Moet IND kosten DNA-onderzoek vergoeden? (uitspraak)
LJN: BZ9733, Raad van State , 201109643/1/V3
Datum uitspraak: 03-05-2013
Datum publicatie: 08-05-2013
Rechtsgebied: Vreemdelingen
Soort procedure: Hoger beroep
Inhoudsindicatie: Bij besluit van 23 december 2010 heeft de minister voor Immigratie en Asiel de aan de vreemdeling verleende verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd ingetrokken. Dit besluit is aangehecht.
Vindplaats(en): Rechtspraak.nl
Achtergrond: Mevrouw vraagt asiel aan en één van de redenen is dat haar moeder met een andere man is getrouwd dan haar vader.
7. In grief 4 klaagt de staatssecretaris dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat de kosten van het DNA-onderzoek ten laste van hem komen omdat het beroep gegrond is verklaard om redenen welke verband houden met dat onderzoek. Hiertoe verwijst de staatssecretaris allereerst naar zijn overige grieven. Voorts stelt hij dat de bewijslast bij de vreemdeling ligt en dat hij derhalve niet gehouden is de kosten voor het DNA-onderzoek te vergoeden.
7.1. Volgens werkinstructie nr. 2011/12 van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (hierna: de IND) geldt als uitgangspunt dat de gezinsband en de afstammingsrelatie worden aangetoond met documenten. Als er geen documenten zijn en er sprake is van bewijsnood, kan met een DNA-onderzoek worden vastgesteld of sprake is van een biologische relatie. De IND biedt een DNA-onderzoek alleen aan als de betrokken vreemdeling in aanmerking komt voor een afgeleide verblijfsvergunning als bedoeld in artikel 29, eerste lid, aanhef en onder e of f, van de Vw 2000.
Als de vreemdeling zelf het initiatief neemt om een DNA-onderzoek op te starten en de positieve uitslag hiervan overlegt, beoordeelt de IND of sprake is van bewijsnood.
7.2. Nu de vreemdeling niet in aanmerking komt voor een afgeleide vergunning als bedoeld in artikel 29, eerste lid, aanhef en onder e of f, van de Vw 2000, was de staatssecretaris niet gehouden zelf een DNA-onderzoek aan te bieden. Voorts is niet gesteld dat sprake is van bewijsnood. Daartoe wordt overwogen dat van de vreemdeling wordt verlangd dat zij aantoont dat zij de gestelde identiteit en nationaliteit bezit. In dit geval is niet gesteld dat DNA-onderzoek daartoe de enige mogelijkheid zou zijn. Gelet hierop heeft de staatssecretaris zich op het standpunt kunnen stellen dat de gemaakte kosten voor een DNA-onderzoek niet zijn aan te merken als kosten die voor vergoeding in aanmerking komen. Grief 4 slaagt.
--------------------------
Law blog
Tweet
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Datum uitspraak: 03-05-2013
Datum publicatie: 08-05-2013
Rechtsgebied: Vreemdelingen
Soort procedure: Hoger beroep
Inhoudsindicatie: Bij besluit van 23 december 2010 heeft de minister voor Immigratie en Asiel de aan de vreemdeling verleende verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd ingetrokken. Dit besluit is aangehecht.
Vindplaats(en): Rechtspraak.nl
Achtergrond: Mevrouw vraagt asiel aan en één van de redenen is dat haar moeder met een andere man is getrouwd dan haar vader.
7. In grief 4 klaagt de staatssecretaris dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat de kosten van het DNA-onderzoek ten laste van hem komen omdat het beroep gegrond is verklaard om redenen welke verband houden met dat onderzoek. Hiertoe verwijst de staatssecretaris allereerst naar zijn overige grieven. Voorts stelt hij dat de bewijslast bij de vreemdeling ligt en dat hij derhalve niet gehouden is de kosten voor het DNA-onderzoek te vergoeden.
7.1. Volgens werkinstructie nr. 2011/12 van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (hierna: de IND) geldt als uitgangspunt dat de gezinsband en de afstammingsrelatie worden aangetoond met documenten. Als er geen documenten zijn en er sprake is van bewijsnood, kan met een DNA-onderzoek worden vastgesteld of sprake is van een biologische relatie. De IND biedt een DNA-onderzoek alleen aan als de betrokken vreemdeling in aanmerking komt voor een afgeleide verblijfsvergunning als bedoeld in artikel 29, eerste lid, aanhef en onder e of f, van de Vw 2000.
Als de vreemdeling zelf het initiatief neemt om een DNA-onderzoek op te starten en de positieve uitslag hiervan overlegt, beoordeelt de IND of sprake is van bewijsnood.
7.2. Nu de vreemdeling niet in aanmerking komt voor een afgeleide vergunning als bedoeld in artikel 29, eerste lid, aanhef en onder e of f, van de Vw 2000, was de staatssecretaris niet gehouden zelf een DNA-onderzoek aan te bieden. Voorts is niet gesteld dat sprake is van bewijsnood. Daartoe wordt overwogen dat van de vreemdeling wordt verlangd dat zij aantoont dat zij de gestelde identiteit en nationaliteit bezit. In dit geval is niet gesteld dat DNA-onderzoek daartoe de enige mogelijkheid zou zijn. Gelet hierop heeft de staatssecretaris zich op het standpunt kunnen stellen dat de gemaakte kosten voor een DNA-onderzoek niet zijn aan te merken als kosten die voor vergoeding in aanmerking komen. Grief 4 slaagt.
--------------------------
Law blog
Tweet
Reacties