'Niemand verlaat zomaar z'n land'
'Soms vragen mensen zich af waarom ik pas een jaar geleden ben gevlucht, terwijl het inmiddels al bijna zes jaar oorlog is in Syrië. Maar dat lijkt me logisch: niemand verlaat zomaar het land waarin hij is geboren en opgegroeid. Toen de oorlog uitbrak, was het gevaar ver weg. “De oorlog zal Aleppo nooit bereiken”, zeiden mijn vrienden en ik tegen elkaar.''De realiteit haalde ons in'
'Toch kwam de oorlog dichterbij. Telkens een stad verder, totdat het geweld doordrong in de buitenwijken van Aleppo. Ik studeerde economie aan de universiteit in het centrum. Mijn medestudenten en ik wisten het zeker: hier, op de universiteit zouden we veilig zijn. De realiteit haalde ons in. De straten waar ik woonde, werkte en studeerde, veranderden in een oorlogsgebied. Mijn huis en auto werden vernield door bommen en kogels.''Scherpschutters verstopte zich in lege gebouwen'
'Onschuldige burgers waren opeens de vijand, zowel de rebellen als de regering zagen ons als doelwit. Naar de universiteit gaan kon niet langer: scherpschutters hadden zich verstopt in de lege gebouwen. Toen ik een oproep kreeg voor het leger, ben ik gevlucht. Wie weet wat ik in dienst had moeten doen. Het moment dat ik de boot instapte om via Turkije naar Europa te gaan, belde ik mijn moeder: ik ga ontbijten en heb geen bereik. Ik wilde niet dat ze zich zorgen zou maken.'Afwassen tegen de zorgen
'Dat mijn ouders nog in Aleppo zijn, voelt verschrikkelijk. Ik wou dat er iets was dat ik voor hen kon doen, maar dat kan ik niet. Ik grijp alles aan wat voor afleiding kan zorgen. Op alle azc's heb ik vrijwilligerswerk gedaan en hier in Petten werk ik als afwashulp in een restaurant. Frustrerend, omdat ik een universitaire studie heb afgerond en goed Engels spreek, maar het is niet anders.'Kapotgeslagen dromen
'Mijn verhaal is niet uniek. Er zijn zoveel jongeren uit Syrië die hetzelfde hebben meegemaakt. Om meer begrip te krijgen voor hun situatie, wil ik een film maken. De film zou gaan over een Syrische jongen die studeerde aan de universiteit in Aleppo en daar, samen met zijn vrienden, droomde over de toekomst. En over hoe een meedogenloze oorlog al die dromen met harde hand in duizend stukken kapotsloeg.'Ahmad is altijd op zoek naar mensen die hem kunnen helpen met zijn film, of zin hebben om koffie te drinken en over zijn film te praten. Kun jij hem helpen? Neem contact op met: VluchtelingenWerk Petten.
Bron: https://www.vluchtelingenwerk.nl/persoonlijke-verhalen/vluchteling/ahmad-27
Kijk eens op Academictransfer.com. Zat banen in het Engels!
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email
Geen opmerkingen:
Een reactie posten