Naar aanleiding van vragen over huisvesting van statushouders, hierbij ‘kort’ de gang van zaken:
Zodra een asielzoeker een verblijfsvergunning wordt toegekend, krijgt hij (lees: hij/zij/echtpaar) binnen enkele dagen een gesprek met COA, waarin de huisvestingsprocedure wordt besproken.
Kort komen hier de volgende zaken aan de orde:
De statushouder wordt binnen 2 weken aan een gemeente gekoppeld. Dit gebeurt door de regievoerder van het COA. De gemeente heeft geen invloed op deze toewijzing en ook de statushouder niet. Het geeft wel eens het idee aan de statushouders dat er willekeurig wordt toebedeeld, bijvoorbeeld jongeren die nog willen studeren, komen in kleine plattelandsdorpjes, ouderen komen in de grote stad. Sommige COA-medewerkers zijn behulpzaam met het noteren van een voorkeur en soms is het mogelijk voor de regievoerder om hier rekening mee te houden, soms ook niet.
Er zijn enkele criteria, waar bij toewijzing van gemeente rekening mee wordt gehouden:
. Als iemand al is toegelaten tot een specifieke studie die alleen maar in een bepaalde plaats gegeven wordt. (ik ken het voorbeeld van een operazangeres, die reeds was toegelaten tot het conservatorium Amsterdam)
. Als de statushouder werk heeft voor minimaal 20 uur en voor minstens een half jaar. Er moet al een contract zijn! Krijgt de statushouder werk nadat er al een gemeente is toegewezen, ligt het aan de welwillendheid van de COA-medewerker/regievoerder of er nog iets mogelijk is.
. Medische redenen. Als er een behandeling noodzakelijk is, welke alleen in een specifiek ziekenhuis gegeven wordt.
Verder kan er aangegeven worden of er rekening moet worden gehouden met lichamelijke problemen. Denk bijvoorbeeld aan iemand die slecht ter been is en dus niet 3 hoog in een flat zonder lift kan.
De statushouder krijgt binnen 2 weken de zogenoemde ‘koppelingsbrief’ waarin medegedeeld wordt welke gemeente voor huisvesting zal zorgen. In de praktijk lopen de wachttijden uiteen van enkele maanden tot in een enkel geval meer dan een jaar. Voor statushouders die zijn toegewezen aan een gemeente, die weinig huizen heeft, is dit soms onbegrijpelijk en slecht verteerbaar, ze zien mensen al na enkele maanden vertrekken terwijl zij zelf steeds maar moeten wachten. De afgelopen tijd heb ik zelf diverse malen contact gehad met mensen die hier depressief van werden en wilden terugkeren naar het land van herkomst. Voor doorstroming in de azc’s worden er op dit moment ook huizen toegewezen die gedeeld moeten worden met andere statushouders. Als dan het gezin overkomt, wordt er een passende woning gezocht. Het kan zijn dat dit niet op tijd mogelijk is, dan zal het gezin nog tijdelijk in een azc moeten verblijven. Ook dit is weer per gemeente verschillend. Ook worden er nu jongeren bij elkaar in woningen geplaatst.
In het gesprek met COA wordt het volgende uitgelegd:
Ondertekening huurcontract
Zodra er een woning beschikbaar is, komt vluchtelingenwerk in beeld. Zij zijn aanwezig bij het tekenen van het huurcontract, zij helpen met het regelen van de bijstandsuitkering, het inrichtingskrediet, het aanvragen huur-/zorgtoeslag en wat zich verder allemaal aandient.
Vanaf het moment dat het huurcontract getekend is, heeft de statushouder 2 weken om te verhuizen. Dit werkt erg strikt. Zodra deze 2 weken voorbij zijn, moet de sleutel van de kamer ingeleverd worden en worden alle voorzieningen stop gezet. In een heel enkel geval, doordat bijvoorbeeld het inrichtingskrediet te laat verstrekt is, kan er één of twee dagen langer worden gebleven, maar dit is altijd in tijdig overleg met COA. Dat de tv nog niet afgeleverd is, is geen reden.
Huisweigering
In het gesprek met COA worden de gevolgen bij huisweigering besproken. Zodra er een huis beschikbaar komt, maar de statushouder wil dit huis niet, om welke reden dan ook, zal gekeken worden of dit gegrond is, maar dit komt praktisch niet voor. Ik ken één geval dat iemand een 1-kamer appartement kreeg voor man/vrouw/peuter, er werd toen verder gezocht, maar verder is eigenlijk alles geschikt. Er wordt een indringend gesprek met de statushouder gevoerd dat er zware consequenties zijn en dat het toch echt beter is om te accepteren. Weigert iemand nog steeds, dan zal na 2 weken de toegang tot het azc worden ontzegd, iemand kan dan vrijwillig gaan, maar anders komt de politie een handje helpen. Ik heb zelf contact met een jonge jongen, die niet samen met 5 anderen een woning wilde delen en hij dacht dat hij het wel zou redden, nu na een half jaar slaapt hij nog steeds op straat, hij heeft ergens in de bossen een plekje gemaakt. Vicieuze cirkel: zonder adres, geen huis…. zonder huis, geen adres…geen geld enzovoort.
Zelf op zoek naar een huis
COA vertelt dat het ook mogelijk is om zelf huisvesting te zoeken. Dit is in de praktijk erg moeilijk. Bij sociale huurwoningen zijn er vaak lange wachtlijsten, er is geen meettijd opgebouwd, maar ik heb al een paar geluksvogels meegemaakt, die door loting ineens zomaar een huis hadden. Particulier huren is vaak erg prijzig en er moet rekening worden gehouden met de huurgrens voor de huurtoeslag. In de grote steden moet opgepast worden voor huisjesmelkers. Bovengenoemde huisweigeraar heeft ook hier mee te maken gehad. Daarbij is niet iedere gemeente blij met statushouders die buiten de taakstelling zich in de gemeente aanmelden. Ook zijn er wooncorporaties die huizen weigeren aan statushouders die niet aan hun gemeente zijn toegewezen. Dit kan problemen opleveren met het toekennen van een inrichtingskrediet, maar ook met begeleiding van vluchtelingenwerk, die hun handen al vol hebben aan de mensen die aan de gemeente zijn toegewezen. Dus wellicht is het mogelijk een huis te vinden, maar is er geen verdere hulp. Heb je als statushouder zelf een woning gevonden of help je als vrijwilliger een statushouder, neem dan voor de zekerheid contact op met de gemeente of er in dat geval wel een inrichtingskrediet wordt verstrekt en vertel ook aan de woningcorporatie dat het gaat om statushouders, zodat vòòr de ondertekening van het huurcontract alles duidelijk is voor alle partijen. Verder geldt ook hier: zodra het huurcontract is getekend, dient het azc binnen 2 weken verlaten te worden.
In de periode rondom de huisvesting vergoedt het COA meestal 3 keer de reiskosten naar en van de woning: het tekenen van het huurcontract, de regeldag met vluchtelingenwerk en het vertrek uit het AZC.
Tot slot
Dit is een korte weergave van de gang van zaken rond de huisvesting. Als je als (bevriende) vrijwilliger een statushouder wilt helpen, verzeker je zelf ervan dat alles goed is afgestemd. Er gaan te vaak dingen mis door onwetendheid of doordat partijen langs elkaar heen werken. Vluchtelingenwerk helpt met alle regelzaken, heeft vaak ook regelingen met zorgverzekering, energiebedrijven, ze weten de weg bij de gemeente etc…
Juli 2016
Hier te vinden:
https://www.facebook.com/notes/123414924366856/Huisvesting%20Statushouders/1133251713383167/
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak.
Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
