Tentenkamp Somaliër vraagt binnen asielprocedure om reguliere verblijfsvergunning -> nw aanvraag (uitspraak Raad van State)

ECLI:NL:RVS:2014:797

Instantie Raad van State

Datum uitspraak 28-02-2014

Datum publicatie 05-03-2014

Zaaknummer 201308276/1/V4

Rechtsgebieden Vreemdelingenrecht

Bijzondere kenmerken Hoger beroep

2. In de tweede grief klaagt de vreemdeling dat de voorzieningenrechter ten onrechte heeft overwogen dat het door hem in de correcties en aanvullingen op het gehoor en de zienswijze gedane verzoek om toepassing van artikel 3.4, derde lid, van het Vreemdelingenbesluit (hierna: het Vb 2000) niet kan worden aangemerkt als een aanvraag, zodat de naar aanleiding van dit verzoek in het besluit van 8 augustus 2013 gemaakte opmerking dat geen aanleiding wordt gezien gebruik te maken van die bevoegdheid, geen besluit is. Door aldus te overwegen heeft de voorzieningenrechter volgens de vreemdeling miskend dat voormeld verzoek volgens de jurisprudentie van de Afdeling als een aanvraag moet worden aangemerkt.
2.1. In artikel 3.4, eerste lid, van het Vb 2000 zijn de beperkingen, bedoeld in artikel 14, derde lid, van de Vw 2000 vermeld.
Ingevolge het derde lid, voor zover thans van belang, kan de minister een verblijfsvergunning verlenen onder een andere beperking, dan genoemd in het eerste lid.
2.2. De vreemdeling heeft onder meer in zijn zienswijze op het voornemen van de staatssecretaris tot afwijzing van zijn asielaanvraag van 31 juli 2013, de staatssecretaris verzocht hem met toepassing van de discretionaire bevoegdheid, bedoeld in artikel 3.4, derde lid, van het Vb 2000, een verblijfsvergunning regulier te verlenen. Daartoe heeft hij aangevoerd dat hij behoort tot de groep feitelijk onuitzetbare Somaliërs, dat hij in een tentenkamp heeft gezeten en thans weer voorzieningen ROA/COA ontvangt en dat hij aan deze lijdensweg een einde gemaakt wil zien.
Een dergelijk verzoek moet volgens vaste jurisprudentie (zie onder meer de uitspraken van 20 april 2007 in zaak nr. 200701566/1, JV 2007/264, en van 8 juli 2011 in zaak nr. 201009928/1/V3) worden aangemerkt als een aanvraag in de zin van artikel 1:3, derde lid, van de Awb. De in het besluit van 8 augustus 2013 vervatte afwijzing van die aanvraag dient te worden aangemerkt als een besluit in de zin van artikel 1:3, eerste lid, van de Awb. De voorzieningenrechter heeft dat niet onderkend.
Grief 2 slaagt.
3. Het hoger beroep is kennelijk gegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden vernietigd, voor zover deze betrekking heeft op het verzoek om toepassing van de discretionaire bevoegdheid, bedoeld in artikel 3.4, derde lid, van het Vb 2000, en voor het overige te worden bevestigd. Doende hetgeen de rechtbank zou behoren te doen, overweegt de Afdeling met betrekking tot het verzoek om toepassing van voormelde bevoegdheid ambtshalve als volgt.
3.1. De hiervoor onder 2.2 bedoelde afwijzing moet worden aangemerkt als een besluit in de zin van artikel 1:3, eerste lid, van de Awb, waartegen ingevolge artikel 7:1, eerste lid, van de Awb bezwaar openstaat. Het beroep is daarom in zoverre niet-ontvankelijk. De Afdeling zal het beroepschrift in zoverre met toepassing van artikel 6:15, eerste lid, van de Awb ter behandeling als bezwaarschrift aan de staatssecretaris doorzenden.
4. De staatssecretaris dient op na te melden wijze in de proceskosten te worden veroordeeld.
 Hele uitspraak hier: http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RVS:2014:797

Dus meneer is dan nog steeds niet illegaal want in procedure. Lijkt me een handig idee voor de advocaten in al die vergelijkbare procedures.

Tekst Awb

 

Artikel 1:3

• 1. Onder besluit wordt verstaan: een schriftelijke beslissing van een bestuursorgaan, inhoudende een publiekrechtelijke rechtshandeling.

• 2. Onder beschikking wordt verstaan: een besluit dat niet van algemene strekking is, met inbegrip van de afwijzing van een aanvraag daarvan.

• 3. Onder aanvraag wordt verstaan: een verzoek van een belanghebbende, een besluit te nemen.

• 4. Onder beleidsregel wordt verstaan: een bij besluit vastgestelde algemene regel, niet zijnde een algemeen verbindend voorschrift, omtrent de afweging van belangen, de vaststelling van feiten of de uitleg van wettelijke voorschriften bij het gebruik van een bevoegdheid van een bestuursorgaan.

In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.