Vluchtelingenvrouwen die te maken hebben gehad met seksueel geweld zwijgen vaak over hun ervaringen. Dit komt niet alleen door hun eigen cultuur, maar ook door gebrek aan vertrouwen in de asielprocedure in Nederland. Aldus Marjan Tankink, die promoveert op 9 september.Bedreigend
Het gebrek aan vertrouwen in de Nederlandse asielprocedure zorgt ervoor dat de vrouwen hun situatie als bedreigend ervaren. Dit leidt ertoe dat de vrouwen hun verleden verzwijgen. Dit concludeert Marian Tankink uit uitgebreid medisch-antropologisch onderzoek onder vluchtelingen uit Afghanistan, Bosnië-Herzegovina en Soedan. Zij bestudeerde het zwijgen van de vrouwen op individueel niveau, op groepsniveau en op het niveau van de samenleving. Tankink laat zien dat het zwijgen niet alleen het gevolg is van de schaamte- en eercultuur waaruit de vrouwen afkomstig zijn.
Seksueel geweld als wapen
Ondanks de grote verschillen tussen de vrouwen, beschouwden zij zwijgen allemaal als beste strategie om met hun verleden om te gaan. Doordat de vrouwen slachtoffer zijn geweest van seksueel geweld is hun rol als dochter, vrouw of moeder aangetast. Seksueel geweld wordt daarom ook niet zelden ingezet als wapen in oorlogssituaties. Het geweld ontwricht gezinnen en hele samenlevingen. De verhalen die vrouwen horen en de opvattingen die zij hebben meegekregen in het land van herkomst, versterken het idee dat verkrachting het begin is van het uiteenvallen van hun leven en sociale kring.
Zwijgen als beste verdediging
Omdat de vrouwen in hun nieuwe thuissituatie niet opnieuw los willen raken van hun omgeving, beschouwen ze zwijgen als de beste strategie, ook al gaat dat ten koste van hun eigen gezondheid of welzijn. Het zwijgen van vluchtelingvrouwen over hun verleden wordt vaak gezien als psychologisch verdedigingsmechanisme. Tankink laat echter zien dat het zwijgen ook een reactie is op de onzekerheid en onvoorspelbaarheid van hun sociale omgeving.
Asielprocedure
Volgens Tankink is het belangrijk om ervaringen met seksueel geweld niet op slechts één niveau te bekijken. De complexe interactie tussen de situatie in het land van herkomst, de situatie in Nederland, de migrantengroep waarin zij terecht komen en de situatie in het gezin zorgen voor een geheel aan factoren dat bijdraagt een het zwijgen. Tankink pleit ervoor om al in de asielprocedure rekening te houden met de situatie van deze vrouwen. Omdat veel vrouwen bang zijn dat hun verkrachtingsverleden de band met hun gezin kapot kan maken, verzwijgen zij het bij de asielaanvraag, met het risico om teruggestuurd te worden. Veel vrouwen willen wel praten, maar alleen als zij zeker weten dat dit geen gevolgen heeft voor hun sociale omgeving.
Marian Tankink promoveert bij prof.dr. Annemiek Richters (LUMC). Het onderzoek werd gesubsidieerd door NWO.
Bron: NWO http://www.nieuws.leidenuniv.nl/nieuws-agenda/vluchtelingenvrouwen-verzwijgen-seksueel-geweld.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten