CDA staat achter Nederlands beleid m.b.t. 1F-vluchtelingen

Op dit moment is er veel discussie over een 1F-er die momenteel nog met zijn gezin verblijft in Giessenlanden. We merken dat veel mensen niet weten wat de 1F status van het Vluchtelingenverdrag inhoudt. Het asielrecht is ingesteld om personen te beschermen die hun land moeten ontvluchten omdat zij worden vervolgd wegens hun geloof, politieke overtuiging, ras, nationaliteit, of het behoren tot een bepaalde sociale groep (Artikel 1A van het Vluchtelingenverdrag). Het is niet bedoeld om mensen te beschermen die oorlogsmisdrijven hebben begaan en aan berechting trachten te ontkomen.

Artikel 1F van het Vluchtelingenverdrag houdt in dat een asielzoeker niet voor een vluchtelingenstatus in aanmerking komt als er ernstige redenen zijn voor verdenking van oorlogsmisdaden of andere misdrijven tegen de menselijkheid. Zo iemand wordt een ‘1F-er' genoemd.

Als de IND ernstige redenen heeft om te veronderstellen dat een vreemdeling betrokken is geweest bij oorlogsmisdaden, wordt de vreemdeling gelegenheid gegeven om aan te tonen dat dit niet zo is. Hierbij wordt altijd uitgegaan van een individuele toetsing. Blijft de IND bij zijn conclusie, dan kan de vreemdeling daartegen in beroep gaan bij de rechter en daarna eventueel in hoger beroep. Wijst de rechter het beroep af, dan is de vreemdeling verplicht Nederland te verlaten.

Voor toepassing van artikel 1F Vluchtelingenverdrag is het voldoende dat er ernstige redenen zijn om te veronderstellen dat een vreemdeling betrokken is geweest bij oorlogsmisdrijven. Hiervoor hoeft geen sprake te zijn van een strafrechtelijke veroordeling. Dit is geheel in overeenstemming met richtlijnen van de UNHCR, de EU en de jurisprudentie van het Hof van Justitie van de EU. Nederland voert dit beleid al jaren en dit is tot vandaag de dag ongewijzigd van kracht. Vaak kunnen oorlogsmisdadigers niet worden teruggestuurd naar het land van herkomst, omdat het Vluchtelingenverdrag en het EVRM (Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens) verbieden dat iemand terecht komt in een situatie waarin kans bestaat op een onmenselijke behandeling. De minister kijkt per geval altijd of daar sprake van kan zijn.

In zulke gevallen is de vreemdeling verplicht te vertrekken naar een ander land dan het land van herkomst. De meeste 1F-ers weigeren te voldoen aan de plicht Nederland te verlaten. Zij blijven dan illegaal in Nederland. Gedurende die tijd worden vaak meerdere asiel- of andere vreemdelingenprocedures aangespannen, die vervolgens telkens worden afgewezen. Daardoor verblijven deze mensen en hun gezinnen vaak langdurig in Nederland.

De discussie over oorlogsmisdadigers gaat vaak over mensen die in Afghanistan hebben gewerkt voor de Afghaanse geheime dienst, de KhAD/WAD. In een ambtsbericht van de minister van Buitenlandse Zaken van februari 2000 is op basis van onderzoek geconcludeerd dat alle onderofficieren en officieren verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor ernstige mensenrechtenschendingen.

Dit heeft tot gevolg dat op alle Afghaanse (onder)officieren artikel 1F van toepassing is verklaard. Het ambtsbericht is meermalen onderwerp geweest van stevige kritiek en discussie, maar telkens heeft dit geresulteerd in bevestiging van de informatie in het ambtsbericht. Zowel de minister van Buitenlandse Zaken als de hoogste nationale rechter in vreemdelingenzaken (de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State) zijn na nader onderzoek en inzage van de onderliggende bronnen (bij herhaling) tot dit oordeel gekomen.

In de meerderheid van de Afghaanse 1F-zaken is vastgesteld dat er tegenwoordig bij terugkeer van (onder)officieren van de KhAD/WAD geen sprake (meer) is van een reëel risico op een onmenselijke behandeling als bedoeld in artikel 3 EVRM. Van betreffende 1F'ers wordt dan ook verlangd dat zij voldoen aan hun vertrekplicht en terugkeren naar hun land van herkomst, of naar een ander land. Dit doen zij echter bijna nooit.

Het kan zijn dat de gezinsleden van een 1F-er een verblijfsvergunning in Nederland hebben. Als de 1F-er moet terugkeren, staan deze gezinsleden voor de moeilijke keuze mee te gaan of in Nederland te blijven. Dit is de consequentie van het beleid dat Nederland geen vluchthaven mag en wil zijn voor personen die zich hebben schuldig gemaakt aan oorlogsmisdrijven of andere ernstige misdrijven.

De CDA fractie staat achter dit beleid.





Bron: http://www.cda.nl/knops/Actueel/Nieuws/2012/4/14/CDA_staat_achter_Nederlands_beleid_m_b_t__1F_vluchtelingen.aspx



Law blog Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.