‘Je kunt kip of vis invriezen, maar niet een mensenleven’
Voor het AZC van Heerlen is sinds vrijdag een klein tentenkamp opgericht door 15 Syrische vluchtelingen. Vijf van hen zijn bovendien in hongerstaking gegaan om hun benarde situatie te onderstrepen. Annas Alassiri (28) uit Damascus is woordvoerder van de groep en doet zijn verhaal in uitstekend Engels.
Door Janneke Prins
‘We staan op een wachtlijst van de IND. Sommigen van ons staan daar vier maanden op, anderen al bijna anderhalf jaar. De wachtlijst betekent dat we nog te horen krijgen of we wel of geen asielaanvraag mogen doen. Wij willen met onze actie drie punten naar voren brengen.’
We willen antwoord
‘Ten eerste willen we antwoord van de IND, ofwel een positief ofwel een negatief advies. We willen weten waar we aan toe zijn, want er zijn vluchtelingen die hier al jaren leven zonder recht op werk, studie, privacy. Zo kun je niet leven, je kunt geen vriendschappen opbouwen, je kunt niet trouwen. Want een mens kan niet alleen leven op voedsel en water.
Ten tweede is er verwarring gezaaid, of noem het rustig leugens verspreid, door de IND. Er is ons gezegd dat onze dossiers bevroren zijn. Dat betekent dat alle dossiers van Syrische vluchtelingen niet bekeken en niet beoordeeld worden. Maar we kennen Syriërs die onlangs toestemming kregen om wel een aanvraag in te dienen. De keuze van IND is kennelijk gebaseerd op je carrière, we zien dat boeren nu een stap verder mogen in de procedure. Er wordt met twee maten gemeten en dat is niet eerlijk. Je kunt een kip of een vis invriezen, maar niet een mensenleven.’
Alassiri haalt even adem en denkt even na over het derde punt. Hij komt standvastig over, maar voelt zich toch al wat slap door de hongeractie. ‘Ten derde, we zijn teleurgesteld in het systeem in Nederland. We mogen niet van advocaat wisselen zolang we op die wachtlijst staan. Als we contact opnemen met onze advocaat, vertelt ie ons dat ie liever niet heeft dat we bellen. Het COA of de IND helpen ons daar niet bij.
Daarnaast worden we niet waardig behandeld. Ik heb bijvoorbeeld aan COA gevraagd of ik computerlessen mag geven. Gratis en voor niets. Ik heb twee universitaire opleidingen gedaan en ik wil graag wat om handen hebben om hier de tijd te doden. Maar deze mogelijkheid wordt me ontzegd.
Een ander voorbeeld. Toen we ons kamp hier vrijdag opzetten, kwam er een man naar ons toe. Hij zei dat hij de ‘camp manager’ was, de manager van het AZC. Niemand kende hem, hij had zijn gezicht in al die maanden nog nooit laten zien aan ons. Dat is toch raar?’
Revolutie in Syrië
‘Laat ik voorop stellen dat het geen keuze is om naar Nederland te komen. Kijk, het is niet mijn schuld dat er hier een rechtse en racistische regering zit, het is niet eerlijk dat ze ons niet toelaten. Zelfs Griekenland, Italië en Spanje verlenen asiel aan Syrische vluchtelingen. Nederland is het enige EU-land dat moeilijk doet. Maar in wezen hoor ik hier niet, hier staat mijn huis niet. Mijn huis stond in Syrië … totdat het kapotgeschoten werd.
Velen van ons maken zich druk om onze families in Syrië, ik heb de afgelopen vier dagen geen contact met mijn 52-jarige moeder gehad. Iedereen verwacht op elk moment bericht dat er weer iemand is overleden.
Maar ons volk strijdt al zestien maanden tegen de grootste dictator van de wereld. We zijn alleen de straat opgegaan om te demonstreren, we hebben niemand schade toegebracht. Wij hebben vrijheid nodig.
Vannacht onweerde en regende het flink. We lagen met ons drieën in deze tent. Niemand van het AZC-personeel kwam naar ons toe om te checken of het goed ging met ons. Maar net als de Syriërs thuis, zullen we doorgaan met onze actie tot we helderheid hebben.’
Ook in Heerlen liggen de standaard AZC-barakken met twee verdiepingen en een betonnen sportveldje op een afgelegen industrieterrein. Maar mensen in een voorbijrijdende auto zwaaien hartelijk naar de Syriërs. Alassiri: ‘We krijgen veel positieve reacties. Soms ook negatieve, maar dat maakt mij niet uit. Het punt is dat de reacties bewijzen dat onze actie helpt.’
Bron: http://www.krapuul.nl/blog/82430/kunt-kip-vis-invriezen-mensenleven/
Syrische asielzoekers eisen duidelijkheid
27/07/12, 16:14
© afp.
Verwoestingen in Syrië
Een groep van zo'n 15 Syrische asielzoekers voert vrijdag in Heerlen
actie bij het asielzoekerscentrum (azc) aan de Imstenraderweg. Ze willen
van minister Gerd Leers (Asiel) duidelijkheid over hun status. Dat
meldden woordvoerders van de politie en het Centraal Orgaan opvang
Asielzoekers (COA) vrijdag.
Enkelen van hen zijn in hongerstaking gegaan. Volgens een woordvoerder
van het COA zijn ze aangestoken door acties van Irakezen en Somaliërs.
Sinds woensdag kamperen enkelen van hen in tenten buiten het
asielzoekerscentrum in Heerlen. Donderdag was er volgens een
woordvoerder van Leers een soortgelijke actie in Arnhem.Een woordvoerder van Leers liet vrijdag weten dat de Syrische asielzoekers vooralsnog niet hoeven te vrezen voor het beëindigen van hun opvang of een gedwongen terugkeer. Een jaar lang gold een moratorium voor Syrische vluchtelingen, die in dat jaar niet terughoefden gezien de situatie daar. In dat jaar werden ook geen besluiten over asiel of terugsturen genomen.
Die termijn liep op 7 juli af en kan niet verlengd worden. Dat maakt de Syriërs ongerust. Maar de woordvoerder zei dat de minister naar verwachting half augustus de Tweede Kamer informeert over het beleid inzake Syrië. Tot die tijd gebeurt er niets. Pas daarna gaat de IND weer aan de slag met individuele aanvragen, aldus de woordvoerder.
Hij noemde een hongerstaking dan ook 'een zwaar middel', omdat voorlopig iedereen kan blijven.
Bron: http://www.trouw.nl/tr/nl/4492/Nederland/article/detail/3292751/2012/07/27/Syrische-asielzoekers-eisen-duidelijkheid.dhtml
Law blog
Tweet
Reacties