LJN: BX8818, Rechtbank 's-Gravenhage , AWB 12/28507
Datum uitspraak: 26-09-2012
Datum publicatie: 02-10-2012
3. In het bestreden besluit heeft verweerder zich op het standpunt gesteld dat de bewaring met ten hoogste twaalf maanden mag worden verlengd op de grond dat eisers uitzetting meer tijd zal vergen, omdat hij na zijn inbewaringstelling een procedure ter verkrijging van een verblijfstitel is gaan voeren met het kennelijke doel om de uitzetting dan wel de verkrijging van een reisdocument te vertragen. Verweerder heeft geconcludeerd dat ondanks zijn redelijke inspanningen de nodige documentatie op zich laat wachten. Voorts heeft verweerder zich op het standpunt gesteld dat eiser met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid op korte termijn verwijderd wordt.
4. Eiser heeft in beroep bestreden dat hij een verblijfsprocedure is gaan voeren met het kennelijke doel uitzetting of verkrijging van een reisdocument te vertragen. Eiser heeft in dat verband verwezen naar zijn medische problematiek. Verder heeft verweerder op
10 april 2012 bericht ontvangen dat voor eiser een laissez-passer (LP) afgegeven kan worden zodat geen sprake is van het niet meewerken aan het verkrijgen van een reisdocument, aldus eiser.
5. De rechtbank komt tot de volgende beoordeling.
6. Op grond van artikel 59, vijfde lid, van de Vw 2000 duurt de bewaring krachtens artikel 59, eerste lid, van de Vw 2000 niet langer dan zes maanden. Artikel 59, vijfde lid, van de Vw 2000 strekt tot omzetting van artikel 15, vijfde lid, van de Terugkeerrichtlijn.
Ingevolge artikel 59, zesde lid, van de Vw 2000 kan de bewaring ten hoogste
met nog eens twaalf maanden worden verlengd, indien de verwijdering, alle redelijke inspanningen ten spijt, wellicht meer tijd zal vergen, op grond dat de vreemdeling niet meewerkt aan zijn uitzetting of de daartoe benodigde documentatie uit derde landen nog ontbreekt. Deze bepaling strekt tot omzetting van artikel 15, zesde lid, van de Terugkeerrichtlijn.
7. De rechtbank is van oordeel dat het bestreden besluit niet in stand kan blijven op grond van het navolgende.
8. Allereerst heeft verweerder aan het bestreden besluit niet ten grondslag kunnen leggen dat ondanks zijn redelijke inspanningen, de nodige documentatie uit derde landen op zich laat wachten. Uit de gedingstukken en het verhandelde ter zitting is immers gebleken dat eisers Liberiaanse nationaliteit reeds in 2010 is vastgesteld, en dat verweerder op
10 april 2012 bericht van de LP-afdeling heeft ontvangen dat voor eiser een LP kan worden afgegeven. Voor verweerder was het dan ook al vanaf 10 april 2012 mogelijk om van de Liberiaanse autoriteiten de voor eiser benodigde reisdocumentatie te verkrijgen.
9. Verweerder heeft evenmin aan het bestreden besluit ten grondslag kunnen leggen dat eisers uitzetting meer tijd zal vergen omdat hij na zijn inbewaringstelling een procedure ter verkrijging van een verblijfstitel is gaan voeren met het kennelijke doel de uitzetting dan wel de verkrijging van een reisdocument te vertragen. In dat verband is allereerst van belang dat, anders dan verweerder aanvankelijk ter zitting heeft gesteld, eiser zijn aanvraag om een reguliere verblijfsvergunning niet pas heeft ingediend nadat hij klaar was om uitgezet te worden. Ten tijde van de aanvraag van eiser was verweerder immers nog niet in het bezit van een LP. Daarnaast heeft eiser blijkens de gedingstukken en het verhandelde ter zitting reeds in 2010 een aanvraag ingediend voor een reguliere verblijfsvergunning op grond van zijn medische situatie, maar is deze aanvraag destijds buiten behandeling gesteld vanwege het niet kunnen voldoen van de legeskosten. Tevens blijkt uit de gedingstukken dat eiser begin 2012, en daarmee voorafgaand aan zijn inbewaringstelling, voor een aantal intakegesprekken is gezien door psychiater B. Drozdek van de Reinier van Arkelgroep te
’s-Hertogenbosch. Eisers huidige gemachtigde heeft hierover ter zitting verklaard dat de toenmalige gemachtigde van eiser vanaf begin 2012 doende was alle benodigde informatie te verzamelen ten behoeve van een op handen zijnde aanvraag om een verblijfsvergunning regulier in verband met de medische behandeling van eiser, maar dat het daar toen niet van is gekomen omdat eiser reeds begin maart 2012 in bewaring is gesteld. Verweerder heeft dit niet bestreden. Gezien voormelde omstandigheden is de rechtbank van oordeel dat niet gezegd kan worden dat eiser een procedure ter verkrijging van een verblijfstitel is gaan voeren, enkel met het kennelijk doel zijn uitzetting te vertragen.
10. Ten overvloede wijst de rechtbank, gelet op de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 28 augustus 2012 (LJN: BX6309), verweerder erop dat de omstandigheid dat eiser met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid op korte termijn kan worden uitgezet, ingevolge artikel 59, zesde lid, van de Vw 2000 evenmin grond biedt voor het verlengen van de duur van de maatregel.
11. Uit het hiervoor overwogene vloeit voort dat het bestreden besluit in strijd met artikel 59, zesde lid, van de Vw 2000 is genomen. De rechtbank zal op grond van artikel 94, vijfde lid, van de Vw 2000 in samenhang met het vierde lid van dat artikel het beroep tegen het bestreden besluit gegrond verklaren en dit besluit vernietigen. Nu blijkens het bestreden besluit de termijn van bewaring met ten hoogste twaalf maanden is verlengd vanaf
6 september 2012, is de rechtbank van oordeel dat de maatregel van bewaring met ingang van die dag onrechtmatig is te achten. Ingevolge voormelde bepalingen beveelt de rechtbank dan ook de opheffing van de bewaring.
Bron: rechtspraak.nl
Law blog
Tweet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten