Zaak rond adoptiekind (uitspraak rechter)
Tja in Nederland kan iedereen vrolijk kinderen op de wereld plempen zolang de voortplantingsfabriek het doet. Of je nu een geschikte ouder bent en of je nu al 45 bent, het maakt allemaal niet uit. Wil je een kind adopteren dan mag je opeens dankzij minister Donner niet meer dan 40 jaar in leeftijd verschillen (na eerst een wachtlijst te hebben doorlopen) en moet je opeens aan allerlei voorwaarden voldoen. Ook zo fijn als je als late dertiger aan de chemo moet in plaats van aan de kinderen. Maar het wordt nog "leuker" als verblijfsvergunningen gaan meespelen. Je mag dan wel de adoptiemoeder zijn volgens buitenlands recht maar dat maakt voor Nederland niet uit. BELACHELIJK.
LJN: BP1452, Rechtbank 's-Gravenhage , 09/43033
Datum uitspraak: 18-11-2010
Datum publicatie: 20-01-2011
Rechtsgebied: Vreemdelingen
Soort procedure: Eerste aanleg - meervoudig
Inhoudsindicatie: Nederland heeft bezwaar gemaakt tegen de toetreding van Armenië tot het Verdrag inzake de bescherming van kinderen en de samenwerking op het gebied van de interlandelijke adoptie (Haags adoptieverdrag), zodat dit verdrag niet geldt tussen Nederland en Armenië en de adoptie niet ingevolge dit verdrag en de daarop gebaseerde bepalingen kan worden erkend in Nederland. Aan de voorwaarden die de Wet opneming buitenlandse kinderen ter adoptie (Wobka) stelt voor adoptie kan niet worden voldaan vanwege de leeftijd van eiseres en het leeftijdsverschil tussen eiseres en de minderjarige, zodat erkenning van de adoptie op grond van de Wet conflictenrecht adoptie (Wca) niet mogelijk is. Het beroep van eiseres op artikel 4, eerste lid, aanhef en onder c, van Richtlijn 2003/86/EG (Gezinsherenigingrichtlijn) wordt verworpen. Dit artikel vereist dat de gezinshereniger het gezag over de kinderen/het kind heeft. Nu de adoptie van de minderjarige naar Armeens recht niet in Nederland is erkend, kan naar het oordeel van de rechtbank in het onderhavige geval niet worden gesteld dat de minderjarige onder gezag staat van eiseres. Geconcludeerd moet dan ook worden dat, ook al heeft eiseres naar Armeens recht het gezag over de minderjarige, artikel 4, eerste lid, aanhef en onder c, van Richtlijn 2003/86/EG in het onderhavige geval niet van toepassing is, omdat het gezag naar Nederlands recht moet worden beoordeeld. Nu Richtlijn 2003/86/EG niet op de minderjarige van toepassing is, komt de rechtbank niet toe aan de vraag of artikel 3.26 van het Vb 2000 in strijd is met artikel 4, eerste lid, aanhef en onder c, van Richtlijn 2003/86/EG. In het kader van het beroep van eiseres op de artikelen 8 en 14 van het EVRM heeft eiseres aangevoerd dat verweerder ten onrechte onderscheid maakt tussen adoptiefkinderen en biologische kinderen door voor wat betreft de toelating van wettige adoptiefkinderen andere voorwaarden te hanteren dan voor de toelating van biologische kinderen. In de door eiseres aangehaalde arresten van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) van 13 juli 2004 (Pla en Pucernau tegen Andorra, LJN AR3615) en van 13 juni 1979 (Marckx tegen België, LJN AC3090) zijn geen aanknopingspunten te vinden voor verblijfsrechtelijke vraagstukken op het gebied van adoptiefkinderen en biologische kinderen, noch kan hieruit een verplichting worden afgeleid voor de Staat om tot erkenning van een buitenlandse adoptie over te gaan. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder zich terecht op het standpunt gesteld dat geen sprake is van ongelijke behandeling in de zin van artikel 14 van het EVRM, nu een niet erkend adoptiefkind niet kan worden gelijkgesteld met een biologisch kind. Hierbij wijst de rechtbank erop dat eiseres niet anders wordt behandeld dan andere vreemdelingen en Nederlanders die hier te lande verblijven en die een adoptiefkind willen opnemen, maar niet voldoen aan de voorwaarden van de Wobka.
Ik vraag me af of deze uitgebreide motivering inzake artikel 8 EVRM:
4.4.2 Ten aanzien van de vraag of de weigering de minderjarige een mvv te verlenen strijd oplevert met artikel 8 van het EVRM, overweegt de rechtbank dat verweerder in het bestreden besluit heeft gesteld dat aangenomen wordt dat sprake is van gezinsleven tussen eiseres en de minderjarige, doch dat geen sprake is van inmenging, nu de weigering de minderjarige hier te lande verblijf toe te staan er niet toe strekt de minderjarige een verblijfs¬titel te ontnemen. Evenmin is naar mening van verweerder sprake van een positieve verplichting de minderjarige hier te lande verblijf toe te staan. Bij de belangenafweging tussen de belangen van de minderjarige enerzijds en het belang van de Nederlandse overheid anderzijds, heeft verweerder in aanmerking genomen dat niet wordt voldaan aan het beleid voor buitenlandse adoptiekinderen, zoals neergelegd in paragraaf B3/2 van de Vc 2000, dat mede gebaseerd is op de wettelijke vereisten voor adoptie en erkenning van adoptie. Voorts is niet gebleken van een objectieve belemmering om familie- of gezinsleven buiten Nederland, met name in Armenië, uit te oefenen. Verweerder heeft daarbij rekening gehouden met het tijdelijk verblijfsrecht van eiseres, de situatie van de zus van eiseres, het verblijf van de minderjarige in het gezin van de tante van eiseres in Armenië en de jonge leeftijd van de minderjarige.
In beroep heeft eiseres geen omstandigheden aangevoerd op grond waarvan zou moeten worden geoordeeld dat de door verweerder gemaakte belangenafweging anders zou moeten uitvallen.
Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder zich, gelet op het voorgaande, in redelijkheid op het stand¬punt kunnen stellen dat aan het belang van de Nederlandse overheid meer gewicht toekomt dan aan het persoonlijk belang van de minderjarige. Het niet verlenen van de mvv aan de minderjarige levert naar het oordeel van de rechtbank dan ook geen strijd op met artikel 8 van het EVRM.
een hint is van de rechter dat eisers meer zich op artikel 8 EVRM zouden moeten richten.
Bron: rechtspraak.nl
Law blog
LJN: BP1452, Rechtbank 's-Gravenhage , 09/43033
Datum uitspraak: 18-11-2010
Datum publicatie: 20-01-2011
Rechtsgebied: Vreemdelingen
Soort procedure: Eerste aanleg - meervoudig
Inhoudsindicatie: Nederland heeft bezwaar gemaakt tegen de toetreding van Armenië tot het Verdrag inzake de bescherming van kinderen en de samenwerking op het gebied van de interlandelijke adoptie (Haags adoptieverdrag), zodat dit verdrag niet geldt tussen Nederland en Armenië en de adoptie niet ingevolge dit verdrag en de daarop gebaseerde bepalingen kan worden erkend in Nederland. Aan de voorwaarden die de Wet opneming buitenlandse kinderen ter adoptie (Wobka) stelt voor adoptie kan niet worden voldaan vanwege de leeftijd van eiseres en het leeftijdsverschil tussen eiseres en de minderjarige, zodat erkenning van de adoptie op grond van de Wet conflictenrecht adoptie (Wca) niet mogelijk is. Het beroep van eiseres op artikel 4, eerste lid, aanhef en onder c, van Richtlijn 2003/86/EG (Gezinsherenigingrichtlijn) wordt verworpen. Dit artikel vereist dat de gezinshereniger het gezag over de kinderen/het kind heeft. Nu de adoptie van de minderjarige naar Armeens recht niet in Nederland is erkend, kan naar het oordeel van de rechtbank in het onderhavige geval niet worden gesteld dat de minderjarige onder gezag staat van eiseres. Geconcludeerd moet dan ook worden dat, ook al heeft eiseres naar Armeens recht het gezag over de minderjarige, artikel 4, eerste lid, aanhef en onder c, van Richtlijn 2003/86/EG in het onderhavige geval niet van toepassing is, omdat het gezag naar Nederlands recht moet worden beoordeeld. Nu Richtlijn 2003/86/EG niet op de minderjarige van toepassing is, komt de rechtbank niet toe aan de vraag of artikel 3.26 van het Vb 2000 in strijd is met artikel 4, eerste lid, aanhef en onder c, van Richtlijn 2003/86/EG. In het kader van het beroep van eiseres op de artikelen 8 en 14 van het EVRM heeft eiseres aangevoerd dat verweerder ten onrechte onderscheid maakt tussen adoptiefkinderen en biologische kinderen door voor wat betreft de toelating van wettige adoptiefkinderen andere voorwaarden te hanteren dan voor de toelating van biologische kinderen. In de door eiseres aangehaalde arresten van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) van 13 juli 2004 (Pla en Pucernau tegen Andorra, LJN AR3615) en van 13 juni 1979 (Marckx tegen België, LJN AC3090) zijn geen aanknopingspunten te vinden voor verblijfsrechtelijke vraagstukken op het gebied van adoptiefkinderen en biologische kinderen, noch kan hieruit een verplichting worden afgeleid voor de Staat om tot erkenning van een buitenlandse adoptie over te gaan. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder zich terecht op het standpunt gesteld dat geen sprake is van ongelijke behandeling in de zin van artikel 14 van het EVRM, nu een niet erkend adoptiefkind niet kan worden gelijkgesteld met een biologisch kind. Hierbij wijst de rechtbank erop dat eiseres niet anders wordt behandeld dan andere vreemdelingen en Nederlanders die hier te lande verblijven en die een adoptiefkind willen opnemen, maar niet voldoen aan de voorwaarden van de Wobka.
Ik vraag me af of deze uitgebreide motivering inzake artikel 8 EVRM:
4.4.2 Ten aanzien van de vraag of de weigering de minderjarige een mvv te verlenen strijd oplevert met artikel 8 van het EVRM, overweegt de rechtbank dat verweerder in het bestreden besluit heeft gesteld dat aangenomen wordt dat sprake is van gezinsleven tussen eiseres en de minderjarige, doch dat geen sprake is van inmenging, nu de weigering de minderjarige hier te lande verblijf toe te staan er niet toe strekt de minderjarige een verblijfs¬titel te ontnemen. Evenmin is naar mening van verweerder sprake van een positieve verplichting de minderjarige hier te lande verblijf toe te staan. Bij de belangenafweging tussen de belangen van de minderjarige enerzijds en het belang van de Nederlandse overheid anderzijds, heeft verweerder in aanmerking genomen dat niet wordt voldaan aan het beleid voor buitenlandse adoptiekinderen, zoals neergelegd in paragraaf B3/2 van de Vc 2000, dat mede gebaseerd is op de wettelijke vereisten voor adoptie en erkenning van adoptie. Voorts is niet gebleken van een objectieve belemmering om familie- of gezinsleven buiten Nederland, met name in Armenië, uit te oefenen. Verweerder heeft daarbij rekening gehouden met het tijdelijk verblijfsrecht van eiseres, de situatie van de zus van eiseres, het verblijf van de minderjarige in het gezin van de tante van eiseres in Armenië en de jonge leeftijd van de minderjarige.
In beroep heeft eiseres geen omstandigheden aangevoerd op grond waarvan zou moeten worden geoordeeld dat de door verweerder gemaakte belangenafweging anders zou moeten uitvallen.
Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder zich, gelet op het voorgaande, in redelijkheid op het stand¬punt kunnen stellen dat aan het belang van de Nederlandse overheid meer gewicht toekomt dan aan het persoonlijk belang van de minderjarige. Het niet verlenen van de mvv aan de minderjarige levert naar het oordeel van de rechtbank dan ook geen strijd op met artikel 8 van het EVRM.
een hint is van de rechter dat eisers meer zich op artikel 8 EVRM zouden moeten richten.
Bron: rechtspraak.nl
Law blog
Reacties