Het leed dat mij is aangedaan ben ik inmiddels vergeten
'Ik
ben een Nederlandse Bosnier, geboren en getogen in Kozarac, gemeente
Prijedor. Een klein stadje in Bosnië-Herzegovina, dat toen nog deel
uitmaakte van het voormalige Joegoslavië. Ik was juist klaar met het
gymnasium toen in 1991 de oorlog uitbrak. Als dienstplichtig soldaat
moest ik naar het front in Kroatië. Omdat ik het niet eens was met deze
oorlog ben ik na 40 dagen gedeserteerd.Het jaar daarop heeft Bosnië-Herzegovina zich onafhankelijk verklaard en is daar de oorlog begonnen. Na de val van Kozarac ben ik met mijn vader terechtgekomen in het concentratiekamp Omarska. Een gruwelijke plek. Die tijd heb ik ternauwernood overleefd, ik was aan het eind volledig uitgehongerd en uitgeput. Ik heb er veel meegemaakt, veel mensen die ik kende zien sterven. Mijn beste vriend Dado is omgebracht, mijn oma die achtergebleven was is nooit teruggevonden. Als ik terugga naar die jaren is dat altijd het eerste waar ik aan denk. Het leed dat mij persoonlijk is aangedaan ben ik inmiddels wel vergeten. Maar het feit dat zoveel mensen om mij heen voor niets en vaak op gruwelijke wijze zijn afgemaakt, vind ik nog steeds heel moeilijk te accepteren.
Uiteindelijk
kon ik na mijn vrijlating uit een ander kamp begin 1993 naar Nederland
vertrekken. Daar ben ik met mijn ouders, broers en zus herenigd. Met
handen en voeten heb ik Nederlands geleerd. Ik begon in 1993 als
tolk/assistent bij het Arbeidsbureau aan een project om Bosniërs aan een
baan te helpen. Nadat dit project was afgerond, ben ik, puur bij
toeval, bij de IND beland. Toen ik voor een intakegesprek bij Randstad
zat, kwam daar juist een fax binnen. De IND zocht 15 medewerkers om
asielzoekers op Schiphol te horen. De uitzendmedewerker vroeg of dat
niets voor mij was. Ik heb gesolliciteerd en kon direct beginnen.
Inmiddels
zijn we 20 jaar verder en heb ik mijn leven volledig op de rails kunnen
krijgen. Ik werk nog steeds voor de IND. Die organisatie heeft veel
voor mij betekend, mij ook gesteund om mijn rechtenstudie te gaan volgen
en de gelegenheid geboden om steeds interessant en zinvol werk te doen.
Als coördinerend adviseur ben ik aanspreekpunt voor zaken die met
toegang en grensbewaking te maken hebben. Ik ben bijvoorbeeld namens
Nederland bij Schengen-evaluaties betrokken. Dat betekent dat ik samen
met Europese collega’s ter plaatse onderzoek of de landen die bij
Schengen zijn aangesloten hun verplichtingen betreffende grensbewaking -
op het land, op zee of in de lucht - nakomen.
Regelmatig
kom ik nog in Bosnië-Herzegovina. Mijn ouders hebben in Kozarac ons
huis opnieuw gebouwd. In november ben ik teruggeweest vanwege de vondst
van een nieuw massagraf in Tomašica, bij Prijedor. Ik blijf hopen dat
ooit mijn oma gevonden zal worden.'
Bron: https://www.ind.nl/organisatie/mijn-verhaal/medewerkers/Paginas/Satko.aspx
In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten