Willeke
werkt namens de IND op de expatcenters in Amsterdam en Den Haag. 'Het
is boeiend om op het expatcenter te werken.' Over buigen, dankbaarheid,
en gekke bekken trekken.
Het expatcenter in het World Trade Center in Amsterdam Zuid is een transparant, grotendeels glazen ruimte, vol vrolijke Hollandse aangezichten als rijtjes grachtenpanden en weidse polderlandschappen. Vanuit de wachtruimte kijken klanten uit op de zakenlieden van de verschillende bedrijven en multinationals die op de Amsterdamse Zuidas zijn gevestigd. Een voorproefje wellicht, van wat hen zelf straks te wachten staat. Het expatcenter is een servicecentrum, ontwikkeld voor kennismigranten, wetenschappelijk onderzoekers, en hun werkgevers, waar zij terecht kunnen met vragen, maar vooral voor het regelen van hun zaken met de overheid.
'De meeste klanten komen op afspraak', zegt Willeke, die namens de IND op het expatcenter werkt. 'Bij binnenkomst bij de balie krijgen ze een klapper met alle stappen die ze op het expatcenter moeten doorlopen. Van inschrijven in de Basisregistratie Persoonsgegevens (BRP), tot het verkrijgen van hun burgerservicenummer, en het in ontvangst nemen van het verblijfsdocument.'
Op het expatcenter werken daarom medewerkers van verschillende afdelingen van de gemeente en van de IND. Ook heeft het expatcenter samenwerkingsverbanden met de belastingdienst, de sociale verzekeringsbank en allerlei andere organisaties die ieder op hun eigen wijze bijdragen aan de dienstverlening.
Een buiging of een hand
De wereld lijkt klein als je op het expatcenter werkt, vindt Willeke. Het ene moment staat een Indiase IT-er voor je, in een dikke jas klagend over de kou, en het volgende moment een zakenvrouw uit New York die vol enthousiasme verkondigt hoe heerlijk warm het hier in Nederland is. Willeke: 'Met de jaren leer je hier veel over interculturele communicatie. We krijgen daarover een cursus, maar in de praktijk leer je pas echt welke omgangsvormen de verschillende klanten van je verwachten. Sommige expats buigen liever, dan dat ze een hand geven. Anderen vinden heel dicht bij elkaar in de buurt komen heel normaal, die schuiven hun stoel dicht tegen je aan en nemen de tijd voor een persoonlijk praatje.'
Willeke heeft veel plezier in haar werk op het expatcenter, zegt ze. 'Het is dankbaar werk, want je mag toch meestal goed nieuws verkondigen. Er komen vrijwel alleen klanten van wie de aanvraag is ingewilligd. Je hoort vervolgens vaak van hen terug hoe blij ze zijn met het expatcenter, en soms ook dat ze eerder in andere landen woonden waar je als expat niet zoveel service kunt verwachten. Het systeem hier, waarin de verblijfsvergunning via de werkgever wordt geregeld, vinden veel expats gunstig. Het betekent dat ze pas in actie hoeven te komen als alles in kannen en kruiken is. En dat scheelt een hoop frustratie.'
Gekke bekken trekken
De expats die zich bij Willeke melden, komen doorgaans om hun verblijfsdocumenten af te halen, en om biometrische gegevens af te nemen. 'Dat kan wel eens een klus zijn', zegt Willeke. Bijvoorbeeld als het een grote familie is. Of zoals laatst, toen een bijzonder enthousiast Amerikaans jongetje dat maar gekke bekken naar de camera bleef trekken, op de foto moest worden gezet. 'Dan moet je creatief zijn, afleiden, snel een foto maken.' Willeke lacht hardop bij de herinnering.
De klanten van Willeke komen uit alle uithoeken van de wereld. Zelf is ze niet zo'n reiziger. 'Ik hou niet zo van vliegen', zegt ze. Al twijfelt ze soms wel. Een Indiase klant beschreef haar zijn stad Calcutta, en hoe mooi deze in sommige delen van het jaar is. Toch acht Willeke de kans klein dat ze India ooit zal bezoeken. 'Maar dat is niet nodig', lacht ze, 'want op het expatcenter komt de wereld naar je toe.'
