VACATURES: (Vrijwilligers) banen bij het COA -- ze huren ook veel in via uitzendbureaus
Klikt u hier: https://www.coa.nl/nl/over-coa/werken-bij-coa/vacatures
De Afghaanse Negine Omarkhel (27) vluchtte in 1999 met haar ouders naar Nederland. Ze verbleef een tijdje in azc Alkmaar waar ze nu als woonbegeleider werkt. “Ik ben veel bezig met activering van bewoners.”
“Tien van onze bewoners in Alkmaar doen een leer-werktraject bij Gered Gereedschap. Drie dagen per week gaan ze naar de werkplaats in Amsterdam-Noord om oud gereedschap te repareren. Het gereedschap wordt opgestuurd naar ontwikkelingslanden waardoor mensen daar een beter bestaan kunnen opbouwen. Voor onze bewoners is het een zinvolle dagbesteding. Ze doen werkervaring op bij een erkend leerwerkbedrijf en kunnen makkelijker toetreden tot de arbeidsmarkt. Het is ook goed voor hun psychische fitheid, taalvaardigheid en sociale netwerk.
Ik ben zelf in 1999 met mijn ouders, een zus en twee broers naar Nederland gevlucht. Het was oorlog in Afghanistan. Ik was elf jaar en kwam na een lange vlucht in een vreemd land terecht. Ik moest leren fietsen, de taal leren en nieuwe vrienden maken. Dat vond ik de eerste twee jaar heel moeilijk. Er waren dagen dat ik emotioneel was en heimwee had, maar gelukkig had ik mijn familie om me heen. We woonden eerst een jaar in azc Musselkanaal. Toen we een status kregen verbleven we een week in azc Alkmaar en logeerden daarna bij mijn broer in de buurt. Ik had vriendinnen op het azc en daardoor kwam ik er nog vaak.
Nu is het zestien jaar later en werk ik op het azc waar ik als kind regelmatig kwam. Na de basisschool deed ik een jaar de schakelklas voor buitenlandse leerlingen en kreeg vmbo-advies. Ik deed een jaar hard mijn best en ging naar de havo. Nog een jaar later zat ik op het vwo en in 2013 ben ik afgestudeerd voor hbo Pedagogiek. Het heeft zeker geholpen dat ik het Westerse alfabet al in Afghanistan van mijn vader had geleerd. Hij vond studeren belangrijk. Ik wilde altijd arts worden, maar helaas werd ik uitgeloot voor Geneeskunde. Na mijn studie Pedagogiek zag ik een vacature bij het COA en heb ik gesolliciteerd.
Zo’n leer-werktraject als Gered Gereedschap zou ook mij als tiener geholpen hebben. Ik kwam in een vreemd land en kende de taal en regels niet. Elk klein project had mijn zelfvertrouwen een boost gegeven. Mijn hobby is schilderen en als ik dat in een leer-werktraject had gedaan, had ik me zeker nuttig gevoeld. In zo’n traject ervaar je dat je je kwaliteiten ook in Nederland kunt gebruiken. Een Iranese bewoner vertelde me laatst: ‘Ik ben hoog opgeleid, maar mijn grootste nachtmerrie is dat ik straks van een uitkering moet leven en in een zwart gat val. Ik wil zo graag iets nuttigs doen.’
Mijn vader heeft het in de beginjaren in Nederland moeilijk gehad. Hij was in Afghanistan een gerespecteerd arts en had een groot netwerk. Hier was hij niemand, tenminste zo voelde hij dat. Hij was 55 jaar en net te oud om de taal vloeiend te leren spreken. Er waren dagen dat mijn vader heel chagrijnig was. Toen mijn broer huisarts werd in Alkmaar zag ik mijn vader voor het eerst weer stralen. Stel dat mijn vader zestien jaar geleden een leer-werktraject had gedaan? Dan had hij zijn cv kunnen opbouwen en was misschien in de juiste sector terechtgekomen. Als ik naar mijn vader kijk, zie ik hoe belangrijk leer-werktrajecten kunnen zijn.”
