UITSPRAAK: 15-jarige op zoek naar beter bestaan krijgt geen verblijfsvergunning en moet terug naar weeshuis
ECLI:NL:RBDHA:2015:10153
2. Verweerder heeft bij het bestreden besluit deze aanvraag afgewezen als ongegrond op grond van artikel 31 van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw), zoals dit luidt met ingang van 20 juli 2015.
Het asielrelaas van eiser bevat volgens verweerder de volgende relevante elementen:
- Eiser werd gepest vanwege zijn kleding en omdat hij geen ouders meer had;
- Eiser ondervond problemen vanwege drugsdealers die op zoek waren naar zijn vader;
- Eiser zag in Algerije geen goed toekomstperspectief voor zichzelf doordat hij niet naar school ging en geen vooruitzicht had op werk.
3. Verweerder heeft de bovenstaande elementen geloofwaardig geacht. Verweerder heeft zich vervolgens op het standpunt gesteld dat de geloofwaardig geachte elementen niet te herleiden zijn tot een van de gronden van het Vluchtelingenverdrag. Voorts heeft eiser met zijn individuele relaas niet aannemelijk gemaakt dat er sprake is van een reëel risico op schending van artikel 3 van het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en de fundamentele vrijheden (EVRM). Eiser komt voorts niet in aanmerking voor een verblijfsvergunning op grond van het beleid inzake alleenstaande minderjarige vreemdelingen nu opvang voor weeskinderen mogelijk is in Algerije. Eiser heeft hier eerder ook gebruik van gemaakt maar is op eigen gelegenheid vertrokken. Het is niet aannemelijk dat eiser niet opnieuw van deze opvangvoorzieningen gebruik zou kunnen maken, aldus verweerder.
4. Eiser heeft in beroep aangevoerd dat bescherming van de zijde van de Algerijnse autoriteiten niet geboden kan worden. Er is sprake van corruptie en eiser heeft geld nodig om aangifte te kunnen doen. Gelet op zijn herhaalde en pertinente ontkenning tijdens zijn gehoor dient nader onderzocht te worden of er toch geen sprake is geweest van seksueel misbruik dan wel dient nader onderzoek verricht te worden naar eisers seksuele geaardheid en psychische problematiek. De door eiser genoemde opvanglocatie (het weeshuis in Oran) is niet terug te vinden in openbare bronnen. Zonder nader onderzoek kan onder verwijzing naar een oud ambtsbericht uit 2005 niet aangenomen worden dat er opnieuw een opvangplek voor eiser beschikbaar is. Bij terugkeer is sprake van schending van artikel 3 van het EVRM en artikel 3 van het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind (IVRK).
7. Voorts is de rechtbank van oordeel dat verweerder heeft kunnen overwegen dat eiser niet in aanmerking komt voor een ambtshalve verlening van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 3.6a, eerste lid, van het Vreemdelingenbesluit 2000. Niet is gebleken dat van eiser als alleenstaande minderjarige niet verlangd kan worden dat hij terugkeert naar Algerije. Daarbij is van belang dat eiser, nadat eerst zijn moeder en vervolgens zijn oma overleden waren, in Algerije in een opvanglocatie voor weeskinderen heeft verbleven. Niet is gebleken dat eiser niet opnieuw naar deze of een andere opvanglocatie voor weeskinderen kan terugkeren dan wel dat de opvangvoorzieningen in Algerije niet beschikbaar of toereikend zouden zijn. De stelling van eiser dat hij zijn tijd grotendeels op straat heeft doorgebracht is onvoldoende om tot een ander oordeel te komen.
8. Het beroep op artikel 3 van het IVRK faalt eveneens. Volgens vaste jurisprudentie van de Afdeling heeft artikel 3 van het IVRK rechtstreekse werking in zoverre het ertoe strekt dat bij alle maatregelen betreffende kinderen de belangen van het desbetreffende kind dienen te worden betrokken. Wat betreft het gewicht dat aan het belang van een kind in een concreet geval moet worden toegekend, bevat het eerste lid van artikel 3 van het IVRK, gelet op de formulering ervan, geen norm die zonder nadere uitwerking in nationale wet- en regelgeving door de rechter direct toepasbaar is. Wel dient door de bestuursrechter in dit kader te worden getoetst of het bestuursorgaan zich voldoende rekenschap heeft gegeven van de belangen van het kind en aldus bij de uitoefening van zijn bevoegdheden binnen de grenzen van het recht is gebleven. Deze toets heeft een terughoudend karakter.
Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder zich op het standpunt kunnen stellen dat voldoende rekening is gehouden met de belangen van eiser. De rechtbank verwijst in dit verband naar hetgeen hiervoor is overwogen over de mogelijkheden voor eiser zich opnieuw tot de opvanglocatie voor weeskinderen te wenden waar hij eerder ook heeft verbleven.
9. Eiser heeft gezien het voorgaande niet aannemelijk gemaakt dat zijn aanvraag is gegrond op omstandigheden die, hetzij op zichzelf, hetzij in samenhang met andere feiten, een rechtsgrond voor verlening vormen. Verweerder heeft de asielaanvraag van eiser daarom terecht afgewezen. Het beroep is ongegrond.
10. Van omstandigheden op grond waarvan één der partijen moet worden veroordeeld in de door de andere partij gemaakte kosten is de rechtbank niet gebleken.
Hier staat de uitspraak: http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBDHA:2015:10153
Zou zo iemand niet voor adoptie door een Nederlander in aanmerking komen?
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
- Instantie Rechtbank Den Haag
- Datum uitspraak 27-08-2015
- Datum publicatie 27-08-2015
- Zaaknummer 15/15083
- Rechtsgebieden Vreemdelingenrecht
- Bijzondere kenmerken Eerste aanleg - enkelvoudig
- Inhoudsindicatie AA, asielaanvraag ongegrond, elementen relaas geloofwaardig, onvoldoende zwaarwegend. Geen ambtshalve vergunningverlening AMV wegens opvangmogelijkheden in Algerije. Beroep ongegrond. 3EVRN + 3 IVRK+ 31:1 Vw + 32:1 Procedurerichtlijn + geen vluchteling i.k.v. Vluchtelingenverdag
- Vindplaatsen Rechtspraak.nl
Overwegingen
1. Eiser heeft gesteld te zijn geboren op [geboortedag] 2000 en de Algerijnse nationaliteit te bezitten. Op 29 juni 2015 heeft hij een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd ingediend.2. Verweerder heeft bij het bestreden besluit deze aanvraag afgewezen als ongegrond op grond van artikel 31 van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw), zoals dit luidt met ingang van 20 juli 2015.
Het asielrelaas van eiser bevat volgens verweerder de volgende relevante elementen:
- Eiser werd gepest vanwege zijn kleding en omdat hij geen ouders meer had;
- Eiser ondervond problemen vanwege drugsdealers die op zoek waren naar zijn vader;
- Eiser zag in Algerije geen goed toekomstperspectief voor zichzelf doordat hij niet naar school ging en geen vooruitzicht had op werk.
3. Verweerder heeft de bovenstaande elementen geloofwaardig geacht. Verweerder heeft zich vervolgens op het standpunt gesteld dat de geloofwaardig geachte elementen niet te herleiden zijn tot een van de gronden van het Vluchtelingenverdrag. Voorts heeft eiser met zijn individuele relaas niet aannemelijk gemaakt dat er sprake is van een reëel risico op schending van artikel 3 van het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en de fundamentele vrijheden (EVRM). Eiser komt voorts niet in aanmerking voor een verblijfsvergunning op grond van het beleid inzake alleenstaande minderjarige vreemdelingen nu opvang voor weeskinderen mogelijk is in Algerije. Eiser heeft hier eerder ook gebruik van gemaakt maar is op eigen gelegenheid vertrokken. Het is niet aannemelijk dat eiser niet opnieuw van deze opvangvoorzieningen gebruik zou kunnen maken, aldus verweerder.
4. Eiser heeft in beroep aangevoerd dat bescherming van de zijde van de Algerijnse autoriteiten niet geboden kan worden. Er is sprake van corruptie en eiser heeft geld nodig om aangifte te kunnen doen. Gelet op zijn herhaalde en pertinente ontkenning tijdens zijn gehoor dient nader onderzocht te worden of er toch geen sprake is geweest van seksueel misbruik dan wel dient nader onderzoek verricht te worden naar eisers seksuele geaardheid en psychische problematiek. De door eiser genoemde opvanglocatie (het weeshuis in Oran) is niet terug te vinden in openbare bronnen. Zonder nader onderzoek kan onder verwijzing naar een oud ambtsbericht uit 2005 niet aangenomen worden dat er opnieuw een opvangplek voor eiser beschikbaar is. Bij terugkeer is sprake van schending van artikel 3 van het EVRM en artikel 3 van het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind (IVRK).
De rechtbank overweegt als volgt.
5.
Ingevolge artikel 31, eerste lid, van de Vw wordt een aanvraag tot het
verlenen van een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd als bedoeld in
artikel 28 afgewezen als ongegrond in de zin van artikel 32, eerste lid,
van de Procedurerichtlijn, indien de vreemdeling niet aannemelijk heeft
gemaakt dat zijn aanvraag is gegrond op omstandigheden die, hetzij op
zichzelf, hetzij in verband met andere feiten, een rechtsgrond voor
verlening vormen.
In
artikel 1A van het Vluchtelingenverdrag is gedefinieerd als vluchteling
een persoon die uit gegronde vrees voor vervolging wegens zijn ras,
godsdienst, nationaliteit, het behoren tot een bepaalde sociale groep of
zijn politieke overtuiging, zich bevindt buiten het land waarvan hij de
nationaliteit bezit, en die de bescherming van dat land niet kan of,
uit hoofde van bovenbedoelde vrees, niet wil inroepen, of die, indien
hij geen nationaliteit bezit en verblijft buiten het land waar hij
vroeger zijn gewone verblijfplaats had, daarheen niet kan of, uit hoofde
van bovenbedoelde vrees, niet wil terugkeren
Ingevolge
artikel 3 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en de
fundamentele vrijheden kan niemand worden onderworpen aan folteringen of
aan onmenselijke of vernederende behandelingen of bestraffingen.
De
vreemdeling die aannemelijk heeft gemaakt dat hij gegronde redenen
heeft om aan te nemen dat hij bij uitzetting een reëel risico loopt op
ernstige schade, bestaande uit een behandeling als bedoeld in
voornoemde verdragsbepaling, komt in aanmerking voor een
verblijfsvergunning asiel op grond van artikel 29, eerste lid, aanhef en
onder b, ten tweede, van de Vw.
6.
De rechtbank is met verweerder van oordeel dat de geloofwaardig geachte
elementen niet te herleiden zijn tot een van de gronden van het
Vluchtelingenverdrag en dat de genoemde redenen van vertrek onvoldoende
zwaarwegend zijn voor een geslaagd beroep op artikel 3 van het EVRM. Het
feit dat eiser werd gepest is daartoe onvoldoende zwaarwegend. De
problemen met de drugsdealers zijn voor eiser geen directe aanleiding
voor zijn vertrek uit Algerije geweest en eiser heeft, nadat hij
verhuisd was in Algerije, sinds 2012 of 2013 geen problemen meer gehad
met deze groep. Voorts heeft eiser geen bescherming gevraagd bij de
autoriteiten tegen deze personen en is niet aannemelijk geworden dat dit
bij voorbaat geen zin heeft of voor eiser onmogelijk is. Dat eiser een
slecht toekomstperspectief heeft in Algerije biedt ook geen grond voor
het aannemen van een schending van artikel 3 van het EVRM. 7. Voorts is de rechtbank van oordeel dat verweerder heeft kunnen overwegen dat eiser niet in aanmerking komt voor een ambtshalve verlening van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 3.6a, eerste lid, van het Vreemdelingenbesluit 2000. Niet is gebleken dat van eiser als alleenstaande minderjarige niet verlangd kan worden dat hij terugkeert naar Algerije. Daarbij is van belang dat eiser, nadat eerst zijn moeder en vervolgens zijn oma overleden waren, in Algerije in een opvanglocatie voor weeskinderen heeft verbleven. Niet is gebleken dat eiser niet opnieuw naar deze of een andere opvanglocatie voor weeskinderen kan terugkeren dan wel dat de opvangvoorzieningen in Algerije niet beschikbaar of toereikend zouden zijn. De stelling van eiser dat hij zijn tijd grotendeels op straat heeft doorgebracht is onvoldoende om tot een ander oordeel te komen.
8. Het beroep op artikel 3 van het IVRK faalt eveneens. Volgens vaste jurisprudentie van de Afdeling heeft artikel 3 van het IVRK rechtstreekse werking in zoverre het ertoe strekt dat bij alle maatregelen betreffende kinderen de belangen van het desbetreffende kind dienen te worden betrokken. Wat betreft het gewicht dat aan het belang van een kind in een concreet geval moet worden toegekend, bevat het eerste lid van artikel 3 van het IVRK, gelet op de formulering ervan, geen norm die zonder nadere uitwerking in nationale wet- en regelgeving door de rechter direct toepasbaar is. Wel dient door de bestuursrechter in dit kader te worden getoetst of het bestuursorgaan zich voldoende rekenschap heeft gegeven van de belangen van het kind en aldus bij de uitoefening van zijn bevoegdheden binnen de grenzen van het recht is gebleven. Deze toets heeft een terughoudend karakter.
Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder zich op het standpunt kunnen stellen dat voldoende rekening is gehouden met de belangen van eiser. De rechtbank verwijst in dit verband naar hetgeen hiervoor is overwogen over de mogelijkheden voor eiser zich opnieuw tot de opvanglocatie voor weeskinderen te wenden waar hij eerder ook heeft verbleven.
9. Eiser heeft gezien het voorgaande niet aannemelijk gemaakt dat zijn aanvraag is gegrond op omstandigheden die, hetzij op zichzelf, hetzij in samenhang met andere feiten, een rechtsgrond voor verlening vormen. Verweerder heeft de asielaanvraag van eiser daarom terecht afgewezen. Het beroep is ongegrond.
10. Van omstandigheden op grond waarvan één der partijen moet worden veroordeeld in de door de andere partij gemaakte kosten is de rechtbank niet gebleken.
Beslissing
De rechtbank:
- verklaart het beroep ongegrond.
Deze
uitspraak is gedaan door mr. A.W. Ente, rechter, in tegenwoordigheid
van S.A.K. Kurvink, griffier. De beslissing is in het openbaar
uitgesproken op 27 augustus 2015.
Hier staat de uitspraak: http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBDHA:2015:10153
Zou zo iemand niet voor adoptie door een Nederlander in aanmerking komen?
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Reacties