IND werkinstructie 2018/4 is gepubliceerd op 20 maart 2018/4. In deze werkinstructie worden diverse onderwerpen op het gebied van Europees recht behandeld. Zo worden de verblijfsrechten van EU-onderdanen en hun familieleden op grond van Richtlijn 2004/38/EG besproken. Tevens komen in deze werkinstructie aan de orde: de afgeleide rechten voor familieleden van Unieburgers en Nederlanders o.g.v. artikel 21 EU Werkingsverdrag (verzorgende ouders van minderjarige Unieburgers), de Europa-route, de verblijfsrechten van dienstenverrichters en schoolgaande kinderen van werknemers. De beslisambtenaren hebben met deze werkinstructie handvatten gekregen om verblijfsaanspraken o.g.v. Europees recht te beoordelen.
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email
Posts tonen met het label Europees. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Europees. Alle posts tonen
07 juli 2016
Union Citizenship – Still Europeans’ Destiny after Brexit?
By Gareth Davies
If the UK withdraws from the EU, then
its citizens will cease to be citizens of the Union. That much is simple
– Article 20 TFEU doesn’t leave any doubt that Union citizens are those
who are citizens of the Member States.
Still, while that provision was once thought to make Union citizenship dependent on national citizenship, in Rottmann
the Court turned it neatly around, showing how it made national
citizenship equally dependent on EU law. In that case a German citizen
was faced with threatened denaturalisation, which would be likely to
leave him stateless. He argued that the denaturalisation, because it
also deprived him of his Union citizenship, was an interference with his
EU law rights, and so should be constrained by EU law.
He won on the principle, although he
probably lost on the facts: the Court said that indeed, a national
measure which deprives a Union citizen of their Union citizenship
clearly falls within the scope of EU law, and is therefore subject to
judicial review in the light of EU law rules and principles. However, it
went on to say that such a measure is not per se prohibited. It must
merely be proportionate. Denaturalising fraudsters probably is, in most
circumstances.
Rottmann to the rescue for UK citizens?
There is an argument circulating, more in a spirit of desperation than of hope, that Rottmann
might offer a way to block Brexit, or at least to amend it in some way.
A decision to leave the EU would, after all, be a measure depriving
around 60 million Union citizens of their Union citizenship and its
associated rights and privileges. Not only that, but this would be
clearly contrary to the wishes of at least half, probably more than
half, of those citizens. Therefore, can we not argue that a decision to
invoke Article 50 TEU is subject to Rottmanesque judicial review?
There are three reasons why this
argument fails, although even in failing it does reveal something
interesting about the nature of Union citizenship.
Firstly, Rottmann concerned a
state that was a Member of the EU, and therefore subject to its law.
That it should apply its nationality (and other) rules in the light of
EU law is hardly surprising. However, if the UK leaves then it will no
longer be subject to EU law, and it will only be at the point that it
ceases to be subject to EU law that its citizens will cease to be
citizens of the Union. Once the UK is no longer under any obligation to
apply or respect EU law, there would be no basis (at least in EU law)
for challenging the consequences of its national measures for the rights
and privileges of disaffected FUCs (Former Union Citizens).
This rather procedural argument is less
persuasive than one based on the bigger Treaty picture: by inserting
Article 50 into the TEU the Member States, and for that matter the
European Parliament, clearly accepted the possibility of departure from
the Union, and associated removal of Union citizenship from national
communities. To read Rottmann as possibly preventing this is to
see it as an attempted coup d’etat, as a ruling that undermines an
explicit provision of the Treaty and removes a more fundamental element
of national sovereignty than Van Gend or Costa ever
did. Is this plausible, when the case presents itself merely as an
orthodox ruling that Member States must take account of the consequences
of their actions for EU law?
It may help here to conceive of
individual membership and national membership of the Union. The latter
is regulated by Articles 49 and 50 TEU, and the former essentially
created by Union citizenship. Whether a state member may deprive a
person of their individual membership is, post-Rottmann, and
understandably, an EU law matter. However, whether a community as a
whole may take a decision to resign their membership, both individual
and national, is another question, and there is nothing in Rottmann which suggests that it is intended to be about this.
Continue here: http://europeanlawblog.eu/?p=3267
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
24 maart 2015
VACATURE: Assistant Professor in the field of European Union Law (f/m)– 1,0 fte
Specifications - (explanation)
| Location | Erasmus Universiteit Rotterdam |
|---|---|
| Function types | Professors, associate professors, assistant professors and lecturers |
| Scientific fields | Law |
| Hours | 38.0 hours per week |
| Salary | € 3259 - € 5070 |
| Education | University Graduate |
| Job number | AT/125985/1503 |
| Translations | en |
| About employer | Erasmus University Rotterdam (EUR) |
| Short link | www.academictransfer.com/27221 |
Job description
Together
with the other members of the Department of International and European
Union Law you will conduct lectures and seminars in European Union law
both in Dutch and English. You will be expected to make a positive
contribution to the continued development of the department’s and
faculty’s teaching and learning environment, which both at the bachelor
and master level is based on active learning, as well as to the
research endeavors of the department and one or more of the faculty’s
research programs. Moreover, you will contribute to activities that
secure external funding through research grants as well as commercial
contracts. You participate in management tasks within the department,
the capacity group and the faculty.
Requirements
You are a
lawyer with doctoral degree or are expecting to receive your doctorate
within the next half year. You have extensive knowledge of European
Union Law. You are an active researcher with a publication record
commensurate with current stage of your career. Besides this you are an
enthusiastic and stimulating lecturer with excellent didactical skills
and preferably substantial experience of teaching Law in higher
education. Moreover, you have good communication, interpersonal and
organizational skills.
Excellent knowledge of Dutch and English, both in oral and written form, are a must, in order to contribute to department’s teaching commitments at the bachelor and master level.
You have demonstrable interest in multidisciplinary research. You possess scientific qualities that are reflected in scientific publications.
Excellent knowledge of Dutch and English, both in oral and written form, are a must, in order to contribute to department’s teaching commitments at the bachelor and master level.
You have demonstrable interest in multidisciplinary research. You possess scientific qualities that are reflected in scientific publications.
Conditions of employment
Your
initial contract will be for a period of two years with a possible
extension to permanent employment depending on your performance during
the initial two years. Salary is scaled according to the CAO of Dutch
Universities. Depending on your qualifications and experience, we offer a
gross salary per month between € 3259 and a maximum of € 5070 with
fulltime employment. An assessment is part of the selection procedure.
The Erasmus University Rotterdam seeks to attain an equal representation of women among its members of staff, considering the present composition of ESL’s staff, preference will be given to a woman.
Contract type:
Temporary,
initial contract of two years
The Erasmus University Rotterdam seeks to attain an equal representation of women among its members of staff, considering the present composition of ESL’s staff, preference will be given to a woman.
Additional information
Erasmus School of Law (ESL) is home to innovative research and first-rate legal education in Dutch,
European and International law, Tax Law and Criminology. It attracts
ambitious students and staff from all over the world. Our school is
located in Rotterdam, a vibrant multicultural entrepreneurial city with
the largest port in Europe.
We combine academic thinking with practical training. With ‘active academic learning’ ESL features an innovative educational model that provides student the ideal environment for their academic development. Research conducted at ESL is international and interdisciplinary and has a strong social and business driven orientation.
ESL currently has a faculty and staff of 350 and hosts over 4000 students.
We combine academic thinking with practical training. With ‘active academic learning’ ESL features an innovative educational model that provides student the ideal environment for their academic development. Research conducted at ESL is international and interdisciplinary and has a strong social and business driven orientation.
ESL currently has a faculty and staff of 350 and hosts over 4000 students.
Vindplaats: https://www.academictransfer.com/employer/EUR/vacancy/27221/lang/en/#.VRGBbcDh7gU.blogger
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
19 januari 2015
Damages for breach of EU free movement law: an important Irish judgment door Steve Peers (Schadevergoeding)
Steve Peers
It’s been well over twenty years
since the CJEU established, in the case of Francovich,
that individuals could sue Member States in damages for breach of EU law. Yet many
of the cases concerned have been brought by businesses for lost profit. The
CJEU has never had the opportunity to apply the principles relating to damages
claims in a case concerning the free movement of EU citizens.
But in its recent judgment in Ogieriakhi, the Irish High Court delivered
a ruling on this issue, awarding over €100,000 to the family member of an EU
citizen for breach of EU free movement law. This judgment isn’t
a precedent as such outside Ireland, but it
is a useful indication of how such claims might be made. So I suggest
below how it might be particularly relevant to some of the UK's current
breaches of EU free movement law.
(......)
What are its broader
implications? Let’s examine them by applying this case to two other EU free
movement issues: the position of EU citizens who move to another Member State
to be with their family members, and then seek to return to their own Member
State with their family; and the position of those who wish to visit the UK with
their third-country national family members, without obtaining a visa.
For the first category of people (often
known as Surinder Singh cases), the
CJEU clarified last spring (as discussed here) that in principle it should
be sufficient for them to spend three months in another Member State exercising
free movement rights with their family members. Then they could return to their home state.
The CJEU judgment concerned a Dutch case, and I don’t know what the consequences
have been in the Netherlands. But the UK government has continued to apply a ‘centre
of life’ test that seems to be clearly more restrictive than the test in the Court’s
judgment.
For the second category of cases,
the CJEU ruled in December in McCarthy
(discussed here) that the family members should not have to obtain a
visa, if they had a residence card in their country of origin issued to family
members of EU citizens. This was a UK reference, but the UK courts have not followed
it up yet. Nor has the UK government changed its practice, as far as I know.
So let’s apply the EU damages
principles to these two breaches of EU law. In the first case, the right to
return to the UK is based on the Treaty rules on free movement of people, which
clearly aim to confer rights on individuals. Any delay in returning to the UK
with family members is in principle caused by the UK’s wrongful application of
EU law, although there might be other reasons in individual cases why people
delayed their return (finding work back in the UK, finishing school years, and
so on). As for the ‘sufficiently serious’ requirement, it is clearly met since
the Court’s ruling last year, but it harder to argue that it applied before
that date, due to the lack of legislation on this issue and the lack of clarity
before the Court’s judgment. The calculation of damages due to the UK’s breach
of EU law will depend on each case, and it might be harder in many cases to
show losses as compared to the Ogieriakhi
judgment, where the total absence of work was solely attributable to
breach of EU law, and the resulting damages were fairly easy to
calculate.
In the second case, the right to
visit the UK without a visa is clearly a rule intending to confer rights on
individuals. Any costs incurred to get a visa (mainly travel to a consulate)
are clearly directly attributable to the breach of EU law by the UK. The breach
of EU law is sufficiently serious since the McCarthy
judgment, but in this case it is arguably sufficiently serious beforehand. It
is blatantly obvious from the wording of the citizens’ Directive that
third-country national family members with a residence card do not need a visa,
and there is no provision in the Directive for the UK practice of requiring a
family permit as a separate requirement for a visa exemption. Equally it was clear
from prior CJEU case law that the concept of ‘abuse of rights’ could only apply
in individual cases.
As always on this blog, the suggestions above do not constitute legal advice, and anyone considering legal action should consult a lawyer (unless they are sure that they can represent themselves as well as Mr. Ogieriakhi did). I don’t practice law, so this isn’t an attempt to drum up work for myself. Rather my concern is not only for the individuals who ought to be compensated for the losses caused by the illegal actions of the UK, but also for the broader principle of the rule of law. It simply is not acceptable for the UK government to flout its legal obligations as long as it has, and the more legal proceedings aiming to pressure it to comply with those obligations, the better.
Lees hier verder op zijn weblog: http://eulawanalysis.blogspot.co.uk/2015/01/damages-for-breach-of-eu-free-movement.html
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
16 januari 2015
MK-UITSPRAAK: over verblijfsrecht martelende arts, mensenhandelaar, drugscrimineel en pedofiel die minderjarigen in de prostitutie zette
Soms vraag je je al lezend af of iets nog erger kan en dan keert je maag bij de volgende alinea keer op keer om.
ECLI:NL:RBDHA:2015:408
2. Op de ongewenstverklaring van een gemeenschapsonderdaan is artikel 27 van de richtlijn van toepassing. In het eerste lid van artikel 27 is bepaald dat de lidstaten de vrijheid van verkeer en verblijf van burgers van de Unie en hun familieleden, ongeacht hun nationaliteit, kunnen beperken om redenen van openbare orde, openbare veiligheid of volksgezondheid. Deze redenen mogen niet voor economische doeleinden worden aangevoerd. In het tweede lid van dit artikel is bepaald dat de om redenen van openbare orde of openbare veiligheid genomen maatregelen in overeenstemming moeten zijn met het evenredigheidsbeginsel en uitsluitend gebaseerd moeten zijn op het gedrag van betrokkene. Strafrechtelijke veroordelingen vormen als zodanig geen reden voor deze maatregelen. Het gedrag moet een actuele, werkelijke en voldoende ernstige bedreiging voor een fundamenteel belang van de samenleving vormen. Motiveringen die los staan van het individuele geval of die verband houden met algemene preventieve redenen mogen niet worden gevoerd.
3. Tussen partijen is niet in geschil dat eiser onder het toepassingsbereik van de richtlijn valt. In geschil is of de aan eiser tegengeworpen gedragingen een actuele, werkelijke en voldoende ernstige bedreiging voor een fundamenteel belang van de samenleving, als bedoeld in artikel 27, tweede lid, van de richtlijn vormen, op grond waarvan verweerder tot verblijfsbeëindiging en ongewenstverklaring kon overgaan.
4. De rechtbank stelt vast dat eiser op 4 oktober 2006 een (herhaalde) aanvraag heeft ingediend voor een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd. Bij besluit van 10 december 2008 heeft verweerder deze aanvraag afgewezen op grond van artikel 31, eerste lid, in samenhang met artikel 31, tweede lid, aanhef en onder k, van de Vw, omdat er volgens verweerder ernstige redenen ten aanzien van eiser bestaan dat hij zich in de periode van 1985 tot 1987 schuldig heeft gemaakt aan gedragingen als bedoeld in artikel 1(F) van het Verdrag betreffende de status van vluchtelingen van Genève van 28 juli 1951, zoals gewijzigd bij het Protocol van New York van 31 januari 1967 (het Vluchtelingenverdrag). Bij uitspraak van
6 september 2010 heeft deze rechtbank, zittingsplaats Maastricht, het tegen dit besluit gerichte beroep ongegrond verklaard (AWB 09/410). Bij uitspraak van 14 april 2011 heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ABRvS) voornoemde uitspraak in hoger beroep bevestigd (201009583/1).
5. Met de uitspraak van de ABRvS van 14 april 2011 staat in rechte vast dat artikel 1(F) van het Vluchtelingenverdrag op eiser van toepassing is. Eiser heeft geen nieuwe feiten of veranderde omstandigheden aangevoerd op grond waarvan zou moeten worden geoordeeld dat dit artikel niet meer op hem van toepassing is.
6. Uit de uitspraak van de ABRvS van 12 september 2008 (ECLI:NL:RVS:2008:BF1415) volgt dat een vreemdeling aan wie artikel 1(F) van het Vluchtelingenverdrag is tegengeworpen een werkelijke en voldoende ernstige bedreiging vormt voor een fundamenteel belang van de samenleving als bedoeld in artikel 27, tweede lid, van de richtlijn. Nu vaststaat dat aan eiser artikel 1(F) van het Vluchtelingenverdrag kan worden tegengeworpen, is de vraag die nog beantwoord moet worden of verweerder zich op goede gronden op het standpunt heeft gesteld dat eisers gedrag een actuele bedreiging vormt.
7. Uit een uittreksel van de Justitiële Informatiedienst van 13 december 2012 blijkt dat eiser op 3 maart 2004 door het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch is veroordeeld voor het medeplegen aan wederrechtelijke vrijheidsberoving en het medeplegen van enig misdrijf tegen het leven gericht, tot een gevangenisstraf van twaalf maanden. Het vonnis is op 14 december 2004 onherroepelijk geworden. Het betreft misdrijven die op 11 mei 2003 zijn gepleegd. Ook blijkt uit het uittreksel dat eiser op 25 juli 2012 is gedagvaard voor mensenhandel en een pedoseksueel delict.
8. Verder is gebleken dat eiser in Duitsland is veroordeeld voor drugsdelicten en wapenbezit, welke feiten in 1994, 1996 en 1998 zijn gepleegd. Als gevolg hiervan is eiser Duitsland uitgezet. Uit een strafmaatvergelijking is gebleken dat de veroordelingen naar Nederlands recht misdrijven opleveren.
9. Uit de uitspraak van de ABRvS van 27 maart 2013 (ECLI:NL:RVS:2013:BZ8702) volgt dat de bedreiging die van deelname aan marteling uitgaat lang tot zeer lang actueel blijft. Verder volgt uit deze uitspraak dat de actualiteit van de bedreiging ten aanzien van de desbetreffende vreemdeling was gebaseerd op diens deelname aan martelingen in de periode van 1994-1998, maar eveneens op de omstandigheid dat de vreemdeling blijkens een individueel ambtsbericht als arts daaraan heeft deelgenomen, deze deelname blijft ontkennen en hier te lande in de gezondheidszorg werkzaam is. Gelet op dit samenstel van omstandigheden, in welk samenstel de omstandigheid dat artikel 1(F) van het Vluchtelingenverdrag op de vreemdeling van toepassing is wegens zijn deelname als arts aan martelingen zwaar weegt, bestaat geen grond voor het oordeel dat de staatssecretaris zich ten onrechte op het standpunt heeft gesteld dat het gedrag van de vreemdeling nog steeds een actuele, werkelijke en voldoende ernstige bedreiging voor een fundamenteel belang van de samenleving vormt. Het tijdsverloop sedert de periode waarin de vreemdeling aan martelingen in Irak heeft deelgenomen, de context van deze deelname en het ontbreken van klachten over de door de vreemdeling in Nederland verrichte werkzaamheden in de gezondheidszorg zijn in het licht van voormeld samenstel van omstandigheden van onvoldoende gewicht om te oordelen dat een bedreiging als vorenbedoeld niet langer aan de orde is, aldus de ABRvS in deze uitspraak.
10. Onder verwijzing naar bovenstaande uitspraak heeft verweerder zich op het standpunt gesteld dat van de ernstige misdrijven die eiser heeft gepleegd een lange tot zeer lange actuele bedreiging uitgaat. Verweerder heeft hiervoor in aanmerking genomen dat uit het dossier blijkt dat eiser verantwoordelijk kan worden gehouden voor foltering, buitengerechtelijke executies en het als militair bewust richten van aanvallen op de burgerbevolking. Verweerder heeft verder aan het bestreden besluit ten grondslag gelegd dat eiser herhaaldelijk is veroordeeld voor een misdrijf. Volgens verweerder kan hieruit worden afgeleid dat sprake is van recidivegevaar.
11. Eiser heeft aangevoerd dat zijn individuele omstandigheden niet vergelijkbaar zijn met de feiten en omstandigheden die in de uitspraak van de ABRvS van 27 maart 2013 een rol speelden. Volgens eiser heeft verweerder bovendien nagelaten te concretiseren op basis van welke gedragingen hij nu nog een actuele bedreiging voor de samenleving vormt. In dit verband heeft eiser gewezen op de uitspraak van de voorzieningenrechter van deze rechtbank, zittingsplaats Amsterdam, van 30 augustus 2012 (AWB 12/23626), waarin is geoordeeld dat enige twijfel bestaat of gezien het tijdsverloop, ook in combinatie met artikel 1(F) van het Vluchtelingenverdrag, nog gesproken kan worden van een actuele bedreiging van de openbare orde.
12. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder zich op het standpunt mogen stellen dat het gedrag van eiser een actuele bedreiging voor een fundamenteel belang van de samenleving vormt. Verweerder heeft bij deze standpuntbepaling mogen betrekken dat eiser blijkens het onderhavig dossier verantwoordelijk kan worden gehouden voor buitengerechtelijke executies en als militair bewust aanvallen heeft gericht op de burgerbevolking. Dat dit feitencomplex niet overeenkomt met het feitencomplex in de uitspraak van de ABRvS van 27 maart 2013, maakt niet dat aan het bestreden besluit een motiveringsgebrek kleeft. Verweerder heeft naar het oordeel van de rechtbank onder verwijzing naar deze uitspraak voldoende gemotiveerd waarom in het geval van eiser sprake is van een actuele bedreiging. Daarbij heeft verweerder mogen betrekken dat eiser na het plegen van de als schending van artikel 1(F) van het Vluchtelingenverdrag aangemerkte feiten herhaaldelijk met justitie in aanraking is gekomen en zich schuldig heeft gemaakt aan het plegen van ernstige misdrijven. Verweerder heeft op grond van deze feiten mogen concluderen dat van het strafrechtelijk verleden van eiser een recidivegevaar uitgaat. De rechtbank weegt daarbij nog mee dat uit het bij het verweerschrift overgelegde uittreksel van de Justitiële Informatiedienst van 24 november 2014 blijkt dat de dagvaarding van 25 mei 2012 heeft geleid tot een veroordeling door de meervoudige strafkamer ’s-Hertogenbosch tot 30 maanden gevangenisstraf wegens het plegen van mensenhandel en het tot prostitutie dwingen van minderjarigen.
13. Gelet hierop, in het licht van de omstandigheid dat artikel 1(F) van het Vluchtelingenverdrag op eiser van toepassing is, heeft verweerder zich op het standpunt mogen stellen dat eisers gedrag een actuele, werkelijke en voldoende ernstige bedreiging vormt. De door eiser gestelde omstandigheid dat hij aantoonbaar heeft laten zien dat hij een positieve bijdrage aan de Nederlandse economie levert, heeft verweerder naar het oordeel van de rechtbank in het licht van het voorgaande van onvoldoende gewicht mogen vinden om anders te doen besluiten.
14. Eiser heeft verder aangevoerd dat de verblijfsbeëindiging en de ongewenstverklaring in strijd zijn met artikel 8 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM). Eiser heeft betoogd dat hij zich als gevolg van het bestreden besluit niet meer in de Europese Unie mag begeven en dat het voor hem zodoende onmogelijk wordt om het familie- en gezinsleven met zijn partner en dochter in Nederland en zijn zoon in Duitsland uit te oefenen. Omdat eisers zoon een eigen gezin in Duitsland heeft, kan niet worden verwacht dat hij zijn vader naar Turkije volgt, aldus eiser.
15. Tussen partijen is niet in geschil dat er sprake is van familie- en gezinsleven tussen eiser, zijn partner en dochter, en tussen eiser en zijn zoon, zoals bedoeld in artikel 8 van het EVRM.
Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder, door zich op het standpunt te stellen dat eisers gedrag een actuele, werkelijke en voldoende ernstige bedreiging voor een fundamenteel belang van de samenleving vormt, zich terecht op het standpunt gesteld dat inmenging in de uitoefening van eisers recht op respect voor zijn familie- en gezinsleven in Nederland, is gerechtvaardigd. De rechtbank stelt voorts vast dat eiser het standpunt van verweerder dat niet is gebleken van een onmogelijkheid om het familie- en gezinsleven tussen eiser, zijn partner en dochter elders uit te oefenen, niet heeft bestreden. Door verder vast te stellen dat de zoon van eiser in Duitsland woonachtig is en meerderjarig is, heeft verweerder zich naar het oordeel van de rechtbank ook terecht op het standpunt gesteld dat het bestreden besluit geen inbreuk maakt op dit familie- en gezinsleven. Indien eiser een beroep wil doen op familie- en gezinsleven in de zin van artikel 8 van het EVRM tussen hem en zijn zoon, dient hij zich tot de Duitse autoriteiten te wenden. Het beroep op artikel 8 van het EVRM slaagt niet.
16. Het voorgaande betekent dat verweerder het verblijfsrecht van eiser heeft mogen beëindigen en eiser ongewenst heeft mogen verklaren.
17. Gelet op het bovenstaande heeft verweerder op grond van artikel 7:3, aanhef en onder b, van de Algemene wet bestuursrecht kunnen afzien van het horen van eiser in de bezwaarfase. Deze beroepsgrond slaagt evenmin.
18. Het beroep is ongegrond.
19. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Hier staat de hele uitspraak ook: http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBDHA:2015:408
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
ECLI:NL:RBDHA:2015:408
- Instantie Rechtbank Den Haag
- Datum uitspraak 12-01-2015
- Datum publicatie 16-01-2015
- Zaaknummer 13-18198
- Rechtsgebieden Vreemdelingenrecht
- Bijzondere kenmerken Eerste aanleg - meervoudig
- Inhoudsindicatie Nu in rechte vast staat dat artikel 1(F) op eiser van toepassing is, is sprake van een werkelijke en voldoende ernstige bedreiging als bedoeld in artikel 27, tweede lid, van de richtlijn. Verweerder heeft zich op het standpunt mogen stellen dat het gedrag van eiser ook een actuele bedreiging vormt. Eiser kan verantwoordelijk worden gehouden voor buitengerechtelijke executies en heeft als militair bewust aanvallen gericht op de burgerbevolking. Eiser is na het plegen van de als schending van artikel 1(F) van het Vluchtelingenverdrag aangemerkte feiten herhaaldelijk met justitie in aanraking gekomen. Gebleken is dat eiser laatstelijk is veroordeeld dat 30 maanden gevangenisstraf wegens het plegen van mensenhandel en het tot prostitutie dwingen van minderjarigen. Beroep op artikel 8 van het EVRM slaagt niet.
- Vindplaatsen Rechtspraak.nl
Uitspraak
RECHTBANK DEN HAAG
Zittingsplaats Utrecht
Bestuursrecht
zaaknummer: AWB 13/18198
uitspraak van de meervoudige kamer van 12 januari 2015 in de zaak tussen
[eiser], geboren op [1965], van Turkse nationaliteit, eiser
(gemachtigde: mr. P.E.J.M. Bartels),
en
de Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, verweerder
(gemachtigde: mr. F. Ticheler).Procesverloop
Bij
besluit van 28 juni 2012 (het primaire besluit) heeft verweerder het
verblijfsrecht van eiser op grond van richtlijn 2004/38/EG van het
Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 betreffende het recht
van vrij verkeer en verblijf op het grondgebied van de lidstaten voor de
burgers van de Unie en hun familieleden (de richtlijn) beëindigd.
Tevens is eiser ongewenst verklaard op grond van artikel 67, eerste lid,
aanhef en onder c en e, van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw).
Bij besluit van 18 juni 2013 (het bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar van eiser ongegrond verklaard.
Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.
Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.
Het
onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 1 december 2014. Eiser en
zijn gemachtigde zijn met voorafgaande kennisgeving niet ter zitting
verschenen. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn
gemachtigde.
Overwegingen
1. Eiser heeft een relatie met [naam], van Poolse nationaliteit. Eiser en zijn partner hebben samen een dochter, geboren op [2010], van Poolse nationaliteit. Eiser heeft een zoon in Duitsland, geboren op [1988], van Duitse nationaliteit.2. Op de ongewenstverklaring van een gemeenschapsonderdaan is artikel 27 van de richtlijn van toepassing. In het eerste lid van artikel 27 is bepaald dat de lidstaten de vrijheid van verkeer en verblijf van burgers van de Unie en hun familieleden, ongeacht hun nationaliteit, kunnen beperken om redenen van openbare orde, openbare veiligheid of volksgezondheid. Deze redenen mogen niet voor economische doeleinden worden aangevoerd. In het tweede lid van dit artikel is bepaald dat de om redenen van openbare orde of openbare veiligheid genomen maatregelen in overeenstemming moeten zijn met het evenredigheidsbeginsel en uitsluitend gebaseerd moeten zijn op het gedrag van betrokkene. Strafrechtelijke veroordelingen vormen als zodanig geen reden voor deze maatregelen. Het gedrag moet een actuele, werkelijke en voldoende ernstige bedreiging voor een fundamenteel belang van de samenleving vormen. Motiveringen die los staan van het individuele geval of die verband houden met algemene preventieve redenen mogen niet worden gevoerd.
3. Tussen partijen is niet in geschil dat eiser onder het toepassingsbereik van de richtlijn valt. In geschil is of de aan eiser tegengeworpen gedragingen een actuele, werkelijke en voldoende ernstige bedreiging voor een fundamenteel belang van de samenleving, als bedoeld in artikel 27, tweede lid, van de richtlijn vormen, op grond waarvan verweerder tot verblijfsbeëindiging en ongewenstverklaring kon overgaan.
4. De rechtbank stelt vast dat eiser op 4 oktober 2006 een (herhaalde) aanvraag heeft ingediend voor een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd. Bij besluit van 10 december 2008 heeft verweerder deze aanvraag afgewezen op grond van artikel 31, eerste lid, in samenhang met artikel 31, tweede lid, aanhef en onder k, van de Vw, omdat er volgens verweerder ernstige redenen ten aanzien van eiser bestaan dat hij zich in de periode van 1985 tot 1987 schuldig heeft gemaakt aan gedragingen als bedoeld in artikel 1(F) van het Verdrag betreffende de status van vluchtelingen van Genève van 28 juli 1951, zoals gewijzigd bij het Protocol van New York van 31 januari 1967 (het Vluchtelingenverdrag). Bij uitspraak van
6 september 2010 heeft deze rechtbank, zittingsplaats Maastricht, het tegen dit besluit gerichte beroep ongegrond verklaard (AWB 09/410). Bij uitspraak van 14 april 2011 heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ABRvS) voornoemde uitspraak in hoger beroep bevestigd (201009583/1).
5. Met de uitspraak van de ABRvS van 14 april 2011 staat in rechte vast dat artikel 1(F) van het Vluchtelingenverdrag op eiser van toepassing is. Eiser heeft geen nieuwe feiten of veranderde omstandigheden aangevoerd op grond waarvan zou moeten worden geoordeeld dat dit artikel niet meer op hem van toepassing is.
6. Uit de uitspraak van de ABRvS van 12 september 2008 (ECLI:NL:RVS:2008:BF1415) volgt dat een vreemdeling aan wie artikel 1(F) van het Vluchtelingenverdrag is tegengeworpen een werkelijke en voldoende ernstige bedreiging vormt voor een fundamenteel belang van de samenleving als bedoeld in artikel 27, tweede lid, van de richtlijn. Nu vaststaat dat aan eiser artikel 1(F) van het Vluchtelingenverdrag kan worden tegengeworpen, is de vraag die nog beantwoord moet worden of verweerder zich op goede gronden op het standpunt heeft gesteld dat eisers gedrag een actuele bedreiging vormt.
7. Uit een uittreksel van de Justitiële Informatiedienst van 13 december 2012 blijkt dat eiser op 3 maart 2004 door het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch is veroordeeld voor het medeplegen aan wederrechtelijke vrijheidsberoving en het medeplegen van enig misdrijf tegen het leven gericht, tot een gevangenisstraf van twaalf maanden. Het vonnis is op 14 december 2004 onherroepelijk geworden. Het betreft misdrijven die op 11 mei 2003 zijn gepleegd. Ook blijkt uit het uittreksel dat eiser op 25 juli 2012 is gedagvaard voor mensenhandel en een pedoseksueel delict.
8. Verder is gebleken dat eiser in Duitsland is veroordeeld voor drugsdelicten en wapenbezit, welke feiten in 1994, 1996 en 1998 zijn gepleegd. Als gevolg hiervan is eiser Duitsland uitgezet. Uit een strafmaatvergelijking is gebleken dat de veroordelingen naar Nederlands recht misdrijven opleveren.
9. Uit de uitspraak van de ABRvS van 27 maart 2013 (ECLI:NL:RVS:2013:BZ8702) volgt dat de bedreiging die van deelname aan marteling uitgaat lang tot zeer lang actueel blijft. Verder volgt uit deze uitspraak dat de actualiteit van de bedreiging ten aanzien van de desbetreffende vreemdeling was gebaseerd op diens deelname aan martelingen in de periode van 1994-1998, maar eveneens op de omstandigheid dat de vreemdeling blijkens een individueel ambtsbericht als arts daaraan heeft deelgenomen, deze deelname blijft ontkennen en hier te lande in de gezondheidszorg werkzaam is. Gelet op dit samenstel van omstandigheden, in welk samenstel de omstandigheid dat artikel 1(F) van het Vluchtelingenverdrag op de vreemdeling van toepassing is wegens zijn deelname als arts aan martelingen zwaar weegt, bestaat geen grond voor het oordeel dat de staatssecretaris zich ten onrechte op het standpunt heeft gesteld dat het gedrag van de vreemdeling nog steeds een actuele, werkelijke en voldoende ernstige bedreiging voor een fundamenteel belang van de samenleving vormt. Het tijdsverloop sedert de periode waarin de vreemdeling aan martelingen in Irak heeft deelgenomen, de context van deze deelname en het ontbreken van klachten over de door de vreemdeling in Nederland verrichte werkzaamheden in de gezondheidszorg zijn in het licht van voormeld samenstel van omstandigheden van onvoldoende gewicht om te oordelen dat een bedreiging als vorenbedoeld niet langer aan de orde is, aldus de ABRvS in deze uitspraak.
10. Onder verwijzing naar bovenstaande uitspraak heeft verweerder zich op het standpunt gesteld dat van de ernstige misdrijven die eiser heeft gepleegd een lange tot zeer lange actuele bedreiging uitgaat. Verweerder heeft hiervoor in aanmerking genomen dat uit het dossier blijkt dat eiser verantwoordelijk kan worden gehouden voor foltering, buitengerechtelijke executies en het als militair bewust richten van aanvallen op de burgerbevolking. Verweerder heeft verder aan het bestreden besluit ten grondslag gelegd dat eiser herhaaldelijk is veroordeeld voor een misdrijf. Volgens verweerder kan hieruit worden afgeleid dat sprake is van recidivegevaar.
11. Eiser heeft aangevoerd dat zijn individuele omstandigheden niet vergelijkbaar zijn met de feiten en omstandigheden die in de uitspraak van de ABRvS van 27 maart 2013 een rol speelden. Volgens eiser heeft verweerder bovendien nagelaten te concretiseren op basis van welke gedragingen hij nu nog een actuele bedreiging voor de samenleving vormt. In dit verband heeft eiser gewezen op de uitspraak van de voorzieningenrechter van deze rechtbank, zittingsplaats Amsterdam, van 30 augustus 2012 (AWB 12/23626), waarin is geoordeeld dat enige twijfel bestaat of gezien het tijdsverloop, ook in combinatie met artikel 1(F) van het Vluchtelingenverdrag, nog gesproken kan worden van een actuele bedreiging van de openbare orde.
12. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder zich op het standpunt mogen stellen dat het gedrag van eiser een actuele bedreiging voor een fundamenteel belang van de samenleving vormt. Verweerder heeft bij deze standpuntbepaling mogen betrekken dat eiser blijkens het onderhavig dossier verantwoordelijk kan worden gehouden voor buitengerechtelijke executies en als militair bewust aanvallen heeft gericht op de burgerbevolking. Dat dit feitencomplex niet overeenkomt met het feitencomplex in de uitspraak van de ABRvS van 27 maart 2013, maakt niet dat aan het bestreden besluit een motiveringsgebrek kleeft. Verweerder heeft naar het oordeel van de rechtbank onder verwijzing naar deze uitspraak voldoende gemotiveerd waarom in het geval van eiser sprake is van een actuele bedreiging. Daarbij heeft verweerder mogen betrekken dat eiser na het plegen van de als schending van artikel 1(F) van het Vluchtelingenverdrag aangemerkte feiten herhaaldelijk met justitie in aanraking is gekomen en zich schuldig heeft gemaakt aan het plegen van ernstige misdrijven. Verweerder heeft op grond van deze feiten mogen concluderen dat van het strafrechtelijk verleden van eiser een recidivegevaar uitgaat. De rechtbank weegt daarbij nog mee dat uit het bij het verweerschrift overgelegde uittreksel van de Justitiële Informatiedienst van 24 november 2014 blijkt dat de dagvaarding van 25 mei 2012 heeft geleid tot een veroordeling door de meervoudige strafkamer ’s-Hertogenbosch tot 30 maanden gevangenisstraf wegens het plegen van mensenhandel en het tot prostitutie dwingen van minderjarigen.
13. Gelet hierop, in het licht van de omstandigheid dat artikel 1(F) van het Vluchtelingenverdrag op eiser van toepassing is, heeft verweerder zich op het standpunt mogen stellen dat eisers gedrag een actuele, werkelijke en voldoende ernstige bedreiging vormt. De door eiser gestelde omstandigheid dat hij aantoonbaar heeft laten zien dat hij een positieve bijdrage aan de Nederlandse economie levert, heeft verweerder naar het oordeel van de rechtbank in het licht van het voorgaande van onvoldoende gewicht mogen vinden om anders te doen besluiten.
14. Eiser heeft verder aangevoerd dat de verblijfsbeëindiging en de ongewenstverklaring in strijd zijn met artikel 8 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM). Eiser heeft betoogd dat hij zich als gevolg van het bestreden besluit niet meer in de Europese Unie mag begeven en dat het voor hem zodoende onmogelijk wordt om het familie- en gezinsleven met zijn partner en dochter in Nederland en zijn zoon in Duitsland uit te oefenen. Omdat eisers zoon een eigen gezin in Duitsland heeft, kan niet worden verwacht dat hij zijn vader naar Turkije volgt, aldus eiser.
15. Tussen partijen is niet in geschil dat er sprake is van familie- en gezinsleven tussen eiser, zijn partner en dochter, en tussen eiser en zijn zoon, zoals bedoeld in artikel 8 van het EVRM.
Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder, door zich op het standpunt te stellen dat eisers gedrag een actuele, werkelijke en voldoende ernstige bedreiging voor een fundamenteel belang van de samenleving vormt, zich terecht op het standpunt gesteld dat inmenging in de uitoefening van eisers recht op respect voor zijn familie- en gezinsleven in Nederland, is gerechtvaardigd. De rechtbank stelt voorts vast dat eiser het standpunt van verweerder dat niet is gebleken van een onmogelijkheid om het familie- en gezinsleven tussen eiser, zijn partner en dochter elders uit te oefenen, niet heeft bestreden. Door verder vast te stellen dat de zoon van eiser in Duitsland woonachtig is en meerderjarig is, heeft verweerder zich naar het oordeel van de rechtbank ook terecht op het standpunt gesteld dat het bestreden besluit geen inbreuk maakt op dit familie- en gezinsleven. Indien eiser een beroep wil doen op familie- en gezinsleven in de zin van artikel 8 van het EVRM tussen hem en zijn zoon, dient hij zich tot de Duitse autoriteiten te wenden. Het beroep op artikel 8 van het EVRM slaagt niet.
16. Het voorgaande betekent dat verweerder het verblijfsrecht van eiser heeft mogen beëindigen en eiser ongewenst heeft mogen verklaren.
17. Gelet op het bovenstaande heeft verweerder op grond van artikel 7:3, aanhef en onder b, van de Algemene wet bestuursrecht kunnen afzien van het horen van eiser in de bezwaarfase. Deze beroepsgrond slaagt evenmin.
18. Het beroep is ongegrond.
19. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Beslissing
De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.
Deze
uitspraak is gedaan door mr. G.A. Bouter-Rijksen, voorzitter, en mr.
R.J. Praamstra en mr. H. Gorter, leden, in aanwezigheid van mr. R.D.A.
van Veghel, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op
12 januari 2015.
Hier staat de hele uitspraak ook: http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBDHA:2015:408
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
11 augustus 2014
Gratis online cursus EU recht (in het Engels)
The Law of the European Union: An Introduction
The
EU is the most successful supranational legal order to which 27 Member
States have transferred sovereign rights. This course explores the
functioning of the unique creature that is the EU, the impact of its
laws on states, citizens and companies, and the current challenges it
faces.
About the Course
In 2012, the EU received the Nobel Peace Prize for its decades-long contribution
to the advancement of peace and reconciliation, democracy and human rights
in Europe. War has become virtually unthinkable in the EU. When the first
steps towards supranational cooperation - primarily targeted at preventing
the rearmament of Germany - were made in the aftermath of World War Two,
the Founding Fathers of the European integration construct could never
have imagined this outcome in their wildest dreams. Over the years, the
supranational cooperation would widen - from the original European Communities
consisting of 6 Member States to the current Union of 27 Members – and
deepen – from the originally almost purely economically inspired Communities
to the current Union with a say in almost all areas of national competence.
At the same time, problems with the Euro have plunged the EU in one of
the biggest crises since its inception. This challenges lawmakers to tackle
difficult questions about the continued existence of the Euro and the future
direction of the European integration project.
This course will give the students an insight into the law of the EU, a vast and fascinating area of law which forms an integral part of the legal systems of its 27 Member States. The course is divided into three parts. In the first part, we will pay attention to the creation and the development of the EU, its institutional structure and functioning, and the specific nature and sources of EU law. In the second part, we will examine how EU law impacts on the lives of EU citizens as well as on companies that are established or provide services in the EU. In the final part, we will tackle Europe’s common currency crisis, investigating causes, effects and possible routes out of this existential crisis of the Union.
If you are a student, lawyer, entrepreneur or simply interested in the EU, its development and legal system, this course will provide you with the foundations. The course is of interest to people both inside and outside the European Union: EU citizens may learn how to benefit from the rights contained in EU life; people from other parts of the world may learn from the EU’s specific set-up, its functioning and the legal solutions being applied in the European context.
This course will give the students an insight into the law of the EU, a vast and fascinating area of law which forms an integral part of the legal systems of its 27 Member States. The course is divided into three parts. In the first part, we will pay attention to the creation and the development of the EU, its institutional structure and functioning, and the specific nature and sources of EU law. In the second part, we will examine how EU law impacts on the lives of EU citizens as well as on companies that are established or provide services in the EU. In the final part, we will tackle Europe’s common currency crisis, investigating causes, effects and possible routes out of this existential crisis of the Union.
If you are a student, lawyer, entrepreneur or simply interested in the EU, its development and legal system, this course will provide you with the foundations. The course is of interest to people both inside and outside the European Union: EU citizens may learn how to benefit from the rights contained in EU life; people from other parts of the world may learn from the EU’s specific set-up, its functioning and the legal solutions being applied in the European context.
FAQ
1. Will I get a certificate or Statement of Accomplishment after completing this class?
Students who successfully complete the class will receive a Statement of Accomplishment signed by the instructor.
2. Do I earn Leiden University credits upon completion of this class?
No. The certificate of completion is not part of a formal qualification from Leiden University.
3. What resources will I need for this class?
For participants of the MOOC, all reading materials are free to use for the duration of the course.
4. What are the learning outcomes of this course and why should I take it?
At the end of this course, you will have a basic understanding of:
- the development from a Community of 6 to a Union of 27 EU Member States;
- the functional interplay between the European Commission, the Councils, the Parliament and the Court of Justice of the EU;
- the special features of EU law, such as its supremacy over national law and its direct effect;
- how products can be lawfully marketed in several Member States;
- what your rights as an individual are in the EU;
- which anticompetitive practices are prohibited within the EU;
- the current crisis in the Eurozone.
5. Why do you offer this course for free?
Leiden
University is grounded in a long standing tradition in providing
students the space for obtaining a thorough and multifaceted education
in law. This MOOC offers us the possibility to share our knowledge
globally. Creating this MOOC is a collaboration between the Europa Institute at Leiden Law School and Centre for Innovation The Hague at the university's Campus The Hague.
Course at a Glance
5-8 hours of work / week
English
English subtitles
Instructors
Stefaan Van den BogaertUniveApply here: https://www.coursera.org/course/introeulaw
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
25 oktober 2013
"De invloed van het Europese asielrecht" door Pieter Boeles
Euro-commissaris Malmström kondigde in juni 2013 de voltooiing van het Common European Asylum System aan, dat is de gemeenschappelijke Europese asielwetgeving die sinds 2001 geleidelijk is ingevoerd. NGO’s,verzameld in ECRE,
stellen dat van een volledig geharmoniseerd asielbeleid nog geen sprake
is. Wat is precies de invloed van dit soort Europese wetgeving op
nationale regelgeving?
Door Pieter Boeles
De invloed van de Europese asielwetgeving op de nationale wetgeving van Nederland en andere lidstaten van de Unie is bijzonder groot, maar het is niet zo makkelijk, die invloed zichtbaar te maken. Aan een mens kun je niet zien dat hij vers bloed heeft gekregen. Aan een gebouw zie je niet dat de fundamenten zijn vernieuwd. Zo kun je aan de Nederlandse (of, bijvoorbeeld, de Finse) asielwetgeving niet zien dat die ook nu al uitvoering geeft aan bindende Europese regels.
Het bericht van mevrouw Malmström betekent niet dat er pas in juni 2013 een gemeenschappelijk Europees asielsysteem is gemaakt. Dat was er al lang. Waar de Eurocommissaris in haar blog haar tevredenheid over uit is, dat er inmiddels alweer een gereviseerde verzameling Europese asielwetten in het officiële publicatieblad staat. Die herzieningen zullen uiterlijk in de herfst van 2015 van kracht worden. De regels gelden overigens niet of slechts gedeeltelijk voor het Verenigd Koninkrijk, Ierland en Denemarken. Maar wel voor de overige 25 lidstaten. Het Europese asielrecht is gemaakt door de lidstaten samen, in samenwerking met het Europese parlement en op basis van voorstellen van de Europese Commissie.
De Europese wetgeving bestrijkt alle aspecten van het asielrecht: de wijze waarop een aanvraag moet worden behandeld, de wijze waarop asielzoekers moeten worden opgevangen, de criteria waaraan de asielaanvraag moet worden getoetst, en de procedure bij de rechter. Verder bepaalt het Europese recht dat een asielaanvraag niet in meer dan één lidstaat mag worden ingediend, en geeft het de criteria aan de hand waarvan wordt vastgesteld welke lidstaat voor de behandeling van het asielverzoek verantwoordelijk is. Bovendien regelt het Europese recht de uitzetting en de eventuele detentie van asielzoekers van wie de aanvraag is afgewezen.
LEES HIER VERDER: http://verblijfblog.nl/2013/10/25/de-invloed-van-het-europese-asielrecht/
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Door Pieter Boeles
De invloed van de Europese asielwetgeving op de nationale wetgeving van Nederland en andere lidstaten van de Unie is bijzonder groot, maar het is niet zo makkelijk, die invloed zichtbaar te maken. Aan een mens kun je niet zien dat hij vers bloed heeft gekregen. Aan een gebouw zie je niet dat de fundamenten zijn vernieuwd. Zo kun je aan de Nederlandse (of, bijvoorbeeld, de Finse) asielwetgeving niet zien dat die ook nu al uitvoering geeft aan bindende Europese regels.
Het bericht van mevrouw Malmström betekent niet dat er pas in juni 2013 een gemeenschappelijk Europees asielsysteem is gemaakt. Dat was er al lang. Waar de Eurocommissaris in haar blog haar tevredenheid over uit is, dat er inmiddels alweer een gereviseerde verzameling Europese asielwetten in het officiële publicatieblad staat. Die herzieningen zullen uiterlijk in de herfst van 2015 van kracht worden. De regels gelden overigens niet of slechts gedeeltelijk voor het Verenigd Koninkrijk, Ierland en Denemarken. Maar wel voor de overige 25 lidstaten. Het Europese asielrecht is gemaakt door de lidstaten samen, in samenwerking met het Europese parlement en op basis van voorstellen van de Europese Commissie.
De Europese wetgeving bestrijkt alle aspecten van het asielrecht: de wijze waarop een aanvraag moet worden behandeld, de wijze waarop asielzoekers moeten worden opgevangen, de criteria waaraan de asielaanvraag moet worden getoetst, en de procedure bij de rechter. Verder bepaalt het Europese recht dat een asielaanvraag niet in meer dan één lidstaat mag worden ingediend, en geeft het de criteria aan de hand waarvan wordt vastgesteld welke lidstaat voor de behandeling van het asielverzoek verantwoordelijk is. Bovendien regelt het Europese recht de uitzetting en de eventuele detentie van asielzoekers van wie de aanvraag is afgewezen.
LEES HIER VERDER: http://verblijfblog.nl/2013/10/25/de-invloed-van-het-europese-asielrecht/
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
15 juli 2013
VACATURE: Docent Europees Recht
De Haagse Hogeschool
(Den Haag)
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Functieomschrijving
- Het verzorgen en ontwikkelen van onderwijs op het gebied van het Europees Recht (en eventueel Internationaal Recht) inclusief het opstellen en afnemen van toetsen, het beoordelen daarvan en het verwerken van de studieresultaten;
- Het signaleren van relevante ontwikkelingen in het vak(gebied), het bijdragen aan het aanpassen en innoveren van onderwijsinhoud, leermiddelen en/of lesmateriaal voor de eigen onderwijsverzorging;
- Het begeleiden en coachen van studenten bij projecten, leerarbeidsplaats / stage en scriptie;
- Het verzorgen van ondersteunende taken en uitvoeren van voorkomende administratieve werkzaamheden binnen de opleiding.
Functie-eisen
- Een juridische master Europees Recht en bij voorkeur een didactische aantekening (PDV training).
- Ervaring met trainen/coachen/aansturen van studenten bij voorkeur binnen een HBO-instelling en/of ruime werkervaring
- Actuele kennis van het werkveld
- Flexibele werkhouding
- Communicatief vaardig
- Beheersing van ICT-vaardigheden in het bijzonder Word, Excel en Power-Point
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
20 mei 2013
VACATURE: Onderwijs-/Onderzoeksmedewerkers Europees Recht
Onderwijs-/Onderzoeksmedewerkers Europees Recht
De Faculteit der Rechtsgeleerdheid, vacature 13-149
Instituut voor Publiekrecht
De afdeling Europees Recht verzorgt binnen de Faculteit der Rechtsgeleerdheid zowel in de bachelor- als in de masterfase het onderwijs in het Europees recht (Recht van de Europese Unie en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens). Het onderzoek richt zich specifiek op de volgende deelgebieden:-
De Euro-crisis en haar gevolgen.
-
Het toenemende belang van de mensenrechten in de Europese rechtsorde.
-
Migratie en EU burgerschap.
-
Economische Governance in de EU, waaronder sociaal en non-discriminatierecht.
-
De externe dimensie van Europese integratie.
Het onderzoek is ingebed in de facultaire onderzoeksprogramma’s van het E.M. Meijers Instituut voor Rechtswetenschappelijk Onderzoek, in het bijzonder in het programma Securing the Rule of Law in a World of Multilevel Jurisdiction. Daarnaast is de afdeling nauw betrokken bij het universiteitsbrede profileringsgebied Interaction between Legal Systems. Zie voor meer informatie over de afdeling: http://www.law.leidenuniv.nl/org/publiekrecht/europainstituut/.
Bij de afdeling is een vacature voor twee:
Onderwijs-/Onderzoeksmedewerkers Europees Recht (38 uur per week)
Vacaturenummer: 13-149
Taken
Als onderwijs-/onderzoeksmedewerker ondersteunt u de afdeling Europees Recht op het gebied van onderwijs en onderzoek op uiteenlopende terreinen. Het gaat om een brede, uitdagende functie die beginnende juristen een uitstekende mogelijkheid biedt om – onder deskundige begeleiding – ervaring op te doen met veel aspecten van het staats- en bestuursrecht, vanuit verschillende perspectieven.Het diverse takenpakket bestaat onder meer uit:
-
Verzorgen van onderwijs en het corrigeren van tentamens en werkstukken.
-
Meewerken aan de ontwikkeling van nieuw onderwijsmateriaal.
-
Bieden van organisatorische ondersteuning van het onderwijs.
-
Organisatorische én inhoudelijke ondersteuning van het onderzoek dat door de afdeling verricht wordt.
Eisen
De afdeling is op zoek naar een enthousiaste onderwijs-/onderzoeksmedewerker die recentelijk staats- en bestuursrechtelijk is afgestudeerd (in het kader van de opleiding Nederlands recht) of die de masterspecialisatie zeer binnenkort afrondt. Affiniteit met de hiervoor genoemde taken, flexibiliteit en het vermogen tot goed samenwerken is vereist.Wij bieden
Het betreft een fulltime functie (38 uur) in de functie als Onderwijs-/Onderzoeksmedewerker 4 gedurende de periode 1 oktober 2013 tot 1 april 2014. Inschaling vindt plaats conform de CAO Nederlandse Universiteiten. Het salaris bedraagt in beginsel € 2.290,- bruto per maand (schaal 8, salarisnummer 0).Informatie
Voor meer informatie over de functie kunt u contact opnemen met: dr. J.J. Rijpma, universitair docent bij de afdeling Europees Recht, T: 071-527 7761 E: j.j.rijpma@law.leidenuniv.nl.Meer informatie over arbeidsvoorwaarden vindt u op: www.medewerkers.leidenuniv.nl.
Solliciteren
Schriftelijke sollicitaties, voorzien van CV en een cijferlijst, gaarne voor 27 mei 2013, onder vermelding van het vacaturenummer mailen naar: dr. J.J. Rijma. E: j.j.rijpma@law.leidenuniv.nl.Bron: http://www.werkenbij.leidenuniv.nl/vacatures/wetenschappelijke-functies/13-149-onderwijs-onderzoeksmedewerkers-europees-recht.html
--------------------------
Law blog
Tweet
21 april 2013
Surinder Singh and Family Unity
In
her reckless pursuit of lower immigration to the UK, Theresa May put UK
citizens and settled people in a far less privileged position than EU
nationals living in the UK. The rule changes Ms May implemented last
year also meant that UK citizens living in other EU countries had more
rights than if they lived in the UK. But thanks to a certain Mr Singh,
they not only have more rights elsewhere in Europe, but they can bring
them back to the UK under certain conditions. On the blogs and in the
facebook groups of people affected by the family immigration rules,
Surinder Singh has become a buzz word.Surinder Singh himself was an Indian national working in Germany who married a British national who also worked there. They moved to the UK together, but the marriage broke down. Surinder was refused indefinite leave, then became an over stayer and deportation proceedings were initiated. In appealing against the proceedings it was argued that as his wife was a European citizen he should have originally been granted settlement rights, not the one year visa. In winning this case, in 1992, a legal precedent was set.
Bags
Now, twenty one years later we see people packing their bags and moving out of the UK to work in Europe and in doing so taking a major step towards reuniting their families in the UK. Dublin is a favourite, thanks to cultural similarities and a lack of language difficulties. But other destinations include in Italy, Spain, Germany and Portugal.
CONTINUE READING HERE : http://www.jcwi.org.uk/blog/2013/04/19/surinder-singh-and-family-unity?goback=.gde_1624427_member_233852021
--------------------------
Law blog
Tweet
11 december 2012
Uitspraak Raad van State over genaturaliseerde Portugees en Richtlijn 2004/38
LJN: BY5575, Raad van State , 201108991/1/V1
Datum uitspraak: 03-12-2012
Datum publicatie: 10-12-2012
Rechtsgebied: Vreemdelingen
Soort procedure: Hoger beroep
3. In de eerste grief klaagt de vreemdeling dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat de staatssecretaris zich in het besluit van 25 februari 2011 terecht op het standpunt heeft gesteld dat zij vanwege haar relatie met [naam] (hierna: referent) geen rechten kan ontlenen aan de richtlijn, nu zij, gezien voormeld beleid, niet heeft aangetoond dat de familierechtelijke relatie met referent tot stand is gekomen voordat hij werd genaturaliseerd tot Nederlander en dat zij hem heeft vergezeld of zich bij hem heeft gevoegd voordat hij werd genaturaliseerd tot Nederlander. Hiertoe voert de vreemdeling aan dat de rechtbank, gezien onder meer het arrest van het Hof van Justitie (hierna: het Hof) van 2 oktober 2003, C-148/02, Garcia Avello, (www.curia.europa.eu), ten onrechte het moment dat referent is genaturaliseerd als peilmoment heeft genomen in plaats van te toetsen aan de richtlijn en daarmee heeft miskend dat voormeld beleid niet van toepassing is op genaturaliseerde gemeenschapsonderdanen die hun oorspronkelijke nationaliteit hebben behouden.
3.1. Referent bezat ten tijde van zijn komst naar Nederland de Portugese nationaliteit. In Nederland heeft hij vervolgens tevens de Nederlandse nationaliteit verkregen.
3.2. In het arrest van het Hof van 5 mei 2011, C-434/09, McCarthy (www.curia.europa.eu) heeft het Hof onder punt 43 overwogen dat artikel 3, eerste lid, van de richtlijn aldus moet worden uitgelegd dat deze richtlijn niet van toepassing is op een burger van de Unie die zijn recht van vrij verkeer nooit heeft uitgeoefend, die altijd heeft verbleven in een lidstaat waarvan hij de nationaliteit bezit en die ook de nationaliteit van een andere lidstaat bezit.
Anders dan in de zaak waarop voormeld arrest ziet, heeft referent wel zijn recht van vrij verkeer uitgeoefend. Gegeven de Portugese nationaliteit van referent is hij mitsdien hier te lande aan te merken als begunstigde in de zin van artikel 3, eerste lid, van de richtlijn.
Voormeld beleid veronderstelt dat het bezitten van de Nederlandse nationaliteit kan afdoen aan de rechten die referent aan zijn hoedanigheid van burger van een andere lidstaat aan het Unierecht ontleent. Voor die veronderstelling bestaat, gelet op de jurisprudentie van het Hof, geen grond (zie onder meer het arrest van 7 juli 1992, C-369/90, Micheletti, punten 10 en 11, voormeld arrest van 2 oktober 2003, punt 28, en – in het kader van het besluit nr. 1/80 van de Associatieraad EEG-Turkije van 19 september 1980 betreffende de ontwikkeling van de Associatie – het arrest van 29 maart 2012 in gevoegde zaken C-7/10 en C-9/10, Kahveci en Inan, punt 41; www.curia.europa.eu).
3.3. Gezien het vorenstaande heeft de rechtbank niet onderkend dat de staatssecretaris voormeld beleid in dit geval wegens strijd met het Unierecht buiten toepassing had moeten laten. De grief slaagt.
Bron: rectspraak.nl
Law blog
Tweet
Datum uitspraak: 03-12-2012
Datum publicatie: 10-12-2012
Rechtsgebied: Vreemdelingen
Soort procedure: Hoger beroep
3. In de eerste grief klaagt de vreemdeling dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat de staatssecretaris zich in het besluit van 25 februari 2011 terecht op het standpunt heeft gesteld dat zij vanwege haar relatie met [naam] (hierna: referent) geen rechten kan ontlenen aan de richtlijn, nu zij, gezien voormeld beleid, niet heeft aangetoond dat de familierechtelijke relatie met referent tot stand is gekomen voordat hij werd genaturaliseerd tot Nederlander en dat zij hem heeft vergezeld of zich bij hem heeft gevoegd voordat hij werd genaturaliseerd tot Nederlander. Hiertoe voert de vreemdeling aan dat de rechtbank, gezien onder meer het arrest van het Hof van Justitie (hierna: het Hof) van 2 oktober 2003, C-148/02, Garcia Avello, (www.curia.europa.eu), ten onrechte het moment dat referent is genaturaliseerd als peilmoment heeft genomen in plaats van te toetsen aan de richtlijn en daarmee heeft miskend dat voormeld beleid niet van toepassing is op genaturaliseerde gemeenschapsonderdanen die hun oorspronkelijke nationaliteit hebben behouden.
3.1. Referent bezat ten tijde van zijn komst naar Nederland de Portugese nationaliteit. In Nederland heeft hij vervolgens tevens de Nederlandse nationaliteit verkregen.
3.2. In het arrest van het Hof van 5 mei 2011, C-434/09, McCarthy (www.curia.europa.eu) heeft het Hof onder punt 43 overwogen dat artikel 3, eerste lid, van de richtlijn aldus moet worden uitgelegd dat deze richtlijn niet van toepassing is op een burger van de Unie die zijn recht van vrij verkeer nooit heeft uitgeoefend, die altijd heeft verbleven in een lidstaat waarvan hij de nationaliteit bezit en die ook de nationaliteit van een andere lidstaat bezit.
Anders dan in de zaak waarop voormeld arrest ziet, heeft referent wel zijn recht van vrij verkeer uitgeoefend. Gegeven de Portugese nationaliteit van referent is hij mitsdien hier te lande aan te merken als begunstigde in de zin van artikel 3, eerste lid, van de richtlijn.
Voormeld beleid veronderstelt dat het bezitten van de Nederlandse nationaliteit kan afdoen aan de rechten die referent aan zijn hoedanigheid van burger van een andere lidstaat aan het Unierecht ontleent. Voor die veronderstelling bestaat, gelet op de jurisprudentie van het Hof, geen grond (zie onder meer het arrest van 7 juli 1992, C-369/90, Micheletti, punten 10 en 11, voormeld arrest van 2 oktober 2003, punt 28, en – in het kader van het besluit nr. 1/80 van de Associatieraad EEG-Turkije van 19 september 1980 betreffende de ontwikkeling van de Associatie – het arrest van 29 maart 2012 in gevoegde zaken C-7/10 en C-9/10, Kahveci en Inan, punt 41; www.curia.europa.eu).
3.3. Gezien het vorenstaande heeft de rechtbank niet onderkend dat de staatssecretaris voormeld beleid in dit geval wegens strijd met het Unierecht buiten toepassing had moeten laten. De grief slaagt.
Bron: rectspraak.nl
Law blog
Tweet
05 november 2012
Congres: De Nederlandse rechter en Europees recht
Wat doet de Nederlandse rechter met het Europese
recht? Die vraag staat centraal tijdens de eerste gezamenlijke themadag
van de Kenniscentra van de Rechtspraak en SSR (het opleidingsinstituut
van de rechterlijke macht). De dag wordt georganiseerd op vrijdag 9
november in Media Plaza in Utrecht.
Rode draad van de themadag vormt het Europese recht. Een rechtsgebied dat van belang is voor alle betrokken organisatoren: Kenniscentrum Cybercrime, Kenniscentrum Economisch Strafrecht Arnhem, Kenniscentrum Financieel en economisch recht, Kenniscentrum Fraude, Kenniscentrum Milieu en Gezondheid, Kenniscentrum Verzekeringsrecht en SSR.
Herman van Harten (universitair docent UU) en René Barents (rechter in het Gerecht voor ambtenarenzaken van de Europese Unie in Luxemburg) zullen spreken over de autonomie van de Nederlandse rechter in het Europese recht en de verhouding Hof van Justitie - nationale rechter. Na deze inleidingen zal een aantal personen uit de Nederlandse rechtspraak hierop een reactie geven.
Het middagprogramma bestaat uit een viertal parallelle sessies, toegespitst op de voor de Kenniscentra specifieke terreinen zoals: de positie van het verkeersslachtoffer in Europa, de verhouding tussen het Europese en nationale recht op gebied van flora en fauna en natuurbescherming, opsporingsonderzoek naar skimmers en harmonisering en handhaving van de financiële markten in Europa. Tijdens deze sessies worden de deelnemers geïnformeerd over de invloed en betekenis van het Europese recht, de doorwerking daarvan in de Nederlandse rechtsorde en de toepassing door de Nederlandse rechter op deze gebieden.
Ter gelegenheid van de themadag verschijnt er een boek getiteld ‘Toepassing van Europees Recht. Wat doet de Nederlandse rechter met het Europese recht?’. Dit boek wordt gepresenteerd en verstrekt aan de deelnemers.
Klik voor meer informatie en aanmelding hier.
Rode draad van de themadag vormt het Europese recht. Een rechtsgebied dat van belang is voor alle betrokken organisatoren: Kenniscentrum Cybercrime, Kenniscentrum Economisch Strafrecht Arnhem, Kenniscentrum Financieel en economisch recht, Kenniscentrum Fraude, Kenniscentrum Milieu en Gezondheid, Kenniscentrum Verzekeringsrecht en SSR.
Herman van Harten (universitair docent UU) en René Barents (rechter in het Gerecht voor ambtenarenzaken van de Europese Unie in Luxemburg) zullen spreken over de autonomie van de Nederlandse rechter in het Europese recht en de verhouding Hof van Justitie - nationale rechter. Na deze inleidingen zal een aantal personen uit de Nederlandse rechtspraak hierop een reactie geven.
Het middagprogramma bestaat uit een viertal parallelle sessies, toegespitst op de voor de Kenniscentra specifieke terreinen zoals: de positie van het verkeersslachtoffer in Europa, de verhouding tussen het Europese en nationale recht op gebied van flora en fauna en natuurbescherming, opsporingsonderzoek naar skimmers en harmonisering en handhaving van de financiële markten in Europa. Tijdens deze sessies worden de deelnemers geïnformeerd over de invloed en betekenis van het Europese recht, de doorwerking daarvan in de Nederlandse rechtsorde en de toepassing door de Nederlandse rechter op deze gebieden.
Ter gelegenheid van de themadag verschijnt er een boek getiteld ‘Toepassing van Europees Recht. Wat doet de Nederlandse rechter met het Europese recht?’. Dit boek wordt gepresenteerd en verstrekt aan de deelnemers.
Klik voor meer informatie en aanmelding hier.
Website voor juristen mr-online.nl
Mr. is hét magazine van en voor juristen. Mr.
Online is de ontmoetingsplaats voor juristen. Hierop worden vacatures,
interessante carrière wisselingen en juridisch nieuws geplaatst.
Daarnaast biedt Mr-Online ruimte voor weblogs...
Jammergenoeg geen deelsessie op het gebied van het vreemdelingenrecht terwijl daar toch juist het Europees recht zo'n grote rol gaat spelen/ speelt.
Law blog
Tweet
29 oktober 2012
VACATURE: Jurist met als bijzonder aandachtsgebied recht van de Europese Unie
Organisatie: Raad van State (Den Haag)
Vacaturenummer: PFZ-2012/12
Sluitingsdatum: 16-nov-2012
Functieomschrijving
U houdt ontwikkelingen op Europeesrechtelijk gebied bij, schrijft notities en draagt bij aan het verspreiden van kennis over het recht van de Europese Unie binnen de organisatie.
Als jurist Europese Unie signaleert u in nieuw binnengekomen adviesaanvragen de Europeesrechtelijke aspecten. U beoordeelt en coördineert de adviesopmerkingen daarover in conceptadviezen en controleert of die consistent zijn met eerder vastgestelde adviezen. Ook draagt u bij aan de totstandkoming van adviezen door toetsing van ontwerpregelgeving op beleidsanalytische, juridische en wetstechnische aspecten.
Verder analyseert u de Europeesrechtelijke aspecten van zaken die bij de Afdeling bestuursrechtspraak in behandeling zijn en draagt u bij aan de voorbereiding en afwerking van uitspraken.
Functie-eisen
• U heeft een afgeronde juridische academische opleiding, bij voorkeur met een Europeesrechtelijke specialisatie.
• U heeft een brede kennis van en aantoonbare (werk)ervaring met het recht van de Europese Unie.
• U heeft een sterk analytisch vermogen, goede redactionele vaardigheden, een flexibele instelling en een brede maatschappelijke belangstelling.
• U bent communicatief en een teamgerichte werker.
• Kennis van juridisch Frans is een pre.
Werk-/denkniveau
Master/doctoraal
Arbeidsvoorwaarden
Arbeidsvoorwaarden met betrekking tot het salaris. Minimum salaris: € 3722 bruto per maand
Maximum salaris: € 5553 bruto per maand
Indicatie: Het genoemde salaris is gebaseerd op een volledige werkweek.
Salarisomschrijving:
Aan deze functie is een salaris verbonden van maximaal € 5.553,35 bruto per maand, bij een 36-urige werkweek (schaal 13 BBRA), exclusief 8% vakantietoeslag en een dertiende maand. De Raad van State biedt goede secundaire arbeidsvoorwaarden, zoals een vervoersplan (bij vervoer met het openbaar vervoer in principe een gratis vervoerskaart) en de mogelijkheid om een deel van uw arbeidsvoorwaarden zelf samen te stellen.
Arbeidsvoorwaarden met betrekking tot het dienstverband. Dienstverband: Tijdelijke aanstelling met uitzicht op vaste aanstelling
Minimaal aantal uren per week: 36
Maximaal aantal uren per week: 36
Overige arbeidsvoorwaarden:
Bovenop het salaris en vakantiegeld kunt u rekenen op een eindejaarsuitkering. De Rijksoverheid hecht sterk aan persoonlijke groei en loopbaanontwikkeling en biedt daarvoor tal van mogelijkheden. Tot de secundaire arbeidsvoorwaarden behoren onder meer maximaal 55% betaald ouderschapsverlof (onder voorwaarden), studiefaciliteiten, een extra verlofregeling voor ouderen en een volledige vergoeding woon-werkverkeer (jaarkaart openbaar vervoer tweede klas). Bij de Rijksoverheid heeft u een aantal individuele keuzemogelijkheden bij het samenstellen van uw arbeidsvoorwaardenpakket.
Organisatie - Raad van State
De Raad van State is onafhankelijk adviseur van de regering en het parlement voor wetgeving en bestuur en de hoogste algemene bestuursrechter van Nederland. Werken bij de Raad van State betekent betrokken zijn bij maatschappelijk relevante thema’s als milieu, ruimtelijke ordening, onderwijs en vreemdelingenzaken. U werkt in een organisatie die volop in beweging is. De Raad van State heeft ongeveer 650 medewerkers in dienst, onder wie 280 juristen.
Afdeling - Advisering
De leden van de Afdeling advisering worden ondersteund door de wetgevingsjuristen en medewerkers administratie van de directie Advisering. Deze bestaat uit 4 sectoren. Elke sector bereidt de adviezen voor van een aantal ministeries.
Standplaats
Den Haag
Meer informatie
Meer informatie over de vacature: Naam: De heer mr. G.H. van Dongen (directeur Advisering)
Telefoonnummer: 070- 426 4190
Meer informatie over de sollicitatieprocedure: Naam: Mevrouw C. Bloemenveld (personeelsconsulent)
Telefoonnummer: 070- 426 4154
Solliciteren naar deze functie
Uw reactie op de vacature Jurist met als bijzonder aandachtsgebied recht van de Europese Unie ontvangen wij graag.
Stuur uw curriculum vitae met begeleidende brief onder vermelding van vacaturenummer PFZ-2012/12 naar:
Raad van State
T.a.v. mevrouw C. Bloemenveld
Intern adres: Afdeling Personele en Financiële Zaken
Postbus 20019
2500 EA Den Haag
Bron: http://www.werkenbijdeoverheid.nl/vacatures/detail/jurist-met-als-bijzonder-aandachtsgebied-recht-van-de-europese-unie-dnuowrlp?utm_source=zoekprofielmail&utm_medium=e-mail&utm_campaign=zoekprofiel
Law blog
Tweet
Vacaturenummer: PFZ-2012/12
Sluitingsdatum: 16-nov-2012
Functieomschrijving
U houdt ontwikkelingen op Europeesrechtelijk gebied bij, schrijft notities en draagt bij aan het verspreiden van kennis over het recht van de Europese Unie binnen de organisatie.
Als jurist Europese Unie signaleert u in nieuw binnengekomen adviesaanvragen de Europeesrechtelijke aspecten. U beoordeelt en coördineert de adviesopmerkingen daarover in conceptadviezen en controleert of die consistent zijn met eerder vastgestelde adviezen. Ook draagt u bij aan de totstandkoming van adviezen door toetsing van ontwerpregelgeving op beleidsanalytische, juridische en wetstechnische aspecten.
Verder analyseert u de Europeesrechtelijke aspecten van zaken die bij de Afdeling bestuursrechtspraak in behandeling zijn en draagt u bij aan de voorbereiding en afwerking van uitspraken.
Functie-eisen
• U heeft een afgeronde juridische academische opleiding, bij voorkeur met een Europeesrechtelijke specialisatie.
• U heeft een brede kennis van en aantoonbare (werk)ervaring met het recht van de Europese Unie.
• U heeft een sterk analytisch vermogen, goede redactionele vaardigheden, een flexibele instelling en een brede maatschappelijke belangstelling.
• U bent communicatief en een teamgerichte werker.
• Kennis van juridisch Frans is een pre.
Werk-/denkniveau
Master/doctoraal
Arbeidsvoorwaarden
Arbeidsvoorwaarden met betrekking tot het salaris. Minimum salaris: € 3722 bruto per maand
Maximum salaris: € 5553 bruto per maand
Indicatie: Het genoemde salaris is gebaseerd op een volledige werkweek.
Salarisomschrijving:
Aan deze functie is een salaris verbonden van maximaal € 5.553,35 bruto per maand, bij een 36-urige werkweek (schaal 13 BBRA), exclusief 8% vakantietoeslag en een dertiende maand. De Raad van State biedt goede secundaire arbeidsvoorwaarden, zoals een vervoersplan (bij vervoer met het openbaar vervoer in principe een gratis vervoerskaart) en de mogelijkheid om een deel van uw arbeidsvoorwaarden zelf samen te stellen.
Arbeidsvoorwaarden met betrekking tot het dienstverband. Dienstverband: Tijdelijke aanstelling met uitzicht op vaste aanstelling
Minimaal aantal uren per week: 36
Maximaal aantal uren per week: 36
Overige arbeidsvoorwaarden:
Bovenop het salaris en vakantiegeld kunt u rekenen op een eindejaarsuitkering. De Rijksoverheid hecht sterk aan persoonlijke groei en loopbaanontwikkeling en biedt daarvoor tal van mogelijkheden. Tot de secundaire arbeidsvoorwaarden behoren onder meer maximaal 55% betaald ouderschapsverlof (onder voorwaarden), studiefaciliteiten, een extra verlofregeling voor ouderen en een volledige vergoeding woon-werkverkeer (jaarkaart openbaar vervoer tweede klas). Bij de Rijksoverheid heeft u een aantal individuele keuzemogelijkheden bij het samenstellen van uw arbeidsvoorwaardenpakket.
Organisatie - Raad van State
De Raad van State is onafhankelijk adviseur van de regering en het parlement voor wetgeving en bestuur en de hoogste algemene bestuursrechter van Nederland. Werken bij de Raad van State betekent betrokken zijn bij maatschappelijk relevante thema’s als milieu, ruimtelijke ordening, onderwijs en vreemdelingenzaken. U werkt in een organisatie die volop in beweging is. De Raad van State heeft ongeveer 650 medewerkers in dienst, onder wie 280 juristen.
Afdeling - Advisering
De leden van de Afdeling advisering worden ondersteund door de wetgevingsjuristen en medewerkers administratie van de directie Advisering. Deze bestaat uit 4 sectoren. Elke sector bereidt de adviezen voor van een aantal ministeries.
Standplaats
Den Haag
Meer informatie
Meer informatie over de vacature: Naam: De heer mr. G.H. van Dongen (directeur Advisering)
Telefoonnummer: 070- 426 4190
Meer informatie over de sollicitatieprocedure: Naam: Mevrouw C. Bloemenveld (personeelsconsulent)
Telefoonnummer: 070- 426 4154
Solliciteren naar deze functie
Uw reactie op de vacature Jurist met als bijzonder aandachtsgebied recht van de Europese Unie ontvangen wij graag.
Stuur uw curriculum vitae met begeleidende brief onder vermelding van vacaturenummer PFZ-2012/12 naar:
Raad van State
T.a.v. mevrouw C. Bloemenveld
Intern adres: Afdeling Personele en Financiële Zaken
Postbus 20019
2500 EA Den Haag
Bron: http://www.werkenbijdeoverheid.nl/vacatures/detail/jurist-met-als-bijzonder-aandachtsgebied-recht-van-de-europese-unie-dnuowrlp?utm_source=zoekprofielmail&utm_medium=e-mail&utm_campaign=zoekprofiel
Law blog
Tweet
04 oktober 2012
Nieuw reglement procesvoering HvJ EU
13 maart 2012
Who should have the final word on human rights?
Op deze site http://ukhumanrightsblog.com/2012/03/06/who-should-have-the-final-word-on-human-rights-dr-ed-bates/ is onderstaand artikel te vinden geschreven door dr Ed Bates. Ook in Nederland wordt hier over gediscussieerd.
This is the first in a series of posts analysing the UK’s draft “Brighton Declaration” on European Court of Human Rights reform.
Much of the criticism directed toward the European Court of Human Rights over the last year or so, in this country at least, has been that it is too ready to overrule decisions made by the competent United Kingdom national authorities. It is said that British courts have already addressed the relevant human rights arguments under the Human Rights Act, so it is quite wrong that Strasbourg should now ‘overrule’ them.
A recent high profile example, apparently, was Strasbourg’s finding of a violation of the Convention in the Abu Qatada case, despite the House of Lords’ earlier ruling, holding no violation of the ECHR. (See, for example, the Home Secretary’s expressions of frustration about this).
The leaked (British) draft of the Brighton Declaration (for commentary, see here, here and here) concerning the on-going reform of the ECHR is apparently seeking to rebalance matters in this regard, and perhaps put the Strasbourg Court in its place.
A new admissibility criterion is proposed to make it clear that “an application is inadmissible if it is the same in substance as a matter that has been examined by a national court taking into account the rights guaranteed by the Convention”. There is a proviso: the application could be admissible if the “national court clearly erred in its interpretation or application” of the ECHR, or if it raises “a serious question affecting the interpretation or application of the Convention” [see para 23 (c) of the draft].
The proposal is aimed at cutting down the Court’s workload, but to the extent that it is based on the British attitude toward the Convention suggested above, it would be interesting to see the research which underpins it.
My own research into this is at a preliminary stage, but I would tentatively offer these conclusions. When British Human Rights Act cases have reached Strasbourg its jurisprudence has demonstrated that the European Court needs to have compelling reasons to upset the national courts’ qualitative and highly fact-specific assessment, based on Convention principles, that there had been no breach of the ECHR. There may be occasional, rare exceptions, but this is the approach Strasbourg takes in the great majority of instances. (For example, there was no (potential) violation of Article 3 in the recent Abu Qatada case).
Who has the last word on the interpretation of the ECHR?
Some of the most controversial Strasbourg judgments concerning British cases recently have occurred because the European Court adopted a different position on a key question of Convention law to the domestic courts. So these cases would raise a “serious question affecting the interpretation or application of the Convention” and could well survive the new, proposed admissibility criterion being proposed.
Examples of this type of case include:
Although the above cases could be presented as Strasbourg substituting its view on the Convention for that of the national courts, the more accurate observation is this. The cases demonstrate that the Strasbourg Court is the authoritative body on the interpretation of Convention law, and violations of the Convention are likely to occur when it reaches a conclusion on the scope or extent of ECHR rights that differs from the domestic courts.
With this last point in mind it is interesting to see what else the draft Brighton declaration says about the principle of subsidiarity and “the interaction between the Court and national authorities”.
The draft Declaration proposes that, for reasons of “transparency and accessibility” (are these the real reasons?), “the principles of subsidiarity and the margin of appreciation should be enhanced by their express inclusion in the Convention”, which should be amended accordingly (Para C 19(b)). The draft Declaration also calls for “a strong and open dialogue between the Court and national authorities as a means of developing an enhanced understanding of their respective roles” (Para C 19(c)).
But what are those respective roles? Para 16 of the draft Declaration states “The Court provides an authoritative interpretation of the Convention, and a safeguard for individuals whose rights and freedoms are not secured at the national level”. Should that not be “the” authoritative interpretation, or was the choice of the word “an” deliberate? As to the “safeguard” function, it is open to interpretation, but is this not suggestive of a more minimalist role for the Court than is currently the case?
After citing the “considerable [always?] margin of appreciation” that each State enjoys, para 17 then recounts that it falls to “democratically elected national parliaments” to decide how to implement the Convention and to domestic courts to apply the ECHR in reasoned judgments. Fine, although the draft Declaration states that, against that background, “the role of the Court is to [merely?] review decisions taken by national authorities to ensure that they are within the margin of appreciation”.
Are the messages being conveyed here not suggestive of a more general attempt to relegate the role and function of the Court to a sort of irrationality review in all contexts? Is this not an attempt to water down its substantive jurisdiction even in cases like those noted above? If this is not so, perhaps some extra paragraphs should be added to the draft Declaration confirming this.
Ed Bates, Senior Lecturer in Law, University of Southampton, is the author of ‘The Evolution of the European Convention on Human Rights’, Oxford University Press, 2010.
Bron: http://ukhumanrightsblog.com/2012/03/06/who-should-have-the-final-word-on-human-rights-dr-ed-bates/
Law blog Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.
Who should have the final word on human rights? – Dr Ed Bates
March 6, 2012 by 1 Crown Office Row
This is the first in a series of posts analysing the UK’s draft “Brighton Declaration” on European Court of Human Rights reform.Much of the criticism directed toward the European Court of Human Rights over the last year or so, in this country at least, has been that it is too ready to overrule decisions made by the competent United Kingdom national authorities. It is said that British courts have already addressed the relevant human rights arguments under the Human Rights Act, so it is quite wrong that Strasbourg should now ‘overrule’ them.
A recent high profile example, apparently, was Strasbourg’s finding of a violation of the Convention in the Abu Qatada case, despite the House of Lords’ earlier ruling, holding no violation of the ECHR. (See, for example, the Home Secretary’s expressions of frustration about this).
The leaked (British) draft of the Brighton Declaration (for commentary, see here, here and here) concerning the on-going reform of the ECHR is apparently seeking to rebalance matters in this regard, and perhaps put the Strasbourg Court in its place.
A new admissibility criterion is proposed to make it clear that “an application is inadmissible if it is the same in substance as a matter that has been examined by a national court taking into account the rights guaranteed by the Convention”. There is a proviso: the application could be admissible if the “national court clearly erred in its interpretation or application” of the ECHR, or if it raises “a serious question affecting the interpretation or application of the Convention” [see para 23 (c) of the draft].
The proposal is aimed at cutting down the Court’s workload, but to the extent that it is based on the British attitude toward the Convention suggested above, it would be interesting to see the research which underpins it.
My own research into this is at a preliminary stage, but I would tentatively offer these conclusions. When British Human Rights Act cases have reached Strasbourg its jurisprudence has demonstrated that the European Court needs to have compelling reasons to upset the national courts’ qualitative and highly fact-specific assessment, based on Convention principles, that there had been no breach of the ECHR. There may be occasional, rare exceptions, but this is the approach Strasbourg takes in the great majority of instances. (For example, there was no (potential) violation of Article 3 in the recent Abu Qatada case).
Who has the last word on the interpretation of the ECHR?
Some of the most controversial Strasbourg judgments concerning British cases recently have occurred because the European Court adopted a different position on a key question of Convention law to the domestic courts. So these cases would raise a “serious question affecting the interpretation or application of the Convention” and could well survive the new, proposed admissibility criterion being proposed.
Examples of this type of case include:
- The conclusion that there would be a violation of Article 6(1) (‘flagrant denial of justice’) if a person were to be deported to a country where there is a real risk that evidence obtained by torture would be used in a trial against him (The Strasbourg Court’s conclusion in Abu Qatada, in agreement with the Court of Appeal in that case, but in disagreement with the House of Lords on this aspect of ECHR law – the United Kingdom may seek a referral of the matter to the Grand Chamber);
- The conclusion that, despite the margin of appreciation available, a blanket ban on convicted prisoners voting in the UK violates Art 3 of Protocol 1 because it is disproportionate (a proposition rejected by the High Court and, apparently, by many MPs, but upheld by a Chamber and then a Grand Chamber in Hirst v United Kingdom (2005));
- The conclusion that the concept of ‘jurisdiction’ under Article 1 ECHR should be interpreted and applied so as to cover the claims brought by all applicants in Al-Skeini v United Kingdom (a broader reading of the Convention’s extra-territorial reach adopted (unanimously) by the Strasbourg Grand Chamber than was accepted by the House of Lords; the latter adopted a restrictive approach to Article 1, partly on the basis that the case could be ‘appealed’ to Strasbourg);
- The conclusion that storage of information on an extensive DNA database, as utilised on the facts in the Grand Chamber judgment of Marper v United Kingdom raised issues of “fundamental importance” under Art 8(1) ECHR (the House of Lords apparently regarding the interference with Art 8(1) as less serious than Strasbourg).
Although the above cases could be presented as Strasbourg substituting its view on the Convention for that of the national courts, the more accurate observation is this. The cases demonstrate that the Strasbourg Court is the authoritative body on the interpretation of Convention law, and violations of the Convention are likely to occur when it reaches a conclusion on the scope or extent of ECHR rights that differs from the domestic courts.
With this last point in mind it is interesting to see what else the draft Brighton declaration says about the principle of subsidiarity and “the interaction between the Court and national authorities”.
The draft Declaration proposes that, for reasons of “transparency and accessibility” (are these the real reasons?), “the principles of subsidiarity and the margin of appreciation should be enhanced by their express inclusion in the Convention”, which should be amended accordingly (Para C 19(b)). The draft Declaration also calls for “a strong and open dialogue between the Court and national authorities as a means of developing an enhanced understanding of their respective roles” (Para C 19(c)).
But what are those respective roles? Para 16 of the draft Declaration states “The Court provides an authoritative interpretation of the Convention, and a safeguard for individuals whose rights and freedoms are not secured at the national level”. Should that not be “the” authoritative interpretation, or was the choice of the word “an” deliberate? As to the “safeguard” function, it is open to interpretation, but is this not suggestive of a more minimalist role for the Court than is currently the case?
After citing the “considerable [always?] margin of appreciation” that each State enjoys, para 17 then recounts that it falls to “democratically elected national parliaments” to decide how to implement the Convention and to domestic courts to apply the ECHR in reasoned judgments. Fine, although the draft Declaration states that, against that background, “the role of the Court is to [merely?] review decisions taken by national authorities to ensure that they are within the margin of appreciation”.
Are the messages being conveyed here not suggestive of a more general attempt to relegate the role and function of the Court to a sort of irrationality review in all contexts? Is this not an attempt to water down its substantive jurisdiction even in cases like those noted above? If this is not so, perhaps some extra paragraphs should be added to the draft Declaration confirming this.
Ed Bates, Senior Lecturer in Law, University of Southampton, is the author of ‘The Evolution of the European Convention on Human Rights’, Oxford University Press, 2010.
Bron: http://ukhumanrightsblog.com/2012/03/06/who-should-have-the-final-word-on-human-rights-dr-ed-bates/
Law blog Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Aanbevolen post
Wytzia Raspe over vluchtelingen, AZC’s, cruiseschepen en mensensmokkelaars
Mr. van de week is Wytzia Raspe. Zij is 25 jaar jurist vreemdelingenrecht in allerlei verschillende rollen. Sinds 2005 schrijft en blogt z...
-
(De tekst is geupdate op 7 oktober 2020) Iemand stuurde deze week in paniek een mailtje want ze was er achter gekomen dat haar verblijfsve... -
Vaak krijg je een beschikking: gegrond maar we betalen geen proceskosten want je kreeg wat je wilde. Zo niet dus. 1. Voor zover het beroep i...
-
Leermoment Mevrouw X woont in Afghanistan . Ze is een aantal jaren geleden getrouwd met meneer Y geboren in A maar als kind gevlucht. Hij ... -
Voor deze mensen begin ik een artikel 8 EVRM procedure "familieleven tussen volwassenen waar sprake is van 'more than emotional t... -
Vanavond op tv het Advokatenkollektief Rotterdam in "De laatste sociaal advocaten". Hilde van Asperen, een bekend vreemdelingenrec... -
#Leermoment Mijn client meneer X heeft in bezwaar een verblijfsvergunning als kennismigrant verleend gekregen bij Y Hij was legaal in Nede... -
For a global leading law firm dedicated to corporate immigration services worldwide, we are currently recruiting a Dutch Qualified Immigra...
-
Zowel de IND als de rechtbank moeten dat ambtshalve toetsen. ECLI:NL:RBDHA:2025:6702 Instantie Rechtbank Den Haag Datum uitspraak 22-04-2025...
-
Mr. van de week is Wytzia Raspe. Zij is 25 jaar jurist vreemdelingenrecht in allerlei verschillende rollen. Sinds 2005 schrijft en blogt z...
-
18,500 Afghans brought to UK in £7bn Government secret airlift revealed after superinjunction battleThe covert airlift – codenamed Operation Rubific - was launched after the UK military catastrophically lost a database of Afghans who had ap...
