"Canada!" Klap-klap-klap. "Canada!" Op het grasveldje voor de Canadeze ambassade in Den Haag scanderen meer dan honderd Iraniërs, Afghanen en Irakezen de naam van het land waar zij hun hoop op hebben gevestigd.
"Canada!" Klap-klap-klap. "Canada!" Op het grasveldje voor de Canadeze ambassade in Den Haag scanderen meer dan honderd Iraniërs, Afghanen en Irakezen de naam van het land waar zij hun hoop op hebben gevestigd.
Het zijn christelijke asielzoekers die in Nederland uitgeprocedeerd zijn en niet terug willen naar de islamitische landen waar ze vandaan komen. Als (bekeerde) christenen vrezen ze daar voor hun leven.
Op het grasveld staat ook de 32-jarige Samir Kader Amin. "Zeven jaar geleden ben ik uit Zuid-Irak naar Nederland gevlucht", zegt hij. "Nu de situatie daar volgens de IND weer veilig genoeg is, mag ik hier niet meer blijven. Maar drie maanden geleden werd ik christen."
Daarom wil hij nu graag naar Canada. Wat de hoofdstad is van Canada? "Geen idee." De nationale sport? "Weet u, het interesseert mij niet. Ik wil gewoon leven. Waar, dat maakt mij niet uit."
Bij het hek voor de ambassade staat de Nederlandse Cora Rikken (40). Zij is de vrouw van Masoud Mohammad Amini, de voorganger van de Iraanse Koreskerk in Apeldoorn. "De Canadezen hebben een speciale regeling voor mensen die hier afgewezen zijn. Een tijd geleden is het enkelen van ons gelukt in Canada te komen. Het land is onze laatste strohalm."
Twee diplomaten stappen uit het gebouw, een man en een vrouw, beide in onberispelijk grijs met een rode maple leaf op de borst geprikt. Maar het hek blijft dicht. Tussen de stalen balken door overhandigt Rikken hen 300 asielaanvragen en een brief van de Koreskerk. "Geef ons alstublieft de kans weg te komen uit dit land", staat daarin.
De Canadeze diplomate aan de andere kant van het hek zegt: "Je moet in Berlijn zijn. Daar is het immigratiekantoor. Niet hier."
Rikken knikt. "Dat weten we. Maar daar kunnen we niet heen, omdat we onderweg opgepakt kunnen worden en velen van ons dan in de gevangenis komen. Kunt u dit doorsturen naar Berlijn?"
Dat wil ze wel. Ze schudt haar hoofd. "Meer kan ik niet doen. De situatie van deze mensen is heel moeilijk, dat begrijp ik. Maar u moet ze geen valse hoop geven."
bron: http://www.trouw.nl/tr/nl/4492/Nederland/article/detail/2460430/2011/07/01/Canada-laatste-strohalm-christelijke-asielzoekers.dhtml
Law blog
Geen opmerkingen:
Een reactie posten