PVV: Mauro loog en bedroog, dus terug naar Angola

De achttienjarige asielzoeker Mauro Manuel moet worden teruggestuurd naar Angola. Acties van actiegroepen en politieke partijen om hem in Nederland te houden, berusten op misleiding.

Fritsma hekelt de pro-Mauro-verslaggeving van de media

Dat schrijft PVV-Kamerlid Sietse Fritsmawoensdag in een opinieartikel in Trouw.


Verwesterd
Mauro kwam in 2003 naar Nederland, maar heeft nooit voldaan aan de eisen voor een verblijfsvergunning, omdat hij ook in Angola had kunnen worden opgevangen. 


Verschillende politieke partijen willen dat hijalsnog een verblijfsvergunning krijgt, omdat hij 'verwesterd' zou zijn.


Valse verklaringen
PVV'er Fritsma is het daar niet mee eens. 'De situatie waarin Mauro zich nu bevindt, is een rechtstreeks gevolg van zijn eigen handelen (en/of dat van zijn pleegouders), een handelen dat niet echt in de haak was,' schrijft Fritsma.


Hij wijst niet alleen op de 'valse verklaringen' die Mauro aflegde tijdens zijn toelatingsprocedure, maar ook op de Raad van State, die de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) – die Mauro wil uitzetten – in het gelijk heeft gesteld. 


Volgens Fritsma zal Mauro's gedrag 'bij bewezen succes door anderen [worden] gekopieerd'. 'Als gevolg van deze zaak zullen meer (pleeg)ouders ervoor kiezen omuitgeprocedeerde kinderen in Nederland te houden, waardoor er in de toekomst nog veel meer Mauro's zullen zijn.'


Media
Minister Gerd Leers (CDA, Asiel) besloot dinsdag de zaak te heroverwegen na een gesprek met de Tweede Kamer. Naast oppositiepartijen vindt ook het CDA dat Manuel mag blijven.


PVV’er Fritsma hekelt de 'eenzijdige' rol die media hebben gespeeld in het debat. Volgens hem worden 'alleen de zaken die in het voordeel van de vreemdeling werken' belicht.

Bron: http://www.elsevier.nl/web/Nieuws/Nederland/317812/PVV-Mauro-loog-en-bedroog-dus-terug-naar-Angola.htm?utm_source=Nieuwsbrief_dag&utm_medium=email&utm_campaign=Nieuwsbrief

Mauro moet terug, of hij geworteld is of niet

Sietse Fritsma, Kamerlid PVV − 28/09/11, 13:46

Mauro Manuel tijdens een potje voetballen met Tofik Dibi (GroenLinks) en Sharon Gesthuizen (SP)© anp

OPINIE Er is heel wat mis met de aandacht die media en politiek besteden aan de situatie van individuele vreemdelingen die geen verblijfsvergunning krijgen. Vaak is de aandacht eenzijdig; alleen de zaken die in het voordeel van de vreemdeling werken worden belicht. Maar het weglaten van contra-indicaties is een vorm van misleiding. Dit speelde al rond de serie '26.000 gezichten' van de Vara, en het speelt nu weer rond de zaak van de 'alleenstaande minderjarige vreemdeling' Mauro.

Mauro Manuel kwam in 2003 op tienjarige leeftijd vanuit Angola naar Nederland. Diverse partijen in de Tweede Kamer willen dat minister Leers hem een verblijfsvergunning geeft, omdat Mauro in Nederland geworteld zou zijn.

Gewoonlijk zou ik niet snel persoonlijke omstandigheden van een vreemdeling naar buiten brengen, maar omdat Mauro en de mensen of organisaties die hem helpen er zelf voor kiezen met hun verhaal naar buiten te treden, is alle informatie over de zaak openbaar. Het kostte me minder dan vijf minuten om op internet de uitspraak van de Raad van State te vinden die overduidelijk op Mauro van toepassing is. Vreemd dat geen journalist dezelfde moeite nam. De uitzending van 'Pauw en Witteman', waar Mauro te gast was, zou er een stuk evenwichtiger door zijn geworden.

Uit de uitspraak van de Raad van State blijkt dat de zaak van Mauro inhoudelijk niet bepaald sterk is. We wisten al dat hij geen alleenstaande minderjarige asielzoeker is, omdat hij gewoon een moeder in Angola heeft. Volgens de rechter is niet aangetoond dat zij Mauro kan of wil opvangen. Mauro heeft regelmatig contact met haar.

Wat politici of journalisten niet belichten, is het feit dat Mauro in zijn toelatingsprocedure valse verklaringen aflegde. Dit is relevant, omdat alle partijen zeggen dat zij het misbruik van procedures willen aanpakken.

Tot aan de Raad van State aan toe is de zaak van Mauro dus gestrand. Op vreemdelingen die niet tot Nederland worden toegelaten rust een vertrekplicht. In het geval van Mauro is deze plicht gewoonweg genegeerd. Ook dit punt is onderbelicht. Mauro noch zijn pleegouders trokken de conclusie dat terugkeer aan de orde is. De Raad van State benadrukt dat Mauro en zijn pleegouders geen medewerking hebben verleend aan de terugkeer. Er was al een vervangend reisdocument geregeld om zonder problemen terug te keren naar Angola.

De situatie waarin Mauro zich nu bevindt, is een rechtstreeks gevolg van zijn eigen handelen (en/of dat van zijn pleegouders), een handelen dat niet echt in de haak was. Of wordt nu verdedigd dat men zich bewust niet aan de regels houdt, dat bewust een noodzakelijke terugkeer wordt getraineerd?

Als dat het geval is, dan kunnen we onze borst nog natmaken. Want als dit gedrag met een verblijfsvergunning wordt beloond, dan zal dat gedrag - bij bewezen succes - door anderen worden gekopieerd. Een dergelijke signaalwerking zal het hele vreemdelingenbeleid (vooral het terugkeerbeleid) ondermijnen.

De vraag welk effect een individuele zaak op het gehele vreemdelingenbeleid heeft, moet altijd gesteld worden.

Als gevolg van deze zaak zullen meer (pleeg)ouders ervoor kiezen om uitgeprocedeerde kinderen in Nederland te houden, waardoor er in de toekomst nog veel meer Mauro's zullen zijn.

En meer 'schrijnende gevallen' is toch niet wat linkse partijen willen? Het eenzijdig in de media brengen van individuele gevallen werkt in dat licht zelfs averechts.

Bron: http://www.trouw.nl/tr/nl/4328/Opinie/article/detail/2933344/2011/09/28/Mauro-moet-terug-of-hij-geworteld-is-of-niet.dhtml

De staat mag niet over de inhoud van een dossier in het openbaar praten dus heeft een vreemdeling die de media zoekt een voorsprong in de politieke en publieke opinie. Als oud-IND-er kan ik beamen dat dan natuurlijk alles wordt weggelaten wat tegen de actievoerder spreekt. Vaak wordt ook bewust een andere mogelijkheid niet aangegrepen. Zo vraag ik me in dit geval af waarom Mauro niet een verblijfsvergunning voor studie aanvraagt. Hij zit hier op school en heeft twee Nederlandse pleegouders waar hij bij woont en die hem onderhouden. Ja dan zal hij een mvv moeten aanvragen als een beroep op de hardheidsclausule om hiervoor een uitzondering te maken zou falen. Nou dan moet je dus een tijdje gaan rondkijken in je geboorteland. De meeste geadopteerde kinderen doen dat zo rond hun 20ste. Dat vindt iedereen dan heel gaaf en vet en stoer. met zo'n verblijfsvergunning heeft hij dan recht om nog zo een jaar of vier in Nederland te wonen. Misschien vindt hij dan de liefde van zijn leven of wordt hij zo goed dat hij als kennismigrant kan blijven. Of misschien wil hij dan wel zijn in Nederland opgedane kennis en ervaring gaan gebruiken om zijn geboorteland op te bouwen.

Law blog Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.