Uitspraak 201604026/1/V1
| Datum van uitspraak: | maandag 7 november 2016 |
| Tegen: | de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie |
| Proceduresoort: | Hoger beroep |
| Rechtsgebied: | Vreemdelingenkamer - Overige |
Datum uitspraak: 7 november 2016
AFDELING
BESTUURSRECHTSPRAAK
Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:
de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie,
appellant,
tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag, zittingsplaats Zwolle, van 2 mei 2016 in zaak nr. 16/1729 in het geding tussen:
[de vreemdeling]
en
de staatssecretaris.
Procesverloop
Bij besluit van 16 juli 2015 heeft de staatssecretaris een aanvraag om de vreemdeling een machtiging tot voorlopig verblijf (hierna: mvv) te verlenen afgewezen.
Bij besluit van 4 januari 2016 heeft de staatssecretaris het daartegen door de vreemdeling gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Dit besluit is aangehecht.
Bij uitspraak van 2 mei 2016 heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep gegrond verklaard, het besluit van 4 januari 2016 vernietigd, het besluit van 16 juli 2015 herroepen en bepaald dat de staatssecretaris een nieuw besluit moet nemen op de aanvraag met inachtneming van hetgeen in de uitspraak is overwogen. Deze uitspraak is aangehecht.
Tegen deze uitspraak heeft de staatssecretaris hoger beroep ingesteld. Het hogerberoepschrift is aangehecht.
De vreemdeling, vertegenwoordigd door mr. I.N. Schalken, advocaat te Apeldoorn, heeft een verweerschrift ingediend.
Vervolgens is het onderzoek gesloten.
Overwegingen
1. Het wettelijk kader is opgenomen in de bijlage, die deel uitmaakt van deze uitspraak.
2. De vreemdeling beoogt verblijf bij naar gesteld haar in Nederland woonachtige pleegvader, houder van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd (hierna: de referent).
De staatssecretaris heeft aan de afwijzing van de aanvraag ten grondslag gelegd dat tussen de vreemdeling en de referent geen feitelijke gezinsband bestaat.
3. De rechtbank heeft overwogen dat uit paragraaf C2/4.1 van de Vreemdelingencirculaire 2000 (hierna: Vc 2000) volgt dat het in leven zijn van biologische ouders met gezag over een minderjarige vreemdeling er niet aan in de weg staat dat die vreemdeling een pleegkind is van een ander dan de biologische ouder. Voorts heeft de rechtbank overwogen dat naar haar oordeel alle omstandigheden erop wijzen dat tussen de vreemdeling en de referent een pleegkind-pleegvader relatie bestaat. Verder is volgens de rechtbank niet aannemelijk dat de biologische vader van de vreemdeling ooit gezag over haar heeft verkregen, zodat alleen een toestemmingsverklaring van haar biologische moeder met het oog op het vertrek van de vreemdeling naar Nederland nodig is.
4. In het hogerberoepschrift erkent de staatssecretaris dat hij ondeugdelijk heeft gemotiveerd dat ten tijde van vertrek van de referent geen feitelijke gezinsband tussen de vreemdeling en de referent bestond door aan dit standpunt slechts ten grondslag te leggen dat de biologische ouders van de vreemdeling nog in leven zijn. Het hogerberoepschrift vermeldt uitdrukkelijk dat het niet is gericht tegen de gegrondverklaring van het beroep, maar dat de staatssecretaris bij het nemen van een nieuw besluit op de aanvraag de mogelijkheid wil hebben dit standpunt beter te motiveren.
5. De staatssecretaris klaagt in grief 2 dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat alle omstandigheden in dit geval wijzen in de richting van een feitelijke gezinsband tussen de vreemdeling en de referent. Hij voert daartoe aan dat de rechtbank aldus haar eigen oordeel in de plaats heeft gesteld van het zijne zonder voorts inzichtelijk te maken waarom zij een feitelijke gezinsband aanneemt.
5.1. De rechtbank dient zich bij toetsing van het standpunt van de staatssecretaris over de feitelijke gezinsband te beperken tot de vraag of de staatssecretaris dat standpunt, bezien in het licht van hetgeen de vreemdeling ter zake naar voren heeft gebracht, deugdelijk heeft gemotiveerd.
Door zich niet tot deze toets te beperken, doch tevens te overwegen dat naar haar oordeel aannemelijk is dat de vreemdeling feitelijk tot het gezin van referent heeft behoord, heeft de rechtbank ten onrechte haar eigen oordeel in de plaats gesteld van dat van de staatssecretaris.
Grief 2 slaagt.
6. In grief 1 klaagt de staatssecretaris dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat niet aannemelijk is dat de biologische vader van de vreemdeling ooit gezag over haar heeft verkregen en dat om die reden alleen een toestemmingsverklaring van haar biologische moeder met het oog op het vertrek van de vreemdeling naar Nederland nodig is. Daartoe voert hij aan dat de rechtbank, door aldus ten onrechte haar eigen oordeel te geven over de vraag of de biologische vader van de vreemdeling gezag over haar heeft, heeft miskend dat de vreemdeling niet heeft aangetoond dat haar biologische vader geen gezag over haar heeft, geen documenten heeft overgelegd waaruit blijkt dat van hem geen toestemmingsverklaring kan worden verkregen en niet heeft gesteld dat zij wat betreft die toestemmingsverklaring in bewijsnood verkeert.
6.1. Door te overwegen dat het niet aannemelijk is dat de biologische vader van de vreemdeling ooit gezag over haar heeft verkregen en om die reden alleen een toestemmingsverklaring van de biologische moeder van de vreemdeling van belang is, zonder daarbij het standpunt van de staatssecretaris daarover te betrekken, heeft de rechtbank een eigen beoordeling verricht. Daarbij is de rechtbank eraan voorbijgegaan dat de staatssecretaris volgens paragraaf C2/4.1 van de Vc 2000 geen mvv voor gezinshereniging in het kader van nareis verleent als de achterblijvende biologische ouder geen toestemmingsverklaring heeft afgegeven, tenzij de referent documenten heeft overgelegd waaruit blijkt dat de achterblijvende biologische ouder geen toestemmingsverklaring kan overleggen dan wel, indien de referent het ontbreken van een toestemmingsverklaring niet met documenten kan onderbouwen, aanvullende gegevens of aannemelijke en consistente verklaringen zijn verstrekt over de reden waarom die toestemmingsverklaring niet kan worden overgelegd.
De vreemdeling heeft niet met documenten gestaafd dat haar biologische vader geen gezag over haar heeft of dat van hem geen toestemmingsverklaring kan worden verkregen. Dat de vreemdeling, naar zij heeft gesteld, niet staande het huwelijk is geboren, haar biologische vader is vertrokken, een nieuw gezin heeft gesticht en er geen enkel contact meer bestaat met hem, sluit niet uit dat hij op enigerlei wijze zeggenschap heeft over haar. De Afdeling wijst in dit verband op de uitspraak van 9 januari 2013, ECLI:NL:RVS:2013:BY8960. Gezien de stelling in het bezwaarschrift dat de vreemdeling is geboren uit een relatie van haar moeder met een vriend met wie zij niet was gehuwd, deze vriend blind is geworden en een nieuw gezin heeft gesticht, beschikte de vreemdeling over aanknopingspunten om haar biologische vader op te sporen. Het had dan ook op haar weg gelegen inspanningen te verrichten teneinde van hem een toestemmingsverklaring te verkrijgen. Dat heeft zij niet gedaan. De rechtbank heeft dit niet onderkend.
Grief 1 slaagt.
7. Het hoger beroep is kennelijk gegrond. Nu het hogerberoepschrift niet is gericht tegen de gegrondverklaring van het beroep, bestaat geen aanleiding de uitspraak van de rechtbank te vernietigen en dient de staatssecretaris een nieuw besluit op de aanvraag te nemen met inachtneming van hetgeen in deze uitspraak is overwogen.
8. De staatssecretaris dient op na te melden wijze tot vergoeding van de proceskosten te worden veroordeeld.
Beslissing
De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State:
I. verklaart het hoger beroep gegrond;
II. veroordeelt de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie tot vergoeding van bij de vreemdeling in verband met de behandeling van het hoger beroep opgekomen proceskosten tot een bedrag van € 496,00 (zegge: vierhonderdzesennegentig euro), geheel toe te rekenen aan door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand.
Aldus vastgesteld door mr. M.G.J. Parkins-de Vin, voorzitter, en mr. E. Steendijk en mr. N. Verheij, leden, in tegenwoordigheid van mr. T. van Goeverden-Clarenbeek, griffier.
w.g. Parkins-de Vin w.g. Van Goeverden-Clarenbeek
voorzitter griffier
Uitgesproken in het openbaar op 7 november 2016
https://www.raadvanstate.nl/uitspraken/zoeken-in-uitspraken/tekst-uitspraak.html?id=89379&summary_only=&q=verblijfsvergunning
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het origineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email
Geen opmerkingen:
Een reactie posten