"Roman over Afrikaanse familie die naar Nederland vlucht."
Yasmine Allas - De generaal met de zes vingers
Een ontroerende hondenliefde
Generaal Samater is geboren met zes vingers aan elke hand. De vrouw die hem als moeder in huis nam, bond ze af en op een dag lagen ze naast zijn handje. Door hard werken wist de generaal zich een bestaan en aanzien op te bouwen. Toen de generaal trouwde, nam hij een nichtje in huis. Die pestte zijn vrouw het huis uit en nam haar plaats in. Dit was mevrouw Samater, die haar huis inrichtte met meubels uit Duitsland, die bedienden had waaronder Siidow, de kok die er niet uitzag, maar die overheerlijk kon koken. Ze baarde 4 kinderen: Maax, de oudste jongen, Nasiib, het oudste meisje, Zami, nog een meisje en tenslotte het jongste zoontje Dhuxul. Generaal Samater was een strenge, rechtvaardige vader, maar bovenal een militair. Zijn grootste liefde ging eigenlijk uit naar een hond, die hij als puppie van de dood had gered: Mataan. Maar daar wist mevrouw Samater wel korte metten mee te maken: zij zwaaide de scepter in het huis, liet zich verwennen als een koningin en verzamelde rijkdom. Maar op een dag brak er een revolutie uit in het land en moest het hele gezin vluchten. Een kluis met rijkdom bleef achter, evenals de bedienden...
Maar Siidow wist mee te komen. Hij kwam alleen niet ver. En het gezin? Dat kwam tot aan Nederland.
Maar Siidow wist mee te komen. Hij kwam alleen niet ver. En het gezin? Dat kwam tot aan Nederland.
Mooi, strak en eenvoudig geschreven verhaal over een gezin dat naar Nederland vlucht en dat hier moet zien te integreren. Yasmine Allas weet in een aangrijpend verhaal de moeilijkheden van integratie op tafel te gooien. Met voorzichtige humor beschrijft ze het delicate probleem van assimilatie: de generaal die in Nederland geen militair meer kan zijn, teruggeworpen is op zijn gezin en aangewezen op KAT-kouwende landgenoten die niet anders kunnen dan roddelen en slapen. Hij trekt zich terug van zijn gezin en verzinkt in zijn oude liefde voor zijn hond. Mevrouw Samater die thuis een koningin was, zowel over een huishouden de scepter zwaaide als over een berg van rijkdom en zich nu opeens ziet gereduceerd tot een arme die vrouw die niets kan kopen. Het is daarentegen de jeugd die zich het eerste aanpast: Nasiib gaat uiteindelijk op een advocatenkantoor werken en ook Zami, die als een echte puber protesteerde tegen haar lot, weet zich aan te passen.
Met bijna satirische pen beschrijft Allas eerst het gezinsleven in Afrika, dat onder strak regime van mevrouw Samater stond. Haar macht neemt af vanaf de dag dat het gezin het huis verlaat. Dan gaan ook de kinderen nadenken over hun vader, die normaal alleen 's avonds thuiskwam, en nu een oorlog voert tegen de revolutionairen. Nasiib vertrouwt Zami enkele familieverhalen toe, ten gunste van haar vader, maar mevrouw Samater komt er niet al te best vanaf.
Wanneer het gezin in Nederland aankomt, wordt niet alleen de sociale werkster als karikatuur neergezet. Ook landgenoten en hun gewoonten worden niet gespaard. Net zoals de godsdienst.
Wanneer Nasiib later op een advocatenkantoor gaat werken, is ze al bijna geïntegreerd. Maar haar Afrikaanse verleden zal ze altijd behouden, net zoals ze de familie-eer altijd hoog zal houden.
Dit Afrikaanse verleden is terug te vinden in Allas' vertelstijl. Afrikaners kunnen grote vertellers zijn en dit boek bewijst dit weer een keer. In een haast van emotie ontdane stijl vertelt ze in luchtige stijl zowel de komische dingen alsook de gruwelijkheden. Met evenveel verve weet ze deze stijl vol te houden tot het einde van het boek.
Gaat het boek in het begin vooral over mevrouw Samater, naarmate het boek vordert, leren we ook een hoop over meneer Samater. Het is zijn karakter dat het meest ontroert en dat je te denken geeft over het lot dat hem naar Nederland heeft gebracht.
Het is het tweede boek van deze in Nederland wonende schrijfster uit Somalië. Haar eerste boek, 'Idil, een meisje' gaat verfilmd worden door Karim Traïda, die al eerder de bekroonde film 'De Poolse Bruid' maakte. 'De generaal met de zes vingers' is een mooi, verrassend en rijk verhaal.
Met bijna satirische pen beschrijft Allas eerst het gezinsleven in Afrika, dat onder strak regime van mevrouw Samater stond. Haar macht neemt af vanaf de dag dat het gezin het huis verlaat. Dan gaan ook de kinderen nadenken over hun vader, die normaal alleen 's avonds thuiskwam, en nu een oorlog voert tegen de revolutionairen. Nasiib vertrouwt Zami enkele familieverhalen toe, ten gunste van haar vader, maar mevrouw Samater komt er niet al te best vanaf.
Wanneer het gezin in Nederland aankomt, wordt niet alleen de sociale werkster als karikatuur neergezet. Ook landgenoten en hun gewoonten worden niet gespaard. Net zoals de godsdienst.
Wanneer Nasiib later op een advocatenkantoor gaat werken, is ze al bijna geïntegreerd. Maar haar Afrikaanse verleden zal ze altijd behouden, net zoals ze de familie-eer altijd hoog zal houden.
Dit Afrikaanse verleden is terug te vinden in Allas' vertelstijl. Afrikaners kunnen grote vertellers zijn en dit boek bewijst dit weer een keer. In een haast van emotie ontdane stijl vertelt ze in luchtige stijl zowel de komische dingen alsook de gruwelijkheden. Met evenveel verve weet ze deze stijl vol te houden tot het einde van het boek.
Gaat het boek in het begin vooral over mevrouw Samater, naarmate het boek vordert, leren we ook een hoop over meneer Samater. Het is zijn karakter dat het meest ontroert en dat je te denken geeft over het lot dat hem naar Nederland heeft gebracht.
Het is het tweede boek van deze in Nederland wonende schrijfster uit Somalië. Haar eerste boek, 'Idil, een meisje' gaat verfilmd worden door Karim Traïda, die al eerder de bekroonde film 'De Poolse Bruid' maakte. 'De generaal met de zes vingers' is een mooi, verrassend en rijk verhaal.
Bron: http://www.hotel-boekenlust.nl/bibliotheek/623-Yasmine-Allas-De-generaal-met-de-zes-vingers.html
Hier te koop bij Bol.com (bestel via dit blog en ondersteun ons):
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten