Arrest Tjebbes: verlies EU-burgerschap tóch individueel toetsen bij zaken waar je Nederlandse nationaliteit verloren zou zijn gegaan

Het Hof van Justitie van de Europese Unie heeft arrest gewezen in de zaak Tjebbes (C-221/17). Dit arrest heeft grote gevolgen voor een belangrijk deel van het Nederlandse nationaliteitsrecht. Vooral met het verlies van het Nederlanderschap zal door Nederland voortaan anders moeten worden omgegaan dan tot nu toe gebeurde.

Lees hier de bespreking door Arend van Rosmalen

http://mynta.nl/arrest-tjebbes-verlies-eu-burgerschap-toch-individueel-toetsen/

Of lees de link in de post van Eric

Dit is het persbericht van het Hof van Justitie:

Het Unierecht verzet zich niet tegenhet verlies van de nationaliteit van een lidstaat en dusvan het burgerschap van de Unie wanneer de effectieve band tussen de betrokken persoonen die lidstaat voor lange tijd is onderbroken.Hetevenredigheidsbeginsel vereist echter dat van geval tot geval wordt onderzocht welkegevolgendatnationaliteitsverlies voor de betrokken personenheeft uit het oogpunt van het Unierecht.
Link naar persbericht

Dit is een artikel in de Volkkrant er over:

Nieuws Dubbele nationaliteit

Baanbrekend: mogelijk toch je ‘verlopen’ paspoort terug na tien jaar buitenland

Nederlanders met een dubbele nationaliteit die hun Nederlanderschap verloren omdat ze meer dan tien jaar onafgebroken in een land buiten de Europese Unie verbleven, maken door een baanbrekende uitspraak van het Europees Hof van Justitie kans om hun Nederlanderschap terug te krijgen.

Irene de Zwaan12 maart 2019, 20:24

Na de uitspraak van het Europees Hof van Justitie kan de rechter per individu toetsen of of het redelijk is dat iemand zijn paspoort is ontzegd. Beeld ANP

https://www.volkskrant.nl/ts-b3f88053

Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email

Prejudiciele vragen gesteld aan Europese Hof over 2004/38 en Zambrano

Pending Case NA (C-115/15): Four Questions For CJEU

Involving a myriad of intriguing issues, the EU law tale of a Pakistani lady called Nazia Ahmed (NA) has been reported as [2013] UKUT 89 (IAC), [2014] EWCA Civ 995 and [2015] EWCA Civ 140. These days her case is simply known as Pending Case NA (C-115/15) and may hold the key to unlocking numerous doors in EU law.

Lees het uitgebreide artikel geschreven door een Brits/Pakistaanse jurist hier:  https://asadakhan.wordpress.com/2015/08/26/pending-case-na-c-11515-four-questions-for-cjeu/

De gestelde vragen zijn:


In this judgment, the Court of Appeal referred the following question to the CJEU:

Must a third country national ex-spouse of an EU citizen be able to show that their former spouse was exercising treaty rights in the host member state at the time of their divorce in order to retain a right of residence under article 13(2) of Directive 2004/38/EC?

 (....)
 
In light of the above issues, Lord Dyson MR, Sullivan and Sharp LJJ referred these three further questions to the CJEU:

(1) Does an EU citizen have a right to reside in a host member state under articles 20 and 21 of the TFEU in circumstances where the only state within the EU in which the citizen is entitled to reside is his state of nationality, but there is a finding of fact by a competent tribunal that the removal of the citizen from the host member state to his state of nationality would breach his rights under article 8 of the ECHR or article 7 of the CFR?
(2) If the EU citizen in (1) (above) is a child, does the parent having sole care of that child have a derived right of residence in the host member state if the child would have to accompany the parent on removal of the parent from the host member state?
(3) Does a child have a right to reside in the host member state pursuant to article 12 of Regulation 1612/68 EEC (now article 10 of Regulation 492/2011/EU) if the child’s EU citizen parent, who has been employed in the host member state, has ceased to reside in the host member state before the child enters education in that state?

Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.

