Weer onder vandaan moeten beginnen als vluchteling in Nederland: get over it!
Ook als je niet vlucht kan "het leven" zorgen dat je een maatschappelijke terugval doet. Ik was bijvoorbeeld best een goed jurist en werd heel ziek doordat ik kanker kreeg. Die kanker ging gelukkig weg maar door al die behandelingen was ik wel opeens 75 en kon niet meer werken zoals vroeger. Dat kan je heel opstandig en bitter maken. Of verdrietig. Of genieten van het feit dat je er nog bent. Alles eigenlijk op zijn tijd. Bijvoorbeeld eens op een congres iemand horen vragen "Wat doe je?" en als je zegt "Ik ben ziek geweest en werk niet" en dan die persoon gelijk zeggen "Dag" is zeer ergerlijk. Maar in ontevredenheid bij de pakken neer gaan zitten daar heb je alleen jezelf mee. Een trauma in je verleden is geen reden om de rest van je leven in een hoek op de bank te gaan zitten klagen.
Kijk maar eens naar deze voorbeelden:
Er was eens een meneer in Zuid-Afrika die 30 jaar in de gevangenis zat, er uit kwam en zijn vrouw wilde hem niet meer en toen werd hij president en een voorbeeld voor velen.
Er was eens een Amerikaanse CIA-agent die met zijn vliegtuig boven China werd neergehaald. Hij zater 20 jaar in de gevangenis en werd veelvuldig zwaar gemarteld. Zijn levenslange straf werd stopgezet doordat Nixon op bezoek kwam en hij ging terug naar huis, studeerde rechten en werd rechter. En zo'n goede dat hij er later nog een prijs voor kreeg. Oh en hij trouwde met een Chinese.
Twee dames die ik ken kwamen naar Nederland als vluchtelinge en als echtgenote. Beiden hadden een goede toekomst thuis gehad door studie en eigen bedrijf. Hier in Nederland konden ze niet daarmee aan de bak. Beiden werden bejaardenhulp en voelen zich erg gewaardeerd en zijn trots op hun baan en mochten doorleren van hun baas. En wie weet zijn ze over 10 jaar wel directeur van het bejaardenhuis.
Klagen kan altijd. Er toch nog wat van maken is meer bevredigend.
Ook een Nederlandse student begint met een simpel baantje om zijn studie te betalen en om werkervaring op te doen. Waarom zou je dat als vluchteling niet kunnen?
Kijk maar eens naar deze voorbeelden:
Er was eens een meneer in Zuid-Afrika die 30 jaar in de gevangenis zat, er uit kwam en zijn vrouw wilde hem niet meer en toen werd hij president en een voorbeeld voor velen.
Er was eens een Amerikaanse CIA-agent die met zijn vliegtuig boven China werd neergehaald. Hij zater 20 jaar in de gevangenis en werd veelvuldig zwaar gemarteld. Zijn levenslange straf werd stopgezet doordat Nixon op bezoek kwam en hij ging terug naar huis, studeerde rechten en werd rechter. En zo'n goede dat hij er later nog een prijs voor kreeg. Oh en hij trouwde met een Chinese.
Twee dames die ik ken kwamen naar Nederland als vluchtelinge en als echtgenote. Beiden hadden een goede toekomst thuis gehad door studie en eigen bedrijf. Hier in Nederland konden ze niet daarmee aan de bak. Beiden werden bejaardenhulp en voelen zich erg gewaardeerd en zijn trots op hun baan en mochten doorleren van hun baas. En wie weet zijn ze over 10 jaar wel directeur van het bejaardenhuis.
Klagen kan altijd. Er toch nog wat van maken is meer bevredigend.
Ook een Nederlandse student begint met een simpel baantje om zijn studie te betalen en om werkervaring op te doen. Waarom zou je dat als vluchteling niet kunnen?
Reacties