Het expatcenter in het World Trade Center in Amsterdam Zuid is een transparant, grotendeels glazen ruimte, vol vrolijke Hollandse aangezichten als rijtjes grachtenpanden en weidse polderlandschappen. Vanuit de wachtruimte kijken klanten uit op de zakenlieden van de verschillende bedrijven en multinationals die op de Amsterdamse Zuidas zijn gevestigd. Een voorproefje wellicht, van wat hen zelf straks te wachten staat. Het expatcenter is een servicecentrum, ontwikkeld voor kennismigranten, wetenschappelijk onderzoekers, en hun werkgevers, waar zij terecht kunnen met vragen, maar vooral voor het regelen van hun zaken met de overheid.
'De meeste klanten komen op afspraak', zegt Willeke, die namens de IND op het expatcenter werkt. 'Bij binnenkomst bij de balie krijgen ze een klapper met alle stappen die ze op het expatcenter moeten doorlopen. Van inschrijven in de Basisregistratie Persoonsgegevens (BRP), tot het verkrijgen van hun burgerservicenummer, en het in ontvangst nemen van het verblijfsdocument.'
Op het expatcenter werken daarom medewerkers van verschillende afdelingen van de gemeente en van de IND. Ook heeft het expatcenter samenwerkingsverbanden met de belastingdienst, de sociale verzekeringsbank en allerlei andere organisaties die ieder op hun eigen wijze bijdragen aan de dienstverlening.
Een buiging of een hand
De wereld lijkt klein als je op het expatcenter werkt, vindt Willeke. Het ene moment staat een Indiase IT-er voor je, in een dikke jas klagend over de kou, en het volgende moment een zakenvrouw uit New York die vol enthousiasme verkondigt hoe heerlijk warm het hier in Nederland is. Willeke: 'Met de jaren leer je hier veel over interculturele communicatie. We krijgen daarover een cursus, maar in de praktijk leer je pas echt welke omgangsvormen de verschillende klanten van je verwachten. Sommige expats buigen liever, dan dat ze een hand geven. Anderen vinden heel dicht bij elkaar in de buurt komen heel normaal, die schuiven hun stoel dicht tegen je aan en nemen de tijd voor een persoonlijk praatje.'
Willeke heeft veel plezier in haar werk op het expatcenter, zegt ze. 'Het is dankbaar werk, want je mag toch meestal goed nieuws verkondigen. Er komen vrijwel alleen klanten van wie de aanvraag is ingewilligd. Je hoort vervolgens vaak van hen terug hoe blij ze zijn met het expatcenter, en soms ook dat ze eerder in andere landen woonden waar je als expat niet zoveel service kunt verwachten. Het systeem hier, waarin de verblijfsvergunning via de werkgever wordt geregeld, vinden veel expats gunstig. Het betekent dat ze pas in actie hoeven te komen als alles in kannen en kruiken is. En dat scheelt een hoop frustratie.'
Gekke bekken trekken
De expats die zich bij Willeke melden, komen doorgaans om hun verblijfsdocumenten af te halen, en om biometrische gegevens af te nemen. 'Dat kan wel eens een klus zijn', zegt Willeke. Bijvoorbeeld als het een grote familie is. Of zoals laatst, toen een bijzonder enthousiast Amerikaans jongetje dat maar gekke bekken naar de camera bleef trekken, op de foto moest worden gezet. 'Dan moet je creatief zijn, afleiden, snel een foto maken.' Willeke lacht hardop bij de herinnering.
De klanten van Willeke komen uit alle uithoeken van de wereld. Zelf is ze niet zo'n reiziger. 'Ik hou niet zo van vliegen', zegt ze. Al twijfelt ze soms wel. Een Indiase klant beschreef haar zijn stad Calcutta, en hoe mooi deze in sommige delen van het jaar is. Toch acht Willeke de kans klein dat ze India ooit zal bezoeken. 'Maar dat is niet nodig', lacht ze, 'want op het expatcenter komt de wereld naar je toe.'
Hier gevonden: https://www.ind.nl/organisatie/mijn-verhaal/medewerkers/Paginas/Willeke.aspx
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten