Lubbers overstijgt platvloersheid niet (artikel over het vreemdelingenbeleid door CU kamerlid)

Ruud Lubbers schrijft (Nederlands Dagblad 22 september) dat Nederland een ruimer toelatingsbeleid voor vreemdelingen moet gaan voeren. Volgens de ChristenUnie is dit niet veel meer dan een kostenafweging, omdat er de komende tijd grote behoefte is aan arbeid, en vreemdelingen kunnen in die behoefte voorzien.

In de asieldebatten die de laatste twee jaar in de Tweede Kamer worden gevoerd, zijn instroomcijfers steeds belangrijker. Het laatste overleg werd gedomineerd door de rechtse fracties van VVD, PVV en TON, die de instroom van vreemdelingen aan de kaak stellen. De lijn is ongeveer: 'dit kabinet faalt op asiel, want de instroom stijgt'. De PVV gaat nog een stap verder. Deze partij wil weten hoe veel de 'massa-immigratie' Nederland kost. Of: wat allochtonen Nederland kosten.

Deze partijen gaan totaal voorbij aan de situatie in landen van herkomst en al helemaal aan de verantwoordelijkheid die een welvarend land als Nederland heeft voor de nood van mensen uit andere delen in de wereld. Die verantwoordelijkheid staat onder meer beschreven in het VN-vluchtelingenverdrag. De motivatie om de categoriale bescherming voor asielzoekers uit Somalië op te heffen, lag bij de eerdergenoemde partijen bij de hoge instroom uit dat land. Er wordt niet gekeken naar de situatie in Somalië, naar de totale rechteloosheid in dat land en de hoge mate van geweld.

Verfrissend
Bij al die exclusieve aandacht voor het probleem van te hoge instroom is het wel verfrissend om een CDA'er als Lubbers te horen betogen dat we juist blij moeten zijn met vreemdelingen en een ruimer toelatingsbeleid moeten nastreven. We hebben daar immers zelf baat bij. Toch ontstijgt Lubbers met zijn voorstellen helaas niet de platvloersheid van het debat zoals dat nu gevoerd wordt. Ook hij blijft steken in een kosten-batenanalyse die zo goed mogelijk moet uitpakken voor Nederland.

Daarbij gaat ook hij voorbij aan de dilemma's die er in het vreemdelingenbeleid zijn. Net zoals oorlog, rampen en vervolging reële problemen zijn waar Nederland verantwoordelijkheid in moet nemen. Zo zijn mensenhandel, mensensmokkel helaas ook echte problemen. Criminele organisaties, zoals de bende van Saban B., maken misbruik van de regels die bijvoorbeeld Nederland hanteert voor de toelating van vreemdelingen. Erger nog is dat die bendes misbruik maken van mensen die hopen op een beter leven. Het is een realiteit dat bendes mensen ronselen om ze naar westerse landen te smokkelen. Deze bendes hebben hun methoden aangepast op bijvoorbeeld Nederlandse wetgeving.

We kennen inmiddels allemaal de grimmige verhalen van Nigeriaanse meisjes die onder invloed van voodoo-rituelen naar Nederland worden gebracht, hier asiel aanvragen met een aangeleerd vluchtverhaal en lopende de procedure 'verdwijnen'.

De grens tussen mensensmokkel en mensenhandel vervaagt steeds meer. Dat betekent dat gesmokkelde mensen in het land van aankomst in handen komen van mensenhandelaars en worden uitgebuit in bijvoorbeeld de prostitutie of illegale arbeid.

Vreemdelingenbeleid moet barmhartig en rechtvaardig zijn. Als het goed is sluiten die twee elkaar niet uit. Diegenen die bescherming verdienen, moeten die krijgen. Wij mogen daar als samenleving zegen van verwachten, misschien wel in de vorm van een gemotiveerde groep nieuwe Nederlanders die ook hun bijdrage aan onze samenleving hebben.

Ed Anker is Tweede Kamerlid voor de ChristenUnie.

Bron: http://www.nd.nl/artikelen/2009/september/29/lubbers-overstijgt-platvloersheid-niet