UItspraak over Leges. Arbeid. Erkenning als referent. Richtlijn 2011/98U (de single permit-richtlijn). Unierechtelijk evenredigheidsbeginsel. Nationaalrechtelijke evenredigheidsbeginsel.

ECLI:NL:RBDHA:2017:930


Instantie
Rechtbank Den Haag
Datum uitspraak
26-01-2017
Datum publicatie
03-02-2017
Zaaknummer
AWB 16/10014
Rechtsgebieden
Vreemdelingenrecht
Bijzondere kenmerken
Eerste aanleg - meervoudig
Inhoudsindicatie

Leges. Arbeid. Erkenning als referent. Richtlijn 2011/98/EU (de single permit-richtlijn). Unierechtelijk evenredigheidsbeginsel. Nationaalrechtelijke evenredigheidsbeginsel.

Eiseres (een B.V.) heeft een aanvraag tot erkenning als referent voor het verblijfsdoel “arbeid” ingediend. Deze aanvraag is ingewilligd. Voor de afdoening van deze aanvraag heeft eiseres een bedrag van € 5.116,– aan leges betaald. Eiseres heeft betoogd dat verweerder, gelet op artikel 10 van de single permit-richtlijn, in het geheel geen leges had mogen heffen. Ook heeft eiseres betoogd dat verweerder zich ten onrechte op het standpunt heeft gesteld dat de hoogte van het legesbedrag niet in strijd is met het nationaalrechtelijke evenredigheidsbeginsel, artikel 10 van de single permit-richtlijn en het Unierechtelijk evenredigheidsbeginsel.

Single permit-richtlijn en Unierechtelijk evenredigheidsbeginsel

Naar het oordeel van de rechtbank is de single permit-richtlijn niet van toepassing in deze zaak. Zoals uit de considerans bij deze richtlijn blijkt, heeft de richtlijn betrekking op het invoeren van een enkele aanvraagprocedure die leidt tot een gecombineerde vergunning voor verblijf en arbeid (GVVA) en worden procedurevoorschriften vastgesteld voor het behandelen van een aanvraag voor een GVVA. Ook wordt een pakket aan rechten vastgelegd voor werknemers van derde landen die legaal in een lidstaat verblijven. De tekst van de considerans en de artikelen van de richtlijn geven geen aanknopingspunten voor het oordeel dat de richtlijn ook van toepassing is op de procedure tot erkenning als referent van de werkgever van de vreemdelingen die een GVVA voor verblijf als kennismigrant aanvragen. Omdat de single permit-richtlijn niet van toepassing is in deze zaak, kan het betoog van eiseres dat in het geheel geen leges hadden mogen worden geheven of dat het legesbedrag te hoog is, niet worden gevolgd. Reeds omdat er geen andere aanknopingspunten zijn met het Unierecht is het bestreden besluit niet in strijd met het Unierechtelijk evenredigheidsbeginsel.

Nationaalrechtelijke evenredigheidsbeginsel

Verweerder heeft in het bestreden besluit over de evenredigheid van het legesbedrag voor het referentschap vermeld dat het streven is om de leges zoveel als mogelijk kostendekkend te maken en dat het bij de vaststelling van de hoogte van de leges gaat om een combinatie van kostprijs en beleidsmatige motieven, al naargelang het verblijfsdoel. Verweerder heeft ook vermeld dat bij de kosten kan worden gedacht aan kosten die strikt genomen gemaakt moeten worden voor een aanvraag van een verblijfsvergunning en verder aan kosten om legalisatie van documenten of, zoals in dit geval, de kosten van de procedure tot erkenning als referent. De werkzaamheden die verweerder bij een aanvraag tot erkenning als referent verricht zijn o.m. het verzamelen van informatie bij de KvK, een openbare orde check, nagaan of de werkgever solvabel is en nagaan of er boetes zijn opgelegd. Vervolgens wordt getoetst aan de specifieke voorwaarden voor erkenning als referent. Ter zitting heeft verweerder nog toegelicht dat verweerder iedere drie jaar een meting uitvoert o.m. naar de daadwerkelijke kosten van aanvragen bij de IND en dat deze meting pas eind 2016 plaatsvindt. Verder heeft verweerder echter geen inzicht kunnen geven in de concrete opbouw van het legesbedrag en heeft hij gesteld dat ook beleidsmatige motieven bij de hoogte van de leges een rol spelen, maar dat hij niet precies weet welk deel van het legesbedrag de kosten betreft en welk deel beleidsmatige motieven betreft. Met dit alles heeft verweerder naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende inzichtelijk gemaakt hoe het in deze procedure aan de orde zijnde legesbedrag van € 5.116,– is gerelateerd aan de behandeling van de aanvraag tot erkenning als referent. Dat eerst eind 2016 metingen zouden worden verricht en daardoor geen gegevens voorhanden zijn om de kostprijs te onderbouwen, komt voor rekening en risico van verweerder en betekent niet dat verweerder geen inzicht hoeft te geven in de kostendekkendheid en de opbouw van het legesbedrag. Dit betekent dat het bestreden besluit op dit punt onvoldoende is gemotiveerd. Het beroep is gegrond.

Hele uitspraak: http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBDHA:2017:930

Ingestuurd door Anton.

Wellicht is mijn boekenblog ook interessant: http://dutchysbookreviews.blogspot.nl/l


Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.


Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email

Hoge Raad: geen overtreding bis-in-idem-verbod bij strafvervolging voor mensensmokkel na oplegging van een bestuurlijke boete voor tewerkstellen vreemdelingen

Een bestuurlijke boete voor het tewerkstellen van vreemdelingen zonder vergunning en de daarop volgende strafvervolging wegens mensensmokkel levert in dit geval geen dubbele vervolging wegens hetzelfde feit op volgens het arrest van 9 februari 2016 van de Hoge Raad. De Hoge Raad herhaalt hiermee zijn arrest uit 2011 en volgt de jurisprudentie van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens niet.

Achtergrond

De minister van SZW heeft aan een marktkoopman in 2012 twee bestuurlijke boetes van € 4.000 opgelegd, omdat hij twee vreemdelingen werkzaamheden had laten verrichten zonder de vereiste tewerkstellingsvergunningen. Het gaat daarbij om twee overtredingen van artikel 2 Wet arbeid vreemdelingen (“Wav“). Bij de bestuurlijke boetes bleef het niet: de marktkoopman is vervolgens gedagvaard voor de politierechter. De marktkoopman wordt ervan verdacht dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan mensensmokkel (artikel 197a lid 2 Wetboek van Strafrecht (“Sr“)) en het doen verrichten van arbeid door illegale vreemdelingen (artikel 197b Sr). De Hoge Raad staat voor de vraag of het gerechtshof het OM terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard in de vervolging van de marktkoopman, omdat volgens het gerechtshof sprake is van vervolging voor dezelfde feiten (artikel 68 Sr).

Geen dubbele bestraffing

De Hoge Raad komt tot de conclusie dat geen sprake is van hetzelfde feit en dat het gerechtshof het OM daarom ten onrechte niet-ontvankelijk heeft verklaard. Daarbij wijst de Hoge Raad om te beginnen op het verschil in rechtsgoederen ter bescherming waarvan artikel 197a Sr (mensensmokkel) en artikel 197b Sr (arbeid doen verrichten door illegalen) enerzijds en artikel 2 Wav anderzijds dienen. Daarnaast wijst hij op het grote verschil in de maximale gevangenisstraf wegens overtreding van de artikelen 197a en 197b Sr respectievelijk de bestuurlijke boete wegens schending van artikel 2 Wav. Gelet daarop is in dit geval volgens de Hoge Raad geen sprake van hetzelfde feit in de zin van artikel 68 Sr. Daarmee heeft de Hoge Raad zijn standaardarrest van 1 februari 2011 over ne-bis-in-idem herhaald, ondanks de kritiek die vanuit de wetenschap op dat arrest is geuit.

Het Handvest en ne-bis-in-idem

Het ne-bis-in-idem-beginsel vloeit ook rechtstreeks voort uit artikel 50 Handvest van de Grondrechten van de Europese Unie (“Handvest“), maar dat artikel is slechts van toepassing wanneer een lidstaat optreedt binnen het toepassingsgebied van het Unierecht. Omdat artikel 2 Wav uit het Unierecht voortvloeit, is daarvan in dit geval sprake. De toelichting bij artikel 50 verwijst voor wat betreft de interpretatie van het artikel naar de jurisprudentie van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (“Hof“) met betrekking tot artikel 4 Zevende Protocol bij het Verdrag tot Bescherming van de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden. Hoewel Nederland dit protocol niet heeft geratificeerd, is het onder omstandigheden via het Handvest in zekere zin dus van toepassing in de Nederlandse rechtsorde.

Uit het arrest Zolothukin van het Straatsburgse Hof volgt dat het ne-bis-in-idem-beginsel zo moet worden uitgelegd dat “vervolging c.q. bestraffing van een tweede overtreding verboden is, voor zover die overtreding voortvloeit uit dezelfde feiten of wezenlijk dezelfde feiten” (EHRM 10 februari 2009, AB 2009/309 m.nt. Barkhuysen & Van Emmerik). Als startpunt noemt het Hof de feiten die ten grondslag zijn gelegd aan de eerdere (onherroepelijke) sanctiebeslissing en de beschuldigingen in de tweede procedure.

Kanttekeningen bij het arrest van de Hoge Raad

Wij vermoeden dat de uitkomst van het arrest anders was geweest als de Hoge Raad de door het Straatsburgse Hof ontwikkelde jurisprudentie omtrent het ne-bis-in-idem-beginsel had gevolgd. De door de Hoge Raad aangelegde maatstaf in de onderhavige zaak lijkt namelijk niet overeen te komen met de maatstaf die volgt uit het arrest Zolothukin. Volgens de Hoge Raad gaat het zowel om de juridische aard van de feiten als de gedraging van de verdachte. Hoewel volgens het Hof de feiten bepalend zijn, heeft de Hoge Raad de beoordeling of de strafrechtelijke overtreding voortvloeit uit dezelfde feiten niet uitgevoerd. Daartoe hadden de feiten in het boeterapport, op basis waarvan de minister de boete heeft opgelegd, moeten worden bekeken alsmede de feiten die in de tenlastelegging zijn beschreven. Indien de Hoge Raad deze beoordeling had uitgevoerd, was hij mogelijk tot een andere conclusie gekomen.

Het bericht ‘Hoge Raad: geen overtreding bis-in-idem-verbod bij strafvervolging voor mensensmokkel na oplegging van een bestuurlijke boete voor tewerkstellen vreemdelingen’ is een bericht van Stibbeblog.nl

 Hier gevonden: http://www.stibbeblog.nl/all-blog-posts/public-law/hoge-raad-geen-overtreding-bis-in-idem-verbod-bij-strafvervolging-voor-mensensmokkel-na-oplegging-van-een-bestuurlijke-boete-voor-tewerkstellen-vreemdelingen/

Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.


Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email

Het nieuwste boek over het Nederlandse migratierecht / vreemdelingenrecht kunt u hier kopen

Dit boek over het Nederlands Migratierecht presenteert de Nederlandse rechtsregels voor vreemdelingen over de toegang tot Nederland en hun toelating, verblijf en vertrek. Deze worden in belangrijke mate bepaald door internationale en Europese verplichtingen die Nederland is aangegaan. Denk aan het Vluchtelingenverdrag en het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en zeker ook aan het Unierecht, dat bijna alle onderdelen van het migratierecht voor Unieburgers en derdelanders beheerst. Het boek plaatst de Nederlandse regels in deze internationale en Europese context. Dat helpt de lezer bij het toepassen en interpreteren van de Nederlandse wet- en regelgeving. Deze opzet maakt het boek waardevol voor zowel studenten als praktijkjuristen.
Naast hoofdstukken over de algemene materiële en procesrechtelijke regels, krijgt het verblijf op grond van gezinshereniging, arbeid, studie en asiel afzonderlijke aandacht.  Elk onderdeel begint met een casus en een aantal vragen daarover.

Auteursinformatie

De auteurs zijn experts in het migratierecht. Roel Fernhout, Carolus Grütters, Betty de Hart, Tineke Strik, Ashley Terlouw en Karin Zwaan zijn verbonden aan het Centrum voor Migratierecht van de Radboud Universiteit, Tesseltje De Lange is verbonden aan de Universiteit van Amsterdam, Helen Oosterom- Staples aan de Universiteit van Tilburg. Pieter Krops werkt bij Kroes Advocaten Immigration Lawyers te Amsterdam.

Kopen? Klik op deze link en u gaat naar de verkooppagina op Bol.com.












Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.





Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email

WAV: Malinese leemstructuurzaak lijkt op zaak van Japans theehuis - hier boete 50%

Sommigen van u zijn bekend met de zaak van een groepje Japanse timmermannen die voor een Japans theehuis in Nederland hun in Japam gebouwde constructie kwamen opzetten. Volgens mij zelfs vrijwillig. Die stichting kreeg een enorme WAV boete die als ik het goed heb onderuit ging op het Japans Handelsverdrag.

Onderstaande zaak lijkt er op. Hier komt iemand Malinese leemstructuren bouwen en heeft dat al eerder gedaan. De opdrachtgever heeft zich goed laten informeren over de eerdere keren en overleg met de ambassade gehad. Maar BINGO daar komt een enorme WAV-boete.

Dit zegt vervolgens de Raad van State:

"5. [appellante] betoogt verder dat de rechtbank niet heeft onderkend dat wegens het samenstel van feiten en omstandigheden de boete moet worden gematigd. Hiertoe voert zij het volgende aan. [appellante] heeft bij de bouw van haar nieuwe pand gezocht naar natuurlijke, unieke, ambachtelijke en met sfeer en passie aangebrachte muurbekleding die bij haar visie past. Via haar architect is zij in aanraking gekomen met [de stichting] en heeft zij gekozen voor leemstucwerk, aangebracht door aan deze stichting verbonden Malinese meestermetselaars. De vreemdelingen hebben eerder via [de stichting] werkzaamheden verricht bij [bedrijf A], [bedrijf B] en [bedrijf C]. [appellante] heeft de vreemdelingen naar Nederland laten komen en heeft hierbij op dezelfde manier gehandeld als voormelde instanties, op advies van [de stichting]. Zij heeft net als die instanties contact opgenomen met de Nederlandse ambassade te Bamako in Mali (hierna: de ambassade) en visa aangevraagd. De ambassade heeft desgevraagd bevestigd dat alles in orde was voor de komst van de vreemdelingen. [appellante] heeft vertrouwen ontleend aan de informatie van [de stichting] en de ambassade en was zich er niet van bewust dat zij handelde in strijd met de bepalingen van de Wav. Verder heeft zij de vreemdelingen niet uitgebuit en is de Malinese leemstucwerktechniek uniek en onbekend in Europa, aldus [appellante]. Bovendien heeft door haar handelen de Malinese leemstucwerktechniek bekendheid gekregen in Nederland en heeft [appellante] zodoende bijgedragen aan de werkgelegenheid. Tot slot betoogt zij dat de rechtbank niet heeft onderkend dat het bedrag van de boete onevenredig hoog is, nu haar bestuurders zo’n bedrag in een jaar privé niet opnemen en hierdoor geplande investeringen geen doorgang kunnen vinden.
5.1. Het gaat bij het opleggen van een boete wegens overtreding van artikel 2, eerste lid, van de Wav om de aanwending van een discretionaire bevoegdheid van de minister. De minister moet bij de aanwending van deze bevoegdheid, ingevolge artikel 5:46, tweede lid, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) de hoogte van de boete afstemmen op de mate waarin deze aan de overtreder kan worden verweten en op de ernst van de overtreding. Daarbij moet rekening worden gehouden met de omstandigheden waaronder de overtreding is gepleegd.
Ingevolge de verplichting hem opgelegd in artikel 19d, zesde lid, van de Wav, heeft de minister de Beleidsregel vastgesteld waarin de boetebedragen voor de overtredingen zijn vastgesteld. Ook bij de toepassing van de Beleidsregel en de daarin vastgestelde boetebedragen dient de minister in elk voorkomend geval te beoordelen of die toepassing strookt met de hiervoor bedoelde eisen die aan de aanwending van de bevoegdheid tot het opleggen van een boete moeten worden gesteld. Indien dat niet het geval is, dient de boete, in aanvulling op of in afwijking van het beleid, zodanig te worden vastgesteld dat het bedrag daarvan passend en geboden is.
De rechter toetst zonder terughoudendheid of het besluit van het bestuur met betrekking tot de boete voldoet aan deze eisen en dus leidt tot een evenredige sanctie.
5.2. In situaties waarin verwijtbaarheid volledig ontbreekt bestaat geen grond voor boeteoplegging. Die situatie doet zich in elk geval voor indien de overtreder aannemelijk heeft gemaakt dat hij al hetgeen redelijkerwijs mogelijk was heeft gedaan om de overtreding te voorkomen. Een verminderde mate van verwijtbaarheid kan aanleiding geven de opgelegde boete te matigen. In dit verband kan een rol spelen dat uit feiten en handelingen blijkt dat de overtreder de overtreding niet opzettelijk heeft begaan.
5.3. Gelet op het samenstel van feiten en omstandigheden zoals in 5 is weergegeven en door de minister niet is bestreden, strookt de opgelegde boete niet met de in artikel 5:46 van de Awb neergelegde eisen en vormt derhalve geen evenredige sanctie. Hierbij wordt met name in aanmerking genomen dat de vreemdelingen eerder via [de stichting] voor het uitvoeren van de zeer unieke leemstucwerktechniek zijn uitgenodigd door [bedrijf A], [bedrijf B] en [bedrijf C] en aldaar dezelfde werkzaamheden hebben verricht als bij [appellante]. Voorts heeft [appellante] de overkomst van de vreemdelingen op dezelfde manier via [de stichting] en de ambassade geregeld als [bedrijf A], [bedrijf B] en [bedrijf C] destijds hebben gedaan. [appellante] heeft over het vorenstaande voor de overkomst van de vreemdelingen informatie ingewonnen bij [de stichting] en de ambassade. Voorts is van belang dat de arbeidsinspecteurs tijdens de controle zijn gewezen op die andere gevallen, maar de minister heeft nagelaten om in die gevallen over te gaan tot controle en eventuele beboeting. De minister heeft ter zitting bij de Afdeling niet inzichtelijk kunnen maken waarom in die andere gevallen, hoewel het ging om een beperkt aantal van drie met name genoemde zaken, van controle en eventuele beboeting is afgezien. Het niet onderzoeken van die gevallen duidt er niet op dat de opsporing en eventuele beboeting hoge prioriteit genoot. Het ligt in deze omstandigheden niet in de rede om aan [appellante] de volledige boete ten bedrage van het boetenormbedrag op te leggen. Verder wordt in aanmerking genomen dat [appellante] te goeder trouw de vreemdelingen werkzaamheden heeft laten verrichten, hierdoor geen financieel voordeel heeft behaald, de vreemdelingen niet heeft uitgebuit en het een eerste overtreding betreft. Derhalve ziet de Afdeling aanleiding de door de minister opgelegde boete te matigen met 50%.
In zoverre slaagt het betoog."
 Maar ook met 50% matiging is het bedrag nog steeds 24.000,00 euro. TJINGGGGG

Hier staat de uitspraak: http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RVS:2016:63

Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.

Te weinig kennismigranten en te veel asielzoekers: Wanneer gaat het bedrijfsleven er op inspelen en redt mensen? VNO-NCW?

Vorige week zei minister Asscher dat de Nederlandse bedrijven klagen dat het voor hen nog moeilijk is om aan gekwalificeerde arbeidskrachten uit het buitenland te komen. Ik kan me zo voorstellen dat de eis dat je als bedrijf een erkende referent moet zijn om iemand als kennismigrant hier naar Nederland te laten komen en dat het salaris conform salarissen normaal in die sector moet zijn daar een rol bij speelt.

In de tussentijd zien we hordes asielzoekers uit met name Syrië door Europa trekken op zoek naar een plek die niet alleen veilig is maar die ook goede kansen op een goede baan biedt. Aan de ene kant vind ik persoonlijk dat doorreizen uit een eerst gevonden veilig land met het oogmerk van een betere financiele positie in strijd met het idee van het Vluchtelingenverdrag. Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat als je in staat was om bijvoorbeeld middels spaargeld een poos in Turkije het einde van de burgeroorlog af te wachten en hebt moeten constateren dat het uitzichtloos is je gaat plannen wat er dan een goed alternatief voor jou is. En heb je dan geld en een goede opleiding en spreek je ook nog eens aardig Engels dan kan ik me voorstellen dat je conclusie is dat je het beste tot je recht komt in bijvoorbeeld Engeland. Wat gaan mensen dan doen? Ze laten zich door een mensensmokkelaar inpalmen en eindigen misschien op de bodem van een zee.

Waarom combineren we niet deze twee feiten en gaat de regering bedrijven niet stimuleren om in plaats van een Indiaer een Syriër uit een vluchtelingenkamp in Jordanië aan te nemen en het bedrijf niet aansprakelijk te stellen als deze persoon niet meer terug zou kunnen? Waarom begint er niet een rijk iemand een fonds om Syrische studenten die in Turkije zijn beland de mogelijkheid te geven om met een beurs hier te komen studeren en hier later te blijven werken? Waarom maken we het niet mogelijk om als iemand een plek kan krijgen als wetenschapper die zijn aanvraag vanuit het vluchtelingenkamp kan indienen?

Het zal geen miljoenen helpen maar zoals een Joods spreekwoord zegt "red je 1 iemand dan redt je de hele wereld".

Waarom gebruiken we reguliere procedures niet om mensen met een goede reden om te vluchten een nieuwe kans te geven?

Ik kreeg vorige week een mail van iemand uit Egypte die precies die vraag stelde. En ik heb vele mails gehad van mensen nog in Syrië die zich afvroegen of ze niet als expat ergens konden gaan wonen en werken.

Zou je dat zelf ook niet doen als opeens hier in Nederland de protestanten tegen de katholieken gingen knokken?

Spring eens in dat gat bedrijfsleven! Je hebt honderden kandidaten die je eeuwig dankbaar zouden zijn voor de kans die je ze biedt. Lobby eens bij de regering over een goede deal!





Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.

WBV 2014/26 over zoekperiode nadat iemand zijn werk heeft verloren

Besluit van de Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie van 18 augustus 2014, nummer WBV 2014/26, houdende wijziging van de Vreemdelingencirculaire 2000

DE STAATSSECRETARIS VAN VEILIGHEID EN JUSTITIE,

Gelet op de Vreemdelingenwet 2000, het Vreemdelingenbesluit 2000 en het Voorschrift Vreemdelingen 2000;

Besluit:

ARTIKEL I

De Vreemdelingencirculaire 2000 wordt als volgt gewijzigd:

A

Paragraaf B5/2.1.4 Vreemdelingencirculaire 2000 wordt toegevoegd en komt te luiden:

2.1.4 Arbeid in loondienst na verblijf als familie- of gezinslid

De IND verleent een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd regulier onder de beperking ‘arbeid in loondienst’ aan de vreemdeling waarvan het verblijf als familie- of gezinslid is beëindigd, als wordt voldaan aan artikel 3.31, eerste lid, Vb.

B

Paragraaf B5/5 Vreemdelingencirculaire 2000 komt te luiden:

5 Zoekperiode

Op grond van artikel 3.91, eerste lid, Vb, verleent de IND de vreemdeling gedurende de geldigheidsduur van zijn gecombineerde vergunning voor verblijf en arbeid een zoekperiode van drie maanden om een nieuwe arbeidsplaats te vinden als de vreemdeling werkloos raakt.
In aanvulling op artikel 3.91, eerste lid, Vb verleent de IND ook een zoekperiode van drie maanden om in geval van werkloosheid een nieuwe arbeidsplaats te vinden aan de vreemdeling met een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd met als doel ‘arbeid in loondienst’, die geen aanvullend document bevat, gedurende de geldigheidsduur van zijn verblijfsvergunning. De IND trekt de verblijfsvergunning in nadat deze zoekperiode is verstreken.
De zoekperiode vangt aan op de dag waarop de arbeidsovereenkomst is ontbonden.

ARTIKEL II

Dit besluit treedt in werking met ingang 1 september 2014.

Dit besluit zal (met de toelichting) in de Staatscourant worden geplaatst.

’s-Gravenhage, 18 augustus 2014

De Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, voor deze, de waarnemend directeur-generaal Vreemdelingenzaken, H. Heida

TOELICHTING

ARTIKELSGEWIJS

A

Een vreemdeling die verblijf heeft als familie- of gezinslid is in bepaalde gevallen vrij op de arbeidsmarkt. Bijvoorbeeld het familie- of gezinslid van een Nederlander. Dit betekent niet dat de vreemdeling hierdoor definitief vrij is op de arbeidsmarkt. Dat is pas het geval wanneer de vreemdeling vijf jaar onafgebroken heeft beschikt over een voor arbeid geldige verblijfsvergunning. Als het verblijf als familie- of gezinslid is beëindigd en de vreemdeling daarna een aanvraag voor wijziging van de beperking in ‘arbeid in loondienst’ indient, dan is artikel 3.31, eerste lid, Vb van toepassing. Met deze aanvulling wordt de Vreemdelingencirculaire 2000 in overeenstemming gebracht met de regelgeving die gold voor de inwerkingtreding van de Wet modern migratiebeleid. De wetgever heeft hierin geen wijziging beoogd.

B

Met deze aanvulling wordt erin voorzien dat artikel 3.91, eerste lid, Vb ook van toepassing is op een vreemdeling die een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd met als doel ‘arbeid in loondienst’ heeft gehad, niet zijnde een gecombineerde vergunning voor verblijf en arbeid, en werkloos raakt. Vindt de vreemdeling binnen de zoekperiode geen arbeidsplaats of heeft de vreemdeling geen aanvraag om wijziging van de beperking van de verblijfsvergunning ingediend, dan wordt de verleende verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd ingetrokken.

De Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, voor deze, de waarnemend directeur-generaal Vreemdelingenzaken, H. Heida

In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.

Raad van State: Asscher staat met lege handen

Dat was een heftige aflevering van Pauw & Witteman gisterenavond. Minister van Sociale Zaken Henk Kamp (VVD) en Amsterdams onderwijswethouder Lodewijk Asscher (PvdA) stonden lijnrecht tegenover elkaar. Inzet: illegale mbo'ers die stage willen lopen. Kamp bleef onbuigzaam, Asscher beriep zich op een uitspraak van de Raad van State. Onterecht, blijkt nu.

Het conflict in een notendop: Asscher wil dat illegale mbo'ers stage komen lopen in Amsterdam. Een plan van het hoofdstedelijke GroenLinks dat de sociaal-democratische wethouder heeft omarmd. Kamp is daar fel op tegen, volgens de liberaal is het wettelijk niet toegestaan een tewerkstellingsvergunning af te geven voor stages van illegale minderjarigen. De gemeente Amsterdam kan wat hem betreft een boete tegemoet zien.
Asscher beriep zich bij P&W op een uitspraak van de Raad van State van afgelopen week. Die oordeelde dat een boete van het ministerie van Sociale Zaken onterecht was. De universiteit Nijmegen had een Iraanse studente Tandheelkunde stage laten lopen bij het Amphia Ziekenhuis te Breda. Daar was geen tewerkstellingsvergunning verleend op grond van de Wet arbeid vreemdelingen. De Raad van State oordeelde woensdag echter dat deze boete onterecht was.
De clevere jongens en meisjes van Binnenlands Bestuur gingen vervolgens op onderzoek uit. Is deze uitspraak exemplarisch, is het terecht dat Asscher deze uitspraak als argument gebruikt in de discussie met Kamp? Nou, nee dus. "Je kunt hieruit niet concluderen dat alle stages niet onder de noemer werk zouden vallen," aldus een woordvoerder van de Raad van State. Dat is pijnlijk voor Asscher. Nog pijnlijker zijn de opmerkingen van de Nijmeegse rechtssocioloog Paul Minderhoud: Amsterdam kan de zaak van de illegale mbo'ers niet winnen.
Het debat tussen Asscher en Kamp ziet u hieronder terug.




Bron: http://www.hpdetijd.nl/2012-04-06/raad-van-state-asscher-staat-met-lege-handen


Update:  Lodewijk Asscher twitterde naar aanleiding van het bericht hier:

@wytzia let op: "je kunt hieruit niet concluderen dat alle stages niet onder de noemer werk zouden vallen". Omgekeerde ook niet.

En daar heeft hij gelijk in. Ik denk dat in geval van een zogenaamde snuffelstage waar je een paar weken mag meelopen en in de weg zitten deze uitpsraak zeker handig is. Bijvoorbeeld bij mijn huidtherapeut waar stagiaires mee mogen kijken en na een paar weken ook eens in mijn arm mogen kneden maar waar toch de hele tijd de echte therapeute naast zit. Dit in tegenstelling tot de stagiaires bij Vluchtelingenwerk of op de advocatenkantoren waar ik werkte die na een aantal weken zelfstandig formulieren invulden, dossiers opruimden en de telefoon opnamen en voor mijn werkgevers lekker goedkope krachten waren. Maar dit is puur mijn mening die hooguit kan dienen als argument in een procedure.

Law blog Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.

Brief Leers over kennismigrantenregeling

Brief Leers over kennismigrantenregeling

Nr. 87
BRIEF VAN DE MINISTER VOOR IMMIGRATIE, INTEGRATIE EN ASIEL
Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal
Den Haag, 22 december 2011
In het Algemeen Overleg van 8 juni jl. heb ik toegezegd u nader te informeren over de lijst op de IND-website van werkgevers die zijn toegelaten tot de kennismigrantenregeling. Op deze lijst stonden ook bedrijven als coffeeshops en snackbars, waarvan het niet aannemelijk is dat zij kennismigranten zullen laten overkomen. Met deze brief voldoe ik aan deze toezegging.
Met u ben ik van mening dat bedrijven als coffeeshops en snackbars niet thuis horen op een lijst van werkgevers die kennismigranten kunnen werven. Misbruik en oneigenlijk gebruik van de kennismigrantenregeling wil ik hard aanpakken. Door de wijziging van de kennismigrantenregeling van 19 juni jl., heb ik het inmiddels praktisch onmogelijk gemaakt dat dit soort bedrijven zogenoemde kennismigranten te werk kunnen stellen.
Daarnaast heb ik, vooruitlopend op de inwerkingtreding van de Wet modern migratiebeleid, de lijst van werkgevers op de site van de IND laten aanpassen. Alleen die bedrijven die het afgelopen jaar een aanvraag hebben ingediend voor een kennismigrant waarop positief is beslist, en die dus onder de Wet modern migratiebeleid ook erkend referent zullen worden, zijn op deze lijst opgenomen. Op deze opgeschoonde lijst komen derhalve geen bedrijven als coffeeshops en snackbars meer voor.
Wanneer de Wet modern migratiebeleid in werking is getreden, zullen alleen nog bedrijven op de lijst van erkende referenten staan, nadat zij grondig door de IND zijn getoetst op betrouwbaarheid en solvabiliteit.
Tijdens de begrotingsbehandeling op 17 oktober jl. was er enige onduidelijkheid over een eerdere toezegging tijdens de begrotingsbehandeling van vorig jaar inzake het wegnemen van mogelijke knelpunten in de kennismigrantenregeling. In het vervolg hierop wil ik u meedelen dat over mogelijke knelpunten overleg is gevoerd met andere betrokken departementen, instellingen voor hoger onderwijs en onderzoek en met individuele werkgevers en met werkgeversorganisaties. De uitkomst van dit overleg was dat de kennismigrantenregeling goed functioneert. De criteria zijn objectief, zodat werkgevers van te voren goed kunnen beoordelen of de aanvraag aan de criteria voldoet. Bovendien beslist de IND snel op aanvragen om een verblijfsvergunning.
Wel wordt de toelating van kennismigranten die niet via de kennismigrantenregeling in Nederland arbeid verrichten, als te belastend ervaren. Het gaat dan om kennismigranten die voor korter dan drie maanden in Nederland verblijven en derhalve geen verblijfsvergunning nodig hebben. Zij vallen niet onder de kennismigrantenregeling. Deze kennismigranten hebben veelal een visum en een tewerkstellingsvergunning nodig. De minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid zal op 1 januari 2012 een pilot starten om de procedure voor de aanvraag om een tewerkstellingsvergunning voor deze categorie kennismigranten te vereenvoudigen. De werkgevers die op de opgeschoonde lijst van de IND staan, kunnen voor kennismigranten die kort verblijven, een tewerkstellingsvergunning aanvragen die voortaan niet meer aan de arbeidsmarkt wordt getoetst.
De minister voor Immigratie, Integratie en Asiel,
G. B. M. Leers

https://zoek.officielebekendmakingen.nl/kst-30573-87.html

Law blog Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.

Aansluitende tewerkstellingsvergunningen niet langer seizoenarbeid

Schaalvergroting en teelttechnieken zorgen ervoor dat teeltseizoenen opgerekt worden en steeds meer op elkaar aansluiten. Dit leidt ertoe dat seizoenswerk de termijn van 24 weken overschrijd en op een aantal bedrijven zelfs overgaat in jaarrond werk. Aanvragen voor tewerkstellingsvergunningen (TWV) voor werknemers aansluitend op de aflopende (vorige) TWV lopen het risico afgewezen te worden omdat ze niet meer vallen onder seizoenarbeid en hiermee niet in aanmerking komen voor de verkorte procedure (8 weken). Deze aanvragen voor reguliere arbeid vallen onder de reguliere procedure ( minimaal 3 maanden) met andere criteria voor werving en selectie.

Omdat het in de meeste gevallen gaat om moeilijk vervulbare vacatures wil LTO Seizoenarbeid de mogelijkheid voor een TWV aanvraag werkbaar houden.
Daarom is LTO Seizoenarbeid samen met het UWV (brancheservicepunt) gestart met het begeleiden van u als werkgever met deze vacature meldingen voor reguliere arbeid. Als blijkt dat invulling van de vacature met prioriteitsgenietend aanbod niet mogelijk is, dan is er de mogelijkheid om alsnog een TWV aan te vragen.

Bron: http://www.agriholland.nl/nieuws/artikel.html?id=118036

Uitbreiding grensarbeid en kennismigratie

Minister Donner van SZW en Hirsch Balin van Justitie willen dat kennismigranten uit landen buiten de EU die in Duitsland of België willen (blijven) wonen en in Nederland willen werken, minder moeizaam toegang tot de Nederlandse arbeidsmarkt kunnen krijgen.
In zijn brief aan de Tweede Kamer schrijft Donner dat de provincies Limburg, Noord Brabant, Zeeland en Groningen signaleren, dat een derdelander die in Duitsland of België wil (blijven) wonen en die als kennismigrant bij een bedrijf in Nederland wil werken, nu alleen als ‘gewone arbeidsmigrant’ toegang tot de Nederlandse arbeidsmarkt krijgt. Want, hij voldoet niet aan de voorwaarde voor een verblijfsvergunning als kennismigrant op basis van de kennismigrantenregeling.



Aanvragen tewerkstellingsvergunning
Donner wijst de Tweede Kamer erop dat ook de per juli 2011 te implementeren Blue cardrichtlijn uit gaat van verblijf in Nederland. Zijn werkgever moet dus een tewerkstellingsvergunning (TWV) aanvragen, waarbij UWV een arbeidsmarkttoets uitvoert (de kennismigrantenregeling kent geen arbeidsmarkttoets). Genoemde grensprovincies vragen al langere tijd om versoepeling van de toegang tot onze arbeidsmarkt voor deze doelgroep.



Voorwaarden TWV
Het ministerie SZW heeft met Limburg samen een oplossing gevonden. Werkgevers van kennismigranten, die aan de voorwaarden van de kennismigrantenregeling en aan enkele andere reguliere TWV-voorwaarden voldoen, kunnen bij UWV zonder arbeidsmarkttoets een tewerkstellingsvergunning krijgen. Daarbij gaat het om de volgende voorwaarden:

•Allereerst toetst UWV (aan de hand van de bij de TWV-aanvraag te overleggen document) of de betrokken werknemer legaal verblijft in het land waar hij woont.
•Er worden geen voorwaarden gesteld aan de verblijfsduur voorafgaand aan de TWV-aanvraag.
•De werkgever is verplicht UWV te informeren, indien betrokken werknemer in het verblijfsland zijn verblijfstitel verliest. Indien dit gebeurt wordt de TWV ingetrokken.
•Belangrijk is ook dat de betrokken werknemer door arbeid in Nederland te verrichten, in het verblijfsland een geldige verblijfstitel behoudt.
•De betrokken werknemer moet op het moment van de TWV-aanvraag al feitelijk in Duitsland of België verblijven, dan wel aldaar tenminste een feitelijk woonadres hebben.
•De werkgever moet toegelaten zijn tot de Kennismigrantenregeling en vanaf 1 januari 2011, invoering Modern Migratiebeleid, erkend referent zijn.
•De duur van de te verrichten arbeid moet langer zijn dan drie maanden, en het arbeidscontract moet voldoen aan de inkomenskriteria van de Kennismigrantenregeling: €. 50.183 voor 30-plussers, €. 36.801 voor 30-minners, salarisniveaus 2010. Voor veel functiecategorieën in de sfeer van onderzoek en wetenschap gelden deze salariscriteria niet: zij kunnen ongeacht de salarishoogte als kennismigrant in ons land werken. De beloning is, mede gezien de functie-eisen, marktconform.
•UWV toetst of huisvesting en woonadres van betrokken werknemer in orde zijn.
•De maximale duur van de te verstrekken TWV is, net als bij andere TWV’s, drie jaar.


De wijziging zal in de uitvoeringsregels van de Wet arbeid vreemdelingen (WAV) worden verankerd en -in het kader van de lopende herziening van de WAV- in 2011 in werking treden.


Bron: http://www.hrpraktijk.nl/nieuws/nieuws/uitbreiding-grensarbeid-en-kennismigratie.549392.lynkx