Dit artikel staat hier: https://www.coa.nl/nl/verhalen/zinvolle-dagbesteding
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
De Afghaanse Negine Omarkhel (27) vluchtte in 1999 met haar ouders naar Nederland. Ze verbleef een tijdje in azc Alkmaar waar ze nu als woonbegeleider werkt. “Ik ben veel bezig met activering van bewoners.”
“Tien van onze bewoners in Alkmaar doen een leer-werktraject bij Gered Gereedschap. Drie dagen per week gaan ze naar de werkplaats in Amsterdam-Noord om oud gereedschap te repareren. Het gereedschap wordt opgestuurd naar ontwikkelingslanden waardoor mensen daar een beter bestaan kunnen opbouwen. Voor onze bewoners is het een zinvolle dagbesteding. Ze doen werkervaring op bij een erkend leerwerkbedrijf en kunnen makkelijker toetreden tot de arbeidsmarkt. Het is ook goed voor hun psychische fitheid, taalvaardigheid en sociale netwerk.
Ik ben zelf in 1999 met mijn ouders, een zus en twee broers naar Nederland gevlucht. Het was oorlog in Afghanistan. Ik was elf jaar en kwam na een lange vlucht in een vreemd land terecht. Ik moest leren fietsen, de taal leren en nieuwe vrienden maken. Dat vond ik de eerste twee jaar heel moeilijk. Er waren dagen dat ik emotioneel was en heimwee had, maar gelukkig had ik mijn familie om me heen. We woonden eerst een jaar in azc Musselkanaal. Toen we een status kregen verbleven we een week in azc Alkmaar en logeerden daarna bij mijn broer in de buurt. Ik had vriendinnen op het azc en daardoor kwam ik er nog vaak.
Nu is het zestien jaar later en werk ik op het azc waar ik als kind regelmatig kwam. Na de basisschool deed ik een jaar de schakelklas voor buitenlandse leerlingen en kreeg vmbo-advies. Ik deed een jaar hard mijn best en ging naar de havo. Nog een jaar later zat ik op het vwo en in 2013 ben ik afgestudeerd voor hbo Pedagogiek. Het heeft zeker geholpen dat ik het Westerse alfabet al in Afghanistan van mijn vader had geleerd. Hij vond studeren belangrijk. Ik wilde altijd arts worden, maar helaas werd ik uitgeloot voor Geneeskunde. Na mijn studie Pedagogiek zag ik een vacature bij het COA en heb ik gesolliciteerd.
Zo’n leer-werktraject als Gered Gereedschap zou ook mij als tiener geholpen hebben. Ik kwam in een vreemd land en kende de taal en regels niet. Elk klein project had mijn zelfvertrouwen een boost gegeven. Mijn hobby is schilderen en als ik dat in een leer-werktraject had gedaan, had ik me zeker nuttig gevoeld. In zo’n traject ervaar je dat je je kwaliteiten ook in Nederland kunt gebruiken. Een Iranese bewoner vertelde me laatst: ‘Ik ben hoog opgeleid, maar mijn grootste nachtmerrie is dat ik straks van een uitkering moet leven en in een zwart gat val. Ik wil zo graag iets nuttigs doen.’
Mijn vader heeft het in de beginjaren in Nederland moeilijk gehad. Hij was in Afghanistan een gerespecteerd arts en had een groot netwerk. Hier was hij niemand, tenminste zo voelde hij dat. Hij was 55 jaar en net te oud om de taal vloeiend te leren spreken. Er waren dagen dat mijn vader heel chagrijnig was. Toen mijn broer huisarts werd in Alkmaar zag ik mijn vader voor het eerst weer stralen. Stel dat mijn vader zestien jaar geleden een leer-werktraject had gedaan? Dan had hij zijn cv kunnen opbouwen en was misschien in de juiste sector terechtgekomen. Als ik naar mijn vader kijk, zie ik hoe belangrijk leer-werktrajecten kunnen zijn.”
Dit artikel staat hier: https://www.coa.nl/nl/verhalen/zinvolle-dagbesteding
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Reacties