CJEU on the Qualification Directive, Homosexuality and Persecution

Joined Cases C-199/12, C-200/12, C-201/12, Minister voor Immigratie en Asiel v X, Y and Z v Minister voor Immigratie en Asiel

The status of homosexuals is an extremely fascinating aspect of asylum and human rights law. Even in the freedom of western society, it is only fairly recently that homosexual, transgender and bisexual individuals have achieved parity – albeit superficially – with heterosexuals. Geography aside, gay people can be found in abundance all over the world and are routinely victimised because of their sexuality. Ultimately we are all human and of course sexual expression is inextricably linked to selfhood.

In these Dutch cases, the Court of Justice of the European Union (CJEU) held that sexual orientation is a fundamental part of identity and people should not have to abandon their sexuality. Similarly, criminal laws specifically targeting homosexuals clearly single them out from the rest of society.

X was from Sierra Leone where under section 61 of the Offences Against the Persons Act 1861 homosexuality is punishable by 10 years’ imprisonment to life. Y was from Uganda where under article 145 of the Penal Code Act 1950 being gay can attract a life sentence. Z was from Senegal where under Article 319.3 of the Senegalese Penal Code a conviction for engaging in homosexual acts may result in up to 5 years’ imprisonment and a fine of up to €2000. X, Y and Z sought asylum in the Netherlands on the basis that owing to their sexuality they had a well-founded fear of persecution in their respective countries of origin. They claimed that they were treated violently by their families and repressively by the authorities. Whilst their sexual orientation was considered credible, their asylum applications were refused because it was considered that X, Y and Z failed to demonstrate that upon return to their respective homelands they would be persecuted for being members of a particular social group.

The Qualification Directive or Council Directive 2004/83/EC (the directive) envisages a full and inclusive application of the Geneva Convention and affirms the principle that no one should be sent back to face persecution (sufficiently serious either by the nature or repetition of the acts of persecution as to constitute a severe violation of basic human rights) for reasons of race, religion, nationality, membership of a particular social group or political opinion.

Against that background, in essence, the Dutch Raad van State or Council of State, the national court in charge of hearing these cases at final instance, asked the following questions of the CJEU (1) do homosexual third country nationals comprise a particular social group in line with article 10 – reasons for persecution – of the directive (2) for the purposes of article 9 – acts of persecution – of the directive how should acts of persecution be evaluated by national authorities (3) does the criminalisation of homosexuality in Sierra Leone, Uganda and Senegal and possible imprisonment after conviction amount to persecution.

Continue reading here in the original weblog by a British-Pakistani immigration specialist: http://asadakhan.wordpress.com/2013/11/18/cjeu-on-the-qualification-directive-homosexuality-and-persecution/?goback=%2Egde_1624427_member_5808301246397849600#%21



In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.

Werkloze grensarbeider moet uitkering in 'woonland' aanvragen en loopt daardoor misschien veel geld mis

Een werkloze grensarbeider mag alleen in het land waar hij woont een werkloosheidsuitkering aanvragen, niet in het land waar hij voor het laatst heeft gewerkt. Dat is donderdag het oordeel van het Europees Hof van Justitie in de zaak van drie Nederlandse grensarbeiders die in Nederland werkten maar in Belgie
woonden.

Maar bijvoorbeeld in Duitsland is de WW lager en ook van kortere duur.

Lees meer hierover in de pers hier:

http://www.telegraaf.nl/binnenland/21469250/__Uitkering_in__woonland__aanvragen__.html
http://www.elsevier.nl/Europese-Unie/nieuws/2013/4/Werkloze-grensarbeider-moet-uitkering-aanvragen-in-woonland-1227039W/

http://www.tubantia.nl/algemeen/binnenland/werkloze-nederlander-moet-in-belgi%C3%AB-uitkering-aanvragen-1.3600561


Lees hier het uitgebreide persbericht over de uitspraak zoals het Hof die zelf heeft uitgebracht: http://curia.europa.eu/jcms/upload/docs/application/pdf/2013-04/cp130039nl.pdf#page=1&zoom=auto,0,820

--------------------------
Law blog
Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.

Tweet

In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak.

