Uithuwelijken tijdens de vakantie. Het overkomt jaarlijks tientallen allochtone meisjes.
Marcia Albrecht, projectleider eer gerelateerd geweld bij de GGD, heeft afgelopen zomer tientallen telefoontjes gehad van Marokkaanse, Turkse en Pakistaanse meisjes die te maken hadden met een gedwongen huwelijk. "Ik wil niet op vakantie naar Marokko.
Ik word uitgehuwelijkt aan een man die ik helemaal niet ken. Wat moet ik doen?" En: "Ik heb in Nederland een vriendje. Met hem wil ik trouwen." Het team van Albrecht, waar politie, jeugdzorg en vrouwenopvang nauw samenwerken, is afgelopen maanden bij diverse allochtone gezinnen thuis geweest om te bemiddelen. Belangrijk is dat de eer van de familie nog niet is aangetast. "Als alleen moeder en zussen weten dat er een Nederlands vriendje in het spel is, dan valt er nog genoeg 'weg te poetsen'. Moeder hoopt stiekem dat de verliefdheid over gaat en dat haar dochter alsnog met de gedroomde huwelijkskandidaat uit Marokko trouwt. Het feest wordt gewoon een jaartje uitgesteld. Maar als haar dochter flirtend door de stad loopt en familieleden zien dat, dan kan het meisje het écht vergeten. Ze heeft de naam van haar familie bezoedeld. Uithuwelijking is dan soms dé oplossing. Dan kan dochterlief de familie tenminste niet nog meer beschadigen!"
Hoe vaak allochtone meisjes in het land van herkomst worden uitgehuwelijkt, is niet bekend. Naar schatting gaat het in Nederland jaarlijks om enkele tientallen gevallen. Ook het ministerie van Justitie, die de campagne 'huwelijksdwang en achterlating' coördineert, heeft geen exacte cijfers. Bij deze campagne gaat het ook om allochtone jongeren die tijdens de vakantie worden ingeschreven op een niet-westerse, strenge school. Volgens het ministerie van Justitie komen er de afgelopen jaren via scholen, de politie en de GGD steeds meer signalen binnen dat jongeren enorm opzien tegen de zomervakantie.
Bij Sensoor, een telefonische hulplijn voor allochtonen, wordt dat bevestigd.
"Thuis in Nederland vangen ze al gesprekken op over een bruiloft in Marokko. Meisjes maken zich zorgen of het om hun huwelijk gaat of misschien om dat van een ander familielid. Zeker als meisjes niet willen, wordt er nogal geheimzinnig over gedaan", vertelt Melek Kizilaslan van Sensoor.
Om uithuwelijking tegen te gaan moeten hulpverleners de hiërarchie binnen de familie kennen. Wie is de baas? Is dat vader, een oom of misschien wel opa? En wie is er vóór en wie tegen het huwelijk? Albrecht: "Soms is het zinvol om te vragen of de aanstaande bruidegom nog wel wil. Ik ken een geval waarbij zowel de jongen als het meisje het huwelijk niet zag zitten. We hebben toen een oom uit Marokko als bemiddelaar ingeschakeld. Het stel moest in de zomervakantie wel naar Marokko afreizen en daar werd zogenaamd de verlovingstijd verlengd, zodat beiden nog konden studeren. Het ritueel is goed afgehandeld."
Geen gezichtsverlies lijden, daar draait het om. Want als de familie van de bruidegom het huwelijk wél door wil laten gaan, zit het meisje klem. Weglopen is dan de enige uitvlucht. En niet zonder risico's. Regelmatig worden meisjes met geweld bedreigd omdat de eer van de familie is aangetast. "Ze worden verstoten, dat is heel zwaar. Ze worden losgesneden van alles wat dierbaar is. Die drama's moeten we voorkomen. Daarom is het zo belangrijk dat hulpverleners en leraren zo vroeg mogelijk signaleren dat meisjes mogelijk worden uitgehuwelijkt. Alleen dan kan je ouders overtuigen dat hun dochter zelf moet mogen kiezen met wie ze trouwen."
Bron: http://www.bndestem.nl/algemeen/binnenland/5549404/Trouwen-met-wie-je-echt-graag-wil.ece
Marcia Albrecht, projectleider eer gerelateerd geweld bij de GGD, heeft afgelopen zomer tientallen telefoontjes gehad van Marokkaanse, Turkse en Pakistaanse meisjes die te maken hadden met een gedwongen huwelijk. "Ik wil niet op vakantie naar Marokko.
Ik word uitgehuwelijkt aan een man die ik helemaal niet ken. Wat moet ik doen?" En: "Ik heb in Nederland een vriendje. Met hem wil ik trouwen." Het team van Albrecht, waar politie, jeugdzorg en vrouwenopvang nauw samenwerken, is afgelopen maanden bij diverse allochtone gezinnen thuis geweest om te bemiddelen. Belangrijk is dat de eer van de familie nog niet is aangetast. "Als alleen moeder en zussen weten dat er een Nederlands vriendje in het spel is, dan valt er nog genoeg 'weg te poetsen'. Moeder hoopt stiekem dat de verliefdheid over gaat en dat haar dochter alsnog met de gedroomde huwelijkskandidaat uit Marokko trouwt. Het feest wordt gewoon een jaartje uitgesteld. Maar als haar dochter flirtend door de stad loopt en familieleden zien dat, dan kan het meisje het écht vergeten. Ze heeft de naam van haar familie bezoedeld. Uithuwelijking is dan soms dé oplossing. Dan kan dochterlief de familie tenminste niet nog meer beschadigen!"
Hoe vaak allochtone meisjes in het land van herkomst worden uitgehuwelijkt, is niet bekend. Naar schatting gaat het in Nederland jaarlijks om enkele tientallen gevallen. Ook het ministerie van Justitie, die de campagne 'huwelijksdwang en achterlating' coördineert, heeft geen exacte cijfers. Bij deze campagne gaat het ook om allochtone jongeren die tijdens de vakantie worden ingeschreven op een niet-westerse, strenge school. Volgens het ministerie van Justitie komen er de afgelopen jaren via scholen, de politie en de GGD steeds meer signalen binnen dat jongeren enorm opzien tegen de zomervakantie.
Bij Sensoor, een telefonische hulplijn voor allochtonen, wordt dat bevestigd.
"Thuis in Nederland vangen ze al gesprekken op over een bruiloft in Marokko. Meisjes maken zich zorgen of het om hun huwelijk gaat of misschien om dat van een ander familielid. Zeker als meisjes niet willen, wordt er nogal geheimzinnig over gedaan", vertelt Melek Kizilaslan van Sensoor.
Om uithuwelijking tegen te gaan moeten hulpverleners de hiërarchie binnen de familie kennen. Wie is de baas? Is dat vader, een oom of misschien wel opa? En wie is er vóór en wie tegen het huwelijk? Albrecht: "Soms is het zinvol om te vragen of de aanstaande bruidegom nog wel wil. Ik ken een geval waarbij zowel de jongen als het meisje het huwelijk niet zag zitten. We hebben toen een oom uit Marokko als bemiddelaar ingeschakeld. Het stel moest in de zomervakantie wel naar Marokko afreizen en daar werd zogenaamd de verlovingstijd verlengd, zodat beiden nog konden studeren. Het ritueel is goed afgehandeld."
Geen gezichtsverlies lijden, daar draait het om. Want als de familie van de bruidegom het huwelijk wél door wil laten gaan, zit het meisje klem. Weglopen is dan de enige uitvlucht. En niet zonder risico's. Regelmatig worden meisjes met geweld bedreigd omdat de eer van de familie is aangetast. "Ze worden verstoten, dat is heel zwaar. Ze worden losgesneden van alles wat dierbaar is. Die drama's moeten we voorkomen. Daarom is het zo belangrijk dat hulpverleners en leraren zo vroeg mogelijk signaleren dat meisjes mogelijk worden uitgehuwelijkt. Alleen dan kan je ouders overtuigen dat hun dochter zelf moet mogen kiezen met wie ze trouwen."
Bron: http://www.bndestem.nl/algemeen/binnenland/5549404/Trouwen-met-wie-je-echt-graag-wil.ece
Geen opmerkingen:
Een reactie posten