eerst een woning op een campus waar inburgeringslessen kunnen worden gevolgd en sollicitatievaardigheden getraind voordat men een huis krijgt in een dorpje en helemaal op zichzelf wordt teruggeworpen;
- Ook denk ik dat de inburgering voor zo'n groep meer zou moeten worden gericht op snel geschikt zijn voor de arbeidsmarkt. De meeste asielzoekers hadden het in hun eigen land goed en hebben daardoor een diploma en spreken vaak goed engels maar schrijven het niet goed. Stop in de inburgeringslessen ook engelse les en ondernemingsvaardigheden. Wellicht is het voor zo iemand veel makkelijker om een eigen zaak op te zetten dan een baan als ambtenaar te vinden omdat toch Nederlands de eerste jaren moeilijk zal worden gevonden. Met een goede kennis van het engels is zo iemand wellicht inzetbaar bij de internationale bedrijven in Nederland die nu kennismigranten aannemen;
- En goed zijn voor je medemens wil niet zeggen dat je eens niet streng de waarheid kan vertellen. Soms kan dat ook een eye-opener voor iemand zelf zijn. Pas zei nog iemand tegen mij dat zij het te druk had met de kinderen om te werken en dus een uitkering nodig had waarop ik vervolgens op een andere vriendin wees die hard werkt als ambtenaar terwijl ze kinderen heeft en vroeg of diegene dan dus maar voor haar moest werken. De klaagster wil nu een paar uur per week aan de slag in de Thuiszorg (leer je heel goed Nederlands van met die oudjes!)
Om jou een goed gevoel te geven: ik heb ook ex-clienten die inmiddels vloeiend Nederlands spreken en een eigen bedrijf of een goede baan hebben. En op hen ben ik trots. En de Wilders-stemmers moeten eens om zich heen kijken naar hun mede-aanhangers en zich afvragen wie er daar niet onterecht een uitkering uitpondt want ook Nederlanders kunnen er wat van!
Reacties