Een citaat van JFK de beroemde Amerikaanse president. Het orgineel zou afkomstig zijn van president Harding dan wel de dichter Gabril.
Voor veel (nieuwe) mede-landers zou dit een goed motto zijn om mee te beginnen. Zelfs voor de meest welwillende vreemdelingenrecht jurist kan een houding van "ik heb RECHT op" tegen de haren instrijken.
Natuurlijk is het vervelend als je in het land waar je vandaan bent gevlucht een mooi huis had en hier in Nederland je in je gevoel een klein huis krijgt toegewezen maar als je Nederlandse buren of je advocaat daar 10 jaar voor op de wachtlijst hebben gestaan doe je er goed aan om je ontevredenheid voor je te houden.
Natuurlijk is het vervelend als je gestudeerd hebt of in je land van herkomst een goede baan had en je moet hier onder vandaan beginnen. Maar moet je dan in een uitkering gaan zitten die door de overige inwoners wordt betaald of toch gewoon als toiletjuffrouw beginnen?
Misschien werken moeders niet waar jij geboren bent maar hier doen ze dat wel en waarom zou jij dan thuis gaan zitten met je weduwenpensioen?
Jij hebt een A-status als vluchteling maar je stuurt je kinderen naar opa en oma omdat de Nederlandse scholen niet gelovig genoeg zijn?
Nederland is altijd een land geweest met vensters op de wereld en de meeste Nederlanders zijn best geinteresseerd in mensen van ver. Mits die mensen hun best doen om zich open te zetten voor Nederland en zich in te zetten.
Tegenwoordig worden vele nieuwe inwoners verteld door belangenorganisaties en inburgeringscursussen welke rechten ze hebben in dit land en hoe ze daar zo optimaal mogelijk gebruik van kunnen maken. In mijn ogen zou het ook goed zijn om deze nieuwe inwoners te leren dat het geld voor al deze dingen niet aan de bomen groeit en voor hen wordt opgebracht door de andere mensen in Nederland uit belasting inkomsten. En dat je dan wellicht recht hebt op een verblijfsvergunning maar desalniettemin de plicht hebt om dankbaar te zijn aan de Nederlandse maatschappij die dat mogelijk heeft gemaakt voor jou. En het dus ook aan jou is om zo snel mogelijk ook jouw bijdrage te leveren aan die maatschappij. (Als student moest ik ooit een paper schrijven over het Afrikaanse Mensenrechtenverdrag. Dat kent behalve rechten ook plichten).
Kijk naar een land als Amerika zonder het sociale vangnet dat wij hebben en zie dat immigranten daar veel succesvoller in de maatschappij zijn en er voor hen ook veel meer draagvalk is. Sociale zekerheid is in mijn optiek een groot recht maar als immigrant kan het je in een heel geisoleerde sociale positie brengen en ook de nodige bevrediging als persoon ontnemen. Misschien begin je wel als voormalig architect als concierge op een technische school of als juriste in de schoonmaak, maar wanneer je taal 100% is geworden, je goed bekend bent met de Nederlandse werkmores en je een cv hebt opgebouwd als betrouwbare kracht, wie zegt waar je zal eindigen? Het hebben van collegas en kunnen vertellen van anecdotes op het werk aan je gezin is ook heel wat waard.
Dat is het micro niveau maar deze houding is ook op macro niveau belangrijk. Als "jan op straat" het gevoel heeft dat immigranten een positieve bijdrage leveren aan Nederland ("Die Chinezen werken zo hard") zal er draagvlak blijven in dit land voor het opvangen van vluchtelingen en het kunnen trouwen met een buitenlandse geliefde. Je hand ophouden en niet integreren verpest het voor de mensen die na je willen komen.
Dus denk aan Kennedy "Ask not what your country can do for you - ask what you can do for your country?" en bedenk dat dit er mede zorg voor draagt dat dit land jouw land waar je woont kan zijn maar ook JOUW land.
Law blog Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.
1 opmerking:
Wie schreef dit?
Een reactie posten