De burgers van de EU die nooit hun recht op vrij verkeer hebben uitgeoefend kunnen zich niet beroepen op het burgerschap van de Unie om het verblijf van hun echtgenoot die uit een derde land komt te regulariseren.
Dit volgt uit het arrest dat HvJEU op 5 mei 2011 heeft gewezen in de zaak van Shirley McCarthy (C-434/09; ve11001086).
Achtergrond van deze zaak is dat McCarthy, staatsburger van het Verenigd Koninkrijk, tevens de Ierse nationaliteit bezit. Zij is in het VK geboren en heeft er altijd verbleven, zonder ooit te hebben beweerd een werknemer, zelfstandige of een persoon met voldoende bestaansmiddelen te zijn. Zij ontvangt overheidsuitkeringen. In 2002 is zij gehuwd met een Jamaicaanse staatsburger, die niet in het bezit is van een machtiging tot verblijf in het VK o.g.v. de immigratiewet. Het hoofdgeding betreft een o.g.v. het recht van de Unie door McCarthy ingediende aanvraag om een verblijfsrecht in een lidstaat, waarvan zij de nationaliteit bezit en waar zij altijd heeft verbleven. Deze aanvraag strekt in wezen tot het verlenen van een verblijfsrecht aan haar, burger van een derde land, o.g.v. Richtlijn 2004/38 (Verblijfsrecht) (ve04001792), als familielid van McCarthy, aangezien een dergelijk verblijfsrecht niet uit de toepassing van de immigratiewetgeving van het VK voortvloeit.
Het Hof overweegt dat, voor zover de betrokken burger van de Unie nooit zijn recht op vrij verkeer heeft uitgeoefend en altijd heeft verbleven in een lidstaat waarvan hij de nationaliteit bezit, deze burger niet valt onder het begrip “begunstigde” in de zin van art. 3 lid 1 Richtlijn 2004/38, zodat deze niet op hem van toepassing is. Het feit dat de betrokken burger tevens de nationaliteit van een andere lidstaat bezit dan die waarin hij verblijft, doet niets af aan deze vaststelling, nu dat immers niet betekent niet dat hij zijn recht op vrij verkeer heeft uitgeoefend. Aangezien McCarthy niet onder het begrip “begunstigde” valt, valt haar echtgenoot evenmin onder dit begrip.
Vervolgens gaat het Hof in op de vraag of in deze zaak art. 21 VWEU (ve10001178) van toepassing is.
De hoedanigheid van burger van de Unie moet de primaire hoedanigheid van de onderdanen van de lidstaten zijn (arrest Ruiz Zambrano, 8 maart 2011, C-34/09, JV 2011/146, ve11000568). Art. 20 VWEU verzet zich tegen nationale maatregelen die tot gevolg hebben dat burgers van de Unie het effectieve genot wordt ontzegd van de belangrijkste aan deze status ontleende rechten.
Als staatsburger van minstens een lidstaat heeft McCarthy de status van burger van de Unie volgens art. 20 lid 1 VWEU en kan zich beroepen op de bij die status horende rechten, met name op het recht om vrij te reizen en te verblijven op het grondgebied van de lidstaten, zoals verleend door art. 21 VWEU (arrest Jipa, 10 juli 2008, C-33/07, JV 2008/290, ve08001197).
Uit geen enkel element van de situatie van McCarthy blijkt echter dat de betrokken nationale maatregel tot gevolg heeft dat haar het effectieve genot wordt ontzegd van de belangrijkste aan haar status van burger van de Unie ontleende rechten of dat de uitoefening wordt belemmerd van haar recht om vrij te reizen en te verblijven op het grondgebied van de lidstaten overeenkomstig art. 21 VWEU. Het feit dat de autoriteiten van het VK haar Ierse nationaliteit niet in aanmerking hebben genomen ten einde haar een recht op verblijf in het VK toe te kennen, heeft immers geen enkele invloed op het recht van McCarthy om vrij te reizen en te verblijven op het grondgebied van de lidstaten en evenmin op enig ander aan haar status van burger van de Unie ontleend recht.
Anders dan hetgeen kenmerkend was in de zaak waarin het arrest Ruiz Zambrano is gewezen, heeft de betrokken nationale maatregel niet tot gevolg dat McCarthy zal worden verplicht het grondgebied van de Unie te verlaten. Zij heeft overeenkomstig een beginsel van internationaal recht op grond van haar nationaliteit van het VK immers een onvoorwaardelijk verblijfsrecht in het VK. [WV]
Bron: http://www.migratieweb.nl/UPD/UPD_nieuws.cfm?nr=128
Law blog
Geen opmerkingen:
Een reactie posten