Tasar Isskreah "De gouden littekens van mijn hart" Autobiografisch verhaal over een Syrische vluchteling

Samenvatting Tasar is opgegroeid in Syrië, getrouwd in Dubai en met haar kinderen gevlucht naar Nederland. Of haar toekomst hier ligt, weet zij niet. Maar wat wil ze graag ergens wortelen. Geboren in Syrië, dromen van meer... Het bracht haar ver weg en nu kan ze niet meer terug. Opgegeven nog voor ze het levenslicht zag, heeft ze al wat tegenslagen overwonnen. Nu strijd ze ze door, ook in voor haar kinderen.

Genre: Biografieën Omvang: A5 ISBN: 978-94-640-3535-3 Aantal pagina's: 220 Prijs: € 20,99 incl. verwerk- en verzendkosten naar Nederland en België

Over de auteur De auteur is de hoofdpersoon in het drama van haar leven. Toch ziet zij het leven als een geschenk. Er zijn dagen waar zij huilend naar bed gaat en de volgende ochtend lachend weer opstaat. Na regen komt immers zonneschijn en andersom. Er komt een moment in je leven waarop je terugkijkt op je beproevingen en beseft dat ze hebben geholpen om je te maken tot de persoon op wie je trots kunt zijn. ‘Soms moet er iets kapot gaan om nóg mooier te kunnen worden.’

Lees hier alvast een stuk uit het boek van Tasar Isskreah Mijn leven voelt soms als een malende molensteen. Hij verplettert me. Ik ben de tarwekorrel tussen de draaiende stenen. Ik lach, maar van binnen voel ik mij niet goed. Het is mijn opdracht om de stukken te lijmen en mezelf weer tot een geheel te maken in de maalstroom van het routinematige leven. Mensen worden soms dronken van alcohol, ik word dronken van het huilen over mijn zorgen. Ik verloor soms het contact met de buitenwereld. Na huilen en zuchten kan ik weer ademhalen en voel ik me beter. Ik kijk naar mijn evenbeeld in de spiegel en vertel mijzelf: wow, wat een sprankelende groene ogen. Voor even zijn mijn zorgen weg. Ik knipoog naar mezelf en geniet van een moment van geluk. Het leven is één groot avontuur en ik heb het geluk gehad om veel te kunnen reizen. De moeilijkste reis die ik echter ooit heb gemaakt, is de reis diep in mijzelf. Mijn leven kent veel uitdagingen. De grootste uitdaging is wanneer ik mezelf uitdaag, omdat ik worstel tussen wat goed en fout is, wat verboden is en wat is toegestaan, wat mijn hart wil of wat mijn verstand zegt. Ik lijk soms wel verdwaald te zijn in mijn eigen wereld. Het leven is ook vermoeiend en soms ben ik uitgeput. Op zo’n moment vraag ik mezelf af of het leven nog meer onplezierige verrassingen voor mij in petto heeft. Ik ben klaar met alle tegenslagen en heb besloten dat het mij niet meer zo hard zal raken. Ik ben het zat om geduldig te moeten wachten tot er een oplossing komt. Het doet pijn om te beseffen dat mijn leven van mij afgenomen is en ik er niets aan kan doen. Dat is waarom ik weg moest uit Dubai, ik wilde mijn waardigheid niet verliezen. Ik loog tegen mijn jongens en onderschatte hun intelligentie. Wanneer ze mij zagen huilen en vroegen; “Mam, waarom huil je?” zei ik dat ik pijn in mijn rug had. Ik weet zeker dat ze wisten dat dit is niet de waarheid was, maar heb nog altijd niet de kracht gevonden om hen eerlijk te zeggen wat ik voel en wat er speelt. Ik sta nog te wachten op een trein die mij naar de innerlijke vrede en veiligheid zal brengen, wat de hereniging met mijn man en mijn familie zou zijn. Maar die trein is nog niet op het perron aangekomen. Toen ik mijn vader en broer verloor, kon ik mijn rouw, troost en verdriet niet met mijn kinderen en man delen. Verder lezen? Bestel het boek hier!