𝗔𝗳𝗱𝗲𝗹𝗶𝗻𝗴 𝗯𝗲𝘀𝘁𝘂𝘂𝗿𝘀𝗿𝗲𝗰𝗵𝘁𝘀𝗽𝗿𝗮𝗮𝗸 𝘄𝗲𝗿𝗸𝘁 𝗲𝘃𝗲𝗻𝗿𝗲𝗱𝗶𝗴𝗵𝗲𝗶𝗱𝘀𝗯𝗲𝗴𝗶𝗻𝘀𝗲𝗹 𝘃𝗲𝗿𝗱𝗲𝗿 𝘂𝗶𝘁

De vraag of en zo ja, hoe intensief de bestuursrechter de evenredigheid van een overheidsbesluit toetst, is afhankelijk van veel factoren. Die toets verschilt van geval tot geval. Bij het toetsen aan het evenredigheidsbeginsel gaat de bestuursrechter onderscheid maken tussen de geschiktheid, noodzakelijkheid en evenwichtigheid van het aangevochten overheidsbesluit.
 
Dit staat in een einduitspraak van vandaag (2 februari 2022) van de grote kamer van de Afdeling bestuursrechtspraak in een zaak over een woningsluiting in Harderwijk. In deze zaak vroeg de voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak eerder juridisch advies aan de staatsraden advocaat-generaal Wattel en Widdershoven over hoe intensief de bestuursrechter aan het evenredigheidsbeginsel moet toetsen. Zij kwamen in hun zogenoemde conclusie van 7 juli 2021 met een aantal aanbevelingen voor de bestuursrechter.
 
𝘎𝘦𝘴𝘤𝘩𝘪𝘬𝘵, 𝘯𝘰𝘰𝘥𝘻𝘢𝘬𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘦𝘯 𝘦𝘷𝘦𝘯𝘸𝘪𝘤𝘩𝘵𝘪𝘨
In navolging van een van de aanbevelingen gaat de bestuursrechter bij het toetsen aan het evenredigheidsbeginsel onderscheid maken tussen de geschiktheid, noodzakelijkheid en evenwichtigheid van het overheidsbesluit. Als daarvoor aanleiding is, toetst de bestuursrechter (1) of het besluit geschikt is om het doel te bereiken, (2) of het een noodzakelijke maatregel is of dat met een minder vergaande maatregel kon worden volstaan en (3) of de maatregel in het concrete geval evenwichtig is. Daarmee wordt expliciet afstand genomen van het zogenoemde ‘willekeur’-criterium dat al sinds 2015 minder werd toegepast.
 
𝘎𝘭𝘪𝘫𝘥𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘴𝘤𝘩𝘢𝘢𝘭
De vraag of en zo ja, hoe intensief de bestuursrechter aan het evenredigheidsbeginsel toetst, hangt van veel factoren af en zal van geval tot geval verschillen. Anders dan de staatsraden advocaat-generaal voorstelden, is de variëteit in toetsing aan het evenredigheidsbeginsel niet terug te brengen tot drie standaardsituaties. Het is veel meer een glijdende schaal waarbij de bestuursrechter alle varianten tussen vol en terughoudend kan toepassen. De intensiteit van die toets wordt bepaald door de mate van beleidsruimte die de overheid heeft om een besluit te nemen, maar ook door het doel dat het besluit dient en wat het gewicht daarvan is. Verder is van belang of en in welke mate daardoor belangen van betrokken burgers en bedrijven worden geraakt. Naarmate die belangen zwaarder wegen, de nadelige gevolgen van het besluit ernstiger zijn of het besluit inbreuk maakt op de mensenrechten, zal de bestuursrechter intensiever toetsen.
 https://lnkd.in/ew7GqB-B

Bron: Raad van State

Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. «Enjoyed this post? Never miss out on future posts by following us. Click here

Kijk ook eens op dit reisblog: https://www.europevisitandvisa.com/

Kijk ook eens op dit boekenblog bijvoorbeeld voor: The invasion of the last free kingdom of Sri Lanka - And the love of a girl for an elephant - Review of "The Elephant Keeper's daughter"
http://www.dutchysbookreviewsandfreebooks.com/2021/02/the-invasion-of-last-free-kingdom-of.html

UItspraak over Leges. Arbeid. Erkenning als referent. Richtlijn 2011/98U (de single permit-richtlijn). Unierechtelijk evenredigheidsbeginsel. Nationaalrechtelijke evenredigheidsbeginsel.

ECLI:NL:RBDHA:2017:930


Instantie
Rechtbank Den Haag
Datum uitspraak
26-01-2017
Datum publicatie
03-02-2017
Zaaknummer
AWB 16/10014
Rechtsgebieden
Vreemdelingenrecht
Bijzondere kenmerken
Eerste aanleg - meervoudig
Inhoudsindicatie

Leges. Arbeid. Erkenning als referent. Richtlijn 2011/98/EU (de single permit-richtlijn). Unierechtelijk evenredigheidsbeginsel. Nationaalrechtelijke evenredigheidsbeginsel.

Eiseres (een B.V.) heeft een aanvraag tot erkenning als referent voor het verblijfsdoel “arbeid” ingediend. Deze aanvraag is ingewilligd. Voor de afdoening van deze aanvraag heeft eiseres een bedrag van € 5.116,– aan leges betaald. Eiseres heeft betoogd dat verweerder, gelet op artikel 10 van de single permit-richtlijn, in het geheel geen leges had mogen heffen. Ook heeft eiseres betoogd dat verweerder zich ten onrechte op het standpunt heeft gesteld dat de hoogte van het legesbedrag niet in strijd is met het nationaalrechtelijke evenredigheidsbeginsel, artikel 10 van de single permit-richtlijn en het Unierechtelijk evenredigheidsbeginsel.

Single permit-richtlijn en Unierechtelijk evenredigheidsbeginsel

Naar het oordeel van de rechtbank is de single permit-richtlijn niet van toepassing in deze zaak. Zoals uit de considerans bij deze richtlijn blijkt, heeft de richtlijn betrekking op het invoeren van een enkele aanvraagprocedure die leidt tot een gecombineerde vergunning voor verblijf en arbeid (GVVA) en worden procedurevoorschriften vastgesteld voor het behandelen van een aanvraag voor een GVVA. Ook wordt een pakket aan rechten vastgelegd voor werknemers van derde landen die legaal in een lidstaat verblijven. De tekst van de considerans en de artikelen van de richtlijn geven geen aanknopingspunten voor het oordeel dat de richtlijn ook van toepassing is op de procedure tot erkenning als referent van de werkgever van de vreemdelingen die een GVVA voor verblijf als kennismigrant aanvragen. Omdat de single permit-richtlijn niet van toepassing is in deze zaak, kan het betoog van eiseres dat in het geheel geen leges hadden mogen worden geheven of dat het legesbedrag te hoog is, niet worden gevolgd. Reeds omdat er geen andere aanknopingspunten zijn met het Unierecht is het bestreden besluit niet in strijd met het Unierechtelijk evenredigheidsbeginsel.

Nationaalrechtelijke evenredigheidsbeginsel

Verweerder heeft in het bestreden besluit over de evenredigheid van het legesbedrag voor het referentschap vermeld dat het streven is om de leges zoveel als mogelijk kostendekkend te maken en dat het bij de vaststelling van de hoogte van de leges gaat om een combinatie van kostprijs en beleidsmatige motieven, al naargelang het verblijfsdoel. Verweerder heeft ook vermeld dat bij de kosten kan worden gedacht aan kosten die strikt genomen gemaakt moeten worden voor een aanvraag van een verblijfsvergunning en verder aan kosten om legalisatie van documenten of, zoals in dit geval, de kosten van de procedure tot erkenning als referent. De werkzaamheden die verweerder bij een aanvraag tot erkenning als referent verricht zijn o.m. het verzamelen van informatie bij de KvK, een openbare orde check, nagaan of de werkgever solvabel is en nagaan of er boetes zijn opgelegd. Vervolgens wordt getoetst aan de specifieke voorwaarden voor erkenning als referent. Ter zitting heeft verweerder nog toegelicht dat verweerder iedere drie jaar een meting uitvoert o.m. naar de daadwerkelijke kosten van aanvragen bij de IND en dat deze meting pas eind 2016 plaatsvindt. Verder heeft verweerder echter geen inzicht kunnen geven in de concrete opbouw van het legesbedrag en heeft hij gesteld dat ook beleidsmatige motieven bij de hoogte van de leges een rol spelen, maar dat hij niet precies weet welk deel van het legesbedrag de kosten betreft en welk deel beleidsmatige motieven betreft. Met dit alles heeft verweerder naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende inzichtelijk gemaakt hoe het in deze procedure aan de orde zijnde legesbedrag van € 5.116,– is gerelateerd aan de behandeling van de aanvraag tot erkenning als referent. Dat eerst eind 2016 metingen zouden worden verricht en daardoor geen gegevens voorhanden zijn om de kostprijs te onderbouwen, komt voor rekening en risico van verweerder en betekent niet dat verweerder geen inzicht hoeft te geven in de kostendekkendheid en de opbouw van het legesbedrag. Dit betekent dat het bestreden besluit op dit punt onvoldoende is gemotiveerd. Het beroep is gegrond.

Hele uitspraak: http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBDHA:2017:930

Ingestuurd door Anton.

Wellicht is mijn boekenblog ook interessant: http://dutchysbookreviews.blogspot.nl/l


Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.


Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email