Wijze van restitutie n.a.v. uitspraak Hof van Justitie inzake leges langdurig ingezetenen

Dit bericht is het vervolg op het bericht van 9 augustus 2012, met als onderwerp: Uitspraak Hof van Justitie inzake leges (voor langdurig ingezetenen). Op 26 april 2012 heeft het Hof van Justitie van de EU uitspraak gedaan in een procedure die de Europese Commissie is gestart tegen Nederland vanwege de leges die Nederland heft voor aanvragen van langdurig ingezeten derdelanders (dit zijn zaken die vallen onder de Europese Richtlijn 2003/109/EG).

Inmiddels is duidelijk welke personen in aanmerking komen voor restitutie. Degenen die daarvoor in aanmerking komen, hoeven hier niet om te vragen. De IND betaalt de leges terug aan degene die deze heeft betaald, dat kan u zelf zijn, maar bijvoorbeeld ook uw advocaat of een andere relatie. In bijna alle gevallen zijn de rekeningnummers bij de IND bekend. Als geen rekeningnummer bekend is, zal de IND u daarom vragen. Als de IND het bedrag aan een derde uitbetaalt, krijgt u daarvan bericht. De betaling vindt momenteel plaats en spreidt zich uit over een tijdvak van naar verwachting maximaal twee maanden.

Bron: http://www.ind.nl/nieuws/2012/20120927-wijze-van-restitutie-n.a.v.uitspraak-hof-van-justitie-inzake-leges-langdurig-ingezetenen.aspx?cp=110&cs=46613



Law blog
Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.

Tweet

De verhouding tussen het EHRM en het HvJ EU na toetreding van de EU tot het EVRM.

Ik heb helaas geen abonnement op de Ars Aequi (studentenjaren lang geleden) maar het zou kunnen dat onderstaand artikel voor ons vreemdelingenjuristen interessant is.

BIJZONDER NUMMER ‘ZOEKEN NAAR HIËRARCHIE’

Het recht kan niet zonder hiërarchie. Juridische conflicten zijn pas definitief beslecht wanneer de hoogste regels zijn geïdentificeerd en wanneer de hoogste rechter zich over de uitleg van die regels heeft uitgelaten. Juridische conflicten laten zich door de opkomst van nieuwe juridische deelterreinen op internationaal, Europees en nationaal niveau echter niet meer steeds in termen van hiërarchie vangen. In dit Bijzonder Nummer van Ars Aequi wordt gepoogd een begin van een antwoord te geven op de vragen die deze ontwikkeling oproept.

 De verhouding tussen het EHRM en het HvJ EU na toetreding van de EU tot het EVRM.
Janneke Gerards & Lize Glas





Law blog Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.

Arrest van het Hof van Justitie in zaak C-347/10 Salemink

Sociale zekerheid van migrerende werknemers

Werknemers die werkzaam zijn op gasboorplatformen op het tot een lidstaat behorende gedeelte van het continentaal plat vallen in beginsel onder het Unierecht

Zie persbericht: http://curia.europa.eu/jcms/upload/docs/application/pdf/2012-01/cp120001nl.pdf

(niet helemaal onze 'cup of tea" maar we kunnen er zijdelings mee te maken krijgen)

The ECJ on Aslyum, Greece & the UK Protocol on the EU Charter (part 2)

On the UK-Poland Protocol

The second aspect of the judgment, albeit one given short shrift, concerns the UK-Poland Protocol on the EU Charter of Fundamental Rights. A key question in the British litigation was whether that Member State has an effective opt-out from the Charter. The Court was clear that it does not. This conclusion is hardly surprising – as the Advocate General declared in her Opinion – the question is “easily answered”. Despite the rhetoric of various British politicians (including former Prime Minister Tony Blair) the Protocol simply does not read as an opt-out as it seeks to clarify the application of the EU Charter. The judgment in NS simply confirms that plain reading. The ECJ did deftly avoided any decision on the more controversial question of the social and economic rights contained in the Charter and their application in Britain. Those rights are likely to be the subject of future litigation and in that field the Protocol may be more pertinent.

This aspect of the decision may cause rancour amongst already-agitated British politicians who claim that ‘Europe’ interferes too much with national policy-making. The previous Government’s failure to escape the clutches of another rights charter can only add to the antipathy currently directed at the ECHR. This political opposition is fomented by media misunderstanding. ADaily Mail story on the ECHR saw a reference to the ‘meddling EU’ having to be amended to ‘meddling Europe’. Despite over-simplification in the public sphere the reality is that European human rights law is complex and is likely to remain that way for now. Indeed, much of the complexity is caused by the unhelpful political tactics that British and other governments tend to engage in. It was a political manoeuvre, not a legal argument, that led to a Protocol which is not an opt-out but a sop to British Euroscepticism. Drastic simplification of the law in this field could now only be achieved through a unification of European legal orders (i.e. the EU and Council of Europe) or through abandoning the very idea of a European human rights law – neither of which is desirable at present. Though the law remains fragmented gradual convergence (and thus simplification) of the law is possible (and even likely) if the debate were only conducted with more matter and less art.

Conclusion

The judgment in NS is not fatal to the European asylum system. There is a high bar to be cleared for any asylum seeker attempting to avoid transfer within the Union. At the same time, the very high proportion of asylum seekers that enter the EU through Greece means that a finding against that Member State alone is enough to cause something of a crisis in this field of EU law. One wonders where this leaves other states, such as Italy, which face serious problems complying with their obligations despite, or indeed because, it is a point of entry for many asylum seekers. On the EU Charter the judgment is both wiley and wise but its greatest significance may be in terms of the opprobrium it will provoke in the UK. As the well-worn proverb has it: interesting times lie ahead for human rights law.

Original: http://www.humanrights.ie/index.php/2011/12/28/nsjudgment/

Law blog Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.

The ECJ on Aslyum, Greece & the UK Protocol on the EU Charter (part1)

Last Wednesday, the European Court of Justice issued a flurry of judgments just before the Christmas break. Indeed, there were so many interesting and important decisions amongst the twenty or so handed down that seems foolish to consider any of them the ‘most important’. Nonetheless the judgment in NS and Others v SSHD (C-411/10) must be a contender for the title. The case concerns an asylum seeker in Britain who first entered the EU through Greece. The Dublin Regulation, which governs this aspect of EU asylum law, would ordinarily dictate that the applicant should be sent to Greece to have his asylum claim considered there. However, Mr Saeedi challenged his transfer to Greece, claiming that his human rights would be infringed by such a transfer as Greece would be unable to process his application. NS was joined with an Irish case, ME & Others v Refugee Applications Commissioner & MEJLR (C-493/10), which raised similar questions for EU law.

The judgment is the latest in a series of cases which seek to address the problems facing asylum seekers entering Europe today. In September Advocate General Trstenjak handed down her Opinion and concluded that Mr Saeedi should not be returned to Greece. Her conclusion was bolstered by the decision of the European Court of Human Rights in MSS v Belgium and Greece that return to the latter state was a violation of the right to be free from inhuman or degrading treatment. It was an Opinion whose legal correctness nonetheless threatens political problems for the Member States and the European asylum system.

Judgment in NS

Following the Advocate General, the ECJ last week delivered a strong judgment that seeks to uphold the integrity of the common asylum system while also ensuring that asylum seekers’ rights are protected. The ECJ’s judgment is not blasé about the important of mutual trust to the effective operation of EU asylum law. A key paragraph of the judgment notes the profundity of the issue for EU co-operation in asylum and in home affairs in general:

“At issue here is the raison d’être of the European Union and the creation of an area of freedom, security and justice and, in particular, the Common European Asylum System, based on mutual confidence and a presumption of compliance, by other Member States, with European Union law and, in particular, fundamental rights.” (para 84)

This passage places mutual confidence at the heart of the area of freedom, security and justice (and perhaps even the EU itself!) and so not every breach of the rules and regulations on asylum, or human rights, is to be understood as grounds for suspending the operation of the system. However, the Court concluded that whatever presumption there may be that Member States comply with the Geneva Conventions, the European Convention on Human Rights and the EU Charter of Fundamental Rights, that presumption could never be conclusive. Therefore an individual could rebut the presumption and demonstrate that transfer to a state, such as Greece, would involve the violation of human rights. Thus the ECJ concluded that a Member State could not transfer an individual

“where they cannot be unaware that systemic deficiencies in the asylum procedure and in the reception conditions of asylum seekers in that Member State amount to substantial grounds for believing that the asylum seeker would face a real risk of being subjected to inhuman or degrading treatment within the meaning of Article 4 of the Charter.” (para 94).

The Test in NS

This test gives expression to the Court’s strong conclusion that although the effectiveness of the EU asylum system is a key public policy goal that goal cannot come at the cost of the people the system is supposed to serve. Two questions remain: who bears the burden of proof if an applicant tries to rebut the presumption of compliance, and how do they do so? On the first question it would appear that the presumption of compliance means that it falls to the asylum seeker to show that there have been a failure to uphold his or her human rights. Such a burden of proof is largely in keeping with the practice of human rights law which requires the applicant to prove an interference with his rights and requires the state to prove that the interference was justifiable. However, the operation of a presumption does tilt the balance of the litigation slightly in favour of the state and thus makes it that much more difficult for the applicant.

The second question, on how to rebut the presumption, is more complex. There appear to be four aspects to the test as to whether transfer to a particular Member State should be suspended: (i) clear evidence of (ii) systemic deficiencies which (iii) amount to substantial grounds for believing that (iv) there is a real risk of violation of Article 4. It is unclear what amounts to clear evidence. In the present case there was an abundance of evidence and the ECJ made reference to NGO reports, a report of the European Commission and the judgment in MSS v Belgium and Greece. It is reasonable to suggest that the latter should be considered sufficient but not necessary. It would be a peculiar state of affairs if an asylum seeker was expected to undertake the arduous task of obtaining a judgment in Strasbourg before seeking justice in Luxembourg. Systemic deficiencies were easily proven in the present case but it may be difficult for the Court to decide where the line is to be drawn in the future.

The final two parts of the test, substantial grounds for belief of a real risk of violation of Article 4 of the Charter, can draw on existing human rights law on inhuman and degrading treatment and the development of jurisprudence in this field by the European Court of Human Rights may have application in EU law. The finding in MSS v Belgium and Greece that transfer to Greece would breach Article 3 ECHR (the equivalent provision in the ECHR to Article 4 of the Charter) allowed the ECJ to avoid the question of whether Article 18 of the Charter amounted to a free-standing right to asylum and whether breach of such a right should be grounds for transfer. Thus, an applicant is required to point to inhuman and degrading treatment, and not a lesser breach of human rights, to prevent transfer.

(ga verder naar deel 2)

Law blog Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.

Inburgeringsexamen in Oostenrijk ook onder vuur (Deutschtest-Pflicht vor Einreise könnte fallen)

Artikel gepost door iemand die altijd vergeet bron te vermelden dus helaas ik weet niet waar het origineel vandaan komt.


Deutschtest-Pflicht vor Einreise könnte fallen
MARIA STERKL, 15. Dezember 2011 16:51
•
Foto: AP/Heather Ainsworth
Ein Deutschkurs erleichtert das Leben im Land. Wird ein bestandener Test aber zur Einwanderungsvoraussetzung gemacht, behindere er eher die Integration, so die Auffassung der EU-Kommission
•
Kommission hat Gesetz für EU-rechtswidrig erklärt - Verfahren vorm EuGH müsste Klarheit bringen
Ohne Sprachtest keine Einreise: Das gilt für zuwanderungswillige Menschen, die über keinen EU-Pass verfügen, seit letztem Sommer. Die Aufregung über die Novelle war groß - von mutwilligen Einwanderungshürden war die Rede. Nun sieht es ganz danach aus, als würde das Gesetz übers Kleinkindalter nicht hinauswachsen: Die Europäische Kommission hat es für EU-rechtswidrig erklärt. In den Niederlanden wurde eine ähnliche Regelung bereits gekippt.
In ihrer Stellungnahme an den Europäischen Gerichtshof schreibt die Kommission, die EU-Staaten hätten zwar das Recht, "Integrationsmaßnahmen" zu verlangen, unter anderem auch Sprachtests. Diese Maßnahmen sollten aber dazu dienen, die Integration im Land zu fördern - es dürfe sich "nicht um ein Ausschlusskriterium oder eine Einreisebedingung" handeln, heißt es in der Stellungnahme.
Familienleben erleichtert Integration
Die Kommission beruft sich dabei auf die Familienzusammenführungsrichtlinie. Hier heißt es, die Zusammenführung von Familienmitgliedern in einem EU-Staat "trägt zur Schaffung soziokultureller Stabilität bei, die die Integration Drittstaatsangehöriger in dem Mitgliedsstaat erleichtert". Dieses Ziel dürfe durch Integrationsmaßnahmen nicht unterlaufen werden.
Zwar hat die Stellungnahme der Kommission unmittelbar keine Auswirkung auf österreichisches Recht. Mittelfristig wird sie jedoch bewirken, dass die österreichische Sprachtest-Regelung fällt, glauben JuristInnen: "Der EUGH wird sich der Meinung der Kommission anschließen", ist sich Fremdenrechtsexperte Johannes Peyrl sicher. "Was es jetzt aber braucht, ist ein Verfahren."
Entscheidung in Luxemburg
Anders gesagt: Der Gerichtshof in Luxemburg muss von einem beliebigen Gericht in der EU angerufen werden, um anhand eines Einzelfalls diese offene Rechtsfrage zu klären.
Und genau das könnte in absehbarer Zeit geschehen. Das deutsche Bundesverwaltungsgericht in Leipzig hat im November angekündigt, beim nächsten Anlassfall diese Frage dem EuGH vorzulegen. Im Durchschnitt dauert es dann ein bis zwei Jahre, bis eine Entscheidung vorliegt, im Fall eines Eilverfahrens sogar nur ein halbes Jahr. Dass es die Sprachtest-Regelung in ein paar Jahren noch gebe, sei "nicht realistisch", sagt Peyr



Law blog Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.

Paper on the differences and similarities between EU and ECHR law in national legal orders

Giuseppe Martinico, of the Centro de Estudios Politicos y Constitucionales in Madrid and the European University Institute in Florence, has posted a paper on the differences and similarities between EU and ECHR law in national legal orders. It is entitled'The National Judicial Treatment of European Laws: Are National Judges Extending Primacy and Direct Effect to the ECHR?'. This is the abstract:

The aim of this study is to answer the question: “Are national judges extending the structural EU law principles (primacy and direct effect) to the European Convention on Human Rights”? This paper investigates the similarities and differences between the national judicial treatment of the ECHR and EU laws in the context of some selected constitutional experiences. It examines whether or not national judges treat the ECHR and EU law in the same manner, and the extent to which they facilitate the convergence of these laws. In this respect the goal of the project is to study the judicial application of the ECHR and EU law to analyse the vertical relationship between the national judges (both constitutional and ordinary judges) and these forms of external laws. As such, I am not interested in the horizontal convergence between the European Court of Human Rights and the European Court of Justice (ECJ). Rather, my investigation is limited to the vertical dimension of convergence. Obviously these two dynamics are strongly related and both European courts have undergone deep transformations in the last few years, especially after the enlargements of the EU and the Council of Europe.

Paper: http://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=1968971

Found here: http://echrblog.blogspot.com/




Law blog Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.

EU-Hof: Nederland moet deze Turkse verblijfsrecht geven

 Hoofdinhoud

LUXEMBURG (ANP i) - Nederland heeft ten onrechte de verblijfsvergunning van een Turkse vrouw ingetrokken, nadat haar huwelijk met een Turkse man was ontbonden en de man Nederland was uitgezet. Dat heeft het Europees Hof van Justitie i donderdag bepaald.

De vrouw, Fatma Pehlivan, was in 1999 als 20-jarige tot Nederland toegelaten op grond van gezinshereniging met haar toen in ons land wonende ouders. Daarna trouwde zij in Turkije en kreeg een kind, maar zij meldde dat niet aan de Nederlandse autoriteiten.

De staatssecretaris van Justitie verklaarde in 2003 haar verblijfsrecht door haar huwelijk vervallen, maar de vrouw kon aantonen dat zij minstens drie jaar feitelijk bij haar ouders heeft gewoond. Daardoor voldeed zij volgens het Europees Hof aan de eisen en had haar verblijfsvergunning niet mogen worden ingetrokken. De vrouw is overigens met haar kind in Nederland blijven wonen.

Bron: http://www.europa-nu.nl/id/viq8ejx4w8y5/nieuws/eu_hof_nederland_moet_turkse?ctx=vh1aly4653wh&s0e=vhdubxdwqrzw

Law blog

Leges Turken aangepast

Turken gaan evenveel betalen aan leges als de EU-burger. Het IND moet teveel betaalde leges vanaf 29 april 2010, de datum van de uitspraak van het Hof van Justitie van de EU, terugbetalen.

De ministerraad heeft ingestemd met een voorstel van minister Hirsch Ballin van Justitie om de legestarieven in overeenstemming te brengen met een uitspraak van het Hof van Justitie van de EU van 29 april 2010 in een zaak die was aangespannen door de Europese Commissie. Voortaan zullen Turkse onderdanen die in Nederland als zelfstandige of werknemer willen werken en hun gezinsleden € 60 betalen voor een inreisvergunning (machtiging tot voorlopig verblijf) en € 41 voor een verblijfsvergunning.

Het Europese Hof van Justitie oordeelde op 29 april 2010 dat op grond van het Turks associatierecht het legestarief dat Nederland heft voor Turken niet onevenredig hoger mag zijn dan de leges die burgers van de lidstaten van de EU moeten betalen. Het Turks associatierecht bepaalt dat aan Turkse onderdanen die als zelfstandige of werknemer in de Europese Gemeenschap willen werken en hun gezinsleden geen hogere leges geheven mogen worden dan van burgers uit een Europese lidstaat.

De Immigratie- en Naturalisatiedienst zal de reeds teveel betaalde leges van aanvragen waarop op de datum van de uitspraak nog geen beslissing was genomen, 26 april 2010, of waartegen nog beroep of bezwaar openstond, terugstorten. Het gaat hierbij naar schatting om € 140.000.

Bron: http://www.wereldjournalisten.nl/artikel/2010/06/11/leges_turken_aangepast/

Baanbrekende uitspraak Europese Hof voor Turkse werknemers

Op 29 april 2010 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie een mokerslag uitgedeeld aan het vreemdelingenbeleid voor Turkse onderdanen in de EU-landen zoals Duitsland, Groot Brittanië en Nederland. Het zal grote gevolgen hebben voor de verscherpte maatregelen die de afgelopen jaren zijn ingevoerd om de toestroom van Turken te beperken. Voor Nederland betekent dit dat de leges sterk omlaag moeten, de mvv-eis en het inburgeringsexamen buitenland zullen komen te vervallen en dat de inburgering in Nederland niet langer verplicht mag worden gesteld. Ook het intrekken van de verblijfsvergunning na strafrechtelijke veroordelingen zal niet snel meer door de beugel kunnen. Wanneer Nederland dit precies zal aanpassen is niet bekend, naar verwachting na de zomer.

Het arrest heeft alleen gevolgen voor Turken. Andere derdenlanders, zoals Marokkanen of Kaapverdianen zullen hier dus geen rechten aan kunnen ontlenen.

Leges

De zaak was door de Europese Commissie aangespannen over de vraag of Nederland de hoge leges voor aanvraag en verlenging van een verblijfsvergunning ook aan Turken mocht vragen nu zij bepaalde rechten ontlenen aan een verdrag tussen de EU en Turkije, de Associatieovereenkomst EEG-Turkije. Om die vraag goed te beantwoorden is het Hof ingegaan op de zogenaamde 'stand still bepaling' in art 13 van Besluit 1/80 van de Associatieraad EEG-Turkije. Dit besluit is 1976 in werking getreden voor Turkse werknemers en vanaf 1980 voor hun gezinsleden.Tot verrassing van vriend en vijand besluit het Hof dat deze standstill bepaling niet alleen geldt voor Turken die al tot Nederland zijn toegelaten op grond van het nationale recht, maar ook voor nieuwkomers.

Veel soepeler

Dit betekent dat alle ingevoerde maatregelen sinds 1976/1980 voor Turkse werknemers en hun gezinsleden geen geldingskracht hebben. Nederland zal voor deze groep het beleid moeten hanteren van 30 jaar geleden. Op veel onderdelen was dit veel soepeler dan de huidige regels. In het oog springt vooral de mvv-eis. Turken die al (illegaal) in Nederland zijn en hier kunnen werken of bij een Turkse werknemer als gezinslid willen wonen, zullen dus ook direct een aanvraag in kunnen indienen en hoeven niet terug om de mvv-procedure te doorlopen. Ook het inburgeringsexamen buitenland is van de baan voor gezinsleden van de Turkse werknemer. De visumplicht bij overigens onaangetast. Turken die nog niet in Nederland zijn moeten dus wel een visum aanvragen voordat zij toegang krijgen. In de meeste gevallen zal dit betekenen dat zij toch en mvv moeten aanvragen, maar deze mag niet meer kosten dan 40 euro en zal veel makkelijker worden afgegeven. Zie verder dit nieuwsbericht van Forum

Chakroun-arrest

Het leges-arrest is een nieuwe breuk met de plannen en wensen van veel politieke partijen. Door het arrest van Chakroun tegen Nederland van 4 maart 2010 is de inkomennorm van 120% al verlaagd naar 100%. Ook verviel de leeftijdsgrens van 21 jaar zodat ook jongeren hun partner uit het buitenland mogen halen.

Dit bericht is geschreven door Julien Luscuere, advocaat vreemdelingenrecht in Rotterdam



Bron: http://www.ldja.nl/nl/nieuws-informatie-migratierecht/baanbrekende-uitspraak-voor-turkse-werkne-2.html

De Europese Unie en mensenrechten - conferentie 19 november, den Haag, gratis

Door de groter wordende actieradius van de Europese Unie speelt de Unie ook een steeds grotere rol inzake het toezicht op de mensenrechten. Klassiek is de bescherming van de mensenrechten een zaak van de Europese lidstaten, onder toezicht van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. De assertiviteit van de EU en haar rechters roept daarom vragen op.
Op een door het NJCM georganiseerd symposium onderzoeken drie deskundigen dit spanningsveld en trachten de gewenste balans te vinden tussen het optreden van de EU en de lidstaten inzake de bescherming van de mensenrechten. Dagvoorzitters tijdens het symposium zijn prof. mr. A.T. Ottow, NVER en mr. T.J.L. Theele, NJCM.
Als sprekers zullen optreden: prof. dr. R.A. Lawson, Universiteit Leiden - ‘De EU als toezichthouder op het mensenrechtenbeleid van de lidstaten’, prof. dr. M.L.H.K. Claes, Universiteit Tilburg - ‘Afwegingen inzake Europese mensenrechten door lidstaten en nationale rechters i.p.v. de EU’ en dr. T. Corthaut, Universiteit Leuven - ‘Het accommoderen van nationale diversiteit inzake mensenrechten door het Europees Hof van Justitie’.
Tijd: donderdag 19 november, 14.00 – 17.30 uur
Plaats: Aula Campus Den Haag, Lange Houtstraat 5-7, 2511 CV Den Haag
Inlichtingen en aanmelding: NJCM secretariaat, tel. 071 - 527 7748, fax 071 - 527 7383, e-mail NJCM@law.leidenuniv.nl of www.njcm.nl/site.
Deelname is gratis voor alle belangstellenden, niet zijnde advocaten die NOvA-punten willen behalen. Voor hen levert deelname 3 PO-punten op en bedragen de kosten € 175.

Bron: http://www.njb.nl/

Uitspraak Europese Hof van Justitie over legesheffing Turkse onderdanen

Op 17 september heeft het Europese Hof van Justitie antwoord gegeven op vragen van de Raad van State over de leges die de IND aan bepaalde categorieën Turkse onderdanen in rekening brengt. Kort samengevat komt het antwoord van het Europees Hof erop neer dat bepaalde categorieën Turkse onderdanen ten onrechte onevenredig meer leges moeten betalen dan burgers van EU-landen. De Raad van State zal op basis van het antwoord van het Europees Hof nog uitspraak doen in deze zaak.

Op dit moment buigt het ministerie van Justitie zich over de betekenis van de uitspraak voor de wijze waarop leges geheven worden voor Turkse onderdanen die in Nederland verblijven. Zolang de uitspraak nog wordt bestudeerd, blijven de huidige legeskosten gehandhaafd.

Bron: http://www.ind.nl/nl/inbedrijf/actueel/IND_bestudeert_uitspraak_Europese_Hof_van_Justitie_over_legesheffing_Turkse_onderdanen.asp