EINDHOVEN - Abazeta Osmanovic, moeder van acht kinderen in Eindhoven, moet Nederland verlaten.
Dat is het gevolg van een uitspraak van de rechtbank in Roermond. Osmanovic (33) gaat tegen de uitspraak in beroep bij de Raad van State maar kan ondertussen wel worden uitgezet.
De geboren Kroatische, woonachtig in de wijk Doornakkers, wilde in aanmerking komen voor het generaal pardon. Ze verblijft al sinds 1993 in Nederland. De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) wees haar verzoek dit voorjaar echter af. Ze is in 1999 twee keer veroordeeld voor winkeldiefstallen. Met in totaal vijf weken gevangenisstraf had ze de maximale strafmaat voor het generaal pardon (een maand) overschreden. Osmanovic vocht het besluit aan bij de rechter in Roermond, verwijzend naar artikel acht van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.
Dat verdrag bepaalt dat elk mens recht heeft op een gezinsleven. Rechter Machiels vond echter dat de IND het Europese verdrag niet hoefde te betrekken bij de beoordeling van de pardonregeling. Het feit dat in de wet al een maximale termijn is aangegeven voor gevangenisstraf geeft volgens de rechter aan dat er door de wetgever goed over de regels is nagedacht.
In juli oordeelde de rechtbank in Zwolle anders in een soortgelijke zaak, zegt Karin van Tulden, raadsvrouw van Osmanovic. "Daar was de rechter van mening dat de IND wel rekening mag houden met het Europese verdrag", zegt Van Tulden. "Die uitspraak gaan we gebruiken in ons beroep." Daarnaast bereidt Van Tulden namens de Eindhovense familie een reguliere aanvraag voor een verblijfsvergunning voor. Ondertussen kan Osmanovic, moeder van kinderen in de leeftijd van één tot achttien jaar, nu worden uitgezet. Haar man heeft net als de kinderen wel de Nederlandse nationaliteit.
Dat is het gevolg van een uitspraak van de rechtbank in Roermond. Osmanovic (33) gaat tegen de uitspraak in beroep bij de Raad van State maar kan ondertussen wel worden uitgezet.
De geboren Kroatische, woonachtig in de wijk Doornakkers, wilde in aanmerking komen voor het generaal pardon. Ze verblijft al sinds 1993 in Nederland. De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) wees haar verzoek dit voorjaar echter af. Ze is in 1999 twee keer veroordeeld voor winkeldiefstallen. Met in totaal vijf weken gevangenisstraf had ze de maximale strafmaat voor het generaal pardon (een maand) overschreden. Osmanovic vocht het besluit aan bij de rechter in Roermond, verwijzend naar artikel acht van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.
Dat verdrag bepaalt dat elk mens recht heeft op een gezinsleven. Rechter Machiels vond echter dat de IND het Europese verdrag niet hoefde te betrekken bij de beoordeling van de pardonregeling. Het feit dat in de wet al een maximale termijn is aangegeven voor gevangenisstraf geeft volgens de rechter aan dat er door de wetgever goed over de regels is nagedacht.
In juli oordeelde de rechtbank in Zwolle anders in een soortgelijke zaak, zegt Karin van Tulden, raadsvrouw van Osmanovic. "Daar was de rechter van mening dat de IND wel rekening mag houden met het Europese verdrag", zegt Van Tulden. "Die uitspraak gaan we gebruiken in ons beroep." Daarnaast bereidt Van Tulden namens de Eindhovense familie een reguliere aanvraag voor een verblijfsvergunning voor. Ondertussen kan Osmanovic, moeder van kinderen in de leeftijd van één tot achttien jaar, nu worden uitgezet. Haar man heeft net als de kinderen wel de Nederlandse nationaliteit.
Bron: http://www.ed.nl/regio/eindhovenstad/article5485010.ece
Ja wie gaat er dan ook lopen jatten!
4 opmerkingen:
Dit is absurd. De opgelegde straf,
in feite levenslange ballingschap,
staat in geen enkele verhouding
tot de gepleegde vergrijpen,
waarvoor zij slechts vijf weken
heeft gekregen.
En daarvoor is zij dus ook al
gestraft.
Bovendien worden negen
Nederlanders, haar man en haar
acht kinderen, tegelijkertijd ook
zeer ernstig gedupeerd.
Het schijnt de wet te zijn.
Fijne wet is dat dan.
"Het feit dat in de wet al
een maximale termijn is aangegeven voor gevangenisstraf geeft volgens de rechter aan dat er door de wetgever goed over de regels is nagedacht."
Hoe kan een weldenkend mens tot
een dergelijke conclusie komen?
Als u een gast bij u te eten krijgt en die stopt uw zilveren bestek in zijn zak dan zet u die gast al gauw buiten de deur.
Als iemand te gast is in een land wordt van haar ook verwacht dat ze zich netjes gedraagt.
Het gaat hier om het verlenen van een Pardonvergunning. Een soort cadeautje voor mensen die nergens recht op hebben. Dan mag de overheid daar wel de voorwaarde aan stellen vind ik dat het welwillende mensen zijn.
Overigens kan deze mevrouw gewoon een normale verblijfsvergunning aanvragen bij echtgenoot. Dan moet haar man wel zorgen dat hij een baan heeft. Nou dat moet na 15 jaar toch ook wel kunnen lukken qua kennis van het Nederlands en het werkervaring hebbben opgedaan. En aangezien het mvv vereiste in dit soort gevallen niet wordt tegengeworpen door de artikel 8 EVRM aspecten hoeft ze niet terug om het te gaan aanvragen.
Wat me verder nog van het hart moet is dat je vaak ziet dat mensen die nog geen rechtmatig verblijf in Nederland hebben allemaal kinderen op de wereld gaan zetten en dan gaan roepen dat een moeder geen mvv in haar eigen land kan gaan aanvragen. Zo van ieder jaar een kind want als ik zwanger of net bevallen ben dan zetten ze me niet uit. Neem toch eens de verantwoordelijkheid als ouders dat je kinderen geen onzekere toekomst en spanning thuis aandoet en eerst die verblijfsvergunning regelt en dan pas aan de kinderen begint.
Wat als ze met al die kinderen wel opeens terug had gemoeten naar een land zonder kinderbijslag en huursubsidie. Had ze ze dan wel kunnen voeden en kleden?
16 jaar zonder verblijfsvergunning in Nederland. Dat is hoeveel procedures? Hoeveel kosten die pro-deo advocaten, IND-ers, rechters en griffiers?
Tel hier nog bij op twee strafrechtprocedures.
Wat heeft mevrouw zelf aan de samenleving bijgedragen?
Zulke gevallen leveren de PVV munitie op waardoor een hardwerkende allochtoon zich in een hoek gedrukt voelt.
Een reactie posten