ECLI:NL:RVS:2019:120
- Instantie Raad van State
- Datum uitspraak 16-01-2019
- Datum publicatie 16-01-2019
- Zaaknummer 201803211/1/V6
- Rechtsgebieden Vreemdelingenrecht
- Bijzondere kenmerken Hoger beroep
- Inhoudsindicatie Bij besluit van 14 februari 2017 heeft de staatssecretaris het verzoek van [appellant] om hem het Nederlanderschap te verlenen afgewezen.
- Vindplaatsen Rechtspraak.nl
3. [appellant] betoogt dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat hij er niet alles aan heeft gedaan de voor de naturalisatie vereiste documenten te verkrijgen. [appellant] betoogt dat hij in bewijsnood verkeert. Hij voert aan dat hij niet enkel de autoriteiten van Nigeria, Soedan en Zuid-Soedan heeft aangeschreven, maar dat hij ook bezoeken heeft gebracht aan de ambassades van Soedan en Nigeria en dat hier schriftelijke verslagen van zijn gemaakt. [appellant] voert verder aan dat de rechtbank niet alle door hem overgelegde stukken bij de beoordeling heeft betrokken, zodat zij haar uitspraak ontoereikend heeft gemotiveerd. Volgens [appellant] is het voor hem niet mogelijk om met behulp van derden een paspoort en/of geboorteakte te verkrijgen in Soedan. Hij zal zich persoonlijk moeten melden in het land van herkomst, maar Soedan laat hem niet toe.
3.1. Uit vaste jurisprudentie van de Afdeling (uitspraak van 1 februari 2012, ECLI:NL:RVS:2012:BV2474) volgt dat de verzoeker die betoogt dat hij in bewijsnood verkeert, moet aantonen dat hij al het mogelijke heeft gedaan om in het bezit te komen van de gevraagde documenten. Verder volgt uit vaste jurisprudentie van de Afdeling (uitspraak van 18 februari 2015, ECLI:NL:RVS:2015:483) dat het enkel zonder resultaat aanschrijven van de autoriteiten van een land ontoereikend is voor het aannemen van bewijsnood.
De rechtbank heeft terecht geoordeeld dat [appellant] niet heeft aangetoond dat hij in bewijsnood verkeert. Het aanschrijven van de Soedanese ambassade en het bezoeken van deze ambassade hebben niet tot enig bewijsstuk van de Soedanese autoriteiten geleid waaruit blijkt dat [appellant] niet in het bezit kan worden gesteld van de benodigde documenten. Het verslag van een getuige van Stichting NieuwKomers en Vluchtingenwerk waarin dit bezoek wordt bevestigd en waarin deze getuige heeft verklaard dat [appellant] geen documenten heeft ontvangen, maakt dat niet anders, alleen al omdat dit verslag evenmin tot enig bewijsstuk als hiervoor bedoeld heeft geleid. Verder heeft [appellant] met de enkele stelling dat de Soedanese autoriteiten hem niet toelaten tot Soedan niet aangetoond dat hij niet zelf naar Soedan kan afreizen om de documenten bij de Soedanese autoriteiten te verkrijgen. Hij heeft geen verklaring van de Soedanese ambassade overgelegd waaruit blijkt dat hij niet in het bezit kan worden gesteld van een visum of laissez-passer. Ook heeft [appellant] zijn stelling dat het voor hem niet mogelijk is om de documenten te verkrijgen met behulp van (professionele) derden niet onderbouwd.
Het betoog faalt.
(......)
6. [appellant] betoogt dat de rechtbank, door hem tegen te werpen dat hij niet in bewijsnood verkeert bij het overleggen van de voor naturalisatie vereiste documenten, in strijd heeft gehandeld met artikel 6 van het EVRM.
6.1. Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (uitspraak van 5 oktober 2011, ECLI:NL:RVS:2011:BT6673) is de verlening van het Nederlanderschap, gelet op de daaraan verbonden gevolgen, een zaak van groot gewicht en is de staatssecretaris dan ook bevoegd om te eisen dat de desbetreffende verzoeker op de in de Handleiding neergelegde wijze zijn identiteit en nationaliteit aantoont.
Zoals hierna in de bijlage is weergegeven, dient de verzoeker die houder van een regulier verblijfsrecht is, in beginsel een geldig buitenlands paspoort en een gelegaliseerde of van apostille voorziene geboorteakte over te leggen. De rechtbank heeft terecht overwogen dat daarbij geen uitzondering wordt gemaakt voor verzoekers die een verblijfsvergunning op grond van de Regeling afwikkeling nalatenschap oude Vreemdelingenwet hebben. Zoals het EHRM heeft overwogen (onder meer het arrest van 7 februari 2012, Al Hamdani tegen Bosnië-Herzegovina, ECLI:CE:ECHR:2012:0207JUD003109810) zien procedures over naturalisatie niet op het vaststellen van burgerlijke rechten en verplichtingen of het bepalen van de gegrondheid van een ingestelde vervolging, zoals bedoeld in artikel 6 van het EVRM, en is dit artikel dientengevolge in dergelijke procedures niet van toepassing. Aangezien het geschil betrekking heeft op de weigering [appellant] het Nederlanderschap te verlenen, kan hij dan ook geen beroep doen op artikel 6 van het EVRM.
Het betoog faalt.
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email
Geen opmerkingen:
Een reactie posten