Terug thuis bij Bob en Clarice hadden we het er over. Die konden zo nog een paar nazaten noemen van die Kindertransporten. En dan bedenk je je dat door die pleegouders van toen deze nazaten geboren hebben kunnen worden.
Nu is er weer een discussie over kinderen laten komen. Nederland is niet bereid om extra migrantenkinderen van de Griekse eilanden op te nemen. Daar puilen vluchtelingenkampen uit, maar volgens staatssecretaris Broekers-Knol (Justitie) is het geen ’structurele oplossing’ om kinderen naar Nederland te laten komen.https://www.telegraaf.nl/nieuws/223934704/broekers-knol-geen-kinderen-van-lesbos-naar-nederland
Na 25 jaar vreemdelingenrecht wordt je soms ook een beetje cynisch want ik herinner me dat aan het begin van de exodus uit Turkije een paar jaar geleden werd verteld dat mensensmokkelaars bewust eerst de kinderen stuurden. En ben je geen wees dan in een verblijfsvergunning in Nederland voor het kind opeens ook en toegangskaart voor de plotseling gevonden ouders.
Je hoorde hier bij mij in de stad dat onze burgemeester 14-18-jarigen wilde gaan ophalen. Dat is nu niet direct waar mensen aan denken bij het woord kinderen.
Maar dat kan toch ook anders?
Er zullen echt kinderen op Lesbos zijn waar de ouders daar ter plaatse in het kamp zijn overleden of waarvan een tante kan aantonen dat de ouders al in Syrie waren overleden. Die dus echt bewezen wees zijn. Kan je die niet laten adopteren door Europese mensen? Dus het idee van die Kinderstransporten. Dan is de adoptieouder diegene die de kosten moet dragen en die voor de opvoeding zorg moet dragen. Wat kost "ons" dat? Kinderbijslag. En dan geen HAVO leerlingen maar echt kleintjes onder de 10. Ik zie niet in wat we daar minder van zouden worden.
Laten we eens naar het verleden kijken:
The Kindertransport children 80 years on: 'We thought we were going on an adventure'
In 1938, the first of the Jewish Kindertransport children evacuated from Nazi Germany arrived in Britain. This week, we’re publishing the stories of six of those refugees, beginning here with Bob and Ann Kirk
I visited each of them in their homes and heard their remarkable, moving, often tragic testimonies. Some never saw their parents again; all suffered the pain of separation; some were so traumatised they couldn’t speak of what had happened to them for decades afterwards – not even to their children. But in each the light of defiance, humour and commitment to life shines through. And each now goes into schools to talk to young people about what they and their parents suffered, testifying both as an act of remembrance towards their parents but also as a warning to the next generation that intolerance, hatred and scapegoating of minorities are ever-present threats.
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email
Geen opmerkingen:
Een reactie posten