Vreemdelingenrecht advocate in de krant over haar opvoeding als arbeiderskind
Van dubbeltje naar kwartje
Afkomst maakt uit voor schoolsucces. Drie portretten.
artikelVoor kinderen
van laagopgeleide ouders wordt het alleen maar moeilijker om hogerop te
komen. Deze drie doorzetters is het toch gelukt.
Advocaat Nursel Köse-Albayrak is 43, getrouwd en heeft een dochter van 11 en een van 1,5
Beroep ouders: lasser en huisvrouw.
'Mijn werkinstelling heb ik te danken aan mijn vader. Toen hij het gezin liet overkomen naar Nederland, was ik 2 jaar. Hij was een man van de structuur. We aten met het gezin samen en bespraken de dag. Ik leerde veel van die alledaagse gesprekken: op deze manier doen wij de dingen, we doen het beschaafd, we zijn zorgvuldig. Toen ik huiswerk meekreeg van school, zat hij met mij aan tafel. Hij deed alsof hij wist waar Terneuzen lag. Later merkte ik dat hij de leerstof niet begreep. Maar hij gaf me het gevoel dat hij het belangrijk vond wat ik aan het doen was, dat werkt motiverend. Natuurlijk zijn er verschillen tussen de Turkse en Nederlandse cultuur. Word je aangesproken op je gedrag, dan laat je in de Turkse cultuur bijvoorbeeld zien dat het je spijt door naar de grond te kijken. Op de havo lukte het me een keer niet een werkstuk op tijd in te leveren. Met hangende pootjes vertelde ik aan mijn leraar dat ik meer tijd nodig had, daarbij keek ik weg. Kijk me aan als ik tegen je praat!, zei hij. Maar ik leerde snel en heb niet het gevoel dat ik in twee werelden leefde. Ik had één wereld waarin beide culturen bestonden.'
'Mijn werkinstelling heb ik te danken aan mijn vader. Toen hij het gezin liet overkomen naar Nederland, was ik 2 jaar. Hij was een man van de structuur. We aten met het gezin samen en bespraken de dag. Ik leerde veel van die alledaagse gesprekken: op deze manier doen wij de dingen, we doen het beschaafd, we zijn zorgvuldig. Toen ik huiswerk meekreeg van school, zat hij met mij aan tafel. Hij deed alsof hij wist waar Terneuzen lag. Later merkte ik dat hij de leerstof niet begreep. Maar hij gaf me het gevoel dat hij het belangrijk vond wat ik aan het doen was, dat werkt motiverend. Natuurlijk zijn er verschillen tussen de Turkse en Nederlandse cultuur. Word je aangesproken op je gedrag, dan laat je in de Turkse cultuur bijvoorbeeld zien dat het je spijt door naar de grond te kijken. Op de havo lukte het me een keer niet een werkstuk op tijd in te leveren. Met hangende pootjes vertelde ik aan mijn leraar dat ik meer tijd nodig had, daarbij keek ik weg. Kijk me aan als ik tegen je praat!, zei hij. Maar ik leerde snel en heb niet het gevoel dat ik in twee werelden leefde. Ik had één wereld waarin beide culturen bestonden.'
Na de havo wilde Köse-Albayrak een opleiding doen om
laboratoriumonderzoeker te worden. 'De hbo-opleiding die ik daarvoor
moest doen, zat in Delft, wij woonden in Rotterdam. Turkse meisjes
werden beschermd opgevoed, het was not done om elke dag met de trein
heen en weer te reizen. Ik besloot hbo maatschappelijk werk en
dienstverlening te gaan doen.' In het eerste jaar ontdekte ze waar haar
hart lag. 'Ik moest voor een studieopdracht naar een zitting in de
rechtbank. Een vrouwelijke advocaat stond op om te pleiten. Ik was zwaar
onder de indruk van haar welbespraaktheid en kennis. Tegelijkertijd
kwam er een gevoel van lef opzetten, zo van: volgens mij kan ik dat
ook.'
Met haar hbo-propedeuse stapte ze over naar de zesjarige avondstudie rechten. De man met wie ze nu getrouwd is, ontmoette ze op de universiteit. 'Ik was 25 toen we trouwden. Op mijn 29ste raakte ik zwanger. Ik was bijna klaar met mijn studie, maar de combinatie werk en zwangerschap was te veel. Ik zette mijn studie on hold.
Toen mijn dochter bijna 4 was, zei mijn man: nu jij. Toen ik mijn studie weer wilde oppakken, bleek dat ik nagenoeg alles over moest doen.'
Dat deed Köse-Albayrak, aan de Open Universiteit. 'Ik was 39 toen ik me eindelijk meester in de rechten mocht noemen. Dat is niet jong, maar het is gelukt. Jarenlang voelde het gebrek aan een diploma als een open wond. Ik werkte als jurist in het advocatenkantoor dat ik samen met mijn man had opgericht. Cliënten zagen me als een advocaat en elke keer legde ik uit: ik heb de kennis en de werkervaring, maar die titel mag ik niet gebruiken, want ik ben niet afgestudeerd.
Sinds ik niet meer een jurist ben maar advocaat, ga ik zelfverzekerder door het leven. Ik sta op met een gevoel van: vandaag lekker zaken bepleiten! De gedachte dat ik mijn bul heb, maakt me nog elke dag vrolijk.'
Met haar hbo-propedeuse stapte ze over naar de zesjarige avondstudie rechten. De man met wie ze nu getrouwd is, ontmoette ze op de universiteit. 'Ik was 25 toen we trouwden. Op mijn 29ste raakte ik zwanger. Ik was bijna klaar met mijn studie, maar de combinatie werk en zwangerschap was te veel. Ik zette mijn studie on hold.
Toen mijn dochter bijna 4 was, zei mijn man: nu jij. Toen ik mijn studie weer wilde oppakken, bleek dat ik nagenoeg alles over moest doen.'
Dat deed Köse-Albayrak, aan de Open Universiteit. 'Ik was 39 toen ik me eindelijk meester in de rechten mocht noemen. Dat is niet jong, maar het is gelukt. Jarenlang voelde het gebrek aan een diploma als een open wond. Ik werkte als jurist in het advocatenkantoor dat ik samen met mijn man had opgericht. Cliënten zagen me als een advocaat en elke keer legde ik uit: ik heb de kennis en de werkervaring, maar die titel mag ik niet gebruiken, want ik ben niet afgestudeerd.
Sinds ik niet meer een jurist ben maar advocaat, ga ik zelfverzekerder door het leven. Ik sta op met een gevoel van: vandaag lekker zaken bepleiten! De gedachte dat ik mijn bul heb, maakt me nog elke dag vrolijk.'
Lees het hele artikel in de Volkskrant hier: http://www.volkskrant.nl/voorpagina/van-dubbeltje-naar-kwartje~a4325386/?utm_source=facebook&utm_medium=social&utm_campaign=shared+content&utm_content=paid&hash=c98a55429eb32456f67811e8108114822c2ecc29
PS. Ik heb nooit met mevrouw zaken gedaan dus weet niets over haar inhoudelijke kennis of hoe aardig ze is. Dat is iets wat u zelf moet onderzoeken.
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Reacties