Uitspraak Raad van State: Geen restitutie leges mogelijk in Turkse zaken als men vroeger niet tegen inburgeringsplicht is opgekomen
ECLI:NL:RVS:2016:1431
- Instantie Raad van State
- Datum uitspraak 25-05-2016
- Datum publicatie 25-05-2016
- Zaaknummer 201405334/1/V6
- Rechtsgebieden Vreemdelingenrecht
- Bijzondere kenmerken Hoger beroep
- Inhoudsindicatie Bij besluit van 25 september 2012 heeft de minister voor Immigratie, Integratie en Asiel het verzoek van [appellant] om restitutie van de kosten voor het afleggen van het basisexamen inburgering buitenland ten behoeve van het verkrijgen van een machtiging tot voorlopig verblijf en een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd, afgewezen.
- Vindplaatsen Rechtspraak.nl
Uitspraak
201405334/1/V6.
Datum uitspraak: 25 mei 2016
AFDELING
BESTUURSRECHTSPRAAK
Uitspraak op het hoger beroep van:
[appellant], wonend te [woonplaats],
tegen de uitspraak van de rechtbank Noord-Holland van 23 mei 2014 in zaak nr. 13/1061 in het geding tussen:
[appellant]
en
de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (hierna: de minister van SZW).
Procesverloop
Bij besluit van 25 september 2012 heeft de minister voor Immigratie, Integratie en Asiel het verzoek van [appellant] om restitutie van de kosten voor het afleggen van het basisexamen inburgering buitenland ten behoeve van het verkrijgen van een machtiging tot voorlopig verblijf en een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd, afgewezen.
Bij besluit van 5 april 2013 heeft de minister van SZW het daartegen door [appellant] gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.
Bij uitspraak van 23 mei 2014 heeft de rechtbank het daartegen door [appellant] ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht.
Tegen deze uitspraak heeft [appellant] hoger beroep ingesteld.
De minister van SZW heeft een verweerschrift ingediend.
De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 27 augustus 2015, waar [appellant], bijgestaan door D. Leegwater, en de minister van SZW, vertegenwoordigd door mr. C.M. Speear en C.T. Logger, beiden werkzaam bij het Ministerie van SZW, zijn verschenen.
Na sluiting van het onderzoek ter zitting heeft de Afdeling het onderzoek heropend en bij brief van 17 februari 2016 krachtens artikel 8:45 van de Algemene wet bestuursrecht de minister van SZW verzocht nadere schriftelijke inlichtingen te geven. Bij brief van 30 maart 2016 heeft de minister van SZW aan dit verzoek voldaan. Bij brief van 15 april 2016 heeft [appellant] hierop gereageerd.
Met toestemming van partijen is afgezien van een verdere behandeling van de zaak ter zitting, waarna de Afdeling het onderzoek heeft gesloten.
Overwegingen
1. Ingevolge artikel 16, eerste lid, aanhef en onder h, van de Vreemdelingenwet 2000 kan een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd worden afgewezen, indien de vreemdeling na verkrijging van rechtmatig verblijf in Nederland inburgeringsplichtig zou zijn ingevolge de artikelen 3 en 5 van de Wet inburgering en niet beschikt over kennis op basisniveau van de Nederlandse taal en de Nederlandse maatschappij.
2. Bij Koninklijk Besluit van 5 november 2012, nr. 12.002585 (Stct. 2012, 23044) is de minister van SZW belast met de behartiging van de aangelegenheden op het terrein van integratie en inburgering, voor zover deze voor 5 november 2012 was opgedragen aan de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties.
3. In de Compensatieregeling Basisexamen inburgering in het buitenland voor Turkse onderdanen van de minister voor Immigratie, Integratie en Asiel (ten tijde van belang de minister van SZW) van 16 maart 2012 (hierna: de Compensatieregeling) is het volgende vermeld:
1. Aanleiding
Op 16 augustus 2011 heeft de Centrale Raad van Beroep (LJN: BR4959) geoordeeld dat het opleggen van de inburgeringsplicht aan Turkse onderdanen en hun gezinsleden die onder het Associatieverdrag vallen, op grond van de Wet inburgering in strijd is met het associatierecht EU-Turkije. De uitspraak van de CRvB heeft op grond van artikel 16, eerste lid, onder h, van de Vreemdelingenwet tot gevolg dat het afleggen van het basisexamen inburgering in het buitenland door Turkse onderdanen (en hun gezinsleden) die een machtiging tot voorlopig verblijf (MVV) voor toelating tot Nederland aanvragen, niet langer kan worden verplicht vanaf 16 augustus 2011.
[…]
2. Wie komen voor teruggave van kosten in aanmerking?
Hieronder genoemde categorieën Turkse onderdanen kunnen in aanmerking komen voor restitutie van de kosten gemaakt in het kader van het basisexamen inburgering in het buitenland. Bij het bepalen van de categorieën is door de Minister voor Immigratie, Integratie & Asiel uitgegaan van het gegeven dat examenkandidaten in het kader van hun MVV- en VVR-procedure bezwaar kunnen maken tegen het gestelde inburgeringsvereiste in het buitenland. Ná het verstrijken van de bezwaartermijn van 4 weken na afgifte van de VVR (Verblijfsvergunning regulier), is sprake van formele rechtskracht van het inburgeringsvereiste in het buitenland. Op basis hiervan kunnen de volgende examenkandidaten in aanmerking komen voor restitutie:
[…]
Examen vóór 16 augustus 2011
c. Turkse onderdanen die vóór 16 augustus 2011 het examen (een of meerdere malen) hebben afgelegd en voor wie op of na 16 augustus 2011 nog rechtsmiddelen openstonden in het kader van de afgegeven MVV dan wel VVR na de MVV. Daarbij moet binnen 4 weken na afgifte van de VVR het rechtsmiddel (bezwaar) zijn aangewend.
[…]
4. [appellant] heeft op 30 september 2009 het basisexamen inburgering in het buitenland afgelegd. Bij besluit van 16 december 2009 heeft de staatssecretaris van Justitie de aanvraag van [appellant] om verlening van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd ingewilligd. Op 15 juni 2012 heeft [appellant] een verzoek ingediend om restitutie van de kosten voor het afleggen van het basisexamen inburgering in het buitenland. De minister voor Immigratie, Integratie en Asiel heeft dit verzoek afgewezen, omdat [appellant] volgens de Compensatieregeling niet in aanmerking komt voor restitutie nu hij geen rechtsmiddelen heeft aangewend tegen het besluit van 16 december 2009.
5. [appellant] betoogt dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat de minister van SZW zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat hij bezwaar had kunnen maken tegen de van het besluit van 16 december 2009 deel uitmakende voorwaarde van het afleggen van het basisexamen inburgering. Hiertoe voert hij aan dat niet van hem mocht worden verwacht bezwaar te maken tegen het besluit van 16 december 2009, nu de in 3. vermelde uitspraak van de Centrale Raad van Beroep (hierna: de CRvB) dateert van 16 augustus 2011. Bovendien is hem bij dit besluit een verblijfsvergunning verleend en was hierbij niet vermeld dat tegen het maken van kosten voor het basisexamen een rechtsmiddel openstond. Voorts moet in aanmerking worden genomen dat de Immigratie- en Naturalisatiedienst weinig informatie heeft verstrekt. Het is dan ook niet onredelijk dat [appellant] het verzoek naar aanleiding van de uitspraak van de CRvB van 16 augustus 2011 eerst in juni 2012 heeft ingediend. Volgens [appellant] is het in strijd met het gelijkheidsbeginsel dat hij anders dan andere Turkse onderdanen niet in aanmerking komt voor restitutie van de door hem gemaakte kosten. [appellant] betoogt verder dat de rechtbank ten onrechte niet op zijn betoog over de gevraagde vergoeding voor betaalde leges is ingegaan.
5.1. Voor zover [appellant] betoogt dat de minister van SZW heeft gehandeld in strijd met het gelijkheidsbeginsel, faalt dit betoog reeds omdat de gevallen waarin restitutie op basis van de Compensatieregeling mogelijk is, niet gelijk zijn aan dit geval, aangezien in die gevallen wel is opgekomen tegen de inburgeringsplicht.
Verder is de rechtbank terecht voorbijgegaan aan hetgeen [appellant] heeft aangevoerd over het verzoek om restitutie van leges. Hiertoe is van belang dat zowel in het besluit van 25 september 2012 als in het besluit op het daartegen gemaakte bezwaar van 5 april 2013, waartegen [appellant] beroep heeft ingesteld, slechts het verzoek om restitutie van de kosten voor het afleggen van het basisexamen inburgering buitenland voorligt. Hetgeen [appellant] in beroep en hoger beroep betoogt over zijn verzoek om restitutie van leges, kan dan ook niet in de thans aan de orde zijnde procedure worden behandeld.
Voor zover [appellant] zich in het kader van deze procedure beroept op de Wet dwangsom en beroep bij niet tijdig beslissen, wordt dat beroep verworpen, reeds omdat die wet ziet op het niet tijdig beslissen door een bestuursorgaan en dus niet op deze procedure van toepassing is.
5.2. De minister van SZW heeft aan zijn afwijzing van het verzoek om restitutie van de kosten voor het afleggen van het basisexamen inburgering in het buitenland de Compensatieregeling ten grondslag gelegd. Hij heeft zich in het besluit van 5 april 2013 en ter zitting bij de rechtbank op het standpunt gesteld dat hierbij als uitgangspunt geldt dat de verplichting tot het afleggen van het basisexamen inburgering in het buitenland deel uitmaakt van het besluit dat wordt genomen op de aanvraag om verlening van een verblijfsvergunning regulier. Voor zover [appellant] bezwaar had tegen deze verplichting, had hij bezwaar moeten maken tegen het besluit waarbij aan hem een verblijfsvergunning regulier is verleend, aldus de minister van SZW. Ter zitting bij de Afdeling heeft de minister van SZW nader toegelicht dat het bij de beoordeling van de verzoeken om restitutie in de kern gaat om de vraag of tijdig bezwaar is gemaakt tegen het opleggen van de verplichting om het inburgeringsexamen af te leggen. Nu [appellant] dat niet heeft gedaan, is die beslissing, aldus de minister van SZW, in rechte onaantastbaar geworden. De vraag of [appellant] inburgeringsplichtig was kan daarmee niet opnieuw bij de bestuursrechter aan de orde worden gesteld.
5.3. Het voldoen aan de inburgeringsplicht is een voorwaarde voor verlening van de verblijfsvergunning regulier en de daarbij behorende machtiging tot voorlopig verblijf. Dat de betrokkene het inburgeringsexamen moet hebben behaald voordat aan hem of haar een machtiging tot voorlopig verblijf wordt verleend, volgt ook uit het formulier dat de referent moet invullen bij een verzoek om advies voor de afgifte van een machtiging tot voorlopig verblijf. De minister van SZW heeft een betalingsoverzicht overgelegd, waaruit volgt dat [appellant] op 18 september 2009 € 350,00 voor het inburgeringsexamen heeft betaald, dat hij vervolgens op 30 september 2009 heeft afgelegd. [appellant] is voor het examen geslaagd en op 15 november 2009 is hem een machtiging tot voorlopig verblijf verleend.
5.4. De minister van SZW heeft zich terecht op het standpunt gesteld dat, nu [appellant] niet is opgekomen tegen de hem opgelegde inburgeringsplicht, hij niet in aanmerking komt voor de door hem verzochte restitutie. Daargelaten kan worden of voorwaarde c van de Compensatieregeling zo geformuleerd kon worden. Uit de onderdelen 1 en 2 blijkt dat met de Compensatieregeling in geen geval is beoogd dat iedere Turkse onderdaan in aanmerking komt voor restitutie van de kosten van het afleggen van het basisexamen inburgering in het buitenland, maar slechts zij die tegen de verplichting daartoe hebben geageerd.
Dat van [appellant] werd verlangd het inburgeringsexamen af te leggen was voor hem, anders dan de minister van SZW hem heeft tegengeworpen en de rechtbank bij haar oordeel in aanmerking heeft genomen, in ieder geval kenbaar op het moment dat hij voldeed aan zijn betalingsplicht voor de kosten van het examen. Op dat moment had [appellant] tegen zijn inburgeringsplicht kunnen opkomen. Nu hij dat heeft nagelaten, heeft de minister van SZW, gelet op de doelstelling en de reikwijdte van de Compensatieregeling, het verzoek om restitutie kunnen afwijzen.
Gelet op het voorgaande heeft de rechtbank, zij het op andere gronden, het beroep van [appellant] tegen de afwijzing van het restitutieverzoek terecht ongegrond verklaard. Hetgeen [appellant] verder heeft aangevoerd behoeft gezien het vorenoverwogene geen bespreking meer.
Het betoog faalt.
6. Het hoger beroep is ongegrond. De aangevallen uitspraak moet worden bevestigd, zij het, gelet op hetgeen is overwogen onder 5.4., met verbetering van de gronden waarop deze rust.
7. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Beslissing
De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State:
bevestigt de aangevallen uitspraak.
Aldus vastgesteld door mr. M.G.J. Parkins-de Vin, voorzitter, en mr. J.J. van Eck en mr. J.Th. Drop, leden, in tegenwoordigheid van mr. L. Groenendijk, griffier.
w.g. Parkins-de Vin w.g. Groenendijk
voorzitter griffier
Uitgesproken in het openbaar op 25 mei 2016
164-800.
Datum uitspraak: 25 mei 2016
AFDELING
BESTUURSRECHTSPRAAK
Uitspraak op het hoger beroep van:
[appellant], wonend te [woonplaats],
tegen de uitspraak van de rechtbank Noord-Holland van 23 mei 2014 in zaak nr. 13/1061 in het geding tussen:
[appellant]
en
de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (hierna: de minister van SZW).
Procesverloop
Bij besluit van 25 september 2012 heeft de minister voor Immigratie, Integratie en Asiel het verzoek van [appellant] om restitutie van de kosten voor het afleggen van het basisexamen inburgering buitenland ten behoeve van het verkrijgen van een machtiging tot voorlopig verblijf en een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd, afgewezen.
Bij besluit van 5 april 2013 heeft de minister van SZW het daartegen door [appellant] gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.
Bij uitspraak van 23 mei 2014 heeft de rechtbank het daartegen door [appellant] ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht.
Tegen deze uitspraak heeft [appellant] hoger beroep ingesteld.
De minister van SZW heeft een verweerschrift ingediend.
De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 27 augustus 2015, waar [appellant], bijgestaan door D. Leegwater, en de minister van SZW, vertegenwoordigd door mr. C.M. Speear en C.T. Logger, beiden werkzaam bij het Ministerie van SZW, zijn verschenen.
Na sluiting van het onderzoek ter zitting heeft de Afdeling het onderzoek heropend en bij brief van 17 februari 2016 krachtens artikel 8:45 van de Algemene wet bestuursrecht de minister van SZW verzocht nadere schriftelijke inlichtingen te geven. Bij brief van 30 maart 2016 heeft de minister van SZW aan dit verzoek voldaan. Bij brief van 15 april 2016 heeft [appellant] hierop gereageerd.
Met toestemming van partijen is afgezien van een verdere behandeling van de zaak ter zitting, waarna de Afdeling het onderzoek heeft gesloten.
Overwegingen
1. Ingevolge artikel 16, eerste lid, aanhef en onder h, van de Vreemdelingenwet 2000 kan een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd worden afgewezen, indien de vreemdeling na verkrijging van rechtmatig verblijf in Nederland inburgeringsplichtig zou zijn ingevolge de artikelen 3 en 5 van de Wet inburgering en niet beschikt over kennis op basisniveau van de Nederlandse taal en de Nederlandse maatschappij.
2. Bij Koninklijk Besluit van 5 november 2012, nr. 12.002585 (Stct. 2012, 23044) is de minister van SZW belast met de behartiging van de aangelegenheden op het terrein van integratie en inburgering, voor zover deze voor 5 november 2012 was opgedragen aan de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties.
3. In de Compensatieregeling Basisexamen inburgering in het buitenland voor Turkse onderdanen van de minister voor Immigratie, Integratie en Asiel (ten tijde van belang de minister van SZW) van 16 maart 2012 (hierna: de Compensatieregeling) is het volgende vermeld:
1. Aanleiding
Op 16 augustus 2011 heeft de Centrale Raad van Beroep (LJN: BR4959) geoordeeld dat het opleggen van de inburgeringsplicht aan Turkse onderdanen en hun gezinsleden die onder het Associatieverdrag vallen, op grond van de Wet inburgering in strijd is met het associatierecht EU-Turkije. De uitspraak van de CRvB heeft op grond van artikel 16, eerste lid, onder h, van de Vreemdelingenwet tot gevolg dat het afleggen van het basisexamen inburgering in het buitenland door Turkse onderdanen (en hun gezinsleden) die een machtiging tot voorlopig verblijf (MVV) voor toelating tot Nederland aanvragen, niet langer kan worden verplicht vanaf 16 augustus 2011.
[…]
2. Wie komen voor teruggave van kosten in aanmerking?
Hieronder genoemde categorieën Turkse onderdanen kunnen in aanmerking komen voor restitutie van de kosten gemaakt in het kader van het basisexamen inburgering in het buitenland. Bij het bepalen van de categorieën is door de Minister voor Immigratie, Integratie & Asiel uitgegaan van het gegeven dat examenkandidaten in het kader van hun MVV- en VVR-procedure bezwaar kunnen maken tegen het gestelde inburgeringsvereiste in het buitenland. Ná het verstrijken van de bezwaartermijn van 4 weken na afgifte van de VVR (Verblijfsvergunning regulier), is sprake van formele rechtskracht van het inburgeringsvereiste in het buitenland. Op basis hiervan kunnen de volgende examenkandidaten in aanmerking komen voor restitutie:
[…]
Examen vóór 16 augustus 2011
c. Turkse onderdanen die vóór 16 augustus 2011 het examen (een of meerdere malen) hebben afgelegd en voor wie op of na 16 augustus 2011 nog rechtsmiddelen openstonden in het kader van de afgegeven MVV dan wel VVR na de MVV. Daarbij moet binnen 4 weken na afgifte van de VVR het rechtsmiddel (bezwaar) zijn aangewend.
[…]
4. [appellant] heeft op 30 september 2009 het basisexamen inburgering in het buitenland afgelegd. Bij besluit van 16 december 2009 heeft de staatssecretaris van Justitie de aanvraag van [appellant] om verlening van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd ingewilligd. Op 15 juni 2012 heeft [appellant] een verzoek ingediend om restitutie van de kosten voor het afleggen van het basisexamen inburgering in het buitenland. De minister voor Immigratie, Integratie en Asiel heeft dit verzoek afgewezen, omdat [appellant] volgens de Compensatieregeling niet in aanmerking komt voor restitutie nu hij geen rechtsmiddelen heeft aangewend tegen het besluit van 16 december 2009.
5. [appellant] betoogt dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat de minister van SZW zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat hij bezwaar had kunnen maken tegen de van het besluit van 16 december 2009 deel uitmakende voorwaarde van het afleggen van het basisexamen inburgering. Hiertoe voert hij aan dat niet van hem mocht worden verwacht bezwaar te maken tegen het besluit van 16 december 2009, nu de in 3. vermelde uitspraak van de Centrale Raad van Beroep (hierna: de CRvB) dateert van 16 augustus 2011. Bovendien is hem bij dit besluit een verblijfsvergunning verleend en was hierbij niet vermeld dat tegen het maken van kosten voor het basisexamen een rechtsmiddel openstond. Voorts moet in aanmerking worden genomen dat de Immigratie- en Naturalisatiedienst weinig informatie heeft verstrekt. Het is dan ook niet onredelijk dat [appellant] het verzoek naar aanleiding van de uitspraak van de CRvB van 16 augustus 2011 eerst in juni 2012 heeft ingediend. Volgens [appellant] is het in strijd met het gelijkheidsbeginsel dat hij anders dan andere Turkse onderdanen niet in aanmerking komt voor restitutie van de door hem gemaakte kosten. [appellant] betoogt verder dat de rechtbank ten onrechte niet op zijn betoog over de gevraagde vergoeding voor betaalde leges is ingegaan.
5.1. Voor zover [appellant] betoogt dat de minister van SZW heeft gehandeld in strijd met het gelijkheidsbeginsel, faalt dit betoog reeds omdat de gevallen waarin restitutie op basis van de Compensatieregeling mogelijk is, niet gelijk zijn aan dit geval, aangezien in die gevallen wel is opgekomen tegen de inburgeringsplicht.
Verder is de rechtbank terecht voorbijgegaan aan hetgeen [appellant] heeft aangevoerd over het verzoek om restitutie van leges. Hiertoe is van belang dat zowel in het besluit van 25 september 2012 als in het besluit op het daartegen gemaakte bezwaar van 5 april 2013, waartegen [appellant] beroep heeft ingesteld, slechts het verzoek om restitutie van de kosten voor het afleggen van het basisexamen inburgering buitenland voorligt. Hetgeen [appellant] in beroep en hoger beroep betoogt over zijn verzoek om restitutie van leges, kan dan ook niet in de thans aan de orde zijnde procedure worden behandeld.
Voor zover [appellant] zich in het kader van deze procedure beroept op de Wet dwangsom en beroep bij niet tijdig beslissen, wordt dat beroep verworpen, reeds omdat die wet ziet op het niet tijdig beslissen door een bestuursorgaan en dus niet op deze procedure van toepassing is.
5.2. De minister van SZW heeft aan zijn afwijzing van het verzoek om restitutie van de kosten voor het afleggen van het basisexamen inburgering in het buitenland de Compensatieregeling ten grondslag gelegd. Hij heeft zich in het besluit van 5 april 2013 en ter zitting bij de rechtbank op het standpunt gesteld dat hierbij als uitgangspunt geldt dat de verplichting tot het afleggen van het basisexamen inburgering in het buitenland deel uitmaakt van het besluit dat wordt genomen op de aanvraag om verlening van een verblijfsvergunning regulier. Voor zover [appellant] bezwaar had tegen deze verplichting, had hij bezwaar moeten maken tegen het besluit waarbij aan hem een verblijfsvergunning regulier is verleend, aldus de minister van SZW. Ter zitting bij de Afdeling heeft de minister van SZW nader toegelicht dat het bij de beoordeling van de verzoeken om restitutie in de kern gaat om de vraag of tijdig bezwaar is gemaakt tegen het opleggen van de verplichting om het inburgeringsexamen af te leggen. Nu [appellant] dat niet heeft gedaan, is die beslissing, aldus de minister van SZW, in rechte onaantastbaar geworden. De vraag of [appellant] inburgeringsplichtig was kan daarmee niet opnieuw bij de bestuursrechter aan de orde worden gesteld.
5.3. Het voldoen aan de inburgeringsplicht is een voorwaarde voor verlening van de verblijfsvergunning regulier en de daarbij behorende machtiging tot voorlopig verblijf. Dat de betrokkene het inburgeringsexamen moet hebben behaald voordat aan hem of haar een machtiging tot voorlopig verblijf wordt verleend, volgt ook uit het formulier dat de referent moet invullen bij een verzoek om advies voor de afgifte van een machtiging tot voorlopig verblijf. De minister van SZW heeft een betalingsoverzicht overgelegd, waaruit volgt dat [appellant] op 18 september 2009 € 350,00 voor het inburgeringsexamen heeft betaald, dat hij vervolgens op 30 september 2009 heeft afgelegd. [appellant] is voor het examen geslaagd en op 15 november 2009 is hem een machtiging tot voorlopig verblijf verleend.
5.4. De minister van SZW heeft zich terecht op het standpunt gesteld dat, nu [appellant] niet is opgekomen tegen de hem opgelegde inburgeringsplicht, hij niet in aanmerking komt voor de door hem verzochte restitutie. Daargelaten kan worden of voorwaarde c van de Compensatieregeling zo geformuleerd kon worden. Uit de onderdelen 1 en 2 blijkt dat met de Compensatieregeling in geen geval is beoogd dat iedere Turkse onderdaan in aanmerking komt voor restitutie van de kosten van het afleggen van het basisexamen inburgering in het buitenland, maar slechts zij die tegen de verplichting daartoe hebben geageerd.
Dat van [appellant] werd verlangd het inburgeringsexamen af te leggen was voor hem, anders dan de minister van SZW hem heeft tegengeworpen en de rechtbank bij haar oordeel in aanmerking heeft genomen, in ieder geval kenbaar op het moment dat hij voldeed aan zijn betalingsplicht voor de kosten van het examen. Op dat moment had [appellant] tegen zijn inburgeringsplicht kunnen opkomen. Nu hij dat heeft nagelaten, heeft de minister van SZW, gelet op de doelstelling en de reikwijdte van de Compensatieregeling, het verzoek om restitutie kunnen afwijzen.
Gelet op het voorgaande heeft de rechtbank, zij het op andere gronden, het beroep van [appellant] tegen de afwijzing van het restitutieverzoek terecht ongegrond verklaard. Hetgeen [appellant] verder heeft aangevoerd behoeft gezien het vorenoverwogene geen bespreking meer.
Het betoog faalt.
6. Het hoger beroep is ongegrond. De aangevallen uitspraak moet worden bevestigd, zij het, gelet op hetgeen is overwogen onder 5.4., met verbetering van de gronden waarop deze rust.
7. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Beslissing
De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State:
bevestigt de aangevallen uitspraak.
Aldus vastgesteld door mr. M.G.J. Parkins-de Vin, voorzitter, en mr. J.J. van Eck en mr. J.Th. Drop, leden, in tegenwoordigheid van mr. L. Groenendijk, griffier.
w.g. Parkins-de Vin w.g. Groenendijk
voorzitter griffier
Uitgesproken in het openbaar op 25 mei 2016
164-800.
Vindplaats: http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RVS:2016:1431
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Reacties