Op de site Advocatie wordt vandaag de zaak besproken van de Groningse vreemdelingenrechtadvocaat Ron van Asperen (niet te verwarren met advocate Hilde van Asperen uit Rotterdam). Afgelopen dinsdag werd zijn zaak inhoudelijk behandeld bij de strafrechter. Hem wordt ten laste gelegd dat hij in de periode tussen 2007 en 2009 honderden vervalste aanvragen voor rechtsbijstand zou hebben ingediend. De advocaat voor beschreven als een hardwerkend man met hart voor de zaak, die echter zijn eigen frauduleuze spelregels bedacht. Normaliter mag je als advocaat slechts 250 aanvraag in een indienen voor rechtsbijstand op basis van een toevoeging. Deze advocaat echter zou veel meer aanvragen hebben ingediend en ze ook op naam van kantoorgenoten hebben gezet. En hoewel ik dat zelf ook heb zien gebeuren bij advocatenkantoren is dat iets wat niet mag. Dat weet je misschien niet als beginnende jurist maar iemand die in de maatschap van een kantoor zit moet dat zeker weten.
Los hiervan staat de vraag of dit soort plafonds aan toevoegingen nuttig is. Moet iemand die blijkbaar dusdanig is gespecialiseerd dat hij meer zaken aankan en wie niet wordt verweten ze slecht te hebben behandeld worden bestrafd terwijl en heel wat inhoudelijk slechte broeders rondlopen die misschien niet te veel zaken doen maar ze wel slecht doen.
Lees het artikel op Advocatie hier:
" Op de vraag van de rechter hoe Van Asperen dacht met zoveel toevoegingszaken nog kwaliteit te kunnen leveren, geeft de voormalige advocaat toe eigenwijs te zijn geweest. Hij bedacht de manier om extra beroepen op de rechtsbijstand te kunnen doen om meer zaken te behandelen, vanuit de gedachte dat hij met zijn ervaring heus wel voortdurend goede rechtsbijstand kon verlenen. "Ik deed bijna dertig jaar mijn werk en heb daar nooit kritiek op gekregen."
Dus diende hij tussen 2007 en 2009 honderden aanvragen voor toevoegingen in op naam van kantoorgenoten, volgens justitie zonder dat zij daar weet van hadden. Vermoedelijk zat hij in de jaren ervoor trouwens ook allang en breed over die limiet. “Voor 2007 hanteerde de Raad voor de Rechtspraak nog het systeem dat het aantal toevoegingen boven de 250 werd overgeheveld naar het volgende jaar”, legt hij uit. “Bovendien worden aanvragen soms pas na vele maanden toegewezen. Het is zo aan het einde van het jaar moeilijk te weten op hoeveel aanvragen je zit.” Toen er in begin 2009 een klacht binnenkwam over de grote hoeveelheid aanvragen vanuit kantoor Tiebout, stopten de praktijken.
Wie wist ervan?
Zowel de rechter in zijn vragen als de officier van justitie in zijn requisitoir leggen de nadruk op de belangrijke vraag wie op het Groningse kantoor Tiebout nu eigenlijk wisten van het gesjoemel met de aanvraag- en declaratieformulieren. Was het algemeen bekend of niet? Iedereen op kantoor heeft geweten dat het aan de orde van de dag was, verklaarden een secretaresse - die alle aanvragen bijhield - en Van Asperen vorig jaar aan de politie, en de officier gelooft dit."
Hier vindt u het hele artikel: http://www.advocatie.nl/strafzaak-tiebout-het-hele-kantoor-wist-van-fraude-met-rechtsbijstand
Dit is de strafzaak lees hier de tuchtrechtelijke zaak hier: http://www.advocatie.nl/tiebouts-van-asperen-definitief-geschrapt
"Het hof: "Met betrekking tot de op te leggen maatregel overweegt het hof dat verweerder gedurende vele jaren stelselmatig de regels met betrekking tot de gefinancierde rechtshulp op grote schaal heeft overtreden en dat hij op verschillende manieren gepoogd heeft die regels te omzeilen, daarin ook zijn kantoorgenoten - al dan niet op de hoogte daarvan - betrekkend. Het hof houdt rekening met het feit dat verweerder bij beslissingen van de raad in 2009 en 2010 tuchtrechtelijke maatregelen zijn opgelegd wegens soortgelijke feiten. Anders dan verweerder heeft doen betogen is dit echter geen aanleiding de onderhavige zaak milder te beoordelen, integendeel. Verweerder heeft uit die zaken kennelijk geen lering getrokken, nu immers niet gebleken is dat hij zich nadien aan de regels met betrekking tot de gefinancierde rechtshulp is gaan houden of een poging daartoe heeft ondernomen."
In 2009 zijn door Van Asperen 463 en in 2010 485 toevoegingen aangevraagd. 44 respectievelijk 48 procent daarvan werd afgewezen. Het kantoor schroomde niet daartegen bezwaar en beroep in te stellen. Van de 174 beroepen in 2010 bij de Raad voor Rechtsbijstand Leeuwarden waren 144 (83%) afkomstig van Tiebout Advocaten. In 2011 was dit 75%.
Dat de cliënten van Van Asperen geen (financieel) nadeel hebben ondervonden van zijn handelen doet niet af aan de mate van verwijtbaarheid, oordeelt het hof. "Verweerder heeft als advocaat gedurende vele jaren op grote schaal blijk gegeven zich niet te willen houden aan het wettelijk systeem van gefinancierde rechtshulp, hetgeen juist een advocaat niet past." [...] "Dat verweerder, gezien zijn specialisatie, in staat is meer zaken dan 250 zaken per jaar te behandelen doet aan de beoordeling niet af."
Het hof moet dan ook concluderen dat de raad terecht heeft overwogen "dat verweerder op grond van het voorgaande niet in de advocatuur thuishoort, zodat hem de maatregel van schrapping moet worden opgelegd."
Nadat Van Asperen begin 2011 de maatschap werd opgezegd tegen 1 juli 2011 heeft hij zich per 1 januari 2012 laten schrappen als advocaat."
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten