Door Peter Stam
Mehrdad (42) vluchtte in 2000 als politiek vluchteling vanuit Teheran naar Nederland. Hij was het niet eens met het heersende regime in zijn land en liep daardoor gevaar. Zijn vrouw Soheila (43), zoon Sunny (21) en dochter Saghi (toen 12 jaar) deden twee jaar later een vluchtpoging. Tijdens deze moeizame tocht overleed Saghi door uitputting en onderkoeling. Ze werd begraven in de Bulgaarse hoofdstad Sofia. Door een samenloop van ongelukkige omstandigheden kon Mehrdad Nederland niet uit waardoor hij de begrafenis van zijn dochter niet kon bijwonen. 12 mei 2010 is Saghi herbegraven op de begraafplaats van Alblasserdam.
Gevangenis
In 2005, toen het gezin in een asielzoekerscentrum in Papendrecht woonde, oordeelde IND dat het gezin zonder goede redenen in Nederland verbleef en beval hen terug te keren naar het land van herkomst. "We hebben toen besloten in België asiel aan te vragen. Naar ons eigen land teruggaan was te gevaarlijk. Maar in België aangekomen werden we direct opgepakt. Ze vroegen of we naar de 'Shell' wilden. We begrepen dit niet en zeiden dat het goed was. Later bleek dat het om de cel ging", grinnikt Mehrdad omdat hij achteraf de humor van het misverstand wel kan inzien. Ze hebben vervolgens een tijd lang gescheiden van elkaar gevangen gezeten. "Ik zat in een heel klein hokje van een paar meter en kreeg af en toe wat eten toegestopt. Ik wilde erg graag bij mijn man zijn, maar dat mocht niet. Ik moest daar heel vaak huilen", vertelt Soheila. Na een halfjaar vreemdelingendetentie (ze waren immers illegaal in Nederland) werd het gezin op straat gezet.
Christelijke buren
Uiteindelijk kregen ze een huis aangeboden in Alblasserdam door Stichting Noodopvang Papendrecht. "We kwamen terecht in de Cornelis Smitstraat naast christelijke buren. Omdat we graag extra hulp wilden en goede ervaring hadden met christenen in Papendrecht vroeg ik om de grote kerk van Alblasserdam. Ik bedoelde gewoon groot in de letterlijke zin van het woord, maar de buren dachten direct aan de kerk aan het Cortgene. Ik had het de eerste zondag (juli 2006) wel moeilijk want ik dacht: doe ik nu geen zonden tegen Allah? Zou dit wel mogen? Maar toen had ik voor mezelf de oplossing gevonden. Ik dacht: de kerk is een plekje om met God te praten. Dus ik kan gewoon tot Allah bidden", vertelt Mehrdad.
'Geen zwaarwegende redenen'
Niet veel later hebben Soheila en Mehrdad zich, na het volgen van geloofslessen en het ontvangen van pastorale zorg, laten dopen. Ook Sunny is christen geworden: "In het AZC in Papendrecht ging ik regelmatig met een christelijke man om. Hij hielp ons en heeft me veel over de kerk verteld. Eerst zeiden we: Praat alsjeblieft niet over je Jezus-geloof want wij zijn moslim. Later ben ik ook meegegaan naar de kerk en ga ik regelmatig naar de Iraanse Christelijke gemeenschap in Haarlem en bezoek christelijke jongerenkampen van Stichting Gave", aldus Sunny. Dit jaar heeft het gezin te horen gekregen dat ze echt het land moeten verlaten omdat er geen zwaarwegende redenen zouden zijn hier te blijven. Dinsdag 14 december wordt door de rechter het vonnis uitgesproken. Kees Brinkman, de initiatiefnemer van de handtekeningenactie, vindt het vreemd dat het gezin na tien jaar alsnog wordt uitgezet: "Het is in Iran erg gevaarlijk voor christenen. Op een algemeen erkende wereldranglijst van Open Doors staat het land op de tweede plaats. Alleen Noord-Korea gaat Iran nog voor op het gebied van christenvervolging. Maar de IND beroept zich op officiële documenten uit 2007 waarin staat dat dit geen reden is niet uitgezet te kunnen worden."
Generaal pardon
Doordat het gezin heel even het land heeft verlaten (naar België) vallen ze net niet onder de generaal pardon-regeling die in 2007 van kracht werd. Een voorwaarde binnen deze regeling te vallen is dat iemand vanaf 2001 onafgebroken in Nederland is geweest. "Dat zijn ze niet geweest en dat is hen noodlottig geworden", vertelt Brinkman. De rechtbank beslist in december dus over twee dingen: Kan het gezin als christen in Iran veilig wonen? En: kan het gezin alsnog onder de generaal pardon-regeling vallen omdat het hen moeilijk kwalijk is te nemen dat ze in België een poging waagden. Het doel van de handtekeningen en persoonlijke brieven die Brinkman inzamelt is het dossier te laten opvallen. "Het moet geen standaarddossier worden. Eigenlijk willen we met deze actie proberen de rechtbank te beïnvloeden. Ik weet dat het officieel niet kan, maar we hopen op een wonder en geloven in de kracht van het gebed."
Gebedsbijeenkomst
Om de actie meer kracht bij te zetten is een speciale gebedsbijeenkomst georganiseerd. Woensdagavond 1 december wordt een dienst gehouden onder leiding van dominee Hoek. "In principe komen we samen in ons verenigingsgebouw De Damsteen, maar heimelijk hoop ik erop dat het zo vol wordt dat we moeten uitwijken naar de kerk", aldus de voorganger. Voorlopig heeft het gezin er alle vertrouwen in dat ze in Nederland mag blijven. "We blijven gewoon hier. Teruggaan is nog lang niet aan de orde want hierna kunnen we in hoger beroep en daarna kunnen we misschien nog naar het Europese hof", meent Sunny. De deadline van de brieven en handtekeningen is zondag 21 november. Inmiddels hebben de Ontmoetingskerk en de Ichthuskerk zich ook aangesloten bij de actie. Wie meer wil weten of mee wil doen kan contact opnemen via cbrinkman@solcon.nl of tel. 078-6919389.
Bron: http://www.klaroen.nl/page/Lokaal/Regionaal-Detail/Ze-lopen-in-hun-eigen-land-enorm.622313.news
Geen opmerkingen:
Een reactie posten