Steeds meer Turkse Nederlanders dringen door in topfuncties. Het weekblad Elsevier portretteert deze week in een omslagartikel zesentwintig succesvolle Turkse Nederlanders. Van headhunter Bercan Günel, PvdA-politica Nebahat Albayrak (41) en hoogleraar Sevil Sariyildiz (52) tot reisondernemer Atilay Uslu (42), bokskampioen Hüsnü Kocabaş (30) en advocaat Famile Arslan (38).
In de verhalen van de succesvolle Turkse Nederlanders, vaak kinderen van gastarbeiders die in de jaren '60 naar Nederland kwamen, keren telkens dezelfde elementen terug. Al vroeg begrepen zij dat zij het milieu van hun ouders wilden overstijgen. 'Ik wist één ding: ik wilde niet naar de lagere technische school (lts) en in ploegendienst werken als mijn vader,' zegt Ugur Pekdemir (42), directievoorzitter Rabobank Noordkennemerland, tegen Elsevier.
Eenzijdigheid
Juriste Famile Arslan, die wegens het dragen van de hoofddoek een opvallende verschijning is in de rechtbank: 'Ik had geen vader die lid was van het studentencorps. Ik moest mijn eigen toekomst vormgeven.'
Volgens veel van de geïnterviewden bestaat er in Nederland een eenzijdig beeld van de migrantenpopulatie. 'Veel te lang zijn immigranten als groep benaderd,' zegt de Rotterdamse hoogleraar Uzay Kaymak (42). Het succes van veel vertegenwoordigers van de tweede en derde generatie vinden de meeste gesprekspartners onderbelicht. Bercan Günel: 'Ik zie een geweldige groep opkomen van jonge Turken en Marokkanen, van wie het talent niet wordt gezien. Terwijl ze elders met open armen worden ontvangen.'
Ongeduld
Volgens staatssecretaris van Justitie, Nebahat Albayrak, de dochter van een Turkse steigerbouwer, heerst in de Nederlandse samenleving te veel ongeduld rond de integratie van allochtonen. 'Veertig jaar is een korte periode. Dit soort processen vergt veel meer tijd.'
De opkomst van Geert Wilders, het gepolariseerde debat over de islam en de vooroordelen die wederzijds over allochtonen en autochtonen bestaan, baart een aantal van de Turkse Nederlanders zorgen. Toch zijn zij optimistisch over de toekomst. 'Als ik in Nederland zo succesvol kan zijn, dan is hier alles mogelijk,' zegt de Amsterdamse fietsenmaker Yalçin Cihangir (38).
Het succes van deze groep, vaak hoogopgeleiden, wordt overigens gespiegeld door veel achterstand onder laagopgeleide Turken. Doordat bij Turkse Nederlanders thuis vaak Turks wordt gesproken, komen veel kinderen met een taalachterstand op school. Dit heeft gevolgen voor de schoolloopbaan. Zo verloopt de toename van Turks-Nederlandse leerlingen op havo/vwo scholen minder snel dan bij andere minderheden.
Bron: http://www.elsevier.nl/web/Nieuws/Carriere/258037/Succesvolle-Turkse-Nederlanders-Alles-op-eigen-kracht.htm
Volgens mijn Turkse rijschoolleraar is het onder Turken belangrijk dat je kinderen wat bereiken en wordt een eigen bedrijf gezien als het hoogste goed. Hij had het idee uit gesprekken met zijn leerlingen dat dit minder het geval is bij Marokkanen. Dat die minder om maatschappelijke status malen. Ik ben daarom benieuwd naar ook een artikel over top Marokkanen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten