Om het vreemdelingenbeleid te verbeteren moet je ook de hand in eigen boezem durven steken
Ik weet dat in Nederland de debatcultuur een ondergeschoven kindje is en men niet oefent in een kwestie van verschillende kanten bekijken. Wij Nederlanders zijn erg goed in de jij-bakken methode om iets te bespreken. Voordat je het weet wordt het op de persoon gespeeld en krijg je een verbale hoop stront over je heen.
Deze week werd er een discussie op internet geopend met de vraag van een mevrouw waar het probleem lag op het gebied van het vreemdelingenbeleid. Volgens haar ligt dat probleem bij de ambtenaren. IND, DT&V, Teeven en dergelijke. Wat daar allemaal wel niet mis aan het gaan zou zijn wordt de laatste tijd uitvoerig in het nieuws belicht.
Vervolgens wierp ik de vraag op of de mensen die aan de kant van de vreemdelingen werken (ik bijvoorbeeld) ook niet deel van het probleem zijn. In de Bijbel en vervolgens deel geworden van onze Nederlandse taal wordt dat genoemd de splinter in het oog van de ander zien en niet de balk in ons eigen oog. Heb je wel eens oprecht je hand in eigen boezem gestoken (nog zo'n spreekwoord met Bijbelse wortels) en je afgevraagd of hetgeen jij/wij voor vreemdelingen doen ook wel oprecht ten goede van hen komt? Of dat beïnvloed wordt door onze wens om goed te zijn voor onze medemens en het goede gevoel dat dat geeft of zelfs banaler omdat het inkomen van een advocaat voortkomt uit het aantal zaken hij/zij doet? In hoeverre wordt het meegaan in discussies dat het land van herkomst slechter is dan Nederland in ons eigen hart beïnvloed door ons nationalisme of onze onbekendheid met dat land van herkomst of ons gebrek aan zelfredzaamheid in een andere cultuur? Is onze juridische of andere hulp dan echt wel het beste wat we die immigrant en immigranten als zodanig kunnen aandoen?
Blijkbaar is met de vinger wijzen naar de IND ingeburgerd maar als de andere kant eens op een aantal zaken wordt gewezen dan reageren mensen als door een adder gestoken. Het feit alleen al dat je het noemt zou een teken van laatdunkendheid zijn. Of kwetsbare mensen geen hulp gunnen. Dat opstuiven zag je ook een paar jaar geleden toen Julien Luscuere een kritisch stuk over de kwaliteit van de vreemdelingenrechtadvocatuur in het Advocatenblad had geplaatst.
Maar als we als groep nu proberen om het vreemdelingenbeleid en de hele praktijk daaromheen te verbeteren dan moet het geen Expeditie Robinson zijn waar bepaalde mensen een speciaal amulet hebben waardoor die immuun moeten zijn.
Laat ik eens een paar voorbeelden noemen:
Als je als Gemeente eens iets goeds wilt doen voor vreemdelingen dan genereert een bericht in de krant dat iedere statushouder die zich in de stad zal komen vestigen een pc van de gemeente cadeau krijgt geen positieve en warme gevoelens voor die groep. En dat kan je als gemeente niet beoogd hebben. Zie de balk in het oog.
Hetzelfde geldt voor woningen door illegalen bewoond laten worden terwijl studenten zich niet eens als woningzoekenden op de lijst mochten zetten, de wachtlijst voor een woning een jaar of vijf bedroeg en ook statushouders die zich er wilden gaan vestigen soms best lang moesten wachten voor ze een woning kregen via de lijst die Vluchtelingenwerk beschikbaar had.
De meeste mensen zijn geen heiligen. De grote meerderheid zal denken "Potverdorie waarom zij wel en ik niet?" Mensen als Wilders zullen er vervolgens een slaatje uit proberen te slaan. En dan kan je toch niet echt spreken van een positief effect voor vreemdelingen in zijn algemeen.
Die angel kan er uit worden gehaald door hulp te bieden waar (bijna) niemand van kan stellen dat hij daardoor wordt benadeeld. Bijvoorbeeld in bovengenoemde voorbeelden: Als een bedrijf nieuwe pc's aanschaft en die geeft zijn oude aan Vluchtelingenwerk en vraagt hen die te verdelen onder clienten die er graag eentje hebben kan niemand daar wat van zeggen. Of wanneer iemand een niet gebruikt kantoorpand ter beschikking zou stellen aan noodopvang.
Acties als de Vluchtkerk of organisaties die op basis van giften en vrijwillige bijdragen juridisch advies geven zijn voorbeelden dat hulp ook kan worden geboden zonder dat daarvoor publieke middelen worden gebruikt. En of je het nu eens bent met het Vluchtkerk initatief of niet ze hebben het toch maar voor elkaar gekregen om een grote groep mensen te voeden en onderdak te bieden en dat is iets wat daarom bewondering verdient. Zelfs Wilders hoor je er niet (of nauwelijks) over.
Als we echt willen dat de situatie voor iemand die in Nederland verblijf vraagt verbetert (het woord humaan wordt vaak gebruikt maar dat vind ik persoonlijk een ongeschikt woord dat door politiek wordt misbruikt) dan moeten we ALLES onder het vergrootglas leggen. Niet alleen de kant van de centrale overheid maar ook alle andere betrokken partijen. Want het één beïnvloed het ander. Politiek begint op straat maar eindigt met beleid opgesteld door een regering dat weer wordt uitgevoerd door de IND. Begin bij die basis op straat.
--------------------------
Law blog
Tweet
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Deze week werd er een discussie op internet geopend met de vraag van een mevrouw waar het probleem lag op het gebied van het vreemdelingenbeleid. Volgens haar ligt dat probleem bij de ambtenaren. IND, DT&V, Teeven en dergelijke. Wat daar allemaal wel niet mis aan het gaan zou zijn wordt de laatste tijd uitvoerig in het nieuws belicht.
Vervolgens wierp ik de vraag op of de mensen die aan de kant van de vreemdelingen werken (ik bijvoorbeeld) ook niet deel van het probleem zijn. In de Bijbel en vervolgens deel geworden van onze Nederlandse taal wordt dat genoemd de splinter in het oog van de ander zien en niet de balk in ons eigen oog. Heb je wel eens oprecht je hand in eigen boezem gestoken (nog zo'n spreekwoord met Bijbelse wortels) en je afgevraagd of hetgeen jij/wij voor vreemdelingen doen ook wel oprecht ten goede van hen komt? Of dat beïnvloed wordt door onze wens om goed te zijn voor onze medemens en het goede gevoel dat dat geeft of zelfs banaler omdat het inkomen van een advocaat voortkomt uit het aantal zaken hij/zij doet? In hoeverre wordt het meegaan in discussies dat het land van herkomst slechter is dan Nederland in ons eigen hart beïnvloed door ons nationalisme of onze onbekendheid met dat land van herkomst of ons gebrek aan zelfredzaamheid in een andere cultuur? Is onze juridische of andere hulp dan echt wel het beste wat we die immigrant en immigranten als zodanig kunnen aandoen?
Blijkbaar is met de vinger wijzen naar de IND ingeburgerd maar als de andere kant eens op een aantal zaken wordt gewezen dan reageren mensen als door een adder gestoken. Het feit alleen al dat je het noemt zou een teken van laatdunkendheid zijn. Of kwetsbare mensen geen hulp gunnen. Dat opstuiven zag je ook een paar jaar geleden toen Julien Luscuere een kritisch stuk over de kwaliteit van de vreemdelingenrechtadvocatuur in het Advocatenblad had geplaatst.
Maar als we als groep nu proberen om het vreemdelingenbeleid en de hele praktijk daaromheen te verbeteren dan moet het geen Expeditie Robinson zijn waar bepaalde mensen een speciaal amulet hebben waardoor die immuun moeten zijn.
Laat ik eens een paar voorbeelden noemen:
Als je als Gemeente eens iets goeds wilt doen voor vreemdelingen dan genereert een bericht in de krant dat iedere statushouder die zich in de stad zal komen vestigen een pc van de gemeente cadeau krijgt geen positieve en warme gevoelens voor die groep. En dat kan je als gemeente niet beoogd hebben. Zie de balk in het oog.
Hetzelfde geldt voor woningen door illegalen bewoond laten worden terwijl studenten zich niet eens als woningzoekenden op de lijst mochten zetten, de wachtlijst voor een woning een jaar of vijf bedroeg en ook statushouders die zich er wilden gaan vestigen soms best lang moesten wachten voor ze een woning kregen via de lijst die Vluchtelingenwerk beschikbaar had.
De meeste mensen zijn geen heiligen. De grote meerderheid zal denken "Potverdorie waarom zij wel en ik niet?" Mensen als Wilders zullen er vervolgens een slaatje uit proberen te slaan. En dan kan je toch niet echt spreken van een positief effect voor vreemdelingen in zijn algemeen.
Die angel kan er uit worden gehaald door hulp te bieden waar (bijna) niemand van kan stellen dat hij daardoor wordt benadeeld. Bijvoorbeeld in bovengenoemde voorbeelden: Als een bedrijf nieuwe pc's aanschaft en die geeft zijn oude aan Vluchtelingenwerk en vraagt hen die te verdelen onder clienten die er graag eentje hebben kan niemand daar wat van zeggen. Of wanneer iemand een niet gebruikt kantoorpand ter beschikking zou stellen aan noodopvang.
Acties als de Vluchtkerk of organisaties die op basis van giften en vrijwillige bijdragen juridisch advies geven zijn voorbeelden dat hulp ook kan worden geboden zonder dat daarvoor publieke middelen worden gebruikt. En of je het nu eens bent met het Vluchtkerk initatief of niet ze hebben het toch maar voor elkaar gekregen om een grote groep mensen te voeden en onderdak te bieden en dat is iets wat daarom bewondering verdient. Zelfs Wilders hoor je er niet (of nauwelijks) over.
Als we echt willen dat de situatie voor iemand die in Nederland verblijf vraagt verbetert (het woord humaan wordt vaak gebruikt maar dat vind ik persoonlijk een ongeschikt woord dat door politiek wordt misbruikt) dan moeten we ALLES onder het vergrootglas leggen. Niet alleen de kant van de centrale overheid maar ook alle andere betrokken partijen. Want het één beïnvloed het ander. Politiek begint op straat maar eindigt met beleid opgesteld door een regering dat weer wordt uitgevoerd door de IND. Begin bij die basis op straat.
--------------------------
Law blog
Tweet
Reacties