Gebruik maken van vals document is onttrekking aan terugkeer volgens Terugkeerrichtlijn (uitspraak Raad van State)
LJN: BT6261, Raad van State , 201108995/1/V3 Print uitspraak
Datum uitspraak: 22-09-2011
Datum publicatie: 30-09-2011
Rechtsgebied: Vreemdelingen
Soort procedure: Hoger beroep
Inhoudsindicatie: De aan de maatregel ten grondslag gelegde omstandigheid, dat de vreemdeling gebruik heeft gemaakt van een (ver)vals(t) document, geeft in beginsel grond om aan te nemen dat zij de voorbereiding van de terugkeer of de verwijderingsprocedure ontwijkt of belemmert. Deze omstandigheid is van dien aard, dat zulks reeds uit die omstandigheid zelf volgt. Een nadere toelichting kon derhalve achterwege blijven. De vreemdeling heeft ter zitting van de rechtbank evenwel onweersproken naar voren gebracht dat zij is aangehouden terwijl zij op doorreis was naar haar land van herkomst alsmede dat zij heeft verklaard vrijwillig en zo snel mogelijk terug te willen keren naar Ghana. In het verslag van het vertrekgesprek van 8 juli 2011 staat dat de vreemdeling heeft verklaard dat zij wil meewerken aan vrijwillige terugkeer naar Ghana en dat zij ten behoeve van haarzelf en haar zoon aanvragen om afgifte van laissez passer en nationaliteitsverklaringen heeft ingevuld. Voorts heeft zij een brief geschreven waarin zij heeft aangegeven dat zij vrijwillig terug wil keren naar Ghana.
Gelet op deze omstandigheden bestond ten tijde van het besluit tot oplegging van de maatregel geen grond om aan te nemen dat de vreemdeling de voorbereiding van de terugkeer of de verwijderingsprocedure ontwijkt of belemmert. Er bestaat derhalve aanleiding om van het onder 2.1.2 weergegeven uitgangspunt af te wijken. Dat de vreemdeling medewerking aan het vertrekgesprek van 29 juli 2011 heeft geweigerd, leidt daarom niet tot een ander oordeel.
Vindplaats(en): Rechtspraak.nl
Uitspraak
201108995/1/V3.
Datum uitspraak: 22 september 2011
RAAD VAN STATE
AFDELING
BESTUURSRECHTSPRAAK
Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:
[de vreemdeling],
appellante,
tegen de uitspraak van de rechtbank 's Gravenhage, nevenzittingsplaats Rotterdam, van 9 augustus 2011 in zaak nr. 11/23904 in het geding tussen:
de vreemdeling
en
de minister voor Immigratie en Asiel.
1. Procesverloop
Bij besluit van 20 juli 2011 is de vreemdeling met ingang van 21 juli 2011 in vreemdelingenbewaring gesteld. Dit besluit is aangehecht.
Bij uitspraak van 9 augustus 2011, verzonden op 10 augustus 2011, heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard en het verzoek om schadevergoeding afgewezen. Deze uitspraak is aangehecht.
Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 17 augustus 2011, hoger beroep ingesteld. Tevens heeft zij daarbij de Afdeling verzocht haar schadevergoeding toe te kennen. Deze brief is aangehecht.
De minister heeft een verweerschrift ingediend.
Vervolgens is het onderzoek gesloten.
2. Overwegingen
2.1. In de eerste en tweede grief klaagt de vreemdeling, samengevat weergegeven en voor zover thans van belang, dat de rechtbank ten onrechte onvoldoende gemotiveerd heeft overwogen dat uit de gronden dat zij niet beschikt over een identiteitspapier als bedoeld in artikel 4.21 van het Vreemdelingenbesluit 2000, gebruik heeft gemaakt van een (ver)vals(t) document en niet beschikt over voldoende middelen van bestaan kan worden afgeleid dat zij de voorbereiding van de terugkeer of de verwijderingsprocedure ontwijkt of belemmert.
2.1.1. De Afdeling heeft in de uitspraak van 21 maart 2011 in zaak nr. 201100555/1/V3 (www.raadvanstate.nl), samengevat weergegeven en voor zover thans van belang, overwogen dat artikel 59, eerste lid, aanhef en onder a, van de Vreemdelingenwet 2000 (hierna: de Vw 2000) – voor zover nodig – richtlijnconform kan worden uitgelegd in die zin dat, zolang niet aan artikel 3, zevende lid, van richtlijn 2008/115/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 2008 over gemeenschappelijke normen en procedures in de lidstaten voor de terugkeer van onderdanen van derde landen die illegaal op hun grondgebied verblijven (hierna: de richtlijn) is voldaan, een maatregel van bewaring alleen mag worden opgelegd indien de betrokken vreemdeling de voorbereiding van de terugkeer of de verwijderingsprocedure ontwijkt of belemmert.
Bij de beoordeling of de vreemdeling de voorbereiding van de terugkeer of de verwijderingsprocedure ontwijkt of belemmert, dient te worden uitgegaan van de omstandigheden die in het besluit tot oplegging van de bewaring zijn vermeld. Bij deze beoordeling moet rekening worden gehouden met de toelichting die de minister, ter zitting van de rechtbank dan wel anderszins, over deze omstandigheden heeft gegeven en in samenhang daarmee met hetgeen hieromtrent uit het bewaringsdossier van de vreemdeling valt af te leiden.
2.1.2. De aan de maatregel ten grondslag gelegde omstandigheid, dat de vreemdeling gebruik heeft gemaakt van een (ver)vals(t) document, geeft in beginsel grond om aan te nemen dat zij de voorbereiding van de terugkeer of de verwijderingsprocedure ontwijkt of belemmert. Deze omstandigheid is van dien aard, dat zulks reeds uit die omstandigheid zelf volgt. Een nadere toelichting kon derhalve achterwege blijven.
2.1.3. De vreemdeling heeft ter zitting van de rechtbank evenwel onweersproken naar voren gebracht dat zij is aangehouden terwijl zij op doorreis was naar haar land van herkomst alsmede dat zij heeft verklaard vrijwillig en zo snel mogelijk terug te willen keren naar Ghana.
In het verslag van het vertrekgesprek van 8 juli 2011 staat dat de vreemdeling heeft verklaard dat zij wil meewerken aan vrijwillige terugkeer naar Ghana en dat zij ten behoeve van haarzelf en haar zoon aanvragen om afgifte van laissez passer en nationaliteitsverklaringen heeft ingevuld. Voorts heeft zij een brief geschreven waarin zij heeft aangegeven dat zij vrijwillig terug wil keren naar Ghana.
Gelet op deze omstandigheden bestond ten tijde van het besluit tot oplegging van de maatregel geen grond om aan te nemen dat de vreemdeling de voorbereiding van de terugkeer of de verwijderingsprocedure ontwijkt of belemmert. Er bestaat derhalve aanleiding om van het onder 2.1.2 weergegeven uitgangspunt af te wijken. Dat de vreemdeling medewerking aan het vertrekgesprek van 29 juli 2011 heeft geweigerd, leidt daarom niet tot een ander oordeel.
De grieven slagen.
2.2. Het hoger beroep is reeds hierom kennelijk gegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden vernietigd. Hetgeen voor het overige is aangevoerd behoeft geen verdere bespreking. Doende hetgeen de rechtbank zou behoren te doen, zal de Afdeling het beroep van de vreemdeling tegen het besluit van 20 juli 2011 van de minister alsnog gegrond verklaren. De vrijheidsontnemende maatregel dient te worden opgeheven. Aan de vreemdeling wordt met toepassing van artikel 106, eerste lid, van de Vw 2000 na te melden vergoeding toegekend over de periode van 21 juli 2011 tot 22 september 2011, de dag waarop de vrijheidsontnemende maatregel is opgeheven.
2.3. De minister dient op na te melden wijze tot vergoeding van de proceskosten te worden veroordeeld.
Bron: rechtspraak.nl
Law blog Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.
Datum uitspraak: 22-09-2011
Datum publicatie: 30-09-2011
Rechtsgebied: Vreemdelingen
Soort procedure: Hoger beroep
Inhoudsindicatie: De aan de maatregel ten grondslag gelegde omstandigheid, dat de vreemdeling gebruik heeft gemaakt van een (ver)vals(t) document, geeft in beginsel grond om aan te nemen dat zij de voorbereiding van de terugkeer of de verwijderingsprocedure ontwijkt of belemmert. Deze omstandigheid is van dien aard, dat zulks reeds uit die omstandigheid zelf volgt. Een nadere toelichting kon derhalve achterwege blijven. De vreemdeling heeft ter zitting van de rechtbank evenwel onweersproken naar voren gebracht dat zij is aangehouden terwijl zij op doorreis was naar haar land van herkomst alsmede dat zij heeft verklaard vrijwillig en zo snel mogelijk terug te willen keren naar Ghana. In het verslag van het vertrekgesprek van 8 juli 2011 staat dat de vreemdeling heeft verklaard dat zij wil meewerken aan vrijwillige terugkeer naar Ghana en dat zij ten behoeve van haarzelf en haar zoon aanvragen om afgifte van laissez passer en nationaliteitsverklaringen heeft ingevuld. Voorts heeft zij een brief geschreven waarin zij heeft aangegeven dat zij vrijwillig terug wil keren naar Ghana.
Gelet op deze omstandigheden bestond ten tijde van het besluit tot oplegging van de maatregel geen grond om aan te nemen dat de vreemdeling de voorbereiding van de terugkeer of de verwijderingsprocedure ontwijkt of belemmert. Er bestaat derhalve aanleiding om van het onder 2.1.2 weergegeven uitgangspunt af te wijken. Dat de vreemdeling medewerking aan het vertrekgesprek van 29 juli 2011 heeft geweigerd, leidt daarom niet tot een ander oordeel.
Vindplaats(en): Rechtspraak.nl
Uitspraak
201108995/1/V3.
Datum uitspraak: 22 september 2011
RAAD VAN STATE
AFDELING
BESTUURSRECHTSPRAAK
Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:
[de vreemdeling],
appellante,
tegen de uitspraak van de rechtbank 's Gravenhage, nevenzittingsplaats Rotterdam, van 9 augustus 2011 in zaak nr. 11/23904 in het geding tussen:
de vreemdeling
en
de minister voor Immigratie en Asiel.
1. Procesverloop
Bij besluit van 20 juli 2011 is de vreemdeling met ingang van 21 juli 2011 in vreemdelingenbewaring gesteld. Dit besluit is aangehecht.
Bij uitspraak van 9 augustus 2011, verzonden op 10 augustus 2011, heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard en het verzoek om schadevergoeding afgewezen. Deze uitspraak is aangehecht.
Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 17 augustus 2011, hoger beroep ingesteld. Tevens heeft zij daarbij de Afdeling verzocht haar schadevergoeding toe te kennen. Deze brief is aangehecht.
De minister heeft een verweerschrift ingediend.
Vervolgens is het onderzoek gesloten.
2. Overwegingen
2.1. In de eerste en tweede grief klaagt de vreemdeling, samengevat weergegeven en voor zover thans van belang, dat de rechtbank ten onrechte onvoldoende gemotiveerd heeft overwogen dat uit de gronden dat zij niet beschikt over een identiteitspapier als bedoeld in artikel 4.21 van het Vreemdelingenbesluit 2000, gebruik heeft gemaakt van een (ver)vals(t) document en niet beschikt over voldoende middelen van bestaan kan worden afgeleid dat zij de voorbereiding van de terugkeer of de verwijderingsprocedure ontwijkt of belemmert.
2.1.1. De Afdeling heeft in de uitspraak van 21 maart 2011 in zaak nr. 201100555/1/V3 (www.raadvanstate.nl), samengevat weergegeven en voor zover thans van belang, overwogen dat artikel 59, eerste lid, aanhef en onder a, van de Vreemdelingenwet 2000 (hierna: de Vw 2000) – voor zover nodig – richtlijnconform kan worden uitgelegd in die zin dat, zolang niet aan artikel 3, zevende lid, van richtlijn 2008/115/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 2008 over gemeenschappelijke normen en procedures in de lidstaten voor de terugkeer van onderdanen van derde landen die illegaal op hun grondgebied verblijven (hierna: de richtlijn) is voldaan, een maatregel van bewaring alleen mag worden opgelegd indien de betrokken vreemdeling de voorbereiding van de terugkeer of de verwijderingsprocedure ontwijkt of belemmert.
Bij de beoordeling of de vreemdeling de voorbereiding van de terugkeer of de verwijderingsprocedure ontwijkt of belemmert, dient te worden uitgegaan van de omstandigheden die in het besluit tot oplegging van de bewaring zijn vermeld. Bij deze beoordeling moet rekening worden gehouden met de toelichting die de minister, ter zitting van de rechtbank dan wel anderszins, over deze omstandigheden heeft gegeven en in samenhang daarmee met hetgeen hieromtrent uit het bewaringsdossier van de vreemdeling valt af te leiden.
2.1.2. De aan de maatregel ten grondslag gelegde omstandigheid, dat de vreemdeling gebruik heeft gemaakt van een (ver)vals(t) document, geeft in beginsel grond om aan te nemen dat zij de voorbereiding van de terugkeer of de verwijderingsprocedure ontwijkt of belemmert. Deze omstandigheid is van dien aard, dat zulks reeds uit die omstandigheid zelf volgt. Een nadere toelichting kon derhalve achterwege blijven.
2.1.3. De vreemdeling heeft ter zitting van de rechtbank evenwel onweersproken naar voren gebracht dat zij is aangehouden terwijl zij op doorreis was naar haar land van herkomst alsmede dat zij heeft verklaard vrijwillig en zo snel mogelijk terug te willen keren naar Ghana.
In het verslag van het vertrekgesprek van 8 juli 2011 staat dat de vreemdeling heeft verklaard dat zij wil meewerken aan vrijwillige terugkeer naar Ghana en dat zij ten behoeve van haarzelf en haar zoon aanvragen om afgifte van laissez passer en nationaliteitsverklaringen heeft ingevuld. Voorts heeft zij een brief geschreven waarin zij heeft aangegeven dat zij vrijwillig terug wil keren naar Ghana.
Gelet op deze omstandigheden bestond ten tijde van het besluit tot oplegging van de maatregel geen grond om aan te nemen dat de vreemdeling de voorbereiding van de terugkeer of de verwijderingsprocedure ontwijkt of belemmert. Er bestaat derhalve aanleiding om van het onder 2.1.2 weergegeven uitgangspunt af te wijken. Dat de vreemdeling medewerking aan het vertrekgesprek van 29 juli 2011 heeft geweigerd, leidt daarom niet tot een ander oordeel.
De grieven slagen.
2.2. Het hoger beroep is reeds hierom kennelijk gegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden vernietigd. Hetgeen voor het overige is aangevoerd behoeft geen verdere bespreking. Doende hetgeen de rechtbank zou behoren te doen, zal de Afdeling het beroep van de vreemdeling tegen het besluit van 20 juli 2011 van de minister alsnog gegrond verklaren. De vrijheidsontnemende maatregel dient te worden opgeheven. Aan de vreemdeling wordt met toepassing van artikel 106, eerste lid, van de Vw 2000 na te melden vergoeding toegekend over de periode van 21 juli 2011 tot 22 september 2011, de dag waarop de vrijheidsontnemende maatregel is opgeheven.
2.3. De minister dient op na te melden wijze tot vergoeding van de proceskosten te worden veroordeeld.
Bron: rechtspraak.nl
Law blog Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.
Reacties