Meedenker: 2004/38 en verblijf in EU land samen vervangen door verblijf buiten de EU
Casus: Mevrouw A uit Holland gaat in London werken en ontmoet daar een leuke collega die uit een ver land komt. Ze gaan samenwonen en er komen een paar kinderen. Mevrouw wordt ziek en moet stoppen met werken. Het gezin vertrekt naar het verre land zonder eerst in Nederland te hebben gewoond. Na een paar jaar worden de ouders van mevrouw A oud en ziek en komen ze naar Nederland. Ze doen een beroep op Richtlijn 2004/38 maar die IND vindt die niet van toepassing omdat ze niet direct vanuit Londen naar Nederland zijn gekomen.
Maar het idee achter deze Richtlijn is toch dat een EU-onderdaan die in een ander EU land wil gaan werken zich daar niet van af hoeft te laten praten door de vrees dat mocht diegene daar een gezin starten in dat andere land het erg moeilijk of onmogelijk zou worden om ooit gezamelijk terug te keren naar het land van herkomst van de EU-onderdaan?
Ook zie ik nergens in de Richtlijn staan genoemd dat gezinnen rechtstreeks terug moeten keren. In een Britse zaak zie ik daar de rechter noemen dat je niet als land extra belemmeringen mag verzinnen.
Wie heeft een goed argument om te bepleiten dat aan deze meneer uit Verweggistan toch een geslaagd beroep op deze Richtlijn kan doen? (Ik heb een poosje terug in een uitspraak gezien dat iemand naar Marokko was gegaan - daar ging de zaak om een andere reden lek maar het Hof zei nergens iets over het hebben verlaten van de EU).
Het gezin wil in beroep en ik hoop in ieder geval dat als de rechtbank niet direct hen in het gelijk stelt die in ieder geval prejudiciele vragen gaat stellen aan "Europa".
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Maar het idee achter deze Richtlijn is toch dat een EU-onderdaan die in een ander EU land wil gaan werken zich daar niet van af hoeft te laten praten door de vrees dat mocht diegene daar een gezin starten in dat andere land het erg moeilijk of onmogelijk zou worden om ooit gezamelijk terug te keren naar het land van herkomst van de EU-onderdaan?
Ook zie ik nergens in de Richtlijn staan genoemd dat gezinnen rechtstreeks terug moeten keren. In een Britse zaak zie ik daar de rechter noemen dat je niet als land extra belemmeringen mag verzinnen.
Wie heeft een goed argument om te bepleiten dat aan deze meneer uit Verweggistan toch een geslaagd beroep op deze Richtlijn kan doen? (Ik heb een poosje terug in een uitspraak gezien dat iemand naar Marokko was gegaan - daar ging de zaak om een andere reden lek maar het Hof zei nergens iets over het hebben verlaten van de EU).
Het gezin wil in beroep en ik hoop in ieder geval dat als de rechtbank niet direct hen in het gelijk stelt die in ieder geval prejudiciele vragen gaat stellen aan "Europa".
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Reacties