Privatized Pushbacks: How the EU and Libya Use Merchant Ships to Block Migrant Boats

Persoonlijk vind ik het goed dat smokkelaars worden tegengehouden. Grof geld verdienen aan mensen laten verdrinken. De site waar dit artikel van komt denkt precies het tegenovergestelde. Ik ben een voorstander van alle kanten lezen.


 Reporting by Patrick Kingsley, New York Times: “[O]ne day a few months ago the Libyan Coast Guard ordered [a German merchant ship] to divert course, rescue 68 migrants in distress in the Mediterranean and return them to Libya, which is embroiled in civil war. The request, which the [merchant ship] was required to honor, was at least the third time that day, Jan. 11, that the Libyans had called on a merchant ship to assist migrants. The Libyans could easily have alerted a nearby rescue ship run by a Spanish charity. The reason they did not goes to the core of how the European authorities have found a new way to thwart desperate African migrants trying to reach their shores from across the Mediterranean. And some maritime lawyers think the new tactic is unlawful. Commercial ships like the [German ship] Panther must follow instructions from official forces, like the Libyan Coast Guard, which works in close cooperation with its Italian counterpart.  Humanitarian rescue ships, on the other hand, take the migrants to Europe, citing international refugee law, which forbids returning refugees to danger. After the Panther arrived in Tripoli, Libyan soldiers boarded, forced the migrants ashore at gunpoint, and drove them to a detention camp in the besieged Libyan capital. ‘We call them privatized pushbacks,’ said Charles Heller, the director of Forensic Oceanography, a research group that investigates migrant rights abuses in the Mediterranean. ‘They occur when merchant ships are used to rescue and bring back migrants to a country in which their lives are at risk — such as Libya.’ [***] Since the 2015 crisis, European governments have frequently stopped the nongovernmental rescue organizations that patrol the southern Mediterranean — like the Spanish ship, Open Arms — from taking rescued migrants to European ports. European navies and coast guards have also largely withdrawn from the area, placing the Libyan Coast Guard in charge of search-and-rescue. Now Europe has a new proxy: privately-owned commercial ships. And their deployment is contested by migrant rights watchdogs. Although a 1979 international convention on search and rescue requires merchant ships to obey orders from a country’s Coast Guard forces, the agreement also does not permit those forces to pick and choose who helps during emergencies, as Libya’s did. ‘That’s a blatantly illegal policy,’ said Dr. Itamar Mann, an expert on maritime law at the University of Haifa in Israel. [***] Between 2011 and 2018, only one commercial ship returned migrants to Libya, according to research by Forensic Oceanography. Since 2018 there have been about 30 such returns, involving roughly 1,800 migrants, in which merchant ships have either returned migrants to Libyan ports or transferred them to Libyan Coast Guard vessels, according to data collated by The New York Times and Forensic Oceanography. The real number is likely to be higher….” Full story here.

 Bron: https://migrantsatsea.org/2020/03/23/privatized-pushbacks-how-the-eu-and-libya-use-merchant-ships-to-block-migrant-boats/




Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email

Libië en asiel: New Libya Country Guidance

De Brits Pakistaanse advocaat Asad Ali Khan behandelt op zijn weblog de zaak 

ZMM (Article 15(c)) Libya CG [2017] UKUT 263 (IAC) (28 June 2017)
Het gaat hier om de vraag of de situatie in Libië dusdanig onveilig is dat er geen bescherming kan worden geboden aan de eigen onderdanen en er sprake is van een situatie zoals bedoeld in artikel 15(c) van de Kwalificatierichtlijn.

De Britse rechter gaat in op allerlei bronnenmateriaal.

Ik begreep vorige week van een gerenomeerde Nederlandse advocate dat Libische zaken erg moeilijk zijn omdat Nederland de situatie veilig genoeg vindt.

Wellicht heeft u wat aan het artikel van meneer Khan.

U kunt op deze link klikken https://asadakhan.wordpress.com/2017/07/09/human-marketplace-new-libya-country-guidance/

‘Human Marketplace’: New Libya Country Guidance

Wellicht is mijn boekenblog ook interessant: http://dutchysbookreviews.blogspot.nl/l
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.


Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email

The migrant slave trade is booming in Libya. Why is the world ignoring it?

I’ve seen the dangerous route to Europe through Libya, with thousands of people at the mercy of cruelty for profit. But our leaders prefer to keep them there

‘We have a heightened responsibility towards Libya because of the role Britain played in bringing down the Gaddafi dictatorship.’ Photograph: Dave Williams/Sound Ltd

It’s a mass grave that we don’t need the United Nations to verify. Every day an average of 14 migrants, the vast majority from countries in sub-Saharan Africa, die crossing the Mediterranean. Many more see their European dream turn into a nightmare long before they’re corralled on to flimsy rubber dinghies on Libya’s beaches. They’re the victims of a silent massacre in the Sahara desert – a journey more deadly than the crossing from the coast, according to the International Organisation for Migration

Come the spring, thousands of migrants and refugees fleeing poverty and violence will die in Libya, but I doubt you’ll hear much about it. Compassion fatigue has set in. The numbers have become too big to comprehend. It’s an old story; we feel numbed by the now familiar news images of men huddled together on boats. Maybe it’s because they’re African and have been written off as “undeserving economic migrants”. These are the people some of our political leaders have in mind when they talk of swarms, plagues and marauders. The understandable focus on Syrian refugees has taken the spotlight away from the more dangerous route to Europe through Libya.

‘What I saw there is nothing short of a modern-day slave trade.’

Or maybe it’s because, with three rival governments presiding over anarchy in Libya, and the real power lying in the hands of armed militias, getting inside the country to tell the story is just too difficult and dangerous. One thing is becoming clear – many people have come to see this tragic situation as though it were more a problem for us than for the migrants. We have stopped caring about them. As a documentary-maker, I believe it’s our job to make people care. That was the reason my team and I went to Libya – to try to shine a light on the under-reported plight of migrants away from the coastline and to tell the human stories of the men and women making the journey.
What I saw there is nothing short of a modern-day slave trade, with migrants treated as commodities. It’s as though nothing has changed in the 300 years since desert tribes used the very same routes to bring slaves to north Africa: Nigerian women told they are going to Italy to work as housemaids only to be trafficked into desert brothels with no idea when they might leave, young men cruelly beaten and held captive for months until their families pay a ransom, women forced to take contraception to stop themselves becoming pregnant at the hands of smugglers.

Continue: https://www.theguardian.com/commentisfree/2017/feb/20/migrant-slave-trade-libya-europe



Wellicht is mijn boekenblog ook interessant: http://dutchysbookreviews.blogspot.nl/l


Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.


Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email

President Trump is expected to issue an order blocking visas to anyone from Syria, Iraq, Iran, Libya, Somalia, Sudan and Yemen.

• 
  

Ian BremmerIan Bremmer is een LinkedIn-beïnvloeder

President at Eurasia Group

President Trump is expected to issue an order blocking visas to anyone from Syria, Iraq, Iran, Libya, Somalia, Sudan and Yemen. A quick fact check reminded me that the 9/11 hijackers included 15 citizens of Saudi Arabia, 2 from the UAE, & 1 each from Egypt and Lebanon.

Wellicht is mijn boekenblog ook interessant: http://dutchysbookreviews.blogspot.nl/l

Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.


Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email

‘Resettlement is like rebirth’

Refugees who fled fighting in Libya to Tunisia's Choucha refugee camp are in the process of being resettled. © www.marcsilver.net 

Mawaheb Elnour was studying medicine when her family had to flee the conflict in Libya. This is her story of losing a home, finding a home, and everything that happened in between
I was living in Tripoli with my parents, two brothers and sister and had just finished my second year studying medicine when the conflict started in Libya.
Our neighbourhood was constantly under NATO air strikes. Fire was coming down on us every day from the sky. Everyone on the streets was carrying weapons and bullets were flying.
When you live like that, you try to act cool. But we were scared. My parents were terrified. Years ago they fled to Libya from Darfur – now they were in danger again.
One day, the air strikes were so intense that all the windows and doors at home were blown open.
We arrived to Choucha refugee camp in Tunisia in May 2011. On the first night, at the reception camp, I couldn’t stop crying. How did we end up losing everything? Homeless, living in a plastic tent, surrounded by strangers?
The next morning, I saw hundreds of white tents stretched across the desert sand. You see these places on television, and you never think that one day this could be you. Now, it was me. I wanted to run away.
I spent the first few nights in Choucha with another family because there weren’t enough blankets and mattresses in our tent. The family said I was crying and screaming in my sleep. I made them promise not to tell my parents.
Two months later, I first heard about resettlement. I was so happy that there was a way out! To be honest, I didn’t really care where we went. Anywhere with a real roof, a real bed and real bathroom was good enough. Anywhere I could feel safe. Because the one thing I remember most about Choucha is never feeling safe. You were always scared of something: scorpions, snakes, strangers.
We waited. The camp continued to grow. Every month they told us: “next month you go”.
Then, after seven months in Choucha, they told us: “tomorrow you are going to Ireland”. I couldn’t believe it. Everyone came to congratulate us. It was sad leaving all those people behind. Most of them are still stranded in Choucha. I’m in touch with them every day.
Dublin was cold and rainy. That was fine by me. It was so hot in Choucha all the time, I didn’t care if I didn’t ever see the sun again. Here was green, and beautiful and clean. The streets and buildings were amazing. And those big pigeons everywhere.
After two months at a reception hotel for asylum-seekers, we moved to a town 30km away from Dublin. We are happy. I want to go back to university and be a neurosurgeon. It’s what I’ve always wanted to do. In the meantime, I’m working on my English, I draw and I paint.
This journey from Libya to Choucha to Dublin made me realize that good things do happen. But you need to find the strength to cope and not lose hope in the meantime.
I am one of the lucky few. I know that there are so many who haven’t had the opportunity that I’ve had. We need to remember them. No one deserves to be forgotten in Choucha. Everyone needs this chance to start their life again. This is what I want to say to you: that resettlement is like a rebirth. It gives life to someone who has lost everything. No one should be left behind.
Resettlement is one of three durable solutions for refugees promoted by the UN and plays a key role in the international community’s response to the needs of refugees. It gives them immediate protection and a long-lasting solution. Amnesty international is campaigning for states to offer more resettlement places for stranded refugees.

Bron: http://livewire.amnesty.org/2012/08/21/resettlement-is-like-rebirth/langswitch_lang/es/



Law blog
Klik op +1 als u dit een interessant artikel vindt en Google zal het dan beter zichtbaar maken in de zoekresultaten.

Tweet